Ο "τρόπος " των θεραπευτων

Quote:

---

Originally Posted by take a break

Οχι νεφελη δεν συνδέονται με τίποτα καθόλου. Δεν μας βλεπουν καν σαν φίλους και γυναίκα ψυχοθεραπευτρια να'ναι δεν σε βλέπει καν φιλικά μπορεί να σε απαξιώσει κιόλας ως κάτι το κατώτερο μιας και δεν μπορεις να δουλέψεις να είσαι ενεργός στην ζωή! Δεν νομίζω πως θα μας ήθελαν και φίλους ποτέ κανε 2 χρόνια ψυχοθεραπεία σε κάποιον και να σου χαρισει μια ψυχοθεραπεία τσάμπα στα 2 χρόνια , με τίποτα.

---

Αυτό είναι θέμα από μόνο του : "πως νιώθουν οι θεραπευτές απέναντι στους θεραπευομενους."
Αλήθεια, δεν υπάρχει εδώ πέρα κάποιος ψυχολογος να μας κατέθετε την άποψη του;
Μπα ε. ...μονο ταλαιπωροι ασθενείς είμαστε εδώ πέρα;
Σίγουρα μας βλέπουν σαν πελάτες του επαγγέλματος που κάνουν. Αυτή είναι η δουλειά τους κι εμείς μέρος αυτής της δουλειάς. Το ότι είναι τέτοια η φύση του επαγγέλματος του ψυχολόγου που μπλέκει μέσα συναισθήματα, αυτά τελικά αφορούν μόνο τη μεριά του θεραπευομενου.
Ίσως κάποιες φορές για κάποιους ασθενείς να νιώθουν μια συμπάθεια ή αντιπάθεια αλλά μέχρι εκεί.
Αυτοί που φέρνουν τα προσωπικά τους άλυτα θέματα στη σχέση αυτή, είναι οι θεραπευτές αυτοί που κάνουν ζημιά κι είναι επικίνδυνοι. Σαν τη δική μου περίπτωση.
Εσύ από ότι είπες είχες ανάλογη εμπειρία;
Θες να πεις λίγη από την ιστορία;

Πώς πίστεψα ρε γμτ ότι αποτελούσα κάτι ιδιαίτερο για εκείνον; Ότι με συμπαθούσε....
Πως έφτασα στο σημείο να τον αποθεωσω έτσι μέσα μου;

Γραφω λιγα σε ενα θέμα που άνοιξα στην κατάθλιψη για τις συνεδρίες του ενός τεταρτου και των 20 λεπτων κοίτα 8 χρόνια 6 χρόνια με αντικαταθλ.περιπου και παιδεύομαι άσχημα με κρίσεις πανικού, κατάθλιψη και ψυχοθεραπεία ακόμα δεν είδα σωστή , ακέραια ούτε διάγνωση δεν έχω καλά, καλά ! Ζω με φοβίες με πόνο πολύ και εξάρτηση απο το ζαναξ. Εχω δεί πολλά και δεν θα πώ άλλα , δύσκολος κόσμος και δεν μπορείς να δεις τι είναι λάθος τι σωστό! Θαυμάζω το θάρρος σου που μας τα λες αλλά εμένα αυτή τη στιγμή μου λείπει..Ερωτας με ψυχοτετοιο δεν υπηρξε πάντως. Δεν αγαπάνε εύκολα ουτε φιλικά καν εξου και η ταλαιπωρία! Πως γίνεται όμως να σε γιατρεψουν χωρις να καταλάβουν τις ανάγκες σου;

Quote:

---

Originally Posted by take a break

Γραφω λιγα σε ενα θέμα που άνοιξα στην κατάθλιψη για τις συνεδρίες του ενός τεταρτου και των 20 λεπτων κοίτα 8 χρόνια 6 χρόνια με αντικαταθλ.περιπου και παιδεύομαι άσχημα με κρίσεις πανικού, κατάθλιψη και ψυχοθεραπεία ακόμα δεν είδα σωστή , ακέραια ούτε διάγνωση δεν έχω καλά, καλά ! Ζω με φοβίες με πόνο πολύ και εξάρτηση απο το ζαναξ. Εχω δεί πολλά και δεν θα πώ άλλα , δύσκολος κόσμος και δεν μπορείς να δεις τι είναι λάθος τι σωστό! Θαυμάζω το θάρρος σου που μας τα λες αλλά εμένα αυτή τη στιγμή μου λείπει..Ερωτας με ψυχοτετοιο δεν υπηρξε πάντως. Δεν αγαπάνε εύκολα ουτε φιλικά καν εξου και η ταλαιπωρία! Πως γίνεται όμως να σε γιατρεψουν χωρις να καταλάβουν τις ανάγκες σου;

---

Μάλλον αυτό που κάνουν είναι να ακούνε και να συγκρίνουν περιπτώσεις και να λένε ας πράξω έτσι και βλέπουμε πως θα πάει.
Πατάνε στις όποιες γνώσεις και περισσότερο στην εμπειρία και...βλέποντας και κάνοντας.
Πάντα πίστευα ότι αυτή η σχέση είναι άνιση.
Η μία μεριά πνίγεται στο συναίσθημα και η άλλη δεν το έχει/θέλει εκ προοιμιου.
Τελικά δεν ξέρω αν καταλαβαινουν τις ανάγκες μας. Υποτίθεται πως έχουν αυξημένη την ενσυναισθηση αλλά σίγουρα λίγοι είναι οι πραγματικοί θεραπευτές-ΆΝΘΡΩΠΟΙ.

Quote:

---

Originally Posted by Nefeli28

Αυτό είναι θέμα από μόνο του : "πως νιώθουν οι θεραπευτές απέναντι στους θεραπευομενους."
Αλήθεια, δεν υπάρχει εδώ πέρα κάποιος ψυχολογος να μας κατέθετε την άποψη του;
Μπα ε. ...μονο ταλαιπωροι ασθενείς είμαστε εδώ πέρα;
Σίγουρα μας βλέπουν σαν πελάτες του επαγγέλματος που κάνουν. Αυτή είναι η δουλειά τους κι εμείς μέρος αυτής της δουλειάς. Το ότι είναι τέτοια η φύση του επαγγέλματος του ψυχολόγου που μπλέκει μέσα συναισθήματα, αυτά τελικά αφορούν μόνο τη μεριά του θεραπευομενου.
Ίσως κάποιες φορές για κάποιους ασθενείς να νιώθουν μια συμπάθεια ή αντιπάθεια αλλά μέχρι εκεί.
Αυτοί που φέρνουν τα προσωπικά τους άλυτα θέματα στη σχέση αυτή, είναι οι θεραπευτές αυτοί που κάνουν ζημιά κι είναι επικίνδυνοι. Σαν τη δική μου περίπτωση.

---

O δικος σου Νεφελη μοιαζει πολυ με τους γκουρου και τους μεντορες...μαγευει τα πληθη και χειραγωγει....

Θεραπευτης, που λετε, ειναι λιγο μεγαααααλη κουβεντα...
Για αυτο προτιμω τους γιατρους. Ο γιατρος σε βλεπει σαν ασθενη που χρειαζεσαι βοηθεια γιατι δεν τα βγαζεις περα στη ζωη σου, επισημαινει τα συμπτωματα σου, κοβει και το ματι του, και αναλογως σου γραφει τα φαρμακα και παρακολουθει την πορεια σου.
Δεν πας στο γιατρο για να πιασεις φιλια. Για να αγορασεις ενα ρουχο θα γινεις φιλη με την πωλητρια? οχι. Θα μου πειτε ειναι το ιδιο πραγμα? δεν ειναι. Το γειωνω για να γινει αντιληπτη η διαφορα.
Δηλαδη η σχεση γιατρου-ασθενη δεν ειναι φιλια με συναισθηματικη υποστηριξη...

Ναι έτσι είναι.Η σχέση με το γιατρό είναι πιο ξεκάθαρη και απαλλαγμένη από συναισθηματισμους.

Εγω προσωπικα δεν θα μπορουσα με ψυχολογο-ψυχοθεραπευτη. Με συμβουλο ψυχικης υγειας, οπως της Νεφελης, με τις φιλοσοφιες, ουτε καν...
Πειτε το αλαζονεια...αλλα νιωθω οτι θα τον γειωνα...

Ουτε εγω θα εκανα με καποιον σαν της νεφελης με τίποτα. Μάρα με τον παθολόγο σου είσαι φίλος που σε βλέπει μια στο τόσο . Με τον ψυχίατρο γιατι; κάποτε βρέθηκε η ψυχοθεραπευτρια μου στον τόπο μου και της είπα να την κεράσω ένα καφέ και μου είπε πως με τίποτα εχουμε αλλη σχεση οι δυο μας τόσο κακό πια γυναίκα ήταν θα την κερνούσα εναν καφέ είχα όλη την καλή διάθεση να το κάνω.

Ακουστε και άλλη περίπτωση να πηγαίνω σε άλλη πόλη 2 ωρες να πάω δυο ωρες να ρθω και η γιατρός να πίνει τον καφέ της άνετα και μένα να μην μου προσφέρει καν που θα ήθελα τοσο ένα καφεδάκι ολόκληρο ταξίδι πηγαινα και πληρωνα τα 50 ευρω καλα δε κλείδωνε και την τουαλέτα και με το συμπάθειο κατουρίομουν πάνω μου πηγαινα σε ενα καφενείο να κατουρησω να μην αργησω στις τουαλετες του σταθμου. Είναι συμπεριφορά αυτή; πείτε μου! Να σε κάνει καλά αυτός ο άνθρωπος γιατί ως ασθενής όλα τα λαμβάνεις υπόψην.

Quote:

---

Originally Posted by take a break

Ακουστε και άλλη περίπτωση να πηγαίνω σε άλλη πόλη 2 ωρες να πάω δυο ωρες να ρθω και η γιατρός να πίνει τον καφέ της άνετα και μένα να μην μου προσφέρει καν που θα ήθελα τοσο ένα καφεδάκι ολόκληρο ταξίδι πηγαινα και πληρωνα τα 50 ευρω καλα δε κλείδωνε και την τουαλέτα και με το συμπάθειο κατουρίομουν πάνω μου πηγαινα σε ενα καφενείο να κατουρησω να μην αργησω στις τουαλετες του σταθμου. Είναι συμπεριφορά αυτή; πείτε μου! Να σε κάνει καλά αυτός ο άνθρωπος γιατί ως ασθενής όλα τα λαμβάνεις υπόψην.

---

Φυσικά και τα λαμβάνεις όλα υπόψιν.
Όχι δεν είναι συμπεριφορά αυτή. Γι 'αυτό εκνευρίζομαι όταν ακούω πόσο βαθιά μας ακούνε και νοιάζονται για μας και αναπτύσσουν συναισθήματα γιατί είναι άνθρωποι.
Ότι μπορεί να νιώθουν κάποια συναισθήματα σαν.όλους τους άλλους ναι. Θυμό, εκνευρισμό ή συμπάθεια για τον θεραπευομενο. Όχι όμως ότι τον νοιάζονται και θέλουν να τον βοηθήσουν. Μια δουλειά κάνουν. Και στη δουλειά αυτό που προέχει είναι να φέρεις εις πέρας αυτό που σου ανατέθηκε.
Δεν πιστεύω ότι συνδέονται συνσισθηματικα μαζί μας.
Είναι απαράδεκτοι πάντως με αυτά που μοιραζόμαστε εδώ πέρα, πολλοί από αυτούς. Ας κρατούσαν τουλάχιστον τα προσχηματα....

Γι αυτό σου λέω νεφέλη δεν είσαι η μόνη που χει ταλαιπωρηθεί είναι εδώ στρατιά από πίσω σκεψου και να ταλαιπωρήσαι από το ταξίδι να κάνεις και εμετό κάποιες φορές για να πας σε έναν ανθρωπο που σε βλέπει τελείως ψυχρα για το 50νταρι. Καλα εμείς εδω που βρεθήκαμε αγνωστοι μεταξυ αγνωστων γιατί αναπτύζουμε σχέσεις και όμως δεν θέλω να υποφέρετε τα χω περασει και κουβαλάμε τον ίδιο σταυρό.

Οπότε παιδιά αν ξέρετε εναν ανθρωπο πρωτα ψυχίατρο πειτε μου, ειδάλλως ας κάτσω εδω που είμαι!

Quote:

---

Originally Posted by take a break

Ουτε εγω θα εκανα με καποιον σαν της νεφελης με τίποτα. Μάρα με τον παθολόγο σου είσαι φίλος που σε βλέπει μια στο τόσο . Με τον ψυχίατρο γιατι; κάποτε βρέθηκε η ψυχοθεραπευτρια μου στον τόπο μου και της είπα να την κεράσω ένα καφέ και μου είπε πως με τίποτα εχουμε αλλη σχεση οι δυο μας τόσο κακό πια γυναίκα ήταν θα την κερνούσα εναν καφέ είχα όλη την καλή διάθεση να το κάνω.

---

ψυχολογος ήταν ή ψυχιατρος??
να σου πω τι πιστευω...
Στους ψυχιατρους τους κανουν ολοκληρα μαθηματα να κρατανε αποστασεις απο τους ασθενεις, να ειναι ουδετεροι και αποστασιοποιημενοι. Να παιζουν ενα συγκεκριμενο ρολο.
Οποτε καφε με τον ψυχοθεραπευτη σου οχι δεν πινεις. Γιατι υπαρχει μια συγκεκριμενη σχεση που με τον καφε θα γινει πιο ας πουμε φιλικη/οικεια/θα αποκαλυψει αλλες πτυχες και οι ισορροπιες θα διαταραχθουν...ετσι πιστευω.
Εγω παντως με τον ψυχιατρο μου, παροτι μιλησαμε σε φιλικο επιπεδο, τι μου αρεσει στον ελευθερο χρονο μου και επειδη εκανε κι ο ιδιος κατι παρομοιο μου το ειπε ............... πιστευω οτι το εκανε οχι επειδη ενδιαφεροταν για τη συγκεκριμενη ασχολια, αλλα για να με ζυγισει σαν χαρακτηρα, σαν ιδιοσυγκρασια, να τσεκαρει πως λειτουργω κοινωνικα...

Μου εχει τυχει να δω σε ζαχαροπλαστειο γιατρο που τον ειχαμε τρελανει στα τηλεφωνα λογω συγγενους και μιλουσαμε σχεδον καθημερινα, και να μην ανταλλαξουμε ουτε μια καλημερα...

Παντως παιδια, το εγγυωμαι, τον ψυχιατρο θα τον ξετιναξω στις αποριες...

ψυχιάτρος μάρα αλλά μιας και βρεθηκε στην πόλη μου είπα να πιουμε, οκ τώρα ίσως να το καταλαβαίνω αυτό δεν το ήξερα όμως γιατι τοσο αποστασιοποιηση δηλ; με την κομωτρια σου πχ δεν εχεις καποιες σχεσεις; με την δασκάλα απο την ζουμπα δεν εχεις κάποιες σχέσεις αν κανεις ζουμπα η αερομπικ ή χορό της κοιλιάς η λάτιν η οτι άλλο; μα γινεται να είσαι τοσο αποστασιοποιημένος όταν εχεις να κάνεις με ανθρωπινο ον, με την ψυχή του δεν νομιζω πως ειναι σωστο γι αυτό και μείς δεν βλέπουμε καμία απολύτως διαφορά, εγω πχ το εκλαμβάνω ως απόρριψη καθότι καταθληπτική το όλο πράγμα, φυσικά δεν είναι ο λόγος αυτός που δεν ξαναπάω πια στο ιατρείο της! Συγνωμη αλλα ενα βιβλίο του Κορτω που διαβάζω λέει πως είχε σχέσεις φιλικές με τον ψυχιατρό του, τον πρωτο που πέθανε κιόλας, εμεις εδω θα μετράμε και τις λέξεις που λέμε δηλ. να μην δεθούμε μαζί τους, οκ δηλ. εναν καφε προτεινεις , δεν γινεσαι κολλητος με καποιον με εναν καφε, ουτε θα του πεις τα εσωψυχα σου εκεινη την ωρα.

Εγω με την κομμωτρια μου ειμαστε φιλες κανονικες. Καμια σχεση ομως με τους γιατρους...ακομη κι αν εχεις παρομοια ηλικια...
Ειναι αλλος ο ρολος του ψυχιατρου, αλλος ο ρολος της κομμωτριας ή της γυμναστριας που προσπαθει να σε πιασει πελατισσα και να παιξει το κοινωνικο παιχνιδι...
Ειναι θεμα κοινωνικων ρολων.

Τωρα για τον Κ που ανεφερες, αυτος σχιζοφρενεια δεν ειχε? ενταξει ειναι ειδικη περιπτωση νομιζω, ο πατερας του αν θυμαμαι καλα ειναι επισης γιατρος, η μανα του ειχε αυτοκτονησει οποτε ειναι μια ιδιαζουσα περιπτωση...
Ισως δεν ηταν ψυχιατρος του, αλλα ενας φιλος του που ηταν και ψυχιατρος, εχει διαφορα !