Επιμονή, πάθος, εμμονή, ένταση.

Quote:

---

Originally posted by krino
ειλικρινα δεν καταλαβαινω ουτε το προβλημα ποσο μαλλον την λυση κιολας....

Quote:

---

Originally posted by weird



Λοιπόν, εχουμε και λέμε,
Να πηγαινω στο μαγαζι και οταν ερχεται και κολλαει πανω μου να μην του επιτρεπω να με πιανει?

- χαζο αυτο, αφου το θες, τι να μην σου επιτρεπει??


Να παω στο μαγαζί με άλλον?( δεν το σκεφτομαι καν...ανωριμο, ανουσιο, ασε που οταν με βλεπει με αντρες γυρω, συνηθως μενει μακρια και με κοιταει).

- επισης χαζο και θα ελεγα πολυυυυυ γυναικειο... :P

Αν δεν παω στο μαγαζι, αυτος δεν θα κανει κινηση.

- παιζει και αυτο.


Να παω και να του πω οτι τελειωσαμε? Οτι πλεον, εφτασα στα ορια μου και τον βλεπω φιλικά?

- αφου δεν το θες αυτο, γιατι το σκεφτεσαι??


Αυτα αναρωτιέμαι.

---

Λαθος εχεις, δεν αναρωτιεσαι αυτα.
Αναρωτιεσαι πως θα κανεις κινηση και δεν θα εισαι ακαλυπτη στο μελλον.

1. Επιταγες στις σχεσεις δεν υπαρχουν.

2. Το λαθος σου ειναι οτι απο την μια πλευρα εχεις λαβει ξεκαθαρο το μυνημα για το τι εχεις να αντιμετωπισεις ενω εσυ καθεσαι και τρως τα νυχια σου χωρις να εχεις ζυγισει τι αντεχεις και να δρασεις αναλογα.

3. Το τι θες η τι ζηταει το κορμι σου δεν εχει σχεση με το τι αντεχεις.

4. Προσδιορισε περισσοτερο ποσο αντεχεις να ρισκαρεις παρα το τι ζητας. Εγω θα σου ελεγα χωσου μεχρι τα μπουνια αλλα αυτο ειναι τι θα εκανα εγω και οχι εσυ.
Πιθανον αυτο να ειναι καταστρεπτικο για σενα.

:)

---

Αυτο με το καθομαι και τρωω τα νυχια μου, δεν το πολυκαταλαβα....
Δεν ξερω,
ποσο αντεχω.
Αλλα πιστευω οτι ο καθενας αντεχει οσο θελει,
και σιγουρα το κορμί μας ξέρει τι ζητά, και θέλω να το ακουω και να το εμπιστεύομαι.
Οχι οτι θα αφησω το ενστικτο να με οδηγεί,
αλλα δεν θα είχα την ικανότητα να αισθάνομαι κατι τοσο δυνατό,
αν δεν είχα και την ικανότητα να το αντέχω να το ζήσω.

Quote:

---

Originally posted by krino
οκ λοιπον,
πηγαινε ευθεια,
μετα απο τρια στενα κανε αριστερα.
Ολο ευθεια και μετα την λιμνουλα θα συνεχισεις κατα μηκος της οχθης,
και εκει που τελειωνει κανεις δεξια.

Ξαφνικα θα δεις ενα ξεφωτο και εκει ειναι η αγαπη σου.....


Οχι οτι δεν ημουν σαφης ε?
:cool:

---

Αστα αυτα κρινακι.
Πριγκιπισσα ή δουλα?
χαχαχχχχχ Λεγε!
Ποια ειναι η δική σου εκτιμηση?
Εγω, θα αποφασισω μετα.

Quote:

---

Originally posted by weird

Quote:

---

Originally posted by stella78

Quote:

---

Originally posted by weird

Quote:

---

Originally posted by stella78
weird...εσυ εισαι αυτη που ξερεις τις αντοχές σου. αλλα αντικειμενικά...το να σου πει \"εισαι σκουπίδι, πόσο χαμηλά έπεσες κτλ.\" δεν σημαίνει ότι θα σε διαλύσει κιόλας, θα μπορούσες πχ να ξενερωσεις και να σου φυγει τελειως το απωθημένο ...εξαλλου...μηπως...αναζητάς να διαλυθεις;και μην ξεχνάς ότι αυτή η διάλυση υπάρχει πάντα ως πιθανότητα σε ότι σχέση κι αν κανουμε ( ακόμα και φιλική, θυμάσαι το χαμε πει :)

---

Ισως λοιπον το τελος να μην ειναι ετσι δραματικό όπως το φαντάζομαι......
Μπορεί.
Δεν ξερω.
Αυτη η περιεργεια μου θα με φαει τελικα.
Και, Στελα μου, δεν ξερω τα όρια μου,
τα ανακαλύπτω...

---

μα επειδη τα ανακαλύπτεις τα λέω και γω αυτά...αλλά ειμαι βεβαιη πως και συ ξερεις πως δεν τα ανακαλύπτουμε μόνο σκεπτόμενοι, αλλά και κάνοντας βηματάκια:)... εν ολίγοις...το ερωτημα που θα θέσεις στον εαυτό σου είναι τί προτιμάς...την έκθεση, με τον φόβο του να υπερβείς τα όρια, να τραυματίσεις τον εγωσιμό σου και όλα αυτά που περιγράφεις σαν προβληματισμό...ή το να μείνεις με την περιέργεια...εγώ νομίζω ότι προτιμάς το πρώτο..απλά δυσκολέυεσαι να το παραδεχθεις;) μπορεί να κάνω και λάθος όμως,ε;

---

Το πρωτο προτιμαω,
απλα δεν μπορω ακόμα να πιστεψω τι μου συμβαίνει,
και το οτι πρεπει να κανω το πιο δυσκολο πραγμα,
να αφεθω.....
Να ρισκαρω οκ,
ζητω απο εσας καποιες οδηγιες,
γιατι εχω πελαγωσει.

---

ναι, εγω το καταλαβαινω πόσο δύσκολο ειναι να αφεθείς...αλλά απο την άλλη, αμα δεν αφεθείς...δεν ζεις, δεν δοκιμάζεις τα όριά σου και δεν νιώθεις και ουσιαστική αυτοπεποίθηση και εγωισμό ( με την καλη εννοια ), γιατί το ξέρεις μεσα σου ότι κρύβεσαι... οπότε η οποια αυτοπεποίθηση και αυτοκυριαρχία εχεις ξέρεις στο βάθος ότι ειναι σε κάποια βαθμό έστω, πλασματική ή αν θες...ενα πρόγραμμα που δεν εχει δοκιμαστεί στην πράξη.
τωρα..για πρακτικες οδηγίες...εγω προσωπικά δεν ειμαι το καταλληλο άτομο. πλέον προσπαθω να κανω αυτό που θέλω, που νιωθω, να ειμαι συνεπης με μενα, δεν ειμαι του παιχνιδιού...ε, αυτό δεν ειναι πάντα καλό όταν εχεις απέναντί σου δυνατό παιχτη και σε ενδιαφερει πολύ το αποτέλεσμα;)

βρε καλη μου κατι στη μεση δεν παιζει???
εναλλαγη ρολων??
δηλαδη η που καθεσαι σε ενα θρονο η που θα σε μαστιγωνουν???
αυτες ειναι οι προοπτικες??

Δεν το καταλαβαινω αυτο, οχι για σενα ειδικα αλλα για τον καθενα.

Δηλαδη για να σοβαρευτουμε λιγο,
απαντησε μου γιατι εσυ δεν εισαι σε θεση να θεσεις τους δικους σου ορους σε αυτη την ιστορια.
Απαντησε μου σε αυτο και βλεπουμε.

Quote:

---

Originally posted by weird
Να ξαναβρω τον βαθυστόχαστο εαυτό μου

---

Μηπως ειναι ωρα να βρεις τον ευτυχισμενο εαυτο σου και να σταματησεις να σκεφτεσαι τοσο πολυ;
Αν σε θεματα καρδιας χρησιμοποιεις υπερβολικα το μυαλο θα την πατησεις

Quote:

---

Originally posted by weird
Φοβαμαι οτι στο τελος,
θα τα χασω όλα....
και την αυτοπεποίθηση μου,
και αυτον,
που δεν τον έχω βέβαια, αλλα ίσως,
χαχαχα
ίσως μου επιτρεψει να τον αποκτησω ( αυτοσαρκάζομαι)

---

Αν αφεθείς να πέσεις στα πόδια του, κινδυνεύεις να χάσεις τα πάντα. Την αυτοπεποίθησή σου, την περηφάνια σου...την ίδια σου την ύπαρξη. Και επιπλέον, κανείς δεν σου εγγυάται οτι θυσιάζοντας εσένα θα κάνεις δικό σου αυτόν τον τόσο αστραφτερό και γοητευτικό άντρα.
Με έναν τέτοιο κίνδυνο να ελοχεύει(εσένα χωρίς εσένα και χωρίς αυτόν, μόνη και τσαλαπατημένη) φυσικά και δεν τολμάς να τον πλησιάσεις, φυσικά και προσπαθείς να κρατηθείς μακριά του! Εδώ μιλάμε για την επιβίωσή σου.

Quote:

---

Originally posted by Φοίβη

Quote:

---

Originally posted by weird
Φοβαμαι οτι στο τελος,
θα τα χασω όλα....
και την αυτοπεποίθηση μου,
και αυτον,
που δεν τον έχω βέβαια, αλλα ίσως,
χαχαχα
ίσως μου επιτρεψει να τον αποκτησω ( αυτοσαρκάζομαι)

---

Αν αφεθείς να πέσεις στα πόδια του, κινδυνεύεις να χάσεις τα πάντα. Την αυτοπεποίθησή σου, την περηφάνια σου...την ίδια σου την ύπαρξη. Και επιπλέον, κανείς δεν σου εγγυάται οτι θυσιάζοντας εσένα θα κάνεις δικό σου αυτόν τον τόσο αστραφτερό και γοητευτικό άντρα.
Με έναν τέτοιο κίνδυνο να ελοχεύει(εσένα χωρίς εσένα και χωρίς αυτόν, μόνη και τσαλαπατημένη) φυσικά και δεν τολμάς να τον πλησιάσεις, φυσικά και προσπαθείς να κρατηθείς μακριά του! Εδώ μιλάμε για την επιβίωσή σου.

---

Φοίβη μου,
σ ευχαριστώ πολυ που μπηκες στον κόπο να με νιώσεις έτσι...
Συνήθως, το κανω εγω στους αλλους κι οχι εκεινοι σε μενα...
Ειναι πραγματικά υπέροχο, να σαι καλά.

Μπηκα χτες στο φόρουμ, αλαφιασμένη, σε μια κατάσταση πυρετώδους έντασης.
Σήμερα, είμαι καλύτερα.
Ενα μυστήριο πράγμα, όταν περνούν οι μέρες απο τότε που τον είδα, συνέρχομαι, ξεφεύγω απο την επιρροή του....
Γινομαι ξανα συγκροτημένη.
Λοιπόν, η ουσία δεν είναι πιστεύω να μου δώσετε οδηγίες για το πως να παιξω ενα παιχνίδι!
Πανω στον παρορμητισμό μου και την πλάκα που έκανα, μίλησα για οδηγίες, αλλα δεν είναι αυτή η κατάλληλη υποστήριξη.
Το τι είναι καλό να κάνω το ξέρω μόνο εγώ.
Το θέμα είναι όμως, να δω πιο καθαρά τις πτυχές της όλης υπόθεσης.
Γράφοντας εδω, ήδη απο χτες άρχισα να σκέφτομαι διάφορα και να βλέπω την ιστορία μου κάτω απο μια άλλη οπτική.
Δεν ξέρω πως έγινε αυτό.
Η φορουμίστικη αλληλεπίδραση με ώθησε σε ενα γόνιμο εσωτερικό διάλογο.
\"Τελικά είσαι όντως το θύμα ή σου αρέσει να αυτοθυματοποιείσαι? Ποσο πας στα άκρα και πόσο βλέπεις τη μέση οδό?\"
Αυτό στο οποιο με βοηθά το φορουμ, ειναι να δω πιο σφαιρικά τι εχει συμβεί, κι οχι να το παραμορφώνω μεσα απο το συναίσθημά μου και τα δικά μου αδούλευτα κομμάτια.
Αποφάσισα λοιπόν να γραψω κάποιες πτυχές της ιστορίας, για να ξεδιαλύνω αυτά τα σημεία.
Να μου πείτε κι εσεις, τι βλεπετε, αν θελετε.

Θα προσπαθήσω να μην μπω σε λεπτομέρειες....
Ξερετε ποσες φορες την εχω διηγηθεί την ιστορία? ΠΟΛΛΕΣ.
Λοιπόν, απο την πρώτη στιγμή που τον έιδα, κατάλαβα οτι κάτι παίζει εδώ. Και ειδικότερα, οτι ο τύπος είναι παιχνιδιάρης.
Αυτό, σε συνδυασμό με το οτι είναι αυτός που είναι κι εχει την ηλικία που έχει και μου αρέσει τόσο πολύ, με εκανε να φερομαι, αμυντικα.
Πως κατάλαβα οτι παιζει?
Απο κατι μηνυματα στο κινητό που μου έστελνε \"HEllo!\". Το βλεπα, κι ελεγα, τι να απαντήσω τώρα \"hi!\"?εριχνε ενα ψηγμα, κατι ψιλο και περίμενε....
Ειδα οτι αργουσε να μ απαντησει κι αρχισα να κανω κι εγω το ίδιο. Αργουσα κι εγω.
Τις πρωτες φορες που βγήκαμε, μου ειπε να τον περιμενω , εχει καποια δουλεια και θα φευγαμε μαζι ( ειμασταν στο μαγαζι).
Περίμενα, με σύστησε σε κατι φίλους του. ( μεσα μου δεν εβλεπα την ωρα, την αλλη μερα δουλευα αλλα δε μου καιγοταν καρφι). Περασαν δεκα, δεκαπεντε λεπτα.
Παω, του λεω, οτι δουλευω αυριο και καλυτερα να πηγαινω. Οχι μου λεει, περίμενε, σε πεντε τελειώνω.
Περασε άλλο ενα τεταρτο οπου περίμενα, ωσπου.... νευρίασα. ( ηταν η πρωτη φορά που θα βγαίναμε) Πληρωσα το ποτό και εκείνο της φίλης μου που ήταν πιο πριν μαζί μας και κατευθύνθηκα στην έξοδο.
Ηρθε τρέχοντας πίσω μου, μου πέταξε στα χέρια το μπουφάν του, χαιρετισε βιαστικά και φύγαμε.
( Μετρουσε ο τυπος, ποση ωρα θα αντεξω στην αναμονη που με εβαλε)
Πηγαμε σε ενα μαγαζι, οπου όλοι ηταν γνωστοί του.
Τα πρώτα δεκαπεντε λεπτά, μιλούσε με ενα φίλο του κι εμενα δε μου δινε σημασία.
Εγω με ηρεμούσα και επινα το κρασάκι μου.
Καποια στιγμή του ζητώ ενα τσιγάρο και με αφορμή αυτό, αρχίσαμε να μιλάμε.
Τελοσπάντων, περασε η βραδιά, αγκαλιες φιλιά, και όταν με πηγε σπίτι, εν τω μέσω γλωσσόφιλου ανοιξα βιαστικά την πόρτα του αυτοκινήτου κι εφυγα, χωρις να πω καν καληνύχτα..( τον αφησα λιγο στα κρυα του λουτρου αλλα κι αυτος με ειχε ζορίσει).

Καπως ετσι, στραβά ξεκινήσαμε.
Οταν μετα απο δυο μερες μου ειπε να βγούμε αρνήθηκα, και μαλιστα, πριν αρνηθώ, του εβγαλα λίγο την πίστη.

Εχουν γίνει διάφορα σκηνικά.
Αυτός να φευγει ταξίδια και να μην μου στέλνει τίποτα, αλλα να μου δινει δωράκια όταν γυρνά,
εγω να μην τον αφηνω να μου φορέσει το παλτό ( σε ενδειξη ευγένειας),
σπασιμο εκείνος, σπασιμο εγω, ετσι το πηγαίναμε.

........

Συνεχισα ομως μετα απο κάποιο καιρό να πηγαίνω στο μαγαζί. Ενιωθα ακόμα κολλημένη αλλα νικήτρια...
Με εβγαζε φωτογραφίες, κτλ. Γενικά εκεινο το διάστημα ειχα το πάνω χερι.

Μεχρι που μια μέρα αρχισα να νιωθω τύψεις!! Οτι το επαιξα πολυ σκληρή, οτι δεν φερθηκα σωστά, κακως τον χωρισα έτσι, οτι αυτός ειναι ανθρωπος της νυχτας κι ετσι προσεγγιζει τις γυναικες, εγω ειμαι μιγιαγγιχτη...
Η ουσία είναι οτι δεν άντεχα τη \"νίκη \" μου.
Ηθελα, τωρα, να σταματησουμε τα παιχνίδια, να το πάρουμε απο την αρχή και να σταματησω να πουλάω μαγκιά.
Θα του εδειχνα το πιο αληθινό ευάλωτο πρόσωπο.

Τον πήρα, βγήκαμε, μιλήσαμε όπως ποτέ. Ριξαμε λίγο τους τοίχους του παιχνιδιού κι ειχαμε πιο αμεση επαφή, πιασαμε απόψεις, σταση ζωής , αντιλήψεις...
Μιλήσαμε λίγο για τις μεταξύ μας παρερμηνείες, καπως ξεκεθάρισε το τοπιο.
Μου εστειλε μηνυμα \"σ ευχαριστώ για το ενδιαφερον!\"
Μεγαλη κουβεντα απο εναν ανθρωπο που το μοτο του ειναι να μεινουμε για παντα παιδιά.....

Οταν όμως πηγε να με φιλήσει που με άφησε σπίτι κοντοστάθηκα..... σκεφτόμουν οτι είναι νωρίς ακόμη, οτι δεν τα εχω ξεκαθαρίσει με τον πρώην μου κτλ...

Ξαναμιλήσαμε, στελναμε μηνύματα ..............., γλυκα κι ωραία.

Καποιο βραδυ, αργα ενω διαβαζα για την εξεταστική μου, μου εστειλε ενα \"γεια, ελα απο εδω\".
Ε και δεν πηγα! Δεν μπορουσα να τα παρατησω ολα και να τρεξω...
Μετα απο αυτό - τόσο εγωίσταρος είναι- αρχισε να μην απαντά στα μηνυματα μου!!!
Εκανα μηνες να ξαναπαω στο μαγαζι,
κι οταν πηγα και μιλουσα με καποιον που με φλερταρε, ηρθε και χωθηκε αναμεσα μας,
οπου εγω αρχισα να του χαμογελώ και να του απαντω σε οτι με ρωτά, κ εφυγε ξαφνικά.
Φουρκισμένη βγήκα εξω, λεω μεσα μου, ΤΩΡΑ θα κανουμε επιτελους ανοιχτό διαλογο.
Τον ρωτησα, γιατι με ενοχλεί, αφου σταματησε να ανταποκρίνεται, τι θελει τώρα, μου είπε οτι εγω τον απέρριψα δυο φορές, του είπα οτι δεν μου αρεζε ο τρόπος του διότι... μαλλον εχω ερωτευτεί ( αυτό πιο εμμεσα του το φερα), κι εκει πανω μου μίλησε για τεστ drive - οτι ολα ξεκινούν με βαση το κρεβατι), τελοσπαντων, εγινε λιγο της ποππης και εφυγα τσατισμένη.....

Πηγα πρόσφατα, μετα απο αρκετό καιρό, ημασταν πολύ ωραία στο μαγαζί, αλλα μετα μου ακυρωσε το ραντεβού..... τα πηρα κι εγω κι ειπα ΤΕΛΟΣ...

Ποιο είναι το θέμα.
Του εχω ανοιξει τα χαρτιά μου.
Ξερει,΄πόσο τον θελω.
Επισης του εχω δειξει με χιλιαδες τρόπους, οτι με κουρασαν τα παιχνιδακια, δεν βλεπω ανταπόκριση, εκει αυτός.
Τι αλλο να κανω πια?
Να σερνομαι όλη την ωρα στο μαγαζί του?
Αυτος αν δεν παω, δεν νομίζω να επικοινωνήσει.ν

Ετσι εχει η κατάσταση,
γι αυτό και βλεπω δύο επιλογές.
Να τον κυνηγησω ριχνοντας καθε εννοια περηφάνειας ή να φύγω...
Ολη αυτη η ιστορία κρατά ενα χρόνο.
Το θεμα είναι, τα αντιλαμβάνομαι σωστά?
Ειμαι όντως το θύμα του μπαρόβιου?
Ετσι νιωθω, αφου παω στο μαγαζί του, ξερει οτι παω επειδή τον θελω ακόμα.
Κι αυτος εκει μεσα, μου δειχνει το ίδιο.
Εξω όμως απο το ασφαλές του πλαίσιο,
δεν κανει και πολλές κινήσεις.
Εγω πάλι,
κατα και΄ρούς φουντώνω και ξεφουντώνω.
Αν κανω καιρό να παω, ισα ισα που θα τον θυμάμαι....
Αν παω να κανω καποιο φλερτ, εκει πανω τον θυμαμαι.
Αν παω να τον δω κιολας, θα κολλήσω... τουλάχιστον για κάποιον καιρό.

weird...διάβασα όσα έγραψες...να σε ρωτήσω κάτι; αυτός θεωρεί το σεξ test-drive, εσύ τι γνώμη έχεις; επίσης...τι εχεις καταλαβει; ειναι συναισθηματικά διαθέσιμος να κάνει σχέση ή είναι μόνο των φάσεων; εσύ αλήθεια τι θα θελες; σε ρωτάω όλα αυτα...γιατί αν προσεγγίζετε το θέμα τελείως διαφορετικά, τότε υπάρχει ένα επιπλέον ζήτημα.

Ξεχασα να γραψω, τις προάλλες που πηγα στο μαγαζί, με το που με είδε ήρθε, πήρε την τσάντα μου, την κρέμασε και μου λεεί, σε σκεφτόμουν αυτές τις μέρες, ελεγα να σε παω μια βόλτα με τη μηχανή αλλα είπα, θα με βρίσει αυτή..... Κι εγω σε σκεφτόμουν, του λεω, γι αυτο ήρθα, για να σε δω, ναι θα ταν καλη ιδέα η βόλτα με τη μηχανή.
Και πριν καν ολοκληρώσω, εχει εξαφανιστεί!!!
Περνα κανα δεκάλεπτο, λεω θα τον γδάρω.Το να ριχνει κατι και να φευγει, ειναι κλασσική τακτική του.
Βγαίνω έξω και περπατάω αγέρωση. Ηταν πιο κάτω και μιλούσε με κατι άλλους.
Ερχεται προς το μέρος μου, διακόπτοντας \"που πας? Φευγεις?\" Οχι.
\" Πας για τσιγάρα?\" Ναι.
Του εριξα το βλεμμα τσακισου και πανε μεσα γιατι θα φυγω... το πιασε. με το που γύρισα τον βρήκα να καθεται δίπλα μου.
Δεν εφυγε όλο το βράδυ απο δίπλα μου....
Μου εκανε εντυπωση που μου μιλησε για πολυ προσωπικά του ζητηματα, πχ τα οικογενειακα του.
Μετα μου ειπε πως πρεπει να τον αγαπαω, αλλα δυστυχως εχω κι εναν κακο εαυτό (μιλά για τις αμυνες που κι ο ιδιος μου προκαλει με τη σταση του!!) Λεω ο κακος μου εαυτός κοιμαται τώρα.... κι εγω κατι πιο ουσιαστικό δεν βρηκα να πω.... σαν βλακας αισθανομαι, λες και συμφωνω με οτι μου λεει.
Τελικα , το παιχνίδι συνεχίζεται...

Στελα μου......
νιωθω και λιγο ντροπη που συναναστρεφομαι με εναν τετοιο αντρα....
Ειναι αρκετα εξυπνος, ξερει να χειριζεται τους ανθρώπους, να του ς κοβει με το βλέμμα του, ξερει να χαιδευει πολυ καλά..... γενικά οταν είμαι δίπλα του, οτι πιο διονυσιακό έχω μέσα μου στοιχείο, βγαίνει στην επιφάνεια...
Ειναι σαν να ξεφαντώνω, σαν να μην με νοιαζει τίποτα... μια ενταση μυστήρια, σαν ενα αφέσου, τεράτιο...
Αυτά με γοητεύουν και το οτι ειναι σαν να μιλάμε με τα μάτια.
Απο την άλλη, ειναι ενας ανθρωπος με πολλες αμυνες, πληγωμενος και οχυρωμενος, συναισθηματικά ανώριμος, που δεν μπορεί ακόμα σε αυτή την ηλικία να ξεκολλήσει απο τη μαμα του, δεν εχει κάνει γάμο, και πως να κάνει δηλ. αφού το μαγαζί ειναι το α και το ωμέγα του?
Δεν θελει να δοθεί, θελει να είναι αυτάρκης.
Επίσης εχει τη στάση να ειναι υπερβολικά επιφυλακτικός με τις \"γκόμενες\".
Υπάρχει κι αυτή η διαφορά επιπέδου ανάμεσά μας.... χωρις να με λεω ανωτερη του, απλα , διαφορετική...
Οι επικοινωνιακοί μας κώδικες είναι κυριολεκτικά και μεταφορικά η μέρα με τη νύχτα....

Δεν ξερω γιατί με ελκύει.....
Υπάρχουν αλλα παιδιά που ενδιαφέρονται, με τις σπουδές τους, ετοιμα να δοθούν, να δεθούν, να αγαπήσουν....
κι εμενα εκεί....
με τραβαει ο τύπος κι η σκοτείνια του...
γι αυτον τρελαινομαι.
τι να πω, δεν ξερω.

Quote:

---

Originally posted by stella78
weird...διάβασα όσα έγραψες...να σε ρωτήσω κάτι; αυτός θεωρεί το σεξ test-drive, εσύ τι γνώμη έχεις; επίσης...τι εχεις καταλαβει; ειναι συναισθηματικά διαθέσιμος να κάνει σχέση ή είναι μόνο των φάσεων; εσύ αλήθεια τι θα θελες; σε ρωτάω όλα αυτα...γιατί αν προσεγγίζετε το θέμα τελείως διαφορετικά, τότε υπάρχει ένα επιπλέον ζήτημα.

---

Νομιζω οτι θελει απλα να περάσει καλά,
αλλα και πάλι,
δεν το διεκδικεί.....
πο την αρχή μου τόνιζε το οτι είμαι ωραία, με εναν τρόπο επίμονο, σαν να ... με κατηγορούσε γι αυτο...
Τον ένιωθα να λεει, καλα , μη νομιζει τώρα η γκόμενα οτι θα πέσουμε και στα πόδια της.....
Δεν κανει για σχεση αυτος.
Στην αρχη, ηθελα σχεση μαζι του.
Τωρα πια,
κατι πιο επιφανειακό,
αρκει να το ζήσω για να γλυτώσω ... απο αυτό το πάθος.

βρε συ...ειναι έξυπνος λες..γιατί αυτό σε μπλοκάρει, εσυ δεν εισαι δηλ;
το θεμα της διαφορετικότητας το καταλαβαίνω, ναι, φαίνεται να είστε πολύ διαφορετικοί. εμενα απο αυτά που λες μου δινει την εντυπωση ενός άντρα που όντως δεν ειναι σε φαση να κανει σχεση, κλειστός συναισθηματικά, με άμυνά του το στυλ που περιγράφεις, και με εναν τροπο ζωης που του δίνει αυτό που επιθυμεί ( αλλά προφανώς κάνω εικασίες, ε; δεν τον γνωρίζω τον άνθρωπο ). ίσως σε κατηγορούσε ( ασυνείδητα ) για την διαφορετικότητά σου, τον ξένιζε και του άρεσε, πλην όμως του στεκόταν εμπόδιο στο να φερθεί όπως συνηθίζει..και συ τον εχεις μπερδέψει΄άλλωστε. και γω προσωπικά δύσκολο θα ξεκινούσα μια σχεση μαζι του, όχι γιατί το βλέπω εγωιστικά, αλλά δεν θα χαμε κοινούς στόχους. τωρα για το διονυσιακό συναίσθημα...αν δεν φοβάσαι, ακολούθησέ το...αν παλι απλά φοβάσαι και δεν ειναι κάτι άλλο...πάλι ακολούθησε το..! αλλά ρε συ weird...δεν ξερω γιατί, αλλά μεσα απο τα γραφόμενά σου διακρίνω πως υπάρχει κάτι πέρα απο το πάθος σου για κεινον.κατι που εχει να κανει με σενα...μπορείς φυσικά με αφορμή το πάθος να ανακαλύψεις αυτό που εγω λέω...:)