Σταματήστε τη γη να κατέβω!

Kατακλυσμιαίο σοκ

Έτσι μου είπε λέγεται η προσπάθεια...\"θεραπείας\" που επιχείρησα όταν οι κρίσεις έφτασαν στο αποκορύφωμα. Και μόνο η ορολογία του με τρόμαξε... Μου είπε ότι για αυτό το λόγο έχω κουραστεί πια τόσο πολύ και δεν μπορώ να αντέξω άλλο την έκθεση...

Χτες η ζωγραφική εγκατέλειψε, τα πινέλα δεν άντεχαν άλλο. Κάθε κουβέντα συνοδευόταν από τρεμάμενη φωνή, συναίσθημα υπέρογκο, όσο δε με έχει πιάσει ποτέ μπροστά σε άνθρωπο, δεν μπορούσα να το κοντρολάρω με τίποτα. Ένιωσα αυτό που λένε πραγματικά \"πονάει η ψυχή μου\". Ένιωθα να πονάει και το σώμα μου μαζί. Ένιωσα ένα απροστάτευτο παιδί...

Αλλά θα το συνεχίσω κι όπου με βγάλει.

Quote:

---

Originally posted by weird
Συχνα,στην πραξη, μεσα απο την ατελεια φτανουμε πιο κοντα στην τελειοτητα.

---

Το πιστεύω κι εγώ μετά από τις τόσες μας συζητήσεις weird μου και κατά κύριο λόγο οφείλω σε σένα το βήμα μου αυτό.

Keep walking...

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
Χτες η ζωγραφική εγκατέλειψε, τα πινέλα δεν άντεχαν άλλο.

---

Δεν ξέρω αν η ζωγραφική σε εγκατέλειψε. Ίσως, λέγοντας ζωγραφική, εσύ κι εγώ, να εννοούμε δυο τελείως διαφορετικά πράγματα. Στα δικά μου μάτια, μοιάζει σαν όντως να έβαλες κάτω τα πινέλα, να βούτηξες τα χέρια σου μέσα σε δαχτυλομπογιές και να ξέχυσες την ψυχή σου στο χαρτί...όχι μελετημένα, όχι προσεκτικά, αλλά σίγουρα αυθεντικά...Δική μου άποψη, ίσως να είμαι λάθος.

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
Κάθε κουβέντα συνοδευόταν από τρεμάμενη φωνή, συναίσθημα υπέρογκο, όσο δε με έχει πιάσει ποτέ μπροστά σε άνθρωπο, δεν μπορούσα να το κοντρολάρω με τίποτα. Ένιωσα αυτό που λένε πραγματικά \"πονάει η ψυχή μου\". Ένιωθα να πονάει και το σώμα μου μαζί. Ένιωσα ένα απροστάτευτο παιδί...

---

Ήταν πολύ δύσκολη στιγμή και είχε μεγάλο πόνο...πονούσες ολόκληρη. Το ένιωσες όμως, τον βίωσες αυτό τον πόνο. Κατάφερες να τον βιώσεις σε όλο του το μεγαλείο γιατί μπορείς πια να τον αντέξεις.

Quote:

---

Originally posted by Φοίβη
μοιάζει σαν όντως να έβαλες κάτω τα πινέλα, να βούτηξες τα χέρια σου μέσα σε δαχτυλομπογιές και να ξέχυσες την ψυχή σου στο χαρτί...όχι μελετημένα, όχι προσεκτικά, αλλά σίγουρα αυθεντικά...

---

Ακριβώς αυτό Φοίβη μου πολύ καλά κατάλαβες. Σαν εικόνα το περιγράφεις τέλεια. Πάνω μου τις ξέχυσα όλες τις δακτυλομπογές. Λερώθηκα από την κορφή ως τα νύχια. Εννοούσα ότι για λίγο εγκατέλειψε το απολαυστικό της κομμάτι το αισιόδοξο που περιγράφαμε παραπάνω...

Γι\'αυτό μάλλον τον αντέχω τον πόνο. Γιατί χτες βιώθηκε αυθεντικά...

anwnimi βλέπω έκανες σημαντικά και μεγάλα βήματα.Μπράβο!Χαίρομαι πολύ! :)

Σ\'ευχαριστώ Dalia. Να\'σαι καλά.

Η αλήθεια είναι ότι είμαι από τότε πολύ ευσυγκίνητη και έχω αποτραβηχτεί στο σπίτι περισσότερο. Σκέφτομαι συνεχώς...Αλλά νομίζω ότι είναι κι αυτό μέρος της διαδικασίας

Λογικό είναι να σκέφτεσαι περισσότερο.Αρα σου έδωσε ερεθίσματα για να σκεφτείς.Ελπίζω μέσα στις σκέψεις σου να υπάρχουν και πολλές θετικές σκέψεις..
Θα πηγαίνεις κανονικά μία φορά τη βδομάδα ε?

Μάλλον όχι Dalia, το αντίθετο συμβαίνει. Αυτό όμως δε με κάνει να σκέφτομαι ότι δεν αξίζει. Ο πολύς Γιάλομ με προετοίμασε ότι έτσι είναι για κάποιους στην αρχή, παρόλο που είναι άλλο να το διαβάζεις και άλλο να το ζεις...

Ναι κάθε βδομάδα. Και παρόλο που μου φαινόταν συχνά τώρα μετράω τις μέρες να ξαναπάω. Ήλπιζα το καλοκαίρι να κάνω ένα διάλλειμα για να μην πηγιανοέρχομαι αφού το καλοκαίρι δεν μένω εδώ που μένω όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Όμως ήταν κατηγορηματική ότι θα ήταν διακοπή θεραπείας κάτι τέτοιο.
Οπότε κάθε βδομάδα...

Δεν πρόλαβε να μου δώσει ερεθίσματα να σκεφτώ αφού κουράστηκα να μιλάω... Ήρθαν σκέψεις που έκανα κατά καιρούς απλά όλες μαζεμένες και έντονες. Και ένα αίσθημα απόγνωσης και μεγάλης θλίψης μερικές στιγμές της ημέρας...

anwnimi,

δεν ειναι το θεμα σε πρώτη φάση νομιζω να νιωσεις ευχάριστα ή σουπερ....αλλα να βγουν στην επιφανεια πραγματα, σκεψεις, συναισθηματα που σε ταραζουν ή σε μπλοκαρουν.

Ειναι συνεδριες που ειναι πολυ δυσκολες κ σιγουρα το ολο εγχειρημα δεν ειναι παιδικη χαρα.

Ακριβώς Σοφία γι\'αυτό και λέω ότι αυτό είναι μέρος της διαδικασίας...
Πάντως σήμερα που είμαι ακόμη έτσι άρχισε με φοβίζει λίγο... αν σε κάθε επίσκεψη κατεβαίνω ακόμη και πιο κάτω... Πόσο κάτω θα φτάσω; Και πως θα μπορέσω να ξανασηκωθώ;

Μάλλον την απάντηση τη δίνει η υπογραφή...:) την είδα τώρα μόλις ασυναίσθητα

anwnimi,

δεν θα ειναι ετσι σε καθε συνεδρια....θα δεις. διαφορετικη η καθε μια, λιγοτερο ή περισσοτερο εντονη....καθε φορα.

κατι θα χεις να παρεις, καθε φορα χωρις απαραιτητα να το καταλαβαινεις ΕΚΕΙΝΗ τη στιγμη...σιγουρα η θεραπεια δεν σταματα στα 50 συγκεκριμενα λεπτα.

Όλα αυτά τα ξέρω μόνο θεωρητικά. Ανακουφίζομαι που η θεωρία που ήξερα μέχρι τώρα συμβαδίζει με την εμπειρία σου...Άρα να περιμένω και καλύτερες μέρες...

φυσικα! ακομα ομως κ οι χειροτερες συνεδριες μπορει να σε οδηγησουν σε εξαιρετικα διαφωτιστικα μονοπατια κ τελικα να σε βοηθησουν να απολαυσεις ξεγνοιαστες μερες....

βεβαια αυτη ειναι η αποψη η δικη μου...αλλοι θεωρουν πως οσα λιγοτερα γνωριζουν τοσο πιο ευτυχισμενοι ειναι....οπως το βλεπει κανεις....

Ναι και αυτό το έχω υπόψη μου αλλά πάλι θεωρητικά μόνο.
Θέλω να μάθω περισσότερα αρκεί να είμαι περισσότερο προετοιμασμένη να αποδεχτώ αυτά που θα μάθω για εμένα και να μη γκρεμοτσακιστώ.
Ναι κάποτε κι εγώ έτσι νόμιζα. Δε χρειάζεται να τα σκαλίζουμε και πολύ γιατί τρελαινόμαστε πίστευα. Όμως το να μη με ξέρω με οδήγησε τελικά εδώ που είμαι και μπορεί να με οδηγήσει σε ακόμα χειρότερους δρόμους. Άρα μου απομένει να δοκιμάσω τη δεύτερη εναλλακτική.
Ο μοναδικός μου φόβος είναι μήπως και αυτή δε βγάλει πουθενά όχι εξαιτίας κανενός άλλου αλλά του εαυτού μου...Το τρέμω αυτό.

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
Ο μοναδικός μου φόβος είναι μήπως και αυτή δε βγάλει πουθενά όχι εξαιτίας κανενός άλλου αλλά του εαυτού μου...Το τρέμω αυτό.

---

η αναζητηση του εαυτου σου...? αποκλειεται...εφοσον το θες....