Originally Posted by
kutchunie
Κατάλαβα ρεμεντυ. Απλώς οοολοι οι ψυχοθεραπευτες, επειδη είναι έτσι η κατασταση, δεν θέλουν να του δώσουν συμβουλές σχετικά με τη διαχείριση της συγκεκριμένης κατάστασης, που να αφορά και δεύτερο άτομο δηλαδή το οποίο και έφηβη είναι και δεν γνωρίζουν τι σκέπτεται . Ο ψυχολόγος τον βοήθησε να καταλάβει ο ίδιος τι θέλει, οκ. Πως θα πει όσα θέλει. Αλλά από κει και πέρα δεν είναι τόσο ευκολο όσο το λέω εγώ τώρα γραπτώς.
Πχ έρχεται σε μένα κ μου λέει ότι θέλει η μικρή. Στον πατέρα της δεν λέει κουβέντα κ αν πάει να της μιλήσει φωνάζει δεν θέλω να ακούσω. Η σε άλλη φάση όταν την ρωτάς κάτι λογικό, πχ πως είναι δυνατόν να πήρε την αστυνομία ας πούμε και ριμαξαν το αυτοκίνητο της γυναίκας απάντηση της σε μένα ήταν 1 ότι θέλω κάνω, όταν της είπε η αδερφή της ότι δε τη θέλει άρα δεν κάνεις ότι θέλεις επομένως γιατί πήρες τους μπάτσους μου κάνει ναι όμως κ αυτή ήρθε σπίτι κ φώναζε κ είμαι 13ων. Δεν βγαίνει άκρη με λίγα λόγια. Αν μου έλεγε ζηλεύω την αντιπαθώ η κάτι τελος παντων, θα είχε νόημα.
Και ξέρει ότι οι μλκς της περνάνε σε όλους. Ξέρει ότι όλοι την φροντίζουμε. Και θεωρώ πως νοιώθει ανασφάλεια, ίσως ζήλευε την γυναίκα του πατέρα της, δεν ξέρω. Και με το να χειραγωγησει την κατάσταση ας πούμε νοιώθει δυνατή. Ξέρω γω.