Originally Posted by
Nefeli28
Μελινα,
οταν πρωτοενιωσα αυτο το συναίσθημα ειχα ακριβώς την ιδια αίσθηση με σένα.
Οτι μονο αυτος με καταλαβαίνει και μονο πλάι του βρισκω παρηγοριά.
Δεν ημουν καν μονη μου οπως εσυ. Είχα αντρα, παιδια και παρολα αυτα μονο αυτος ηταν σημαντικός. Τι πειραζε να ενιωθα ετσι; Αφου μονο στο γραφειο του επαιρνα χαρα.
Η μερα που πηγαινα ηταν κατι σαν ραντεβού. Αρχισα να φτιαχνω μαλλια, να σκεφτομαι τι θα βαλω, να αναρωτιέμαι αν προσεξε που απο καστανή μια μερα εγινα ξανθιά....
Μονο 45 λεπτα διαρκουσε αυτη η "χαρα". Αλλα ηταν το οξυγονο μου.
Στην αρχη ηταν ετσι. Σιγα σιγα αρχισα να σκέφτομαι μηπως να του πω πως νιωθω... Και μονο στη σκεψη το στομάχι μου δενοταν κομπος.
Μετα απο 2 βασανιστικους μηνες το πηρα αποφαση. Ολοι μου ελεγαν πες το, να δουμε τι θα πει. Αν ειναι σωστος θα σε παραπεμψει.
Και μια ωραια μερα, του το ειπα.
"Νομιζω πως ολα αυτα τα συναισθήματα ασφάλειας και ζεστασιάς και οικειότητας που νιωθω για σενα, μπορει να είναι και έρωτας"
Ημουν να πεθανω....
Μου ειπε οτι φτσιολογικο ειναι να αισθανομαι ετσι, εχω αναγκη να πιαστω απο καπου, συμβαίνουν αυτα δεν ειναι τιποτα κι οτι με τον καιρο θα μου φυγει.
Ελα ομως που αντι να μου φυγει χειροτέρεψε. Εγινε απολυτη εξαρτηση.
Κι οχι μονο δεν με έστειλε αλλου, αλλα τοτε ηταν που ξεκινησε να μου μιλαει για την προσωπικη του ζωη.
Να με κραταει 1 ωρα παραπανω (χωρις παραπανω λεφτά) και να μου λεει ιστοριες απο τη ζωη του.
Να μου μιλαει για γκομενες, σεξουαλικά και να μου βαζει να ακουω μουσικη που ειχε γραψει εκείνος.
Να φεύγω απο το γραφειο του σαν ζόμπι και να γυρνάω σπιτι για να γραψουμε ο ενας στον αλλο mail...
Να περιμενω την απαντηση στο mail μου, σαν ζήτημα ζωης και θανατου.
Να αρχίζω να του ζηταω να με δει και 2η και 3η φορά μεσα στην ιδια βδομάδα και στο τελος να κανουμε και διπλες συνεδριες 90 λεπτα συνεχόμενα (το καλύτερο μου, τον ειχα τοση ωρα εκει για μενα...)
ΔΕΝ αρνηθηκε, και δεν ειπε οχι ποτέ σε καμια απο τις παραλογες απαιτησεις μου.
Κάποτε του ζητησα πια .....ραντεβου.
Του ειπα οτι βρισκομουν στα μερη του και εαν ηθελε να πηγαίναμε για καφε.
Ετυχε να ειναι σε συνεδριο, αφησε ομως να εννοηθεί οτι θα το κανονιζαμε αλλη φορά. Μου ειχε δωσει αναλυτικα περιγραφή της περιοχης, οδου και του σπιτιού του.
ΔΕΝ με σταμάτησε ποτέ και πουθενά.
Μου μιλουσε με μυστηριο, γοητεια, κι ενα σωρό τετοια κι εγω ηλιθια βουλιαζα στον ψεύτικο κόσμο που ειχα πλασει....
Δεν ξερω αν τα εχω ξαναπει αυτα ετσι, νομιζω πως οχι.
Προσπαθω να σου πω απλα την ιστορια μου. Να σε βοηθήσω να δεις οτι αυτη η εξαρτηση που μολις σου ξεκίνησε, δεν θα σε οδηγησει καπου, παρα μονο στην τρέλα και την διαλυση του εαυτου σου.
Εισαι ενηλικη κι ελευθερη να κρινεις εσυ την πορεια σου.
Δυστυχώς εγω δεν ηξερα το φόρουμ τότε, ουτε ειχα κανεναν να μου πει δυο κουβέντες.
Τώρα πληρωνω τις συνέπειες και το κόστος ειναι μεγάλο.
