Originally Posted by
Nefeli28
Σε ευχαριστώ remedy για την απαντηση.
Ναι εχω ξεκινησει με αλλη ψυχολογο (γυναικα ευτυχως). Ολο αυτο τον καιρο περίπου 4 μηνες μιλησαμε σχεδον αποκλειστικα για αυτον και ολη την εμπειρία μου εκει.
Με βοηθησε πολυ στο να βαλω τα πράγματα στη σωστη τους θεση και να καταλαβω απο ολη αυτη την ιστορια πολλα πράγματα που αφορουν εμενα.
Εαν δεν ειχα αυτη τη στηριξη, δεν θα τα ειχα καταφερει, θα με ειχαν κλεισει καπου.
Για πολυ καιρο, πιστευα οτι ολο το φταιξιμο ηταν δικο μου.
Οτι εγω ημουν υπαιτια για ο,τι συνεβη με εκεινον. Το προβλημα της ιδψ σε ολο του το μεγαλειο.
Τωρα, ειμαι σε πολυ πιο συγκροτημενη φάση και μπορω απο απόσταση να δω τα πράγματα καθαρα.
Ξέρω οτι αυτος ο ανθρωπος δεν ηταν κατάλληλος για μενα. Η ολη θεραπευτική σχεση που αναπτύχθηκε, ηταν καταστροφικη για μενα.
Θα του καταλογιζω παντα την ευθυνη οτι εβλεπε την κατρακυλα μου και με αφηνε να γκρεμοτσακιζομαι.
Δεν με επιασε ποτέ οπως μου ειχε υποσχεθει.
Εγω εφυγα απο κει μεσα για να μπορέσω να ζησω και να μην καταστραφω ολοτελα.
Απλα αυτες τις μερες, νιωθω μια περιεργη αισθηση απωλειας αυτου του ανθρώπου. Καλως ή κακώς ειχα δεθει μαζι του...