στα περιβαλλοντα που δημιουργουνται τετοιες καταστασεις (παιδια με μυρια συμπλεγματα και αλλα ψυχολογικα προβληματα) συνηθως υπαρχει συνοσηροτητα, γιατι ΕΚΕΙ δημιουργουνται τα προβληματα, δεν γεννιεται κανεις κομπλεξικος.
τι νομιζες θα ελεγαν οι γονεις του?
το προβλημα του το αντιλαμβανεται οταν φτανει σε αδιεξοδα κι αυτος ειναι και ο μονος τροπος που ισως καποτε παει στον γιατρο.
οταν χαλαει τις σχεσεις του, οταν ειναι 27 και δεν μπορει να κανει μια σχεση, οταν οποιος τον γνωρισει φευγει τρεχοντας, κλπ...
εσυ ΜΗΝ του κανεις τον γιατρο. ουτε μπορεις , ουτε ειναι αυτος ο ρολος μιας συντροφου. ακομα και να σε δεχοταν σαν ψυχολογο και δεχοταν την γνωμη σου, αν σε θεωρησει νοσοκομα του, παει ο ερωτας απ το παραθυρο. θα λεει σε σενα τα προβληματα του και σε καποια αλλη τον ερωτα του...:rolleyes:
μακρια απο αλλαγες ρολων, ειναι η καταδικη των σχεσεων.