Printable View
Ώστε παίζει και με τη φωτιά τώρα! Μην τον κάνει κανένας ογκώδης/μυώδης χορηγός αεροπλάνο και θέλει πενήντα πλαστικές μετά για να σουλουπωθεί. :DQuote:
Originally Posted by Lanis
Είναι αλήθεια ότι από κάποια ηλικία και μετά εγκαθίσταται μια απάθεια σε πολλούς, αλλά γενικά ως και τα 40 μπορείς να περιμένεις κάποιο μελό σε τέτοια θέματα. Εξαρτάται όμως πολύ και από το γενικότερο ψυχολογικό υπόβαθρο του ατόμου.Quote:
Originally Posted by Lanis
Καλημέρα και από μένα.
Προσπαθώ να μιλάω με άλλους στο σάιτ, ακόμα όμως υπάρχει η σύγκριση. Πέφτω σε αυτήν την παγίδα. Και, δυστυχώς, η κατάστασή μου δεν επιτρέπει ακόμα η σύγκριση να αποβαίνει υπέρ των νέων συνομιλητών.
Από την άλλη, βλέποντας το δικό του προφίλ σε αυτό το σάιτ, αναρωτιέμαι πόσο φτηνός μπορεί να είναι, αυτός ο κατα δήλωσή του πανέμορφος, που μπορεί να έχει όποιον θέλει, έχει ανάγκη τη διαμεσολάβηση των social media, ας εντάξουμε κι αυτά τα σάιτ στην εν λόγω κατηγορία.
Μακάρι, vox, να βοηθούσε ο λωτός. Και μακάρι να ήμουν απαθής. Ή κωλάνθρωπος, σαν αυτόν. Θα μου ήταν ευκολότερο. Η στα όρια της ψυχικής διαταραχής αναστάτωση που βίωσα είναι τόσο επώδυνη ακόμα και να τη θυμάμαι. Κι ακόμα δεν έχω πάρει μπροστά, εδώ που τα λέμε.
Με τρώει, επίσης, η σκέψη ότι καλοπερνάει παντοιοτρόπως κι εγώ δεν υπάρχω πουθενά στο πλάνο του, στο πεδίο του. Λέω, βέβαια, στον εαυτό μου ότι τροχός είναι που γυρίζει, αλλά είμαι και στη φάση που θέλω να απογοητευτεί κι αυτός, αν και είναι τόσο σκληρός και κοσμάρα. Μου είχε πει πως πέρυσι, αφού τον χώρισαν και ο ίδιος δεν το ήθελε, σηκώθηκε απογοητευμένος και πήγε στη Μύκονο και ξεσάλωσε. Χωρισμένος. Που αντίστοιχα εγώ φέτος σχεδόν άρχισα τα χάπια. Για τέτοια μιλάμε.
Πολλά μπράβο σου φιλε Lanis που μιλας με κοσμο, είναι μια πολύ καλή αρχή.
Και που κανεις συγκρισεις δεν πειράζει. Εχεις θυμό και πονάς και ειναι απόλυτα λογικό.
Όσο για τη Μυκονο, έκλαψα λίγο είναι η αλήθεια :p
Οσες φορές χώρισα δεν είχα σκεφτει ποτέ σαν αντιδοτο να παω Μυκονο να ξεσαλώσω. Λες να πιανει?
Μεταξυ μας είναι πολύ κλισέ ρε γαμωτο όλα αυτα που κάνει, δεν μπορω! Μενει να μας πεις πως ακουγε Nicki Minaj και Cardi B :p
Χαχα, σπουργίτι.
Nicki Minaj μπορεί όχι τόσο, αλλά Eurovision όλα απ'έξω κι ανακατωτά κι 'Ελενίτσα', έτσι αποκαλούσε τη Φουρέιρα. :)
Θες να κλάψεις κι άλλο, σπουργίτι; Όταν αντιμετώπισε το ενδεχόμενο να πάει στον στρατό, χωρίζουμε, είπε, δε γίνεται να έχω δεσμό, εγώ θέλω να μπω μέσα και να κάνω όργια με τους φαντάρους.......
Αισθάνομαι, όμως, πως έχει εγκαθιδρυθεί μέσα μου μια θλίψη. Κοντεύουν 4 μήνες και όσο και αν ακούγεται υπερβολικό δεν έχει περάσει μία έστω μέρα ή μάλλον μισή ώρα μιας κάποιας ημέρας που να μη σκέφτομαι αυτόν και όλα αυτά. Ακόμα κι όταν κάνω οτιδήποτε άλλο υπάρχει ως backround αυτή η σκέψη, η εμμονή. Είναι εξαιρετικά βασανιστικό!
Πιστεύετε η αγωγή θα με χαλαρώσει λιγάκι;
Ο θεραπευτής μου την αποφεύγει, γιατί θεωρεί πως ενδεχομένως θα αναστείλει ό,τι θετικό μπορεί να προκύψει από όλη αυτήν τη διαδικασία ενδοσκόπησης.
Επίσης, γιατί σκέφτομαι το ταξίδι του και όλα αυτά που δυνητικά κάνει εκεί και ζηλεύω-στεναχωριέμαι-καταπιέζομαι;
Γιατι είσαι ακόμη ερωτευμένος και πονεμένος Lanis μου και είναι λογικά όλα αυτά..Quote:
Originally Posted by Lanis
Εγώ αναρωτιέμαι ήσουν σε όλες τις σχέσεις σου έτσι? Έψαχνες πάντα χειριστικα άτομα και είχες πάντα τόσο "παθητικό" ρόλο?
Η αλήθεια είναι πως όχι. Κι επίσης, ποτέ δεν ήμουν τόσο μη εγωιστής-ευάλωτος και αδύναμος όπως τώρα.Quote:
Originally Posted by Πες το μου και αυτό
Χαχαχα! Σωστά, Eurovision και Φουρειρα! Επρεπε να το φανταστώ!Quote:
Originally Posted by Lanis
Και αυτό με τους φανταρους από ταινια βγαλμενο! :p
Λες πως καταπιεζεσαι και με το ταξιδι του και σε πιανει μια θλιψη γενικότερα... Μα δεν συνειδητοποιείς πως ήταν απλά χειριστικος και σχεδον κακοποιητικος μαζι σου?
Πιστευεις πως ερωτευτηκες τον πραγματικο του εαυτο, ή την όμορφη ιδέα που ειχες πλάσει, πως δυνητικά, αν δεν ηταν κωλοπαιδο, θα γινοτανε καλος συντροφος?
Δεν αλλάζει αυτος φιλε.
Και εσυ ερωτευτηκες ενα πλασματικο προσωπο και μια ιδεα.
Τώρα, αν βρηκε νεο θυμα και ζηλευεις, τι να σου πω... Μπορεις να κοιταξεις τη φατσα σου στο καθρεφτη και να πεις " Εγώ θελω πάλι να είμαι το κοροιδο! Δεν μου φτασε, θελω και αλλη εκμεταλλευση! "
Σπουργίτι, ξέρεις υπάρχει ένα δυστύχημα.
Ενώ γνωρίζω ότι από τη φράση'σχεδόν κακοποιητικός' το σχεδόν μπορεί να παραλειφθεί, για να αποδώσει την αλήθεια, από την άλλη δεν είμαι σε θέση να εμπεδώσω αυτό που μόλις διατύπωσα. Ακόμα.
Πιστεύω ότι ερωτεύτηκα την κατάσταση να έχω έναν τέτοιον άνθρωπο (ας μείνουμε και στο εμφανισιακό) στη ζωή μου. Ναι, ερωτεύτηκα αυτό το πρόσωπο που έπλασε η ιδέα μου -με τη συμβολή του ίδιου του προσώπου, των διηγήσεων του, της αυθάδειας του, του κωλοπαιδισμού του-και το ερωτεύτηκα επειδή ήταν τόσο διαφορετικό από εμένα...
Δυστυχώς.
Δε διαφωνώ, λοιπόν, απλά πονάω :(
Τι να πω, είναι κρίμα να βλεπεις εξυπνους ανθρωπους να γινονται θυματα.
Με καθε επιφυλαξη, μιας και δεν ειμαι ψυχιατρος, κανε εναν κοπο να δεις τα χαρακτηριστικά των ναρκισσων και δες αν βλεπεις κοινα με τον πρωην σου.
Πιστευω πως όπως σωστα εψαξες εσυ τη βοηθεια σε εναν θεραπευτη, ετσι θα επρεπε και αυτος να ζητησει βοηθεια.
Τελος παντων, τωρα μόνο το τι κανεις εσυ εχει σημασία. Καταλαβε τον όσο μπορεις γιατί κανει ότι κανει, σκεψου γιατι εσυ κανεις ότι κανεις και σου ευχομαι πραγματικα να καταφερεις να βρεις τη δυναμη σου συντομα. <3
Σ ευχαριστώ, σπουργίτι.
Έχεις δίκιο, αυτό με τα χαρακτηριστικά των νάρκισσων μου το είχε αναφέρει φίλη που γνωρίζει κάποια πράγματα, χωρίς να είναι ειδικός, και επιβεβαιώνεσαι για μια φορά ακόμη.
Τέλος πάντων, είναι κρίμα. Αρχές Σεπτέμβρη, εγώ φάντασμα, αυτός συνέχιζε πιθανόν με άλλον, όπως υπέθεσαν οι φίλοι μου, που μου έδειξαν αναρτήσεις του (ιστορίες) στο Ίνσταγκραμ.
Μικρός, φουσκωτός και μπάρμαν. Κοντά στα δεδομένα του, δηλαδή, σε αυτά για τα οποία μου έπρηζε το συκώτι.
Δεν είναι κακό να είσαι 'λαϊκός'. Κάθε άλλο. Να είσαι φτηνιάρης είναι το θέμα.
Δυστυχώς, πλήρωσα πανάκριβα -κυριολεκτικά και μεταφορικά- έναν φτηνιάρη...
Μετά την προτροπή του σπουργιτιού, διάβασα μερικά άρθρα για τους ναρκισσιστές. Τα στοιχεία που συγκέντρωσα και ο παραλληλισμός με την εν λόγω κατάσταση ήταν εκκωφαντικά.
Ο νάρκισσος πιστεύει ότι έχει πάντα δίκιο και έχει γνώμη επί παντός.
Έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του και θεωρεί εαυτόν άξιο μόνο για σπουδαία πράγματα, κατακτήσεις, οικονομικές απολαβές.
Έχει έντονη επιδειξιμανία και του αρέσει να προκαλεί με το σώμα, τη συμπεριφορά του και να θαυμάζεται.
Θέλει να μιλά για τον εαυτό του, τις εμπειρίες του και να τα μεγεθύνει.
Θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο από τους άλλους και δεν παραλείπει να τους μειώνει, προκειμένου να δειχθεί ο ίδιος.
Σπάνια ζητά συγγνώμη.
Επινοεί καταστάσεις ή λεγόμενα, που αποδίδει στον άλλον, προκειμένου να υπερασπιστεί τη θέση-απόψεις του.
Εκνευρίζεται εύκολα.
Υποστηρίζει ότι αναζητεί τη σταθερότητα, αλλά η εναλλαγή των ερωτικών συντρόφων είναι διαρκής.
Ενδιαφέρεται για την εμφάνισή του έντονα.
Δε νοιάζεται για τις ανάγκες των άλλων, αλλά για να εξασφαλίζει τα καλύτερα για τον εαυτό του, γι'αυτό και αδυνατεί να συνδεθεί συναισθηματικά.
Κι όλα αυτά ανάγονται σε προσωπικές του ανασφάλειες.
Όοολα αυτά τα στοιχεία τα συγκέντρωνε ο εν λόγω και με το παραπάνω. Δυστυχώς, έκλεινα τα μάτια, θυματοποιούμουν, συγχωρούσα κι επέμενα να είμαι μαγεμένος. :(
Τελικά, στη γιατρό του πήγαινε μόνο για συνταγογράφηση zanax, και τίποτα παραπάνω, και κατηγορούσε εμένα για διαταραχές.
Μερικες φορές δεν προχωράμε μετά από εναν χωρισμό γιατί μας πνίγουν τα γιατί.
Να διαβάσεις και τι γίνεται με τα άτομα που έχουν σχεση με νάρκισσο, πιστευω πως σε πολλά στοιχεία θα αναγνωρισεις τον εαυτο σου.
Ισως αυτά που θα διαβάσεις σου χαρισουν λίγη διαυγεια για τη κατάσταση. Να μας γραφεις που και που πως εισαι, πιστευω κάποια στιγμή θα κάνεις το κλικ μεσα σου και θα ηρεμήσεις επιτελους από αυτα που σε βασανίζουν.
Σπουργίτι, ευχαριστώ για το ειλικρινές ενδιαφέρον.
Σίγουρα θα μελετήσω σχετικά και θα γράφω εδώ.
Για την ώρα απλά βασανίζομαι λίγο ακόμα, γιατί δεν μπορώ να κατανοήσω πλήρως πώς είναι δυνατόν να πληγώνομαι ακόμα για ένα ανάξιο και (δυνάμει, αν όχι σίγουρα) ψυχικά διαταραγμένο άτομο, που και τώρα που μιλάμε εδώ, ποιος ξέρει τι κάνει, αντί να πώ ΓΛΙΤΩΣΑ...
Για την ώρα, καλό βράδυ :)
Lanis μου εγώ θα σου έλεγα να μην κάνεις καμία κίνηση να ξαναβρεθείς με αυτό το άτομο ούτε να του γράψεις ούτε τίποτα. Όλα αυτά είναι ίσως προφάσεις για να ξαναέρθεις σε επαφή. Δες το αλλιώς. Δεν έχεις κάτι να εξηγήσεις εσύ. Σε παράτησε. Από την εμπειρία μου στη ζωή θα σου πω ότι όσο κι φωνάξεις σε έναν άνθρωπο, όσο κι αν του τα φέρεις μέσα στα μούτρα τα λάθη του αν μόνος του δεν τα συνειδητοποιήσει δεν γίνεται τίποτα. Δεν θα διορθώσεις εσύ τον στραβό άνθρωπο.
Όπως γράφεις μου θυμίζεις τον εαυτό μου στην ανάλογη περίπτωση. Όπως σου είπα και σε άλλο μήνυμα κάποια στιγμή (δεν μπορώ να στην προσδιορίσω) θα τα σκέφτεσαι και θα γελάς. Εγώ προχτές έπεσα πάνω στον κακοποιητικό πρώην. Έχει τύχει κι άλλες φορές να μου συμβεί. Μάλιστα πρόσφατα πάλι τον είδα από το αμάξι που έτρεχε στη γειτονιά μου. Έχει τύχει να τον δω στη γειτονιά μου με άλλη (επίτηδες το έκανε, δεν είχε λόγο να έρθει προς τα εδώ). Η αντίδραση μου ήταν πάντα η ίδια. Γύρισα το κεφάλι από την άλλη. Δεν με ενόχλησε. Έχει κι αυτός δικαίωμα να βρίσκεται πάνω στη Γη κι ας είναι σκουπίδι. Κάπως έτσι θα είσαι κι εσύ κάποτε.
Το σταλκάρισμα που κάνεις δεν ξέρω αν σε βοηθάει αλλά σίγουρα συνειδητοποιείς πιο καθαρά με τι είχες να κάνεις. Βλέπω όμως ότι ίσως προσπαθήσεις ακόμα να το εκλογικεύσεις όλο αυτό. Περνάς κάτι πολύ ψυχοφθόρο. Δαπανάς πολύτιμο χρόνο ζωής για να εκλογικεύσεις ένα άχρηστο ον.
Θα ακουστώ μακάβρια αλλά σκέψου το εξής: αν αύριο τα φέρει η ζωή και μας αφήσεις για άλλους κόσμους θα ήθελες να έχεις περάσει την τελευταία μέρα σου σκεπτόμενος ένα άτομο που δεν σου προσέφερε τίποτα; Γιατί ούτε καν συντροφιά δεν σου προσέφερε. Ήσουν μονίμως με την ψυχή στο στόμα όπως τα λες. Άρα;
Χρόνος Lanis μου.
Πόσο ωραία τα λες, phantom.
Ξέρεις, είναι ανακούφιση να αισθάνεσαι ότι κάποιος σε καταλαβαίνει και συμπάσχει, δυνάμει, μαζί σου.
Η λέξη κακοποιητικός με αγγίζει απόλυτα. Ανακάλυψα, με τη βοήθειά σας, και την καθοδήγηση του θεραπευτή μου ότι πρόκειται για άτομο πάσχον από ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας, συνδυαζόμενη με ή οφειλόμενη σε, κοινωνιοπάθεια. Πόσο άφωνος έμενα κάθε φορά που εντόπιζα στοιχεία τόσο ταιριαστά με την περίπτωση, λες και οι οδηγοί ψυχικών παθήσεων και τα άρθρα γράφτηκαν για εμένα και την περίπτωσή μου.
Όμως, δυστυχώς και ανεξηγήτως πώς, έχω ακόμα ώρες ώρες μια έντονη επιθυμία να τον ξαναδώ, να μάθω τα νέα του, να περπατήσω μαζί του, μετά από όλα αυτά κι ενώ ο επίσημος ψυχιατρικός χαρακτηρισμός με κατατάσσει ως 'επιζώντα' - θύμα ναρκισσιστή. Γιατί;;
'Βρέθηκα' με 2 άτομα τις τελευταίες μέρες. Το ένα, μάλιστα, λέει πως θα με περιμένει όσο χρειαστεί και άλλα τέτοια. Ξέρεις πόσο φρικτό είναι να είσαι σωματικά εκεί και νοητικά-πνευματικά να σκέφτεσαι τον άλλον; Να σε κρατάνε αγκαλιά κι εσύ να δακρύζεις γιατί δεν το μοιράζεσαι με τον άλλον; :(
Ναι, ήμουν διαρκώς με την ψυχή στο στόμα, ναι, έδινα τα πάντα, τη σκέψη, τα συναισθήματα, τον χρόνο, τα χρήματά μου σε ένα άτομο που γνωρίζει μονάχα να παίρνει και να ικανοποιεί το τερατώδες του εγώ. Και τώρα, αισθάνομαι παρατημένος και θλιμμένος.
Αυτό με την τελευταία μέρα της ζωής το έθεσε ως παράδειγμα και ο κολλητός μου με την υπόδειξη, μάλιστα, να προσέχω γιατί αν φάω καμιά φρίκη ζωής και θανάτου θα αντιληφθώ τι σημαίνει απώλεια και πρόβλημα. Έχει δίκιο, αλλά αισθάνομαι ότι το μυαλό μου έχει το πάνω χέρι σε βαθμό απόλυτο και δεν μπορώ να αξιολογήσω λογικά αυτά τα επιχειρήματα. Δυστυχώς!
Πόσο θα ήθελα, phantom, να φτάσω στο σημείο της ήρεμης και υπεράνω αντιμετώπισης της κατάστασης, στο οποίο βρίσκεσαι ήδη. Θα αργήσει πολύ;;