Φιλία μεταξύ γυναικών-αντρών

Έγραψα πολλά για να φθάσω στο τέλος να βγάλω συμπέρασμα μετά από τη βοήθεια και την υποστήριξη όλων

Quote:

---

Originally Posted by Tania96

Καλησπέρα. Αυτό τον καιρό με προβληματίζει το εξής
Από πολύ μικρή ηλικία έκανα παρέα με αγόρια γιατί ήταν πιο κοντά στο χαρακτήρα και την προσωπικότητα μου, ενασχόληση με "αντρικά" αθλήματα, δυναμική προσωπικότητα, δεν ασχολιόμουν με γυναικεία παιχνίδια τόσο πολύ κούκλες, κουζινικά αλλά με στρατιωτάκια.
Αυτό με έκανε να κάνω περισσότερες φιλίες-γνωριμίες με αγόρια παρά με κορίτσια. Σίγουρα όμως θέλω να υπάρχει ισορροπία δεν μπορώ να μιλάω μόνο με αγόρια, θέλω να συζητάω με κορίτσια, να κάνω παρέα να λέμε διαφορετικά πράγματα.
Πιστεύω απόλυτα στη φιλία μεταξύ γυναικών και αντρών. Ωστόσο το τελευταίο διάστημα από το ευρύτερο περιβάλλον, συγγενικό-φιλικό συνέχεια αναφέρονται ότι δεν υπάρχει κάτι τέτοιο, παρά το γεγονός πως εγώ το έχω κατορθώσει. Μάλιστα ποτέ δεν αντιλήφθηκα κάτι τέτοιο από φίλους, ίσως γιατί έδειχνα πως για έμενα ήταν φίλοι και τίποτα άλλο. Άλλα όπως είπα λόγω αυτών που ακούω, πια όταν συναναστρέφομαι με αγόρια νοιώθω αμήχανα, υπάρχουν δεύτερες σκέψεις" ότι μπορεί να μη βλπεπουν μόνο ως φίλη" και αυτό με φέρνει σε δύσκολη θέση γιατί δεν μου αρέσει να υπάρχει κάτι τέτοιο στο μυαλό μου.
Θέλω όλα να είναι ξεκάθαρα τόσο στο μυαλό μου όσο και στη ζωή μου και οποιαδήποτε αμφιβολία με κάνει να μην ελέγχω τα συναισθήματα μου.
Τι να κάνω λοιπόν ώστε να μην επηρεάζομαι από τις γνώμες των άλλων, και το λέω αυτό γιατί κυρίως από τότε που ξεκίνησαν να λένε ότι δεν μπορεί να υπάρξει φιλία, και όλα αυτά ξεκίνησα να αμφιβάλλω. Θέλω πολύ να σταματήσει αυτή η αμηχανία- ντροπή γιατί δεν έχει καμία σχέση με όλα όσα πιστεύω εγώ.

---

Φιλία αντρών γυναικών μπορεί να υπάρξει υπό κάποιες συνθήκες.
Φυσικά και να κάνεις παρέα και με κορίτσια,μην ακούς κανέναν.

Quote:

---

Originally Posted by Tania96

Εντάξει, κατανοητό.
Αλήθεια να ρωτήσω κάτι?
Ούτως η άλλως με βοηθήσατε όλοι σας πολύ και να ξεκαθαρίσει το μυαλό οπότε θα ήθελα να μου απαντήσετε με ειλικρίνεια
Ποια άποψη είχατε σχηματίσει για εμένα όταν δημιούργησα το θέμα, τι ποστεύατε και ποια είναι τώρα? Άλλαξε η γνώση σας? Ναι ή όχι? Και εαν ναι τι σας έκανε να την αλλάξετε?
Θέλω πολύ να μου απαντήσετε με ειλικρίνεια, γιατί αυτό θα με βοηθήσει και εμένα στην επικοινωνία δια ζώσης με τους άλλους ανθρώπους να είμαι πιο ξεκάθαρη από την αρχή και να μη δημιουργούνται παρεξηγήσεις.

---

Εγω προσωπικα ειδα οτι στα πρωτα σου μηνυματα σε ΑΥΤΟ το νημα, προσπαθησες να μοιραστεις το βαρος μεσα σου και να παρεις γνωμες. Στη συνεχεια εδωσες ενα ακομη πιο "βαρυ" ποστ

Quote:

---

Originally Posted by Tania96

Έχετε δίκιο όμως από τότε που ξεκίνησα το πρώτο θέμα μέχρι τώρα έχω καταλάβει πως τελικά αμφισβητώ και φοβάμαι τον εαυτό μου ειδικά σε καταστάσεις που δεν είμαι ιδιαίτερα εξοικειωμένη-συνηθισμένη. Δεν μου αρέσει να δείχνω τα συναισθήματα μου ιδιαίτερα τα αρνητικά είτε αυτό είναι θυμός, πόνος και πιο πολύ σε αγνώστους, δεν μου αρέσει να δείχνω αδύναμη και ανύμπορη. Πολλές φορές νοιώθω σαν το ψάρι μέσα στη γυάλα σε χώρους με πάρα πολύ κόσμο. Αισθάνομαι πως δεν γνωρίζω τους κανόνες της κοινωνίας, των ατόμων της ηλικίας μου και αυτό με αγχώνει-φοβίζει ακόμα περισσότερο.
Ξέρω ότι δεν πρέπει να προσποιούμαι και μάλιστα το είχα προσπαθήσει σε στιγμές που δεν ήμουν ψυχολογικά καλά και αντί να αισθανθώ καλύτερα ύστερα από αυτό ένοιωθα χειρότερα. Δεν έχει υπάρξει κάποιο αποτέλεσμα προσπαθώντας να δείχνω καλά, όμως κάθε φορά που προσπαθώ να κάνω μία νέα αρχή τα πράγματα γίνονται χειρότερα γιατι έχω στο μυαλό μου τι πρέπει να κάνω, τι να μην κάνω και όλο αυτό μου δημιουργεί μεγαλύτερο άγχος.
Δεν ξέρω ποια πρέπει να είναι η κοινωνική συμπεριφορά ενός ατόμου και ειδικότερα της ηλικίας μου.
Έχω τόσα πολλά πράγματα στο μυαλό μου.
Τόσοι ρόλοι που καλούμαι να παίξω και όλα αυτά σε βάρος της ψυχικής μου ηρεμίας. Δεν μπορώ να χαρώ εύκολα, να ηρεμήσω, να χαλαρώσω. Ακόμαι και εάν δεν κάνω τίποτα σκέφτομαι συνέχεια, γράφω και πάλι το ίδιο, προσπαθώ να βγάλω άκρη κυρίως με τα συναισθήματα μου.
Είμαι από τους ανθρώπους που κυριαρχεί η λογική έναντι του συναισθήματος. Και όλο αυτό με αποσυντονίζει, δεν είμαι συνηθισμένη να νοιώθω αμηχανία-ντροπή και πιστέψτε μου έχει κοστίσει πολύ όλο αυτό και σε ψυχολογικό επίπεδο αλλά και σε πρακτικό( δεν έχω το ίδιο μεράκι και την αγάπη που παλαιότερα είχα με όσα ασχολιόμουν και αυτό με ανησυχεί)
Παλαιότερα ότι και να συνέβαινε προχωρούσα, το ξεπερνούσα ή έτσι ήθελα να πιστεύω, δεν με ενδιέφερε η γνώμη των άλλων τουλάχιστον συνειδητά τώρα έχει γίνει εφιάλτης όλο αυτό.
Αισθάνομαι ότι δεν μπορώ να ξεσπάσω, ακόμα και να ακούσω μουσική, να ασχοληθώ με τον αθλητισμό θα μελαγχολήσω.
Δεν μπορεί να ξεφύγει το μυαλό.

---

Και αργοτερα, οταν σου εκαναν "ντου" τα αγορια, ο γουαη που ζητησε το email σου, και μετα οι απανωτες ερωτησεις και τα συμπερασματα, φανηκε να κουμπωθηκες και να εκανες στροφη 180°.
Γιατι σε νοιαζει τοσο πολυ η γνωμη μας? Η επικοινωνια σου στον εξω κοσμο ΙΣΩΣ και να ειναι πολυ διαφορετικη. Εκει μετραει και η γλωσσα του σωματος, το υφος, ο τονος της φωνης, η αλληλεπιδραση. Μπορει να μη δινεις την ιδια εικονα που δινεις σε ενα φορουμ.

Quote:

---

Originally Posted by Tania96

Εντάξει, κατανοητό.
Αλήθεια να ρωτήσω κάτι?
Ούτως η άλλως με βοηθήσατε όλοι σας πολύ και να ξεκαθαρίσει το μυαλό οπότε θα ήθελα να μου απαντήσετε με ειλικρίνεια
Ποια άποψη είχατε σχηματίσει για εμένα όταν δημιούργησα το θέμα, τι ποστεύατε και ποια είναι τώρα? Άλλαξε η γνώση σας? Ναι ή όχι? Και εαν ναι τι σας έκανε να την αλλάξετε?
Θέλω πολύ να μου απαντήσετε με ειλικρίνεια, γιατί αυτό θα με βοηθήσει και εμένα στην επικοινωνία δια ζώσης με τους άλλους ανθρώπους να είμαι πιο ξεκάθαρη από την αρχή και να μη δημιουργούνται παρεξηγήσεις.

---

Εγώ νόμιζα ότι ήσουν άλλο ένα κοριτσάκι που γράφτηκε στο φόρουμ, που έχει με χαμηλή αυτοεκτίμηση, που ζει στο ροζ συννεφάκι της, έχει κατάθλιψη, περιμένει τον πρίγκιπα πάνω στο άλογο και έχει πολλές ανασφάλειες. Που δυσκολεύεται να επικοινωνήσει με τους γύρω της.

Μέχρι που ήρθε το θέμα αυτό και ξετυλίξαμε το κουβάρι. Άλλαξε πλήρως η εικόνα μου για σένα. Δεν περίμενα ότι είσαι τόσο δυνατή και ότι έχεις πνεύμα συναγωνισμού. Επίσης, ξέρεις τι είναι χημεία, επικοινωνία, συνεργασία. Είσαι προσγειωμένη και έχεις τον απαραίτητο ρεαλισμό. Ο αθλητισμός σε βοήθησε σε αυτή τη κατεύθυνση. Άρα, μπορείς να κάνεις νέες γνωριμίες. Ξέρεις να συμπεριφέρεσαι, να σέβεσαι. Σίγουρα, 9 στις 10 δεν θα ταιριάξουμε πλήρως με όσους γνωρίζουμε, αλλά αυτό μη σε πτοεί!

Οκ, ευχαριστώ πολύ.
Οι υπόλοιποι τι πιστεύετε? Θέλω κυρίως να μου πείτε τη γνώμη σας όχι τόσο για το θέμα που δημιούργησα, αφού το συμπέρασμα είναι δεδομένο. Όσο για τη γνώμη που είχατε σχηματίσει από όσα έγραφα και σας έλεγα μέχρι τώρα. Τι άλλαξε?
Θελώ πολύ να μου πείτε την άποψη σας

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Εγω προσωπικα ειδα οτι στα πρωτα σου μηνυματα σε ΑΥΤΟ το νημα, προσπαθησες να μοιραστεις το βαρος μεσα σου και να παρεις γνωμες. Στη συνεχεια εδωσες ενα ακομη πιο "βαρυ" ποστ


Και αργοτερα, οταν σου εκαναν "ντου" τα αγορια, ο γουαη που ζητησε το email σου, και μετα οι απανωτες ερωτησεις και τα συμπερασματα, φανηκε να κουμπωθηκες και να εκανες στροφη 180°.
Γιατι σε νοιαζει τοσο πολυ η γνωμη μας? Η επικοινωνια σου στον εξω κοσμο ΙΣΩΣ και να ειναι πολυ διαφορετικη. Εκει μετραει και η γλωσσα του σωματος, το υφος, ο τονος της φωνης, η αλληλεπιδραση. Μπορει να μη δινεις την ιδια εικονα που δινεις σε ενα φορουμ.

---

Δεν μπορώ να πω πως κουμπώθηκα ίσως βοήθησε ότι το σκεφτόμουν όλες αυτές τις ημέρες και στο μυαλό μου σιγα σιγά ξεκαθάριζαν οι σκέψεις. Ώσπου πράγματι μόλις τέθηκαν και οι ερωτήσεις από τα άλλα μέλη ήμουν έτοιμη να απαντήσω, δεν φοβόμουν να απαντήσω εάν αυτό που γράφω το πιστεύω ή όχι ώσπου μετά από πολύ ώρα συζήτηση έβγαλα κάποιο νόημα. Απαντούσα στα μηνύματα γιατί κατάλαβα πως υπήρχε καλή πρόθεση από την πλευρά των υπόλοιπων μελών να καταλάβουν και αυτό με έκανε να ασχοληθώ και να εκφράσω όλα όσα πιστεύω. Εάν τα σχόλια ήταν κακεντρεχή και ουδεμία διάθεση υπήρχε για να γίνω κατανοητή δεν θα ασχολιόμουν.
Για εμένα η άποψη σας είναι σημαντική γιατί θυμίζει σε μεγάλο βαθμό τις γνωριμίες που κάνουμε στη καθημερινότητα, κανείς δεν γνωρίζει κανέναν και ύστερα από τη συζήτηση καταλήγουμε σε ένα συμπέρασμα για τον άλλο. Ακριβώς το ίδιο είναι και εδώ, μόνο που δεν βλέπει ο ένας τον άλλο.
Ακόμη για τις κινήσεις, τις εκφράσεις παίζουν σημαντικό ρόλο όμως εγώ όπως όταν έγραφα εδώ όταν αισθανόμουν ότι θιγόμουν το έλεγα, όταν συμφωνούσα πάλι το έλεγα έτσι είμαι και στη πραγματικότητα. Δεν θα φωνάξω, δεν θα συμπεριφέρομαι σαν υστερική , με μέτρο και ισορροπία

Quote:

---

Originally Posted by Tania96

Δεν μπορώ να πω πως κουμπώθηκα ίσως βοήθησε ότι το σκεφτόμουν όλες αυτές τις ημέρες και στο μυαλό μου σιγα σιγά ξεκαθάριζαν οι σκέψεις. Ώσπου πράγματι μόλις τέθηκαν και οι ερωτήσεις από τα άλλα μέλη ήμουν έτοιμη να απαντήσω, δεν φοβόμουν να απαντήσω εάν αυτό που γράφω το πιστεύω ή όχι ώσπου μετά από πολύ ώρα συζήτηση έβγαλα κάποιο νόημα. Απαντούσα στα μηνύματα γιατί κατάλαβα πως υπήρχε καλή πρόθεση από την πλευρά των υπόλοιπων μελών να καταλάβουν και αυτό με έκανε να ασχοληθώ και να εκφράσω όλα όσα πιστεύω. Εάν τα σχόλια ήταν κακεντρεχή και ουδεμία διάθεση υπήρχε για να γίνω κατανοητή δεν θα ασχολιόμουν.
Για εμένα η άποψη σας είναι σημαντική γιατί θυμίζει σε μεγάλο βαθμό τις γνωριμίες που κάνουμε στη καθημερινότητα, κανείς δεν γνωρίζει κανέναν και ύστερα από τη συζήτηση καταλήγουμε σε ένα συμπέρασμα για τον άλλο. Ακριβώς το ίδιο είναι και εδώ, μόνο που δεν βλέπει ο ένας τον άλλο.
Ακόμη για τις κινήσεις, τις εκφράσεις παίζουν σημαντικό ρόλο όμως εγώ όπως όταν έγραφα εδώ όταν αισθανόμουν ότι θιγόμουν το έλεγα, όταν συμφωνούσα πάλι το έλεγα έτσι είμαι και στη πραγματικότητα. Δεν θα φωνάξω, δεν θα συμπεριφέρομαι σαν υστερική , με μέτρο και ισορροπία

---

Ο γραπτός λόγος είναι άχρωμος και άοσμος (κι ας βάλεις εσύ όσα εκφραστικά μέσα θες). Αν δεν έχει ουσία, δεν μπορούμε να καταλάβουμε ποια είσαι στα αλήθεια. Στις γνωριμίες, οι ερωτήσεις ξεκλειδώνουν την αλήθεια από τον συνομιλητή μας (μπορεί και όχι, αν μας λέει ψέματα). Πως σε λένε; Από που είσαι; Που σπουδάζεις; κλπ.

Να ξέρεις ότι το σημερινό "ξεκλείδωμα" ήταν απλά μια σταγόνα στον ωκεανό. Έχουμε κολλήσει πολλά κομμάτια στο παζλ, μα ακόμα έχουμε πολλά να κολλήσουμε.

Είναι δύσκολο να κρίνεις τι χαρακτήρας είναι ο άλλος και ειδικά από το ίντερνετ. Εδώ τον άνθρωπο που έχεις για χρόνια δίπλα σου και δεν μπορείς να τον ψυχολογήσεις.

Ευτυχώς, είχες και έχεις την προθυμία να απαντήσεις στις ερωτήσεις μας και να μάθουμε για το χαρακτήρα σου.

Καληνύχτα!

μπορεις να καταλαβεις οτι θες αρκει ενα πραγμα να σε αντιπροσωπευει.

Έχετε δίκιο, σαφώς δεν μπορείς να μάθεις πάρα πολύ καλά έναν άνθρωπο πίσω από μία οθόνη του υπολογιστή, αυτό που ήθελα να πω ήταν ότι είμαι αυθεντική, προσπαθώ τουλάχιστον εάν και όλο αυτό το καιρό οι προσπάθειες μου προς την αντίθετη πλευρά κατευθύνονταν.
Τέλος πάντων σας ευχαριστώ όλους πάρα πολύ για το χρόνο και τη διάθεση σας να μου απαντήσετε.
Πραγματικά με βοήθησατε και το εννοώ.
Καλό βράδυ

Quote:

---

Originally Posted by Tania96

Έγραψα πολλά για να φθάσω στο τέλος να βγάλω συμπέρασμα μετά από τη βοήθεια και την υποστήριξη όλων

---

και, ποιο ειναι το συμπερασμα που εβγαλες, αν επιτρεπεται?

Καλημέρα, ότι τελικά όσον αφορά το θέμα που δημιούργησα μπορεί να υπάρξει φιλία μπορεί να μην είναι κανόνας αλλά μπορεί να συμβεί.
Όσον αφορά εμένα είχα μπερδευτεί και εάν θέλετε χαθεί παρατηρώντας κάποια άτομα της ηλικίας μου που ήταν εντελώς διαφορετικά σε νοοτροπία και από εμένα και τώρα το θεωρώ λογικό, ο καθένας έχει το δικό του τρόπο σκέψης και ζωής, δεν μπορούν να ταιριάζουν όλοι με όλους. Εγώ θεωρούσα πως ήμουν εκτός της γενιάς μου, της κοινωνίας γιατί έμενα στα αρνητικά και όχι στο πραγματικό χαρακτήρα μου. Προσπαθούσα να είμαι όλα σε ένα, υιοθετούσα συμπεριφορές γιατί πίστευα πως έτσι θα καταφερνα να ενταχθώ στην κοινωνία. Λάθος σκέψη κσθώς δεν υπήρξα ποτέ εκτός, απλώς από πολλές πληροφορίες, εικόνες που είχα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, νόμιζα ότι εγώ είχα κάποιο πρόβλημα.
Το μοναδικό θέμα που είχα και ευτυχώς βρήκα λύση ύστερα από ερωτήσεις των υπόλοιπων μελών ήταν συνέκρινα τον εαυτό μου με άλλα άτομα και όλο αυτό με έκανε να αμφιβάλλω για τπν εαυτό μου και να μην βλέπω τα θετικά στοιχεία της προσωπικότητας μου.

μπραβο σου κουκλα

συμφωνουμε, τανια.
πολυ ευχαριστο που απο μερικες συζητησεις εδω, ξεκαθαρισες μεσα σου, ολα αυτα.
εισαι εξυπνη και ισορροπημενη κοπελα.

Quote:

---

Originally Posted by Tania96

Καλημέρα, ότι τελικά όσον αφορά το θέμα που δημιούργησα μπορεί να υπάρξει φιλία μπορεί να μην είναι κανόνας αλλά μπορεί να συμβεί.
Όσον αφορά εμένα είχα μπερδευτεί και εάν θέλετε χαθεί παρατηρώντας κάποια άτομα της ηλικίας μου που ήταν εντελώς διαφορετικά σε νοοτροπία και από εμένα και τώρα το θεωρώ λογικό, ο καθένας έχει το δικό του τρόπο σκέψης και ζωής, δεν μπορούν να ταιριάζουν όλοι με όλους. Εγώ θεωρούσα πως ήμουν εκτός της γενιάς μου, της κοινωνίας γιατί έμενα στα αρνητικά και όχι στο πραγματικό χαρακτήρα μου. Προσπαθούσα να είμαι όλα σε ένα, υιοθετούσα συμπεριφορές γιατί πίστευα πως έτσι θα καταφερνα να ενταχθώ στην κοινωνία. Λάθος σκέψη κσθώς δεν υπήρξα ποτέ εκτός, απλώς από πολλές πληροφορίες, εικόνες που είχα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, νόμιζα ότι εγώ είχα κάποιο πρόβλημα.
Το μοναδικό θέμα που είχα και ευτυχώς βρήκα λύση ύστερα από ερωτήσεις των υπόλοιπων μελών ήταν συνέκρινα τον εαυτό μου με άλλα άτομα και όλο αυτό με έκανε να αμφιβάλλω για τπν εαυτό μου και να μην βλέπω τα θετικά στοιχεία της προσωπικότητας μου.

---

Ποτέ μη συγκρίνεις ανόμοια πράγματα Τάνια. Άλλη είσαι εσύ και άλλη μια φίλη σου.

Συνήθως συγκρίνουμε όμοια πράγματα. Μπορείς να συγκρίνεις πορτοκάλια με μανταρίνια; Όχι!

Εσύ με όσους συγκρινόσουν, έχετε διαφορετικές αφετηρίες, διαφορετικές εμπειρίες, διαφορετική μόρφωση, διαφορετικούς χαρακτήρες.
Να συγκρίνεις τον εαυτό σου και μόνο σε σχέση με αυτό που ήσουν και με αυτό που είσαι.

Και ευτυχώς, κατάλαβες ότι δεν ταιριάζουμε όλοι με όλους.

Σας ευχαριστώ όλους, να σας πω την αλήθεια όταν δημιούργησα το θέμα το μόνο που ήθελα ήταν να εκφράσω όλα όσα με απασχολούσαν δεν περίμενα ότι θα είχε όλο αυτό κάποιο αποτέλεσμα, και εσείς με βοηθήσατε αρκετά.
Ειλικρινά θέλω να σας ευχαριστήσω που διαθέσατε μέρος του χρόνου σας, ώστε να απαντάτε στα μηνύματα μου, την διάθεση και το μεράκι να με βοηθήσετε. Όλεε αυτές τις ήμερες ένοιωθα την ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον και να του πω όλα όσα με προβλημάτιζαν και το φόρουμ αυτό ήταν το καλύτερο μέρος. Ήθελα γνώμες αγνώστων για εμρνα ανθρώπων που ήταν εκτός από αυτά που εγώ ζούσα, ήσασταν πιο αντικειμενικοί.