Printable View
Το γράφω εδώ μιας κι είναι το τελευταίο θέμα που άνοιξα... Σήμερα είχα μια πολύ ωραία μέρα αλλά κουράστηκα σωματικά και τώρα νυστάζω αλλά δεν νιώθω ασφαλής για να ξαπλώσω... Θα πάρω τα φάρμακα μου που λογικά θα πιάσουν αλλά επειδή το νιώθω ώρα αυτό κι επειδή θα χρειαστεί κι επιπλέον ώρα για να δράσουν έχω ανάγκη να το συζητήσω...
Έλα! Ηρέμησε, κανείς δεν πρόκειται να σε βλάψει. Στο σπίτι σου είσαι ασφαλής :) Σκέψου ότι πάρα πολύ συχνά βασανίζεσαι με αυτή την σκέψη και στο τέλος δεν συμβαίνει απολύτως τίποτα. Κανείς δεν έχει λόγο να σου κάνει κακό, και μάλιστα διακινδυνεύοντας την ελευθερία του. Τώρα που έχει κουραστεί και το σώμα σου θα κοιμηθείς πιο ήρεμα και θα ξεκουραστείς :)
Το ελπίζω... Θα περιμένω λίγο ακόμα ξύπνια να πιάσουν τα φάρμακα και μετά θα ξαπλώσω...Quote:
Originally Posted by blackbird
Ξέρεις τι σκεφτόμουν; Ότι είχα καλομάθει όταν κοιμόμουν μ' εκείνον να με κρατάει αγκαλιά και να ξέρω ότι δεν θα άφηνε κανέναν να με πειράξει και τώρα που δεν τον έχω πια όποτε νιώθω κούραση άρα και λιγότερο δυνατή σωματικά νιώθω ακόμα πιο έντονη την έλλειψη της προστασίας του...
Ηρεμιστικό παίρνεις για τον ύπνο;
Καταλαβαίνω τι εννοείς. Όμως δεν είσαι μόνη στο σπίτι. Που και μόνη σου να ήσουν οι πιθανότητες να μπει κάποιος στο σπίτι σου είναι πολύυυυ μικρότερες από το να πάθεις κάτι περπατώντας σε ένα πεζοδρόμιο ξέρω γω :ρ Προσπάθησε να το εκλογικεύσεις γιατί το συναίσθημα σ' αυτές τις καταστάσεις δεν βοηθάει.
Αντιψυχωτικό βασικά γιατί αλλιώς μερικές φορές φρικάρω ότι θα έρθει ο άλλος... Το ξέρω συνήθως ότι δεν γίνεται αλλά μερικές φορές δεν μπορώ με τίποτα να το εκλογικεύσω...Quote:
Originally Posted by blackbird
Θυμάμαι μου είχε πει παλιά η ψυχολόγος που πήγαινα ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστούν διάφορες φοβίες, οπότε καταλαβαίνω πώς νιώθεις.
Τι σε χαλαρώνει συνήθως; Λέω μήπως επικεντρωθείς κάπου αλλού μπας και ξεχαστείς λίγο.
Η μουσική κι ακούω τώρα αλλά δεν με έχει χαλαρώσει απόλυτα... Απόλυτα μόνο μιαν αγκαλιά με χαλαρώνει...Quote:
Originally Posted by blackbird
Θύμησε μου λίγο, επειδή δεν έχουμε μιλήσει πολλές φορές είσαι γυναίκα, σωστά θυμάμαι;
Την μαμά σου δεν την αγκαλιάζεις ή δεν νιώθεις τόση οικειότητα; Κανα βιντεάκι με ζωάκια στο youtube? :)
Ναι γυναίκα είμαι :)
Δεν νιώθω τόση οικειότητα, πρέπει να είμαι πολύ χάλια για να το κάνω και πάλι δεν με ανακουφίζει πολύ...Quote:
Originally Posted by blackbird
Μπορεί να βάλω βιντεάκι με ζωάκια, καλή ιδέα...
Ωραία! :)
Όσον αφορά την αγκαλιά, αγκαλιά στο κρεβάτι μου λείπει για να μπορώ να κοιμηθώ... Προς το παρόν βολεύομαι μ' ένα λούτρινο σκυλάκι...
Εμένα πάντα με χαλαρώνουν αυτά, ειδικά όταν χαϊδεύω/αγκαλιάζω live τα κουνελάκια, σκυλάκια και τα γατάκια μου! Χαχαχαχα ναι έχω πολλά :Ρ Εσύ δεν σκέφτεσαι να πάρεις άλλο γατάκι μετά τον Τζέρυ;
Το σκέφτομαι αλλά 1ον χρειάζομαι να περάσει λίγος χρόνος και 2ον πρέπει να πείσω τους γονείς μου...Quote:
Originally Posted by blackbird
Σήμερα πήγα κι εκτύπωσα κάτι φωτογραφίες και μέσα σ' αυτές ήταν και μία που τον κρατάω αγκαλιά και κοιτάμε κι οι δυο την κάμερα και την έβαλα σε κορνίζα... Κι είχα δυσκολευτεί να τον πείσω να ποζάρει... :p
Αφού είχες γάτο τόσα χρόνια, γιατί να μην δεχτούν τώρα; Πάντως όταν πέθανε η σκυλίτσα μου έπεσα σε κατάθλιψη. Και η μάνα μου το ίδιο. Δεν ήθελα να πάρω άλλο. Όμως μάθαμε να ζούμε με ζωάκια, το σπίτι ήτανε άδειο, μας έλειπε τρομερά. Δεν άντεξε, πήγε και πήρε άλλο. Με το που το είδα το λάτρεψα και με βοήθησε πολύ. :)
Καλημέρα...Quote:
Originally Posted by blackbird
Γιατί καταρχήν δεν ήταν μόνο ένας αλλά τέσσερα γατιά που όλα έφυγαν με τη σειρά τους κι ο Τζέρυ ήταν ο τελευταίος της γατοοικογένειας κι η μαμά μου αυτή τη στιγμή δεν το διανοείται καν γιατί λέει πως δεν αντέχει να βιώσει ξανά τον πόνο της απώλειας...
Επίσης ο πατέρας μου δεν τρελαίνεται, πιο πολύ για εμάς υποχώρησε, τώρα πρέπει να δούμε πως θα τον πείσουμε οι γυναίκες να συμφωνήσει... Κι εγώ νιώθω πως έχει αδειάσει το σπίτι... Το έχω γεμίσει με φωτογραφίες του, είναι η μόνη μου παρηγοριά... Και το λουράκι του που κράτησα και το έχω στο δωμάτιο μου...
Να σε ρωτήσω, εσύ άντεξες ποτέ να δεις να τα θάβουν; Εγώ ποτέ σε κανένα απ' όσα είχα δεν κατέβηκα όταν τα έθαβαν, δεν θα το άντεχα... Τα αποχαιρέτησα και τα έδωσα στην αγκαλιά της μαμάς μου από τη δικιά μου...
Κυκνε, αυτος ο ανθρωπος ειναι μακρια? Δεν εχετε καμμια επικοινωνια πλεον?Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Savatage, καταρχήν όπως ξέρεις με χώρισε... Κατά δεύτερον ζει στην Αθήνα... Όσο για την επικοινωνία μας η τελευταία φορά που μιλήσαμε ήταν με e mail πριν ένα χρόνο που του έστειλα ευχές για την καινούρια χρονιά και ζήτησα τη συγχώρεση του που ευτυχώς τουλάχιστον μου την έδωσε και τουλάχιστον δεν νιώθω πια τύψεις που ήταν αβάσταχτες... Από τότε ελάφρυνε η ψυχή μου σε μεγάλο βαθμό... Αλλά ξέρω πως δεν θέλει να τον ενοχλώ και κάνω τ' αδύνατα δυνατά για να τον σέβομαι... Οπότε όπως καταλαβαίνεις δεν μπορώ να του ζητήσω βοήθεια πόσο μάλλον να έρθει εδώ και να με αγκαλιάσει... Μακάρι να γινόταν κι ας πέθαινα το επόμενο λεπτό αλλά δεν γίνεται...Quote:
Originally Posted by savatage