Printable View
ΥΓ συγνωμη που δε διαβαζω συχνα τι γραφεις κ πεταχτηκα σφηνα αλλα ετυχε κ το ειδα τωρα.
δεν ειμαι σε καλη φαση μηνες τωρα κ συνειδητοποιησα οτι μου κανει κακο να διαβαζω γιαυτα...
(στεναχωριεμαι κ κανω βουλιμικα)
σε φιλω κ ελπιζω οταν ξαναβρω το κουραγιο να διαβασω να εισαι καλυτερα
Ροζ,
παλιότερα είχα ρωτήσει τη γυναικολόγο μου και μου είχε πει ότι οι εμετοί δεν επηρρεάζουν την περίοδο. Την επηρρεάζει το άγχος, το βάρος και η υπερβολική σωματική άσκηση. Κι εγώ στα 52 κιλά δεν είχα περίοδο, στα 53 είχα.
Αυτό δε σημαίνει ότι με το που θα πάρεις λίγο βάρος θα σου έρθει η περίοδος. Σε 'μένα χρειάζεται χρόνος για να επανέλθει όταν μου κόβεται και μετά τυχαίνει να παχύνω με απανωτά βουλιμικά.
Απλά προσπάθησε να ανεβάσεις λίγο το βάρος σου και σε λίγες εβδομάδες θα αδιαθετήσεις.
Καλημέρα σε όλους!Μακάρι να είναι καλύτερη απο τη χθεσινή.
click μου, η συγκεκριμένη κοπέλα γενικότερα είναι ψιλοαυταρχική και απόλυτη πχ "χώρισες και τον σκέφτεσαι ακόμα? τέλος είσαι γυναικούλα." αλλά πραγματικά κουφάθηκα που έμαθα οτι το τράβηξε τόσο κ μάλιστα σε τόσο λεπτο ζήτημα.Γενικά δεν λες για τον άλλο οτι χρειάζεται ψυχίατρο έτσι απλά.εμένα ούτε με ρώτησε ποτέ, ούτε επιδίωξε να συζητήσει κάτι απλά έχει γίνει πολύ επιθετική , δν ξέρω ίσως επειδή αρνείται η φιλενάδα της(εγώ) να είναι τόσο "ατελής".Όταν ηρεμήσω θ το συζητήσω αλλά ξέρεις είμαστε κατα κάποιο τρόπο παρέα 8-9 ατόμων κ καταλαβαίνεις τι παραπληροφόρηση κ κουτσομπολιό θα πέσει..
(ασχετο οχι ως προς την καταρτιση αλλα ως προς τον τοπο διαμονης σου)
koralaki αυτό πολύ μ άρεσε!φαντάζεσαι να πήγαινα σε άσχετο γιατρό?:smilegrin:
δίκιο έχεις πάντως ..κ εγώ το ίδιο συμβουλεύω τους άλλους και είμαι πολύ υπερ του να απευθυνόμαστε σε ειδικούς σε οποιαδήποτε περίπτωση, αλλά στον εαυτό μου δεν το τηρώ.Καλά τώρα βέβαια με αυτά που ειπώθηκαν εννοείται οτι μου έφυγε και η παραμικρή επιθυμία να μιλήσω σε κάποιον ψυχολογο..!
υγ. καταλαβαίνω αυτό που λες κ εγώ δεν πολυδιαβάζω τα δικά σας γιατί επηρεάζομαι κ το γυρνάω σε δίαιτες κ νηστείες!!
dolphin, σε ευχαριστώ για την ενημέρωση, το είχα φανταστεί οτι δεν είναι τόσο εκεί το πρόβλημα αλλά στο βάρος.καλά κ το άγχος δεδομένο αλλά πιστεύω σε πολύ στρεσογόνες περιόδους επηρεάζεται η περίοδος, όχι με το καθημερινό άγχος που έχουμε όλοι μας.Μακάρι να γίνει όπως το λες!
Καλημέρα κορίτσια. Στις επάλξεις και εγώ. Εγώ δίνω τη μάχη μου με νευρική ανορεξία εδώ και 25 μέρες έχω επανέλθει στο σωστό δρόμο, τρώω κανονικά και δεν πισωγύρισα ούτε μία φορά αν και βασανίζομαι αρκετά ψυχολογικά. Βουλιμικά επεισόδια ή εμετούς δεν έκανα ποτέ απλά παρακολουθώντας το συγκεκριμένο τόπικ αισθάνθηκα την ανάγκη να γράψω και εγώ και ελπίζω να μη σας ενοχλεί πιο πολύ για να πω στη φίλη ΡΟΖ να μην απογοητεύεται και να μην αποθαρρύνεται. Χάθηκε μια μάχη όχι και ο πόλεμος. Και είναι ένας πόλεμος που πρέπει να τον κερδίσουμε. Διάβασα το περιστατικό πόυ έγραψες με τισ φίλες σου. Αχ καλή μου Ροζ και εγώ έχω υποφέρει τα ίδια και τώρα που το σκέφτομαι αυτή ακριβώς η απογοήτευση που αισθάνθηκα από φίλους και παρέες ήταν εν μέρει και από τους λόγους της κατηφόρας μου. Το να χάνω κιλά με έκανε ευτυχισμένη, είχα ένα στόχο να εκπληρώσω όταν στους υπόλοιπους τομείς ήμουν δυστυχισμένη και στο φιλικό δε τομέα είχα βαρεθεί να βγάζω τα μαχαίρια από την πλάτη.
Τελικά όμως δεν κατάφερα τίποτα. Χάλασα την υγεία μου, στενοχώρησα τους γονείς μου που με έβλεπαν να αργοπεθαίνω και τώρα είμαι πιο μόνη από ποτέ τουλάχιστον έτσι αισθάνομαι γιατί οι αποτυχημένες μου φιλίες σε συνδυασμό με την αρρώστεια μου με έκαναν να χω κλειστεί στον ευατό μου, να αποκλείσω πρόσωπα από τον κοινωνικό μου κύκλο που άξιζαν μια ευκαιρία. Έχασα τη διάθεση μου ακόμη και να ζω αλλά όχι ΡΟΖ μου δε θα κάνουμε τη χάρη σε κανέναν έτσι. Είμαστε δυνατές και σύντομα όλα θα είναι ένα μακρινό παρελθόν.
Επίσης σε βλέπω πως αγχώνεσαι πολύ με το θέμα της περιόδου. Θα μου πεις κοίτα ποιος μιλάει. Είμαι και απο τη φύση μου νευρική και αγχώδης και όντως δεν είναι καθόλου ευχάριστο θέμα αλλά πίστεψε με τόσα χρόνια αγχωνόμουνα, αρρώσταινα από το άγχος και περίοδο δεν έβλεπα. Τώρα που έχω μπει σε μια σειρά προσπαθώ να το αποβάλλω το άγχος και το χω καταφέρει. Τουλάχιστον δεν το σκέφτομαι 24 ώρες τη μέρα.
Αν πάντως σε ανησυχεί τόσο το θέμα θα σου πρότεινα και εγώ να πεις στη γυναικολόγο σου να σου γράψει αντισυλληπτικά για να αιδαθετήσεις. Αυτό σίγουρα θα σε ηρεμήσει. Εγώ που έκανα 7 μήνες θεραπεία με το gynofen και αδιαθετούσα κάθε μήνα αισθανόμουνα πιο καλά ψυχολογικά. Με φάρμακα μεν αλλά σκεφτόμουν πως αφού δουλεύουν τα φάρμακα και ιατρικά δεν έχω ΄κάτι αργά ή γρήγορα θα έρθει και η περίοδος. Παθολόγος, γυναικολόγος και διαιτολόγος με διαβεβαιώνουν πως με καλή διατροφή και καλή ψυχολογία θα έρθουν οπωσδήποτε.
Καλή συνέχεια ΡΟΖ μου και αν χρειαστείς να μιλήσεις μέ κάποιον εμείς είμαστε εδώ.
Και πάλι συγνώμη για το οφ τόπικ.
ροζ αυτό που έγινε με την φίλη σου,αν δεν είναι οτι μιλούσε για σένα από ανησυχία,πρέπει να σε πεισμώσει να σε κάνει να θες να δείξεις στον εαυτό σου πια πραγματικά είσαι,ένα άτομο που προχωράει στο προσωπικό του αγώνα χωρίς να δίνει δεκάρα για το τι λένε οι άλλοι από πίσω του. επίσης μην απογοητεύεσαι τόσο εύκολα κ σταματάς τις προσπάθειες.τι περίμενες μόλις πάρεις λίγα κιλά να σουρθει με τι μία η περίοδος?δύσκολο.θέλει καιρό ένα δάσος αμέσως μόλις γίνει αναδάσωση.όσο όμως συνεχίζεις την προσπάθεια τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες. θέλει υπομονή κ πείσμα το ξέρεις.μην ξαναμπένεις στον ίδιο φαύλο κύκλο. ξες οτι δεν είναι αυτό που λαχταράει η ψυχή σου .και δεν είναι μόνο η περίοδος το κίνητρό σου.έχεις τόσα άλλα,πάνω απόλα την ευτυχία σου. αλλά δεν ξέρω γιατί το πιστεύω,έχω το feeling ότι θα σου έρθει η περίοδος.πήγες στον γιατρό?τι σου είπε?
Κάποιες φορές,τα άτομα που έχουμε γύρω μας και μας αγαπάνε,ανησυχούν πολύ για μας αλλά δυστυχώς στην προσπάθειά τους να μας βοηθήσουν κάνουν λάθος χειρισμούς και χειροτερεύουν την κατάσταση...
το ζώ με την αδερφή μου.μου φέρεται πολύ άσχημα.με απορρίπτει,αν δεν φάω μου κρατάει μούτρα,όταν έπαθα το 'ατύχημα' και με πήγαινε νοσοκομείο μου φώναζε όλη την ώρα, μου έλεγε οτι είμαι χαζή και τους μπλέκω συνέχεια σε μπελάδες και αν το ξανάνω θα με μπιπ και γενικά είναι πολύ απότομη και επιθετική.δεν αντέχω άλλο τη συμπεριφορά της και αναγκαστικά πρέπει να ζούμε κάτω από την ίδια στέγη.
Κάτι τέτοιο μου θύμισε και η συμπεριφορά της φίλης σου... δεν ξέρει πώς να το χειριστεί κι αυτή... δε νομίζω να σε κουτσομοπλεύει, με την αρνητική έννοια εννοώ, απλώς συζητάει με τους κοινούς σας φίλους την περίπτωσή σου. και μένα η αδερφή μου βούκινο με είχε κάνει σε όλους τους φίλους της.
alexandrita α τέλεια!Κ το αντέχεις αυτό?Να σου πω κ εμένα τα αδέρφια μου όσες φορές με είχαν δει τον χειμώνα , με είχαν κράξει που είχα αδυνατήσει τόσο και μάλιστα με ακραίους χαρακτηρισμούς πχ φαίνεσαι σαν κωλόγρια..!Αλλά όσο σκληρά κ αν μου μίλησαν, ασχολήθηκαν, δεν τα είπαν ΠΙΣΩ απο την πλάτη μου, ούτε φυσικά στις παρέες τους!έλεος δηλαδή!Εντάξει αυτη την περίοδο δεν μπορώ να είμαι η γ..μάω γκομενίτσα κ εννοείται είμαι πολύ πιο ευάλωτη και δεν σου λέω πως οφείλει ο καθένας να έχει τις απαραίτητες γνώσεις κ να γίνει ο προσωπικός μου ψυχολόγος, αλλά λίγη κατανόηση, άνθρωποι είμαστε κ ο καθένας μπορεί να περάσει μια άσχημη περίοδο για οποιονδήποτε λόγο.Πότε πήγες νοσοκομείο??τι έπαθες??
τι έπαθα?
στην προσπάθειά μου να κάνω εμετό 1/9/2010 κατάπια μια οδοντόβουρτσα και μου έκαναν 4 απανωτές γαστροσκοπήσεις για να μου τη βγάλουν.κάπως έτσι μαθεύτηκαν όλα σε γονείς-συγγενείς και είπα ΤΕΛΟΣ...
εννοείται οτι δεν το αντέχω αλλά τι επιλογές έχω?
προσπαθώ να σκέφτομαι οτι κανείς δεν είναι τέλειος και οτι η συγχώρεση είναι σπουδαίο πράγμα... δεν θα κερδίσουμε τίποτα με το να διώξουμε τους πάντες από δίπλα μας.και για τους άλλους φαντάζομαι οτι θα ειναι πολύ δύσκολο να μας ανεχτούν...
mariafc τελικά όλη αυτή η μοναξιά που τώρα βλέπουμε και μεγενθυμένη να είναι ένα καλό φίλτρο για να ξεκαθαρίσουμε και το ποιοι άνθρωποι αξίζει να υπάρχουν στη ζωή μας..να βάζεις όσο μπορείς πάνω απόλα τον εαυτό σου και την οικογενειά σου κ όσο σεβόμαστε κ αγαπάμε τους εαυτούς μας , τόσο θα επιλέγουμε για φίλους τα σωστά άτομα κ όχι ότι είναι εύκαιρο για να καλύψει τα κενά μας..Εμένα άλλες φορές με πεισμώνει η άδικη συμπεριφορά κ άλλες με κάνει να ξεσπάω σε εμένα όπως χτες..αλλά θέλω να το παλέψω γιατί έχω κ μια οικογένεια που με νοιάζεται πραγματικά κ δεν θέλω να τους στεναχωρήσω άλλο σε καμία περίπτωση.Όταν καταφέρουμε να βγούμε απόλο αυτό , πιστεύω θα είμαστε πολύ πιο δυνατές απο οποιαδήποτε φίλη που μας απέρριψε .Τα πηγαίνεις πολύ καλά!Να συνεχίσεις έτσι, σταθερά, μιλώντας με τους γιατρούς σου και με ψυχραιμία!ʼντε να παραδειγματίζομαι κ εγώ!
Αλεξανδρίτα...με κούφανες ε?σοβαρά τώρα?ολόκληρη οδοντόβουρτσα?τώρα είσαι καλά έτσι?Οι δικοί σου τι είπαν?Μπορώ να καταλάβω απόλυτα το σοκ που έπαθες-κ πάλι ψύχραιμη σε βρίσκω!- αλλά ίσως έπρεπε να γίνει για να πεις επιτέλους αυτό το ΤΕΛΟΣ και να αλλάξεις τη ζωή σου!Δες το σαν σημάδι!(αυτή η αισιοδοξία μου..!)
ναι προσπαθούν οι γύρω μας να βρουν τρόπο να μας βοηθήσουν αλλά τα σκατώνουν.
θέλω να εξομολογηθώ κάτι. έχω μια φίλη που τελευτάια έχασε κανά 15 κιλό κ τώρα είναι αρκετά αδύνατη.πολλές φορές γκρινιάζει οτι δεν έφαγε τίποτα όλη μέρα,ή οτι γύρισε σπίτι κ δεν είχε ετοιμάσει τίποτα η μαμά της.ή οτι την βλέπουν που δεν τρώει κ την ταίζουν με το ζόρι κ τέτοια. εκτός αυτού μου λέει κάθε τρεις κ λίγο οτι έκανε εμετό,μια λέει ήταν άρρωστη ,μια μοίρισε κάτι έντονο κ την έφερε εμετό,μια έφαγε πολύ κ δεν μπορούσε να αναπνεύσει. τι λέω μία φορά"ρε μλκα τι έχεις πάθει anorexia nevrosa? και αυτή έκανε γκριμάτσα ενοχλημένης που δεν θέλει να ανοίξει κουβέντα(αλλά η ίδια μας λέει οτι έκανε εμετό επειδή την πείραξε το κλιματιστικό) .κ την λέω "άμα θες να μιλήσεις πές μου ξέρω από αυτά τα περνάω κ εγώ."κ μου λέει μια χαρά είμαι την παλεύω
επίσης όλοι τις λένε να πάρει κιλά. κ αντιδράει με γκριμάτσα ενοχλημένης.
και μετά από αυτό μία φορά μας έλεγε για ένα περιστατικό που ο μπαμπάς της δεν την άφηνε να έρθει να μας βρει αν δεν καθότανε να φάει.αρχίζαμε εκείνη την ώρα να την ρωτάμε διάφορα να της ανοίγουμε την κουβέντα τέλος πάντων,αλλά αυτή μετά από λίγο χωρίς να την μαλώνουμε απλά ρωτώντας τα αυτονόητα για να βγάλουμε άκρη,ήταν έτοιμη να κλάψει.
φυσικά όταν έφυγε συζητήσαμε διεξοδικά για την περίπτωσή της προσπαθώντας να καταλάβουμε τι συμβαίνει,είπα κ σε αυτή τη φίλη μου οτι έχω ανάλογο πρόβλημα που προσπαθώ να ξεπεράσω .πάντως εμένα αυτό το όλο σκηνικό μου κάνει οτι η φίλη μου έχει ανάγκη από προσοχή αλλά δεν την εισπράττει πάντα έτσι όπως την περίμενε.
γενικά πιστεύω οτι όλοι μας τελικά με διατροφικές διαταραχές αποζητάμε προσοχή και περιποίηση.να μας κακομάθουνε.αυτό γίνεται ενδόμυχα γιατί απέξω μας θέλουμε διαρκώς την τιμωρία κ την κακομεταχείρηση.οι ίδιες αυτοτιμωρούμαστε. γιαυτό και οι γύρω μας τα χάνουν.δεν ξέρουν πια συμπεριφορά είναι σωστή ή λάθος.προσωπικά εγώ προτιμώ να με κουτσομπολεύουν με κτιτική διάθεση του στυλ κοίτα τι κοπέλα τι έχει κ δεν λέει να πάει σε ένα ψυχολόγο η χαζή. αντί να λένε για μένα "αχ την καημένη πως κατάντησε έτσι κ τι κρίμα κ μπλα μπλα" αλλά το σχόλιο από πίσω θα πέσει αυτό δεν το γλιτώνουμε. γιατί πολύ απλά δεν μας αρέσει εμάς να μιλάμε γιαυτό κ να ανοίγουμε τα χαρτιά μας οπότε οτιδήποτε μυστηριο προκαλεί σούσουρο ακόμα κ από τους καλύτερους φίλους μας. τώρα ο τρόπος της φίλης σου ροζ δεν είναι κ ο καλύτερος κ της αδερφής σου αλεξανδρίτα είναι ο πιο εκνευριστικός.δεν είναι σωστός ο τρόπος αυτός που φέρεται αλλά τουλάχιστον είναι εκεί κοντά σου δεν προσπαθεί να απέχει.
πείτε μου τη γνώμη σας.πως μπορώ να βοηθήσω ένα άτομο σαν την φίλη μου.πιστεύω οτι είναι στα πρώτα στάδια που δεν έχει ακόμα διαταραχή αλλά τριγυρίζει γύρω από αυτή.δεδομένου οτι ξέρω πόσο δύσκολο είναι μπορώ να τη βοηθήσω?η όχι?πιστεύω οτι δεν με πίστεψε οταν είπα οτι κεγώ έχω παρόμοια θέματα.αλλά δεν θα κάτσω να της αποκαλύψω τα προβλήματά μου,χωρίς να δω οτι κ αυτή θα κάνει το ίδιο.γενικά είναι περίεργη.εκεί που την πιάνει μυστικοπάθεια εκεί λέει πράματα που δεν θέλουμε καν να μάθουμε.συγγνώμη για το τεράστιο κείμενο.
τα έχω γράψει στο thread ΄ημερολογιο υπερφαγικων βουλιμικων΄...
αστα Ροζ,εζησα δραματικες στιγμες που ουτε καν θελω να θυμαμαι...
οι γονεις...νιωθω σαν να τους εχω σκοτωσει,τοσο πολυ τους στενοχωρησα...
alexandrita μου εμένα ο μεγάλος μου τρόμος είναι ακριβώς να μην μαθευτεί στους δικούς μου ανθρώπους...κάποια στιγμή υποψιάστηκαν η αλήθεια αλλά δεν τους το επιβεβαίωσα ποτέ και έγινα και πιο προσεκτική οπότε έμεινε να πλανάται χωρίς αποδείξεις....αγοράζω κρυφά τρόφιμα οπότε δεν φαινόταν να λείπει ποτέ τίποτε...(ποιός ξέρει πόσα λεφτά έχω ξοδέψει τόσα χρόνια!!!!!!!!!!). Να φανταστείτε κορίτσια ότι κάποια στιγμή που είχα καταφύγει σε ψυχολόγο της ξεκαθάρισα ότι αν με πίεζε να μιλήσω σοτυς δικούς μου θα έφευγα....ΕΓΩ η άψογη κόρη και αδερφή που καυχιόντουσαν οιδικοί μου σε όλους ότι δεν τοτυς έχω στενοχωρήσει ποτέ να τους απογοητεύσω έτσι!!!!!!!!!!!(ΠΟΤΕ) όταν αργότερα διαγνώστηκε καρκίνος στην μητέρα μου ήταν και η οριστική κόκκινη γραμμή...δεν έπρεπε να μάθει τίποτε και ποτέ....και παρότι η ψυχολόγος επέμενε πάντα ότι η στήριξη από άλλους έχει πολύ μεγάλη σημασία..... Όσο για φίλους ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω, ίσως μόνο ο αδερφός μου να μπορούσε αλλά και εκεί κάτι μου λέει όχι...ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΛΟΙΠΟΝ