Γειά σας κορίτσια και αγόρια.είμαι ολοκαίνουργια εδώ .Σας διαβάζω καιρόκαι θα ήθελα να μπώ στην παρέα σας γιατί νοιώθω ότισε καθε ένα απο εσάς βρίσκω κομμάτια από τον εαυτό μου.Σχετικά με την συζήτησή σας ,λίγο πρίν διάβαζα ένα κείμενο του φρόυντ για το πώς επειδή θεωρούμε[για διάφορους λόγους και μπορεί και διαφορετ΄κούς οκαθένας]να σαμποτάρουμε τον εαυτό μας σε πολλά επίπεδα επειδή δεν τον θεωρούμε άξιο να ευτυχίσει.Ετσι αρνούμαστε με διάφορους τρόπους την ευτυχία ακόμα και όταν την έχουμε κατακτήσει.Αυτό μου θύμισε ηπερίπτωση της φίλης με το όνειρο.Το παιδάκι σου δεν θα πάθει τίποτα απολύτως επειδή εσύ βλέπεις ένα όνειρο.Σκέψου ότι το πιθανότερο είναι να το βλέπεις επειδή το εξήγησες με αυτό τον τρομαχτικό τρόπο την πρώτη φοράπου το είδες.Ξέρω ότι δεν υπάρχει πιό φοβερή προοπτική για ένα γονιό απο αυτή του να χάσει το παιδί του[όχι θεωρητικα γιατί και εγώ έχω δυο παιδάκια και τρέμω στη σκέψη και μόνο ότι μπορεί κάτι να τους συμβεί.]Ομως πρέπει να καταλάβεις ότι τα όνειρα είναι απλώσ οι εκφρασμένοι φόβοι μας.Κατα τον φρουντ
μια πιθανή εξήγηση για το επαναλαμβανόμενο όνειρό σου είναι ότι δεν θεωρείς τον εαυτό σου άξιο για την ευτυχία που κατεχεις και με αυτό τον τρόπο αυτοτιμορείσαι.