Printable View
Arsi δεν ξερω αν ισχυει αυτο που λες....μπορει....οχι παντα ομως νομιζω....Quote:
Originally posted by Arsi
Δε συμφωνειτε οτι οι πιο μεγαλες προδωσιες γινονται στον ερωτικο τομεα?γιατι?
Ισως επειδη ο ερωτας μπορει εκτος απο γλυκος να ναι κ αδιφαγος, κ με πολλες γωνιες....Κ απαιτει την αποκλειστικοτητα, το απολυτο....
Καληνυχτα σε ολους κ απο μενα παιδια!Μ\'αρεσει παρα πολυ η κουβεντα κ γω για 5 μπηκα,6 ταξιδευω,τουλ.να κοιμηθω 1,5 ωρα!Χαρηκα που τα ειπαμε κ θα τα ξαναπουμε απ\'την πλευρα μου σε 10 μερες.
καληνυχτα αρσι ....
Δεν είναι πάντα ή το ένα ή το άλλο εδω που τα λέμε.Quote:
Originally posted by Sofia
Η εμπιστοσυνη, η αγάπη κ ακομα η αισθηση του μαζι δεν συνεπάγονται μια σχεση διχως τελος. Επισης το τρελο ταξιδι καθολου απαραιτητα δεν παει με την μικρη διαδρομη μια σχεσης..μπορει πολυ ανετα να χαρακτηρισει κ μια μακροχρονια σχεση.Quote:
Originally posted by Empneustns
Εδω τιθεται το θεμα της επιλογης.Τι προτιμας?Το βαθυ αισθημα της αγαπης?την εμπιστοσυνη?το να ξερεις πως υπαρχει ο ανθρωπος ΣΟΥ,ο συνοδηγος σου και συντροφος σου?το αλλο σου κομματι?
Η το τρελο ταξιδι μικρης διαδρομη που μπορει να σε αφησει μονη.
Τελος, τη διαδρομη κ την διάρκεια μιας σχεσης ειναι αδυνατον να την προβλεψεις...κ νομιζω αυτη ειναι κ η γοητεια...
Αν υπαρχει η κταλληλη συμβατοτητα χαρακτηρων, πραγμα δυσκολο θεωρω σε εναν εντονο ερωτα, ενδεχομενως να μετεξελιχθει σε σχεση αγαπης.
Ωστοσο πως μπορεις να φτασεις απο κατι εντονο σε κατι ισορροπημενο?
Συνηθως τα πιο μετριασμενα αν και διολου ανυπαρκτα συναισθηματα παρεχουν εδαφος για την εξελιξη μιας σχεσης.... Οταν η φλογα ειναι εντονη και μεγαλη, τα καιει ολα γρηγορα και σβηνει...
Νομιζω οτι ολες οι σχεσεις θα επρεπε να εχουν εναν σχετικο βαθμο απροβλεπτου μεσα τους. Απο το ποτε θα υπαρξει ερωτικη συνευρεση μεχρι το αν θα εξακολουθουμε ή οχι να ειμαστε μαζι.
Συνηθως ομως ακολουθουνται διαδικασιες συνθηκολογησης και προγραμματισμου που παρεχουν μεν βολεψη και ασφαλεια αλλα ελαχιστοποιουν τη γοητεια του απροβλεπτου, που πηγαζει απο μια ανευ ορων αληθινοτητα σε αισθηματα, λογια και πραξεις.
μηπως να τα εχουμε ολα;απο δω η γυναικα μου και απο δω το αισθημα μου;τελικα θα επελθει η ευτυχια και η ολοκληρωση με αυτον τον τροπο.ο συναισθηματικος μου κοσμος δεν θα αντεχε τετοιον διχασμο.σε αλλους κοσμους και πλανητες θεωρειται δεδομενο.εξαρταται απο τον χαρακτηρα και την προσωπικοτητα του καθε ατομου,και αυτο ειναι που προσωπικα εξερευνω πριν απο καθε βουτια,στην αβυσο η στον παραδεισο ....
πολυ ομορφη συζητηση παιδια μπραβο σας :) καιρο ειχαμε να δουμε τετοιες εδω
Συμφωνω...πιστεύω πώς όλες οι σχέσεις-όπως κ όλοι οι άνθρωποι-εχουμε ενα βαθμο απρόβλεπτου. Πόσοι όμως το βλέπουμε αυτό?Πόσοι αντεχουμε στη σκεψη οτι κανεις δεν ειναι κανενος?Κ επιμενουμε σε μια προγραμματισμενη ασφάλεια που το μονο που παρεχει ειναι στασιμοτητα κ βολεμα?Quote:
Originally posted by weird
Νομιζω οτι ολες οι σχεσεις θα επρεπε να εχουν εναν σχετικο βαθμο απροβλεπτου μεσα τους. Απο το ποτε θα υπαρξει ερωτικη συνευρεση μεχρι το αν θα εξακολουθουμε ή οχι να ειμαστε μαζι.
Συνηθως ομως ακολουθουνται διαδικασιες συνθηκολογησης και προγραμματισμου που παρεχουν μεν βολεψη και ασφαλεια αλλα ελαχιστοποιουν τη γοητεια του απροβλεπτου, που πηγαζει απο μια ανευ ορων αληθινοτητα σε αισθηματα, λογια και πραξεις.
σοφια σημερα με εκανες να σκεφτω κατι διαφορετικο.Κατα την γνωμη μου η πιο αγνη αγαπη ειναι αυτη της μανας σε ενα παιδι.αραγε ειναι δυνατον να αγαπησει μια γυναικα εναν αντρα κατα αυτο τον τροπο.Υπαρχει περιπτωση να νοιωσουμε σε μια σχεση την σιγουρια της οικογενειας;την πεποιθηση που νοιωθαμε οταν ειμασταν παιδια πως παντα θα υπαρχει αυτη η ενωση;την ασφαλεια και την σταθεροτητα.(οταν λεω σταθεροτητα δεν εννοω ξυπναω στις 7,κοιμαμαι στις 12 και δεν ξεγευγω απο το προγραμμα,εννοω συναισθηματικη σταθεροτητα).βεβαια σαν παιδια δεν ειχαμε τα βελη του ερωτα να μας τρυπαν...δυσκολες σκεψεις....
Καλή ερώτηση! Αυτό αναρωτιέμαι κι εγώ αλλά έχω την αίσθηση οτι δεν μπορείς να τη βρείς αυτή τη συναισθηματική σταθερότητα....ίσως όμως να μπορείς να βρείς μία άλλη σταθερότητα εξίσου σημαντική αλλά επειδή δεν το έχω βιώσει δεν ξέρω...
αλλο έρωτας, άλλο αγαπη..αλλο αγαπη προς τον αγαπημενο μου, αλλη η αγαπη προς τη μανα μου....
εγω δεν θεωρω τπτ δεδομενο, ουτε την αγάπη ή την ασφάλεια που παρεχει το οικογενειακο περιβάλλον. ειναι κατι που θα πρεπε να υπάρχει. υπάρχει ομως σε καθε οικογενεια? ειμαι απολυτα σιγουρη πώς οχι.
παρολα αυτα υποθέτω οτι μιλας για εναν αδιασπαστο δεσμο, μια σχεση δυνατη κ συμπαγης (ας το πώ έτσι...). με δεδομενο οτι οι σχεσεις αλλαζουν συνεχως, ότι τον καθε ανθρωπο ποτε δεν μπορω να πω οτι τον εμαθα πληρως, ακομα κ τον ιδιο μου τον εαυτο, δεν θα ελεγα ποτε οτι με καποιο ανθρωπο θα ειμαι μαζι για παντα. Ειναι αδυνατο να το γνωριζω οσο κ να τον αγαπω οσο κ να μ αγαπα.Μπορω παρολα αυτα να πω πως τον αγαπω νιωθωντας το πληρως κ εχοντας την αναγκη να τον προστατευω, προσεχω, φροντιζω κ να τον εχω στην καρδια μου....
αυτο μου δινει ηρεμια κ ασφαλεια:το να ειμαι σε επαφη μ αυτο που νιωθω πραγματικα....
Εμπενυστή, κάτι τέτοιο ίσως να ήταν το ιδανικό...όμως άλλη η αγάπη της μητέρας και άλλη η ερωτική αγάπη...την οποία όπως πολύ καλά είπες μόνο όταν μεγαλώνουμε την αισθανόμαστε...Γιατί πια θέλουμε να βγούμε από το προστατευτικό μητρικό κουκούλι και να ολοκληρωθούμε βιώνοντας και την ερωτική αγάπη.
Υποσυνείδητα όλοι ψάχνουμε μια αγάπη που να μοιάζει με την αγάπη των γονιών μας (ακόμα και όταν δεν υπήρχε αγάπη στη σχέση αυτή ψάχνουμε υποσυνείδητα ανθρώπους που θα πρέπει να παλέψουμε υπό παρόμοιες συνθήκες με τις οικογενειακές για την αγάπη τους).
Αν ανήκουμε στη 2η κατηγορία, δουλεύοντας με τον εαυτό μας, μπορούμε να σπάσουμε αυτό το φαύλο κύκλο αν έχουμε πλάσει την αγάπη στο μυαλό μας με ένα τρόπο που δεν είναι ότι πραγματικά μας κάνει ευτυχισμένους.
Πάντως, ευτυχώς αυτές οι δύο αγάπες δεν είναι ίδιες, η μητρική και η ερωτική αλλιώς δε θα υπήρχε η διαφορετικότητα, η μοναδικότητα της καθεμιάς...Φυσικά, σε νιώθω σε αυτό που λες...Και ποιος δε θέλει να νιώθει πλήρως αποδεκτός, πέρα από κάθε σύνορο, από την αγάπη του; :) Αυτό μπορεί να υπάρξει και σε ερωτική αγάπη. Αρκεί να έχουμε μάτια και καρδιά ανοιχτά. Δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο
γκριν υπαρχει και την ειχα βρει για μεγαλο χρονικο διαστημα 4 χρονων περιπου.
σοφια βρηκες τις καταλληλες λεξεις,αδιασπαστος δεσμος,δυνατη και συμπαγης.
ενα πραγμα που θελω να αποφυγω αλλα δεν το βλεπω,ειναι να φτασω σε μια ηλικια που θα σκεφτομαι αγαπες και σχεσεις που \"περασαν\" απο τη ζωη μου,και αυτες να ειναι μεγαλες σε αριθμο.νοιωθω σαν να αναλωνομαι πως δεν υπηρξε κατι πραγματικο.Αν και σιγουρα μεσα απο ορισμενες που ειχαν τις προυποθεσεις ηταν πραγματικες και για αυτο δεν μετανοιωνω.Ηταν γνησιες ,με πραγματικα συναισθηματα και οχι φτιαχτα και ψευτικα.σιχαινομαι το ψευτικο,με απωθει οσο τιποτα αλλο.αν και μια σχεση μπορει να χαλασει για μη συναισθηματικους λογους.Ειχα μια συζητηση με μια κοπελα πριν μια βδομαδα,η οποια μου ανεφερε \"η γυναικα ειναι εγκεφαλικο πλασμα,μπορει να αγαπαει καποιον και να φυγει αν δει πως δεν εχει μελλον βιωσιμο\",χωρις να πω τιποτα συμπληρωνει \"δεν ειναι συμφερον,απλα ειμαστε γυναικες\".εδωσε μονη της την απαντηση ..... βεβαια θα πω και την αλλη πλευρα για την οποια νοιωθω την ιδια σιχαμαρα,για τους αντρες που η μονη σκεψη ειναι μια νυχτα στο κρεβατι και τιποτα αλλο.Και για να το καταφερουν πουλαν την ιδια τους τη μανα.
Quote:
Originally posted by anwnimi
δουλεύοντας με τον εαυτό μας, μπορούμε να σπάσουμε αυτό το φαύλο κύκλο αν έχουμε πλάσει την αγάπη στο μυαλό μας με ένα τρόπο που δεν είναι ότι πραγματικά μας κάνει ευτυχισμένους....
εύστοχο πολυ:)....μου λέει πολλά!
καλο θα ειναι ο καθενας να μιλαει για τον εαυτο του...Quote:
Originally posted by Empneustns
Ειχα μια συζητηση με μια κοπελα πριν μια βδομαδα,η οποια μου ανεφερε \"η γυναικα ειναι εγκεφαλικο πλασμα,μπορει να αγαπαει καποιον και να φυγει αν δει πως δεν εχει μελλον βιωσιμο\",χωρις να πω τιποτα συμπληρωνει \"δεν ειναι συμφερον,απλα ειμαστε γυναικες\".εδωσε μονη της την απαντηση .....
εγω δεν το καταλαβα παντως σοφια :( ισως γιατι ειμαι αντρας ....