Printable View
Ανδρέα αν δε το έχεις καταλάβει σου το γράφω εγώ.
Τα αδέρφια σου ΕΣΥ τα μεγαλώνεις ήδη.
(Και μάλιστα αγωνιζόμενος να σβήσεις ότι λάθη κάνει αυτός. Γιαυτό και έχεις \"καμπουριάσει\". Γιατί προσπαθείς με τόσο δύσκολες συνθήκες να σβήσεις πρώτα και μετά να ξαναγράψεις)
Αυτός το μόνο που κάνει είναι να τα ταίζει και να τα δίνει μία στέγη.
Και όμως justme υπάρχει διαφορά ! Δεν είναι ο υπεύθυνος για αυτά ........... εχει ακόμη κάποιες ελευθερίες .......... και εχει δίκιο : είναι παιδί που αναγκάστηκε να μεγαλώσει απότομα .........
Πως αυτό το παιδι που ηδη εχει αναλάβει τόσες ευθύνες , οχι μονο θα μεγαλώσει το ίδιο , αλλα θα είναι και ο υπεύθυνος για τα μικρά του αδέρφια ...........
justme δεν τα μεγαλώνω σωστά όμως. Δεν με θεωρούν πατέρα τους και δεν τους δίνω αυτό το πρότυπο που χρειάζονται και είναι σημαντικό... το ξέρω γιατί εγώ αυτό το πρότυπο το έψαχνα χρόνια και δεν το έχω βρει ακόμη. Πλέον αυτό και πολλά άλλα το κατάτασω στην λίστα μαζί με τον άγιο βασίλη και τον άρχοντα των δακτυλιδιών.
Με θεωρούν πολύ αδύναμο άτομο με μειωμένες ικανότητες και έχουν δίκιο γιατί όπως είπες και συ απ\'έξω δείχνω σκληρός αλλά από μέσα είμαι υπερβολικά εύθραυστος και αδύναμος. Η πηγή δυναμής μου είναι αυτά τα 3 πλάσματα... άμα μου τα πάρεις μακριά θα πέσω κάτω... το ξέρουν τα ίδια γι\' αυτό και με βλέπουν έτσι... και έχουν δίκιο.
Ανδρέα (και Κλειώ)
καταρχήν να πω πως όντος το καλίτερο (και είναι και δυνατό) που μπορεί να γίνει είναι ένας ή και οι δύο γονείς να βοηθηθούν και πλέον να αναλάβουν τους ρόλους τους.
Όμως εσύ Ανδρέα είσαι ο μεγάλος αδελφός τους. Και από αυτό το πόστο ήδη τώρα (αλλά και στο μέλλον αν όλα πάνε στραβά και δεν αλλάξει τίποτα από την πλευρά των γονέων) δίνεις τόσα μα τόσα πολλά στα αδελφάκια σου. Μην αμφιβάλλεις ποτέ σου για αυτό. Ή όταν αμφιβάλλεις να ξέρεις πως αυτή σου η αμφιβολία υπάρχει ώστε να γίνεις καλίτερος μεγάλος αδελφός μιας και στην πορεία όλο και χρειάζονται διορθώσεις.
Θα ήθελα αν σας είναι εύκολο να πείτε και σεις τη γνώμη σας για το αν πρέπει να ψάξει ή όχι ο Αντρέας για τη μαμά του...
Γιατί το πάμε γύρω-γύρω και δεν μπαίνουμε στην ουσία του πράγματος.
Αφού εξαντλήσαμε το πως θα κινηθεί σε σχέση με τα παιδιά, δεν πρέπει να του δώσουμε μια συμβουλή για το αν θα πρέπει ή οχι να ψάξει για τη μαμά του?
Εγώ έχω καταθέσει την άποψη μου, περιμένω τις δικιές σας...
Ηδη νομίζω Θεοφανία ότι ο Ανδρέας έχει γράψει ότι έψει αποφασίσει να δει τι θα βγει με την πρεσβεία.
Πάντως όταν πρότεινα αυτό
εννοούσα να ξεκινήσει (όπως φαντάζομαι ότι όντως θα κάνει) με πολύ μικρό καλάθι και αν βρει πολλά φρούτα έ τότε θα αγοράσει κανά μεγάλο καλάθιQuote:
Originally posted by justme
Ειδικά για την μητέρα σου πάντως συμφωνώ και εγώ με τα όσα προαναφέρθηκαν. Αν μη τι άλλο θα ξεκαθαρίσεις. Είτε θα βρείς βοήθεια είτε όχι. Αλλά πρέπει να το ψάξεις.
Ίσως αν είχες μικρότερα αδελφάκια θα καταλάβαινες πόσο δύσκολο είναι να τα δεις σαν ... παιδιά σου. δεν γίνεται. νιώθεις συνέχεια ότι είστε στο ίδιο στάδιο ακόμη και αν αυτά είναι μικρότερα... είναι αδέλφια σου! όσο απροστάτευτα νιώθουν εκείνα άλλο τόσο νιώθω και εγώ. Όταν πρόκειται να πάρω αποφάσεις για εμένα δεν έχω αμφιβολίες γιατί ξέρω ότι ότι και να γίνει θα το αντέξω, θα το χειριστώ εγώ όπως ξέρω... όμως τα παιδιά πρέπει να τα διαβάζεις, να τα κατανοείς και εγώ δεν μπορώ να τα διαβάσω ακόμη... είναι πολύ πολύπλοκα για μένα, πολύ δύσκολα και δυσνόητα. Γενικά όμως τα παιδιά είναι πολύπλοκα πόσο μάλλον παιδιά που έχουν τέτοιες εμπειρίες. Εγώ έτυχε να είμαι εκφραστικός και έβγαζα την αγανάκτηση μου σε σωματικές δραστηριότητες όμως αυτό δεν δουλεύει σε όλους... έτυχε να ζητήσω βοήθεια από ψυχίατρο και με βοήθησε να αποβάλλω τον θυμό μου. Αυτός ο θυμός που βγάζω τώρα δεν είναι για μένα... είναι για τα αδέλφια μου. Εγώ έχω μείνει με μια απογοήτευση για αυτά τα άτομα... όταν ξεθυμώσεις με κάποιον ενώ ο ίδιος δεν έχει αλλάξει νιώθεις μια απογοήτευση και λες ήμουν θυμωμένος για αυτόν τον άνθρωπο; είναι τόσο λυπηρός που δεν θα πρεπε να του θυμώνω... απογοητεύομαι όμως που ήταν γονέας μου. Έμαθα όμως και το αποδέχτηκα ότι η ζωή είναι ΑΔΙΚΗ. Είναι ο νόμος έτσι... άλλοι γεννιούνται με AIDS άλλοι με αναπηρίες... ε εγώ γεννήθηκα με σκάρτους γονείς. Αυτή είναι η αρρώστια μου... την δέχτηκα όμως και προχωρώ. Η ομίχλη στο μονοπάτι μου είναι η άθλια συμπεριφορά του πατέρα μου στα αδέλφια μου... αυτό μου κάνει μεγάλο κακό αφού όλο το σπίτι, όλα αυτά που περνάνε τα ίδια τα παιδιά μου θυμίζει τα δικά μου που πάλεψα πολύ να τα αφήσω στην άκρη. Όμως προσπαθώ να μην σκέφτομαι εμένα και να κοιτάξω αυτά αλλά το μόνο που μπορώ να τους προσφέρω είναι βοήθεια και αγάπη. Όχι πατρότητα ούτε εμπειρίες και σωστά παραδείγματα. Σε αντίθεση με τους γονείς μου δεν θα ήθελα να είμαι ένας απροετοίμαστος και ανώριμος γονέας γιαυτό και δεν θα τα πάρω ποτέ υπ ευθύνη μου.
justme η μητέρα μου ενώ έκανε ότι έκανε και μπορεί να έχει μετανιώσει... να έχει καταλάβει το λάθος και ειλικρινά να θελήσει να ασχοληθεί με τα παιδιά της. Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι εάν έχει μάθει από τα λάθη της θα μπορέσει να γίνει αν όχι καλή τουλάχιστον μια μητέρα που αγαπούν τα παιδιά και την σέβονται. Κάποια που να μπορούν να στηρίζονται και να πιστεύουν. Ο πατέρας μου από την άλλη δεν έχει μετανιώσει για τίποτα γιατί δεν νομίζει ότι έκανε τίποτα κακό... γι αυτό αυτόν τον άνθρωπο δεν τον θέλω δίπλα στα αδέλφια μου, τουλάχιστον μέχρι να ασχοληθεί σοβαρά και εντατικά με την θεραπεία του για να ξεκολλήσει από την μιζέρια και την απάθεια που τον διακατέχει.
Δεν θα χρειαστεί Ανδρεα (θα το δείς.....)Quote:
Originally posted by Andrew
Ίσως αν είχες μικρότερα αδελφάκια θα καταλάβαινες πόσο δύσκολο είναι να τα δεις σαν ... παιδιά σου. δεν γίνεται. νιώθεις συνέχεια ότι είστε στο ίδιο στάδιο ακόμη και αν αυτά είναι μικρότερα... είναι αδέλφια σου! όσο απροστάτευτα νιώθουν εκείνα άλλο τόσο νιώθω και εγώ. Όταν πρόκειται να πάρω αποφάσεις για εμένα δεν έχω αμφιβολίες γιατί ξέρω ότι ότι και να γίνει θα το αντέξω, θα το χειριστώ εγώ όπως ξέρω... όμως τα παιδιά πρέπει να τα διαβάζεις, να τα κατανοείς και εγώ δεν μπορώ να τα διαβάσω ακόμη... είναι πολύ πολύπλοκα για μένα, πολύ δύσκολα και δυσνόητα. Γενικά όμως τα παιδιά είναι πολύπλοκα πόσο μάλλον παιδιά που έχουν τέτοιες εμπειρίες. Εγώ έτυχε να είμαι εκφραστικός και έβγαζα την αγανάκτηση μου σε σωματικές δραστηριότητες όμως αυτό δεν δουλεύει σε όλους... έτυχε να ζητήσω βοήθεια από ψυχίατρο και με βοήθησε να αποβάλλω τον θυμό μου. Αυτός ο θυμός που βγάζω τώρα δεν είναι για μένα... είναι για τα αδέλφια μου. Εγώ έχω μείνει με μια απογοήτευση για αυτά τα άτομα... όταν ξεθυμώσεις με κάποιον ενώ ο ίδιος δεν έχει αλλάξει νιώθεις μια απογοήτευση και λες ήμουν θυμωμένος για αυτόν τον άνθρωπο; είναι τόσο λυπηρός που δεν θα πρεπε να του θυμώνω... απογοητεύομαι όμως που ήταν γονέας μου. Έμαθα όμως και το αποδέχτηκα ότι η ζωή είναι ΑΔΙΚΗ. Είναι ο νόμος έτσι... άλλοι γεννιούνται με AIDS άλλοι με αναπηρίες... ε εγώ γεννήθηκα με σκάρτους γονείς. Αυτή είναι η αρρώστια μου... την δέχτηκα όμως και προχωρώ. Η ομίχλη στο μονοπάτι μου είναι η άθλια συμπεριφορά του πατέρα μου στα αδέλφια μου... αυτό μου κάνει μεγάλο κακό αφού όλο το σπίτι, όλα αυτά που περνάνε τα ίδια τα παιδιά μου θυμίζει τα δικά μου που πάλεψα πολύ να τα αφήσω στην άκρη. Όμως προσπαθώ να μην σκέφτομαι εμένα και να κοιτάξω αυτά αλλά το μόνο που μπορώ να τους προσφέρω είναι βοήθεια και αγάπη. Όχι πατρότητα ούτε εμπειρίες και σωστά παραδείγματα. Σε αντίθεση με τους γονείς μου δεν θα ήθελα να είμαι ένας απροετοίμαστος και ανώριμος γονέας γιαυτό και δεν θα τα πάρω ποτέ υπ ευθύνη μου.
Αλλά ένα από αυτά που έχω μάθει από την μέχρι τώρα ζωή μου είναι ποτέ να μη λέω \"ποτέ\"
Ενα άλλο που πιστεύω είναι ότι \"μπορώ να κάνω τα πάντα\" (ναι ναι ναι την βλέπω μία μικρή αντίφαση αλλά αφού το πιστεύω.......)
Μακάρι να μην χρειαστεί να ξαναεπέμβω πια. Μακάρι να καταλάβει η μάνα μου πόσο λάθος ήταν και να ασχοληθεί σοβαρά με τα παιδιά της. Για μένα είναι το απόλυτο μηδέν αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς τα παιδιά της την αγαπάνε και αυτό μετράει. Αν τα αγαπάει πραγματικά και αυτή τότε για μένα λύθηκαν τα πάντα...
Ανδρέα,
ίσως να γίνομαι φορτικός αλλά θέλω να σου πω πως ίσως στην αρχή να χρειαστεί να κάνεις κάποια πράγματα έστω και αν δε τα θεωρείς σωστά....... έχοντας υπόψιν σου τι θέλεις να πετύχεις.
Αν καταφέρεις και συναντηθείς έστω με την μητέρα σου χρησιμοποίησε ότι μπορείς. Μερικές φορές ίσως και ένα σπρωξιματάκι να είναι αρκετό. Αλλες πάλι ίσως και να θέλει λίγο παραπάνω προσπάθεια....
just εγώ δεν θα κάνω καμία προσπάθεια πέρα από να της ζητήσω να κατέβει Ελλάδα και να αναλάβει τις ευθύνες τις. Εάν δεν το κάνει τότε δεν έχω τίποτα άλλο να της πω. Ένα σπρωξιματάκι δεν μου έδωσε ποτέ εκείνη θα της δώσω εγώ επειδή;
Τέλος πάντων είπα θα πάω στην πρεσβεία θα τους ρωτήσω τι μπορούν να κάνουν και αν την βρω θα πάω εκεί και θα της πω ότι τα παιδιά σου σε χρειάζονται, εσύ τα χρειάζεσαι; εάν δεν ξέρει εκείνη την στιγμή εγώ μαζεύω τα πράγματα μου και κατεβαίνω. Δεν θέλω να μάθω πως και γιατί μετάνιωσε και αν μετάνιωσε δεν με νοιάζει. Αυτό που με νοιάζει είναι να παραδεχτεί ότι έκανε τεράστιο λάθος, ειλικρινή παραδοχή όμως... και ύστερα να προσπαθήσει να είναι η καλύτερη μάνα του κόσμου για τα παιδιά της. Αυτά πιστεύουν ακόμη σε αυτήν και υπάρχει ελπίδα.
Ναι Ανδρέα μου...
Και εύχομαι όταν επιστρέψεις απ το ταξίδι σου να έχεις μόνο καλά νέα να μας πεις...
Μη ξεχνάς ότι πάνω απ όλα θα είναι ένα ταξίδι της ψυχής σου....
Φίλε μου απλά γιατί δεν θέλω να πληγωθείς κι άλλο στα γράφω αυτά...
Για να φύγει η μητέρα σου και να αφήσει πίσω τα παιδιά και να μην έχει προσπαθήσει να έχει επαφές... αυτό δεν προοιονίζει τίποτα καλό. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να την αναζητήσεις. Και η πρεσβεία νομίζω ότι θα σε βοηθήσει σ\' αυτό. Να πας να τη βρεις να της μιλήσεις. Αλλά να είσαι προετοιμασμένος για όλα. Μπορεί να έχει καταλάβει το έγκλημα της μπορεί και όχι. Εσύ κάνε αυτό που έχεις να κάνεις και εύχομαι όλα να πάνε καλά με τον επιθυμητό τρόπο ή με οποιονδήποτε άλλο.
Andrew, ειμαι η τελευταια που θα σου πω αν τα μεγαλώνεις σωστά ή λάθος. Φαινεται ομως να νοιαζεσαι κ να ενδιαφέρεσαι πραγματικά κ οχι επιφανειακά...κ να δρας. Δύσκολα να σκεφτώ πολλά άτομα στην ηλικια σου που θα δρουσαν τοσο άμεσα.Quote:
Originally posted by Andrew
Με θεωρούν πολύ αδύναμο άτομο με μειωμένες ικανότητες και έχουν δίκιο γιατί όπως είπες και συ απ\'έξω δείχνω σκληρός αλλά από μέσα είμαι υπερβολικά εύθραυστος και αδύναμος. Η πηγή δυναμής μου είναι αυτά τα 3 πλάσματα... άμα μου τα πάρεις μακριά θα πέσω κάτω... το ξέρουν τα ίδια γι\' αυτό και με βλέπουν έτσι... και έχουν δίκιο.
Λες πως εισαι εύθραστος κ αδυναμος...ετσι νιωθεις κ το πιστεύω.Πώς αλλιως να γινοταν άλλωστε?Εζησες τοσο εντονες καταστάσεις....Ομως αδύναμος εσυ? Που μπορεσες να ξεφύγεις? Που ζεις μονος σου? Που έχεις μια σχεση? Που μπηκες σε ψυχοθεραπεια? Που παλευεις για τα αδερφια σου?
Ναι, παιρνεις δύναμη απο αυτά. Απο καθε τί που αγαπάμε δεν παιρνουμε δύναμη, κουράγιο?ελπιδα? χαρά κ λύπη? Ομως δινεις ολα αυτα κ εσυ πίσω....
Εγω θαυμαζω τα οσα κάνεις...κ ελπιζω να βρισκεις πάντα δύναμη κ κουράγιο να σχηματιζεις τη ζωή σου οπως θές....