Printable View
Από την μια σε πνίγει με την υπερβολική αγάπη και απαιτήσεις του αλλά από την άλλη σε αφήνει και να φύγεις....Αυτά μεταξύ τους δεν κολλάνε
Είναι ξεκάθαρο όμως τι θέλετε και οι 2 και αυτό είναι το ευχάριστο
Το δυσάρεστο είναι ότι τα θέλω σας δεν συμπίπτουν
Quote:
Originally posted by capr7
\"Θέλω ο άνθρωπός μου να μην είναι δίπλα μου μόνο όταν είμαστε μαζί αλλά και στη δουλειά κτλ.\" \"Να τον νιώθω κοντά μου.....\"
Οταν πατε τουαλέτα για μπανιο, χεσιμο, κατουρημα και περιξ,
πρεπει να πηγαινετε μαζι???
Αν ναι γιατι?
αν οχι παλι γιατι?
Δεν αποτύπωσα δικο μου τροπο σκεψης, αλλα εναν κλασικο τροπο σκέψης ενος ανθρωπου, που ειναι καχυποπτος κ εχει αναγκη να ελεγχει τον άλλο συνεχως.Quote:
Originally posted by capr7
Όσο για το άλλο θέμα... Δεν είμαι άνθρωπος που αφήνω τον έναν μετά τον άλλο... ήμουν 10 χρόνια με τον άλλο κ πρώτη φορά έφυγα και αυτό γιατί ένιωσα ένα δυνατό gap στη σχέση αυτή από τη στιγμή που μπήκε κάποιος άλλος άνθρωπος στο μυαλό μου. Δεν έδωσα κανένα δικαίωμα εξαρχής ώστε να φοβηθεί μήπως επέστρεφα πίσω κτλ. Ίσα ίσα που έκανα τόσα βήματα μαζί του που δεν είχα κάνει ποτέ άλλοτε πριν γιατί ακριβώς και οι ηλικίες μας το επιτρέπουν, αλλά περισσότερο γιατί ήμουν πολύ ερωτευμένη μαζί του.
Σε οτι αφορά το αν δινεις κάποιο δικαιωμα ή οχι, λιγη σημασια εχει, μπορει κ καμια. Ο ανθρωπος που λειτουργει έτσι καχυποπτα, θα εξακολουθει να λειτουργει έτσι, ανεξάρτητα απο την δικη σου συμπεριφορα.
Ειναι δυσάρεστο το οτι οι αναγκες σας δεν ειναι κοινες, ειναι ευχαριστο ομως να το συνειδητοποιεις το νωριτερο δυνατο. Αλλωστε οταν ειμαστε πολυ ερωτευμενοι συνειδητα ή οχι συνηθως παραβλεπουμε οτι δεν μας αρεσει.
Πολύ λογικά φοβάσαι. Ξέρεις τι να φοβάσαι περισσότερο? Το να φτάσεις να αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου και τις επιλογές του. Και να φτάσει κάποια στιγμή που δεν θα έχεις τη δύναμη να φύγεις γιατί θα έχει μειωθεί η αυτοπεποίθησή σου ενώ ταυτόχρονα θα μετράς τα χρόνια που έχουν περάσει και τη συνήθεια.
Ήδη μπαίνεις στη διαδικασία να αναρωτηθείς αν είναι λογικό να τηλεφωνιέστε συνεχώς, αν έχεις δικαίωμα σε ατομικές δραστηριότητες, αν είναι τόσο τρομερό να θέλεις να δεις μόνη κάποια φίλη κλπ. Που είτε λογικό είτε παράλογο, είναι μια δική σου ανάγκη και ο δικός σου τρόπος επικοινωνίας και έκφρασης.
Εκείνος από την άλλη δεν αναρωτιέται για τις δικές του επιλογές ή τον τρόπο σκέψης του. Το να συμβιβαστείς λοιπόν και να προσπαθήσεις να προσαρμοστείς στα δικά του μέτρα φαίνεται η μόνη επιλογή. Όμως αυτό θα έχει κόστος για εσένα, χωρίς να είναι βέβαιο ότι από την πλευρά του η ανάγκη να του αποδεικνύεις το ενδιαφέρον σου θα μειωθεί.
Ίσως αναρωτιέσαι αν αξίζει τον κόπο μια προσπάθεια αφού περνάτε καλά μαζί και ενδεχομένως τον εκτιμάς σαν άνθρωπο. Όμως σε εκείνον δεν μοιάζει να αρκεί το ίδιο. Όσα λοιπόν κι αν σου αρέσουν σε εκείνον, σκέψου πόσο βαραίνουν την καθημερινότητα αυτά που δεν σου αρέσουν.
Μου δίνετε πολύ δύναμη με αυτά που γράφετε... Σας ευχαριστώ όλους!
Τον θέλω πάρα πολύ και δυσκολεύομαι να φύγω.... αυτή είναι η αλήθεια. Λυπάμαι που λόγω της διαφορετικότητάς μας στο τρόπο σκέψης κτλ. πρέπει να καταλήξουμε έτσι.
marina38 έτσι ακριβώς σκέφτομαι...
Καλησπέρα capr7!
Μπήκα και εγώ σε αυτήν την \"παρέα\" πριν κανα δυο βδομάδες, όταν πηρα την μεγάλη απόφαση και χώρισα απο την σχέση μου!Ήθελα να πω το πρόβλημα μου και όλα τα παιδιά του φορουμ ανταποκρίθηκαν, με συμβούλεψαν και μου έδωσαν δύναμη.
Ημουν 1 μιση χρόνο με ένα παιδί που συμπεριφερόταν παρόμοια με το δικό σου. Δεν ανάσαινα, δεν υπήρχε οξυγόνο και όσο για τις βόλτες με φίλες?ΠΟΤΕ!Όμως έκανα υπομονή και προσπαθούσα να του δείχνω καθημερινά ότι δεν χρειάζεται να φέρεται έτσι, ότι τον αγαπώ και θέλω μόνο αυτόν.Αυτό με κούραζε πολύ και στεναχωριόμουν όσο έβλεπα πως οι κόποι πάνε στον βρόντο!Είχαν γίνει κάποια πράγματα τον πρώτο μήνα που μπορεί να του επέτρεπαν να φέρεται έτσι, αλλά δεν είχα δώσει κανένα δικαίωμα.Προσπαθούσα και προσπαθούσα μέχρι που καταντήσαμε τη σχέση μας κόλαση.Τσακωμοί, τσακωμοί και τσακωμοί.Άγριοι τσακωμοί...και χωρίσαμε για να μην τον μισήσω(αν και ήμουν πολύ κοντά)
Αν γύρναγα το χρόνο πίσω πριν το χωρισμό τι θα έκανα? Η γνώμη είναι να ήρεμα και όσο τρυφερά μπορείς να του πεις το όσα νιώθεις, με ειλικρίνεια, και να δεις αν είναι διατεθειμένος να προσπαθήσετε.Μίλησε του γιατί μετα δεν θα μπορείς(αν χωρίσετε)θα έχουν αλλάξει όλα.Δεν θα είναι το ίδιο!
Αν σε αγαπάει θα καταλάβει και θα δώσετε στη σχέση μια ευκαιρία.Αν και πιστεύω πως το πρόβλημα το έχει εκείνος.Το λέω για να το ακούσω και εγώ, σε αγάπησε για όλα αυτά που είσαι, γιατί να πιέζεσαι και να μην κάνεις αυτά που σε ευχαριστούν.Δε θέλει να σε βλέπει ευτυχισμένη?
Καλη επιτυχία στην απόφαση σου....
kalli καλησπέρα....
το μετάνιωσες που χωρίσατε? βλέπεις ότι είσαι καλύτερα τώρα?
γιατί ρε γαμώτο να μην υπάρχει ένα μέτρο? άνθρωποι που δεν ασχολούνται καθόλου μαζί σου ή δε στο δείχνουν καθόλου και άλλοι που φτάνουν στα τελείως αντίθετα άκρα... τι να πω, μια μέση λύση ρε παιδιά!
Capr7 αν θυμάμαι καλά, δεν απάντησες στο εξής ερώτημα :
Πως αντέδρασε όταν του είπες ότι δεν θέλεις πια να μείνετε μαζί και ότι πλέον κοιτάς για σπίτι?
Βεβαίως και υπάρχουν άνθρωποι που δείχνουν ξεκάθαρα το ενδιαφέρον τους χωρίς να σε πνίγουν. Μην σε πιάνει απογοήτευση, είναι παρενέργεια της τωρινής κατάστασης! :)Quote:
Originally posted by capr7
γιατί ρε γαμώτο να μην υπάρχει ένα μέτρο? άνθρωποι που δεν ασχολούνται καθόλου μαζί σου ή δε στο δείχνουν καθόλου και άλλοι που φτάνουν στα τελείως αντίθετα άκρα... τι να πω, μια μέση λύση ρε παιδιά!
Nora απάντησα στην 5η σελίδα...
marina μπορεί. πραγματικά προσπαθώ πολύ.... έφυγα από το σπίτι τελικά... δεν ξέρω, νιώθω απαίσια!! βρήκα αλλού να νοικιάσω κ θα πάω σε λίγες μέρες...
μου άφησε ένα γράμμα που έλεγε συνοπτικά τα εξής: δεν ξέρει ποιον τελικά πρέπει να εμπιστευτεί, αν υπάρχει αληθινή αγάπη ή όλα γίνονται για την καλοπέραση..... και ότι πολύ εύκολα σβήνεται μια τέτοια τόσο δυνατή ΑΓΑΠΗ τελικά....
μου εύχεται να βρω τη προσωπική μου ευτυχία μένοντας με ένα γιατί...?
είμαι πολύ χάλια ψυχολογικά!
οκ απαντησε του και εσυ το γιατι.
Τυπωσε του τις σελιδες που εχει το θεμα σας,
βαλτα σε ενα φακελο και ταχυδρομησε τα.
Νομιζω οτι εδω ειναι γραμμενα τα παντα....
Επισης οι χωρισμοι παντα μας κανουν χαλια,
η νεα σου ζωη θα σου δωσει πνοη σιγα σιγα.
Δυστχυως θελει υπομονη.
Είναι κατανοητό να νιώθεις χάλια. Η ψυχική κούραση, η μοναξιά, οι αμφιβολίες...όλα υπάρχουν το πρώτο διάστημα μετά από έναν χωρισμό, ακόμα κι αν κατά βάθος ξέρουμε ότι δεν \'τράβαγε\' η κατάσταση. Πώς ένιωσες / τι σκέφτηκες διαβάζοντας το γράμμα του?
Οκ, πιστεύω πως έπραξες σωστά και ενδόμυχα και αυτός το πιστεύει γιατί κατ\'επέκταση και αυτός καταπιεζόταν
Τελικά ήταν τόσο δυνατή αγάπη όσο λες?
και όπως είδες εμπράκτως, δεν αρκεί αυτό για να κρατήσει 2 ανθρώπους μαζί
Πια πιστεύω ότι αυτό που κρατάει τους ανθρώπους είναι να σκέφτεσαι για 2 και να κατανοείς τις ανάγκες και τα θέλω του συντρόφου σου....αυτό είναι πιο δυνατό και πιο ουσιαστικό από την \"αγάπη\" που τόσο πια έχουμε εξιναδικεύσει
αυτό που ένιωσα είναι ότι για μία ακόμη φορά δεν καταλαβαινόμαστε... να μου λέει ότι όλα γίνονται για την καλοπέραση...??
λυπάμαι πολύ που τον θέλω τόσο αλλά δεν με καταλαβαίνει... και το χειρότερο όλων είναι ότι τον βλέπω κάθε μέρα στη δουλειά... δεν είναι καθόλου εύκολο... πως να το ξεπεράσω.....
με πιάνει όντως η μοναξιά, άλλωστε κάναμε τόσα πράγματα μαζί... πάντα είχε διάθεση
με πιάνουν οι αμφιβολίες.... κάνω το σωστό? άλλωστε είμαι κ σε μία ηλικία που σίγουρα κ εγώ έχω τη θέληση να κάνω οικογένεια κ παιδιά με κάποιον που νιώθω τόσα πολλά....
με πιάνει και η ψυχική κούραση... είναι τόσα πολλά.... και αυτά τα βράδια δεν περνάνε
Aχ, σα να ακούω εμένα!
Να πω την αλήθεια δεν είμαι και τόσο καλά...Υπάρχουν στιγμές που μου λείπει πολύ, αλλά το πολεμάω,γιατί καταλαβαίνω(με τη λογική μου) ότι η καταπίεση και ο χαρακτήρας του δεν θα αλλάξει ποτέ. Και εγώ θέλω να κάνω οικογένεια και παιδιά αλλά θα είμαι ευτυχισμένη;Όχι!Πως να είμαι αν δεν μπορώ να ανασάνω; Απορώ και εγώ αν έκανα το σωστό, αλλά μια όμορφη και με προοπτικές σχέση θα έφτανε στον χωρισμό;Και τι επειδή ήθελε ταξίδια και δεν είχα βαρεθεί μαζί του ποτέ, σημάινει πως μπορώ να κάνω οικογένεια μαζί του;Σε γενικές γραμμές έχω ορθοποδήσει στα \"δικά μου\" πόδια, δεν είναι πάντα απο κοντά σαν ένα άγρυπνο μάτι. Ήταν αυτό αγάπη;Μάλλον όχι!Πιο πολύ σε εξάρτηση μου κάνει.
Μέσα σου ξέρεις....ξέρεις...αν έκανες το σωστό!