ΣΤΟ ΝΤΙΒΑΝΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ...

Quote:

---

Originally posted by vivid

Τα δύο χέρια μάτωσαν.... και η σκόνη έγινε λάσπη και σε βαραίνει... πως να τινάξεις τόσο βάρος...;

Δε λέω τη δύναμη θα τη βρείς.... γιατί δεν έχεις μάθει να λυγίζεις
γιατί δεν έχεις άλλη επιλογή... παρα να προσπαθείς... και γιατί αν βουλιάξεις θα βουλιάξουν κι άλλοι μαζί σου..

Η ζυγαριά της ζωή και της συνείδησης είναι αυτή που μας φράζει το δρόμο προς την ελευθερία της ψυχής μας....

---

H αλήθεια είναι πως με το πέρασμα του χρόνου είναι πολλά τα σημάδια στα πληγιασμένα γόνατα κι αυτά τα δόλια
τρέμουν στην προσπάθεια να μας στηρίξουν και πάλι,ειδικά όταν εχουν να σηκώσουν και τη λάσπη,που τους προστέθηκε.
Όπως λες κι εσύ όμως η ανάταση είναι μονόδρομος γιατί η θέα εκεί κάτω δεν είναι καθόλου δελεαστική.
"Η ζυγαριά της ζωής και της συνείδησης είναι αυτή που μας φράζει το δρόμο προς την ελευθερία της ψυχής μας...."
Πολύ δυνατή πρόταση!Με βάζει σε σκέψεις όμως...Δεν είναι η ψυχή μας εκείνη,που υπαγορεύει τη συνείδηση και τις επιλογές μας,
καθορίζοντας κατ'επέκταση το δρόμο,που τραβάμε στη ζωή μας;Όσο κι αν μας βγάζει σε δύσβατα μονοπάτια,
όσο κι αν φορές φτάνουμε κάπου και συνειδητοποιούμε πως καλύτερα να είχαμε ακολουθήσει άλλη διαδρομή...
Δεν είναι η λεύτερη ψυχή μας εκείνη που δίνει φτερά στα θέλω μας,στα σωστά και τα λάθη μας,στις χαρές και τα τιμήματα τους;
Ακόμα κι αν βρίσκομαι φυλακισμένη στα δεσμά μου,μακριά από τον παράδεισο της,νομίζω πως εκείνη ακολούθησα και βρέθηκα εδώ.
Αν δε μου αρέσει τελικά,την ακολουθώ και πάλι και γλυστράμε από τα κάγκελα.Δε μπορώ παρά να είμαι η σκιά της...

Quote:

---

Originally posted by NADINE

Δεν είναι η λεύτερη ψυχή μας εκείνη που δίνει φτερά στα θέλω μας,στα σωστά και τα λάθη μας,στις χαρές και τα τιμήματα τους;
Ακόμα κι αν βρίσκομαι φυλακισμένη στα δεσμά μου,μακριά από τον παράδεισο της,νομίζω πως εκείνη ακολούθησα και βρέθηκα εδώ.
Αν δε μου αρέσει τελικά,την ακολουθώ και πάλι και γλυστράμε από τα κάγκελα.Δε μπορώ παρά να είμαι η σκιά της...

---

Ο νούς???Δε παιζει κάποιο ρόλο σε όλα αυτα?? συχνα πυκνα παγιδευόμαστε σε όλα εκείνα που νιώθουμε και βιώνουμε καθημερινά αλλά ναταλάκι προς θεού μη γίνεσαι η σκιά της αυτόβουλης ψυχής σου. Ξύπνα το πρωι, πάρε βαθιά ανάσα και ευχαρίστησε γενικώς για κάθε τι ωραίο που σου συμβαίνει.. Μην αφήσεις τη μέρα να κυλήσει χωρίς να εκφράσεις με όλο σου το είναι τι ακριβώς θέλεις να γίνει καθ΄όλη την διάρκειά της... Αδραξε το κάθε της λεπτό.. Ταρακούνησε το νου και την καρδιά και κράτα τα σε εγρηγορση.. είναι όντως δυσκόλως πραγματοποιήσιμα όλα αυτά αλλά πιστεψε με την έχω δοκιμάσει τη συνταγή κ έχω πετύχει.( όχι πάντα.....)
Δε θέλω να διακρίνω ποτέ ξανα πίσω απο τις όμορφες και εντυπωσιακές λέξεις σου ούτε ένα ιχνος από αισθήματα θλίψης.. Οσο κάλα και αν κρύβονται..
Δε ξέρω αλλά όσες φορές σε έχω ακούσει να μιλάς έχω μείνει άφωνη από το υψηλό σου επίπεδο, από την όμορφια της ψυχης σου και φυσικά από αυτό το αίσθημα ευθύνης που έχεις σε όλα αυτά που γράφεις..Μονο κ μόνο γι΄αυτούς τους λόγους έχεις το θαυμασμό μας και αν μη τι άλλο την απέραντη ευγνωμοσύνη μας. και για πόσα άλλα που εμείς δε ξέρουμε....... Αρα θεωρώ άδικο έσυ να μην τα βλέπεις.. Συγνώμη αν κάνω σε κάτι λάθος αλλά τα λέω με ολή μου (πραγματικα) την αγάπη.

Τελειώνοντας ήθελα να πω κάτι κλεμμένο:

Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα...........!!!!!!!!!!!

Γλυκιά μου,Ευγενία,που μου μιλάς τόσο υπερτιμητικά μ'εμφανέστατη ασφαλώς την καλή σου προαίρεση,
σ'ευχαριστώ πολύ για την όμορφη προτροπή σου,για την έγνοια και την καλοσύνη σου...
Αισθάνομαι πως ήθελες να βρεις κάποια αφορμή να μου τα πεις αυτά,ίσως ορμώμενη από κάποια άλλα ποστς μου,
γιατί εδώ δε νομίζω πως μίλησε η θλίψη μου...Ο νους είναι περισσότερο προϊόν λογικής ενώ η ψυχή αφορά το συναίσθημα.
Κι εγώ από γεννησιμιού μου λειτουργώ μ'αυτό,όσο κι αν τρώω και ξανατρώω τα μούτρα μου!Αυτή είμαι και μάλλον μου αρέσει
για να μη μ' αφορά να προσπαθήσω ως προς αυτό ν'αλλάξω...Αυτός είναι και ο λόγος που θα με ξανακούσεις να μιλώ θλιμένη,αν νιώσω έτσι.
Η αλήθεια μου δε συμβιβάζεται με κρυφτούλι κι ούτε η επαφή μου με τους ανθρώπους στηρίζεται σ'εντυπώσεις ψευδείς.Σίγουρα
δεν αξιοποιώ ούτε τη μισή από τη χρωματική κλίμακα της παλέτας μου κι αυτό πραγματικά είναι ύβρις!Έχεις δίκιο πως χρήζει βελτίωσης
και θα το προσπαθήσω.Ήδη είμαι κάπως περισσότερο εκεί συντονισμένη.Η μελαγχολία όμως ακόμα κι η θλίψη νομίζω πως είναι
ίδιον του χαρακτήρα μου.Δε νομίζω πως είναι κάτι που θα έπρεπε να τρομάζει ή να ξορκίσουμε σαν κακό.Μπορεί να γίνει δημιουργικό
αν εξαιτίας του κινητοποιηθούμε ή ν'αποτελέσει εκτόνωση συναισθηματικής αποφόρτισης.Εξάλλου η χαρά μόνο εναλλασσόμενη
μπορεί ν'αναδείξει όλη της την λάμψη!Δε νομίζω πως ως μόνιμη κατάσταση θα απολάμβανε όση αξία έχει ως ζητούμενο.
Είμαι απόλυτα συμφιλιωμένη με τις μπλε μου περιόδους κι είμαι κι εκεί καλά,αλήθεια,μ'έναν δικό μου βέβαια τρόπο.Μην ανησυχείς!
Σ'ευχαριστώ και πάλι!Είναι πολύ συγκινητική η έγνοια σου,όσο κι αν δε συμμερίζομαι τα καλά σου για μένα λόγια...
Ίσως να είναι η αδικία που έλεγες,ίσως όμως και η απλή αλήθεια...Μια ζεστή αγκαλιά και μια γλυκιά καληνύχτα...
Να σε προσέχεις σε παρακαλώ κι εσύ!Φιλάκια πολλά πολλά!

Ναι όντως Ναταλία μου, εδώ απλά θεωρησα οτι μπορούσα να σου τα πώ και όχι επειδη διέκρινα την βαθιά σου θλίψη... ε.... ενταξει έπαιξα κ λίγο με τις λέξεις...
Τώρα το γεγονός ότι λειτουργείς πιο πολύ με το συναισθημα είναι προς τιμήν σου και δείχνει έναν ευαισθητο άνθρωπο.. κ εγώ κάπως έτσι λειτουργώ, κ κάποιες φορές βρίσκω το μπελά μου αλλά ποτε δεν μετανοιώνω.. εκείνο που θα ήθελα να σου τονίσω είναι οτι το συναισθημα το χρησιμοποιώ και για μένα όχι μόνο για τους άλλους.. αυτό είναι που έχω παρατηρήσει σε σένα.. Τι απ'΄ολα αυτά που είπα δεν συμμερίζεσαι?? Θα σε μαλώσω κοπελια.. Αυτά που είπα είναι η αλήθεια... ψυχρη κ αντικειμενική.. Τις αδικίες έμεις τις φτιάχνουμε, εμείς όμως τις θάβουμε κιόλας..
Είναι πράγματι απαραίτητη η θλίψη σαν εκτόνωση αλλά δεν είναι μόνο αυτή.. και όντως μπορεί να προκαλέσει κινητοποίηση σε κάποιες αποφάσεις μας αλλά συνήθως δεν λαμβάνονται τόσο σωστά υπό αυτές τις συνθήκες. Απλά θέλω και το θέλω πολυ να δεις αυτό που εγω μια αγνωστη διαβάζω επάνω σου.. είσαι πολυ σημαντική.. νομιζω αυτό τα λέει όλα..

Και ναι ανησυχω γιατι επάνω σε σένα κ την πένυ ένιωσα κάτι που είχα καιρό να νιώσω και λέγεται αίσθημα φιλίας.. γιατι είχα μια φίλη που μου μιλούσε σαν εσας αλλά δυστυχώς δεν την έχω πια....

Βάλε τη ναταλία πάνω απ΄όλους και απ΄όλα!! Ξέρω τι λες και για να σε προλάβω.. ναι είναι λιγάκι εγωιστικό αλλά δεν νομίζεις οτι κ ο εγωισμός είναι κάπως απαραίτητος στις μέρες μας?


Σε φιλώ γλυκά !! καλή σου νύχτα!!

ΥΓ. μην μου φέρεις αντιρρήσεις... είμαι ένας σκατοαιγόκερως εγώ ... αστα!! χαχα!!

Μα...μμμ...Εγώ...εμ...το μόνο που ήθελα να πω....χμ...μμμ...

καλέ!!! το ξέρω αυτό το παιχνίδι............ κρυφτούλι, θαρρώ λέγεται...:)

Μαμά μου!Αυτή η γάτα θα μας φάει!Κάνε την λίγο πιο μικρή,Ευγενία μου!
Ζαλίστηκα να πηγαίνω την μπάρα πέρα δώθε!Απορώ πώς σου τη δέχτηκε κιόλας!
Μόνο εμένα ξέρει να μου λέει"πολύ μεγάλο το αρχείο!"και "πολύ μεγάλο το αρχείο"
και να πέφτω στην ανάγκη της Πεννούλας σου...

Κι όσο για το παραπάνω,δεν είναι κρυφτούλι,αλλά η μούγκα στη στρούγκα,που μου παράγγειλες!

χα !! ρε δε ξέρω πως να τη μικραίνω... απλά την επισύναψα.............

α κοριτσακι σου έστειλα πρόσκληση ατο μσν σου. κοίτα να με δεχτεις... αλλιώς το τιγράκι μου θα σου ορμήσει...

μπράβο μου όμως!! Αθλος που κατάφερα την απίστευτη ναταλία να σωπασει!!

Μη με προκαλείς!Κοίτα να το απολάσεις όσο διαρκέσει...

αχα!!!!! κατάλαβα >>>>>>>> θα το ρίξω στην απόλαυση..........

mac,εδώ Καίλας.ʼμα έχεις κάνα παπούτσι για γυάλισμα,θα με βοηθούσες και οικονομικά.χαχαχα
ʼκου,γιατί να κρίνουμε είναι εύκολο,το δύσκολο είναι αυτά που μας πονάνε είναι να τα διαχειριζόμαστε,να τα βγάζουμε προς τα έξω,και αυτό προυποθέτει να τα έχουμε οι ίδιοι αποδεχτεί και βάλει στη σωστή τους θέση,να μην τα αφήνουμε να ροκανίζουν την υπόλοιπη ζωή μας.Δε με νοιάζει διόλου να με θεωρούν είτε Καίλα είτε ηρωίδα,γιατί απλά δεν είμαι ούτε το ένα ούτε το άλλο.Και γιατί έχω την αίσθηση ισορροπίας και αυτοπεποίθησης,τέτοια,που να μη μπαίνω σε κανένα παιχνιδάκι απόδειξης του τι είμαι μέσω άλλων.Δε θα πεθάνω δηλαδή αν δεν είμαι αγαπητή σε κάποιον,παρόλο που σε κάθε περίπτωση θα αναρωτηθώ τι τον κάνει να με κρίνει κάπως,είμαι γενικά άτομο που του ψιλοαρέσει να αναρωτιέται για διάφορα.
Έχω την αρχή,πως ό,τι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό,αλλά αυτή η δύναμη έχει αξία μόνο όταν μπορείς όχι να την κραδαίνεις ως σημαία σου,αλλά να τη χρησιμοποιείς σε κάθε ευκαιρία που έχεις ως εργαλείο ανθρωπιάς.Δύναμη δίχως ανθρωπιά έχουν πολλοί,με τη διαφορά πως δεν τους γουστάρω...

Το να μιζεριάζω δεν είναι το στυλ μου,αλλά όλοι έχουμε τις στιγμές μας,ούτε σίδερα είμαστε,ούτε ρομπότ,ούτε κατέχουμε το μυστικό της αιωνιότητας.ʼνθρωποι είμαστε,με τα κάτω και τα πάνω μας.Η ευαισθησία δεν είναι ψόγος,αντίθετα,εγώ την θεωρώ ουσιώδες κομμάτι της προσωπικότητας ενός ανθρώπου.Τη θεωρώ απαραίτητη για να μπορούμε να επικοινωνούμε την ικανότητα να κατανοούμε.Το πώς επικοινωνεί ο καθένας,δείχνει πολλά σε όσους ενδιαφέρονται να το ψάξουν.Θα έλεγα πως είναι στοιχείο υγιές,όταν διατηρήσουμε την ευαισθησία μας,σε μία πραγματικότητα και μία κοινωνία στην οποία θεωρεί τον ευαίσθητο ψιλομαλάκα.Ουσιαστικά ο χαμένος είναι αυτός που άφησε γεγονότα της ζωής του να του αφαιρέσουν την ιδιότητα αυτή και μάλιστα το καμαρώνουν ως επίτευγμα.Δε θα πάρω.Δεν είναι δυνατός ο βαρύς κι ασήκωτος,δυνατός είναι αυτός που σηκώνει εξίσου καλά τα μείον και τα συν του.
Τα παπούτσια με Camel ή με σκέτη βούρτσα,χα χα χα.

Η επιθυμια σας προσταγη μου κυρία........... και σας ευχαριστουμε για τις υποδειξεις.. και μιας που ειμαι στο ντιβάνι ας ξαπλώσω κ εγω λίγο:

sabe μου χαρηκα παρα πολυ που ξαναηρθες!! μαθαινω τα καλυτερα για σενα!! και τα βλέπω κιόλας!! εγώ είμαι σχετικώς καινούρια εδώ αλλά βρήκα τρυπούλα και χωθηκα στις καρδιες κάποιων.το αυτό επιθυμω και για σενα!! θα με αφήσεις?? α και να σου πω οτι συμφωνω απολύτως με όσα προελάλησες.. και να προσθέσω πως για να είσαι πραγματικα δυνατός πρέπει πανω απ'όλα να είσαι εδώ... να μένεις και να επιμένεις.... να ζεις και να νοιώθεις.. όσα στραπάτσα και αν τρώς... παμε γι'άλλα μωρε... πρέπει οπως σοφά είπες να είσαι άνθρωπος. Ξέρουν άραγε όλοι αυτη τη λέξη??

φιλάκια... I'll be back

Έτσι μπράβο,ευγενή μου κόρη!Αυτή είναι η αγαπημένη μου πρόταση,ξέρεις...Η επιθυμία μου,προσταγή σου!
Δε συμμερίζονται πάντα βέβαια οι άλλοι με τον ίδιο ζήλο το νόημα της και μου αντιστέκονται,αλλά τι να κάνω...
Έχε χάρη που είμαι δημοκρατική και φιλελέυθερη και καθόλου σαδίστρια δικτάτορας παρά την εντύπωση μερικών...
Αλλά,Ευγενία μου,εσύ δεν ξάπλωσες στο ντιβάνι...Κάθησες λιγάκι στην ακρίτσα του για να δέσεις τα κορδόνια σου κι έφυγες...
Σαμπίνα μου,ακόμα γελάω με το κορυφαίο σου "Τα παπούτσια με Camel ή με σκέτη βούρτσα,loool."!
Δε φαντάζομαι εντωμεταξύ να της πέρασες κι έναν λούστρο της φυγοντίβανης...

Στο σημείο αυτό ένιωσα έντονη την παρουσία της kat201161...
Έχεις χαθεί,κοριτσάκι...Ελπίζω να είσαι καλά!Το ντιβάνι κι εμείς πάντα σε ζητάμε!

eugenia,που είσαι όνομα και πράμα,πέστο κι έγινε ήδη,χαίρομαι τόσο που έδεσες στην παρέα,όλοι οι καλοί χωράνε στις καρδιές μας,και μένει χώρος ακόμη κι άλλος και για πιο δύσκολες περιπτώσεις.Θέλω να καταλάβουνε τα πιο σκληρά μας κορίτσια,πως δεν τα απορρίπτουμε και πως όλοι είμαστε σύμμαχοι εδώ,περνάμε παραπλήσιες καταστάσεις,μοιραζόμαστε κοινά θέματα.Μαθαίνουμε,προσπαθο ύμε ν'αλλάξουμε όσα μας προβληματίζουν,να κάνουμε το πέρασμά μας στη ζωή ευκολότερο.
Στον αγώνα αυτό,δεν υπάρχουν ειδικοί και μη ειδικοί,ο καθένας και καθεμιά κάτι έχει να προσφέρει από την εμπειρία και αν φυσικά έχει την καλή προαίρεση.

Ναταλία,κι εμένα μου λείπει ήδη η Kat,της έγραψα u2u,ελπίζω να μπει σύντομα στο forum και να το δει.

Επειδή δεν έχω τελειώσει με τις εξομολογήσεις στον καναπέ,να σας πω πως ένα πολύ δύσκολο κομμάτι της εφηβείας μου περιελάμβανε κι έναν βιασμό.Αγκάθινο θέμα,που το απέφυγα αρχικά,αλλά τώρα θα το βάλω κι αυτό στο καλάθι.Την εποχή εκείνη,ήμουν μόλις 15 μισό,δεν το είπα πουθενά,παρά μόνο στην τότε κολλητή μου,από την οποία αντιμετώπισα την απόρριψη,καθώς ο βιαστής ήταν το αγόρι της και προτίμησε τη δική του εκδοχή,πως τον προκάλεσα.Βλέπετε πως και έχασα ακόμη και την ευκαιρία να ενταχθώ φυσιολογικά σε μία υγιή πρώτη φορά σεξουαλικής επαφής,αλλά αυτό που με μάτωσε στην κυριολεξία,ήταν η προδοσία από τη φίλη μου.

Είναι πολύ εύκολο να προτιμούμε ό,τι μας συμφέρει,όταν δε θέλουμε να χάσουμε κάποιον.Στην πορεία,αυτός για τον οποίο με πούλησε,την έσπαγε συστηματικά στο ξύλο,την κεράτωνε,την γκάστρωνε και την παράταγε,ξαναγύρναγε,έκανε χρήση σκληρών ουσιών,έμπλεξε με διάφορα κυκλώματα,με λίγα λόγια η πρώην φιλενάδα μου έζησε μαζί του ζωή χαρισάμενη.
Προφανώς οι επιλογές μας κάποιες φορές στοιχίζουν ακριβά.
Στους γονείς μου δεν το είπα παρά μόνο όταν έφτασα να τριανταρίσω,για 15 σχεδόν χρόνια,το κράτησα για τον εαυτό μου και κυριολεκτικά με κατάτρωγε σαν σαράκι.Τα πρώτα δύο χρόνια μάλιστα,είχα άρνηση για το αντρικό φύλο,το μίσησα και το σιχαινόμουν,είχα μελαγχολίες,τάσεις φυγής,αυτοτιμωρίες,όλο το πακέτο ενοχών και δακρύων που συνεπάγεται η εμπειρία όταν δεν τη βγάζεις προς τα έξω και μένεις ψηλαφίζοντας τον πόνο σου.

Αυτά.Μιλάτε στους γύρω σας για όσα σας βασανίζουν!Σε μένα βασικά έπαιξε ρόλο το ότι δεν είχα το κατάλληλο οικογενειακό περιβάλλον να στραφώ για βοήθεια,εδώ με κακοποιούσε η μάνα μου,θα γύρναγα να της πω πως με κακοποίησε κάποιος άλλος;Σιγά τα ωά.Είναι πάντως από τις δυσκολότερες εμπειρίες που μπορεί να σου τύχουν γενικά στη ζωή,στην εφηβεία δεν το συζητώ,τρομακτικές ψυχολογικές επιπτώσεις.Δεν μπορείτε να πείτε,ήμουνα πολύ τυχερό κοριτσάκι...

Δεν έχω λόγια...Είμαι θυμωμένη...πολύ!Έχω μόνο μια αγκαλιά και δεν είναι συμπόνιας...
Είσαι υπέροχο πλάσμα,εκτυφλωτικά φωτεινό!Κανείς ποτέ δε θα καταφέρει να στερήσει
αχτίδα της λάμψης σου,όσα σκοτεινά πέπλα κι αν σου ξαμολήσει...Αχ!Σαμπίνα μου,εσύ!