αποριες...

Quote:

---

Originally posted by k_thessal
Πάντα ήταν έτσι. Και το παράξενο είναι ότι αυτή η \"αδιαφορία\" δεν τον εμποδίζει να είναι, επαναλαμβάνω, απίστευτα τρυφερός σε όλους τους άλλους τομείς.

ούτε γκει είναι ούτε ψυχοπαθής... νομίζω ότι έχει δίκιο ο κρίνο, είμαστε απλά διαφορετικοί + υπάρχουν κάποια συμπλέγματα που δεν τον αφήνουν να εκφραστεί κ μου λεει σαχλαμάρες σαν κι αυτές που ανέφερα προηγουμένως.

τέλος πάντων... το σκεφτόμουν, το ξανασκεφτόμουν.. το τελικό συμπέρασμα είναι ότι όσο μεγάλες κ να είναι οι διαφωνίες μας πάνω στο θέμα δεν θέλω να θυσιάσω ούτε τον γάμο μας ούτε την ευτυχία που παρ\'ολα αυτά υπήρχε κ υπάρχει. ο ειδικός δεν ξέρω αν όντως μου χρειάζεται. δεν νομίζω. δηλ. υπήρχαν στιγμές που ημουν έτοιμη να πιστέψω ότι είμαι πραγματικά ανώμαλη αλλά τώρα βλέπω ότι κτ τέτοιο δεν ισχύει...

---

διαβασα την απαντηση σου αυτη....κ μετά την 1ο σου μήνυμα....

δεν ξέρω πώς εσύ βλέπεις τη σύγκριση. εγω εντυπωσιακο βρίσκω το πόσο κατάματα αντιμετωπίζουμε καθε φορά το προβλημα που μπορει να εχουμε.

πως βλεπω τη συγκριση.. καταρχας ειμαστε ανθρωποι κ τα συναισθηματα μας καθως και οι σκεψεις μας αλλαζουν... το 1ο μηνυμα του θεματος γραφτηκε σε μια κρισιμη στιγμη οταν οντως δεν ηξερα τι να σκεφτω ουτε για τον εαυτο μ ουτε για τη κατασταση που αντιμετωπιζω..
υστερα ομως.. σκεφτομενη λογικα τις απαντησεις που δωθηκαν ..οπως επισης κ τις \"απαντησεις\" που ήρθαν απο μέσα μου εφοσον σταμάτησα για λιγο να τυραννιέμαι.. μπορω να πω οτι συνηλθα αρκετα..
φυσιολογικη εξελιξη, ετσι δεν είναι; :)

Quote:

---

Originally posted by k_thessal
[

Πάντα ήταν έτσι. Και το παράξενο είναι ότι αυτή η \"αδιαφορία\" δεν τον εμποδίζει να είναι, επαναλαμβάνω, απίστευτα τρυφερός σε όλους τους άλλους τομείς.

ούτε γκει είναι ούτε ψυχοπαθής...

τέλος πάντων... το σκεφτόμουν, το ξανασκεφτόμουν.. το τελικό συμπέρασμα είναι ότι όσο μεγάλες κ να είναι οι διαφωνίες μας πάνω στο θέμα δεν θέλω να θυσιάσω ούτε τον .......γάμο μας ούτε την ευτυχία που παρ\'ολα αυτά υπήρχε κ υπάρχει. ο ειδικός δεν ξέρω αν όντως μου χρειάζεται. δεν νομίζω. δηλ. υπήρχαν στιγμές που ημουν έτοιμη να πιστέψω ότι είμαι πραγματικά ανώμαλη αλλά τώρα βλέπω ότι κτ τέτοιο δεν ισχύει...

---

Δεν παντρεύτηκες τον γάμο σαν θεσμό όμως αλλά το συγκεκριμένο άτομο.
Δεν πιστεύω πως πρέπει να αντιμετωπίζεται ο γάμος σαν φυσικό πρόσωπο και να τρομάζουμε στην ιδέα μην τον θυσιάσουμε όταν ο περί ου ο γάμος δεν μας καλύπτει και πολύ ευκολότερα αν δεν υπάρχουν παιδιά...

Λες ότι συνήλθες αρκετά. Είναι λοιπόν καλό που ηρέμησες, αλλά τα δεδομένα της σχέσης σας μένουν τα ίδια και η ικανοποίηση που παίρνεις από το κομάτι της ερωτικής ζωής φαντάζομαι παραμένει μικρή. Αποφάσισες λοιπόν να το παραβλέψεις ή να προσπαθήσεις να τον πείσεις?

Απ\' όσα έγραψες, το θέμα δεν είναι μόνο η συχνότητα, αλλά και το πώς γίνεται, είπες κάτι για σιωπηλά, σοβαρά κλπ. Άσε πια τις απόψεις του. Ακόμα λοιπόν κι αν εσύ πας σε ειδικό για να επικοινωνείς πιο αποτελεσματικά τις επιθυμίες σου, δεν νομίζω ότι είναι εύκολο να βρεθεί αυτή η \'χρυσή τομή\' που ζητάς χωρίς τη δική του συνεργασία. Και η δική του συνεργασία συνεπάγεται πολύ πιο βαθιές αναθεωρήσεις από τις δικές σου, μιλάμε για παγιωμένες συνήθειες και στάσεις ζωής.

Καταλαβαίνω ότι αν ήμουν στη θέση σου δεν θα σκεφτόμουν εύκολα να χωρίσω και θα ήθελα να το παλέψω στο όνομα του γάμου, της \'αγάπης\', των καλών πλευρών της σχέσης κλπ. Ο αγώνας όμως επί του παρόντος είναι άνισος.

Παιδια!
Ειλικρινα σας ευχαριστω ολους για τη βοηθεια. Νά είστε καλά!
Νομίζω οτι κατάφερα το σημαντικότερο - να πιστεψω στον εαυτο μου. Το ζήτημα επαψε να ειναι τοσο \"πονεμένο\" οσο ηταν πριν. Απο δω και περα θα δοκιμασω να εφαρμοσω με καταλληλο τροπο τις καλυτερες συμβουλες που μου δωσατε. Αξίζει!..
Θα ήθελα να απευθυνθει καποιος απο κεινους που ξερουν σε εναν αντμίν για να σβήσει το thread, δε θελω να το διαβάσει μια μερα ο αντρας μου.. ούτε να μπει στην ιστορία μια τέτοια σελίδα της ζωής μου :)
Εγώ - αν βέβαια με θεωρείτε σχετικά καλή συνομιλήτρια - παραμένω στο φόρουμ, υπάρχουν αρκετά ενδιαφέροντα θέματα εδώ.
Με μεγάλη ευγνωμοσύνη

Κατερίνα από Θεσσαλονίκη

εγω θα σου ελεγα, τυπωσε του και βαλτο στο μαξιλαρι και οτι θελει ας κανει.
Αντε να νευριασει καμποσο....
Οτι εχεις κανει, το εκανες απο αγωνια και δεν εχεις εκθεσει κανενα.

Ωστο αν οντως φοβασαι ζητα απο τον αντμιν να σου αλλαξει το λογκιν πχ marialarisa, στην συνεχεια καψτο και μπες με αλλο.




Αλλα αμαν πια με αυτες τις φοβιες μην σας παρουν χαμπαρι λες και εισαστε κλεφτες....

φοβια παντως δεν είναι
αλλα και το θεμα δεν ειναι για εκθεση :cool:

οταν δεν εισαι σε θεση να ξεδιαλυνεις πραγματα και βρισκεσαι εγκλωβισμενη αναζητας χειρα βοηθειας.
Τι θα επρεπε να κανεις δηλαδη??
να αποδεχτεις τα οσα σου προσαπτει ο αγαπημενος σου???

Βεβαιως δεν ειναι για εκθεση, αλλα δεν νομιζω να εξεθεσες κανενα.
Μιλησες ανωνυμα και δεν σε ξερει κανενας - δεν ξερεις κανενα.
Αν ανατρεξεις στο φορουμ θα βρεις παρομοιες ιστοριες με την δικη σου, δηλαδη οι αλλοι που τα ειπαν τι διαφορετικο εκαναν με εσενα???

Βεβαια το να τα τυπωσεις ειναι λιγο προχωρημενο....
αλλα αν ο συντροφος σου πραγματικα σε αγαπαει, αυτο που θα υπερυσιχσει ειναι το προβλημα και οχι το αν εξεθεσες την σχεση σου.
Γιατι αν το κανει, τοτε παει να πιαστει απο καπου και οχι απο την ουσια.

Γιατι μεχρι στιγμης το προβλημα υπαρχει απλα κανετε πως δεν το βλεπετε ο καθενας απο το δικο του μετεριζι....



Επετρεψε μου να σου πω οτι ετσι δεν γινεται χωριο, τουλαχιστον με ορους συντροφικοτητας.

Quote:

---

Originally posted by k_thessal
Παιδια!
Ειλικρινα σας ευχαριστω ολους για τη βοηθεια. Νά είστε καλά!
Νομίζω οτι κατάφερα το σημαντικότερο - να πιστεψω στον εαυτο μου. Το ζήτημα επαψε να ειναι τοσο \"πονεμένο\" οσο ηταν πριν. Απο δω και περα θα δοκιμασω να εφαρμοσω με καταλληλο τροπο τις καλυτερες συμβουλες που μου δωσατε. Αξίζει!..
Θα ήθελα να απευθυνθει καποιος απο κεινους που ξερουν σε εναν αντμίν για να σβήσει το thread, δε θελω να το διαβάσει μια μερα ο αντρας μου.. ούτε να μπει στην ιστορία μια τέτοια σελίδα της ζωής μου :)
Εγώ - αν βέβαια με θεωρείτε σχετικά καλή συνομιλήτρια - παραμένω στο φόρουμ, υπάρχουν αρκετά ενδιαφέροντα θέματα εδώ.
Με μεγάλη ευγνωμοσύνη

Κατερίνα από Θεσσαλονίκη

---

Γλυκιά φίλη Κατερίνα,
πιστεύω οτι θα μπορούσες, αν ανησυχείς τόσο πολύ μήπως καταλάβει κάτι ο άντρας σου, να κάνεις κάποιες τροποποιήσεις στο μήνυμά σου, να αλλαξεις κάποια δεδομένα για να μην μπορεί να τα συσχετίσει.
Παντως συμφωνω οτι το φορουμ αυτό είναι ενα εξαιρετικό στήριγμα.
Αν όμως εσυ τώρα σβησεις την ιστορία σου, άλλες κοπέλες που πιθανόν να έχουν το ίδιο ή παρόμοια προβλήματα με τους δικούς τους αντρες, δεν θα μπορέσουν να ωφεληθούν απο τις ερωτήσεις σου και τις αντίστοιχες συμβουλές.
Γι αυτό πιστεύω είναι καλό το θέμα να παραμείνει ως έχει,
εστω και αλαλγμένο σε κάποια σημεία του.

Αγαπητή k_thessal,
Καταλαβαίνω απόλυτα τους προβληματισμούς σου, μιας κι εγώ αυτούς πέρασα πριν από καμιά δεκαετία με τον σύζυγό μου.

Θα σου πρότεινα να διαβάσεις το δικό μου thread, σαν μια εκδοχή για το μέλλον σου που πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να πολεμήσεις από τώρα. Τώρα είναι στο χέρι σου. Αργότερα σε παίρνει η μπάλα και ξεχνάς πόσο σημαντικό είναι το σεξ στο γάμο, ψάχνεις και το βρίσκεις αλλού, κρατάς τον άντρα σου για φίλο, και σε λίγα χρόνια δεν είναι καν φίλος - μόνο συγκάτοικος.

Πίστεψέ με, είδα τον εαυτό μου πριν από 10 χρόνια στην ιστορία σου...

Quote:

---

Originally posted by loulouka
Αγαπητή k_thessal,
Καταλαβαίνω απόλυτα τους προβληματισμούς σου, μιας κι εγώ αυτούς πέρασα πριν από καμιά δεκαετία με τον σύζυγό μου.

Θα σου πρότεινα να διαβάσεις το δικό μου thread, σαν μια εκδοχή για το μέλλον σου που πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να πολεμήσεις από τώρα. Τώρα είναι στο χέρι σου. Αργότερα σε παίρνει η μπάλα και ξεχνάς πόσο σημαντικό είναι το σεξ στο γάμο, ψάχνεις και το βρίσκεις αλλού, κρατάς τον άντρα σου για φίλο, και σε λίγα χρόνια δεν είναι καν φίλος - μόνο συγκάτοικος.

Πίστεψέ με, είδα τον εαυτό μου πριν από 10 χρόνια στην ιστορία σου...

---

γεια σου!..
το διάβασα,.. μόλις τώρα,.
σε ευχαριστώ για τα θερμά σου λόγια,. όπως και για την ιστορία σου.
ναι ακριβώς αυτό φοβάμαι... μόνο που αποκλείεται να το βρω \"αλλού\",. αυτό θα ήταν τέλος του ίδιου του εαυτού μου,. τέλος και θάνατος,.))
κατά τ\'αλλα,.. φοβάμαι, φοβάμαι, φοβάμαι,.
είναι δυνατόν για έναν τόσο ηλίθιο λόγο να νιώθω τόσο χάλια;... ή δεν είναι ηλίθιος; το ότι είναι ηλίθιος δεν το είπα εγώ,. οι άλλοι μου το είπανε.
στο χέρι μου όμως,. δεν είναι τίποτα. όπως ειπώθηκε προηγουμένως από έναν φίλο, \"αυτό δεν διορθώνεται\".

...3 η ωρα τα μεσάνυχτα κάθομαι και τα σκέφτομαι αυτά... έλεος...
πριν απο λιγο ντρεπόμουν που έγραψα στο φόρουμ.. τώρα δεν ξέρω,..
ο θάλαμος 9 με περιμένει σίγουρα...
ίσως ...υπάρχει άλλη.. κάποιος μεγάλος έρωτας... κάποια που δεν τη ξεπέρασε ποτέ..
...ή είναι ένα είδος \"εκπαίδευσης\"...
...ή όντως είμαι το πιο άχρηστο κ άσχημο πλάσμα που υπάρχει.. που δεν μου αξίζει το ελάχιστο...
αλλά παρ\'όλα αυτά μ\'αγαπάει...
κι εγώ τον αγαπώ...
ίσως ...απλά είμαι μικρή... ο άνθρωπος θέλει την ησυχία του ενώ εγώ ακόμα θέλω χαζομάρες...
κ αυτές οι σκέψεις έρχονται και ξανάρχονται... χωρίς τελειωμό...

Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον το thread και ειλικρινά ενώ καταλαβαίνω απόλυτα το πως μπορεί να αισθάνεσαι γι\' αυτόν τον άνθρωπο, η ταπεινή μου γνώμη θα ήταν πραγματικά να το σκεφτείς πολύ καλά για ποιο λόγο παραμένεις μαζί του. Σαφέστατα, η ζωή μας δεν περιστρέφεται γύρω από το σεξ και σε μία σχέση υπάρχουν πολλές παράμετροι εξίσου σημαντικές. Από την άλλη πάλι, το σεξ και η επιθυμία για σεξ είναι ότι πιο υγιές μπορεί να συμβαίνει, ιδίως ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που αγαπιούνται. Ανάμεσα σε δύο συναινούντες ενήλικες, τίποτα δεν είναι διεστραμμένο, αρκεί να υπάρχει συμφωνία και σεβασμός. Η αντιμετώπιση του συζύγου σου στο θέμα μου φαίνεται εξωφρενική και με ενοχλεί το γεγονός ότι σε κάνει να αισθάνεσαι τόσο άσχημα. Εάν δεν σε κάνει ο άντρας σου να αισθάνεσαι ποθητή και σέξυ, συγνώμη, ποιος θα το κάνει? Και όχι, μην ψάχνεις το πρόβλημα στον εαυτό σου, γιατί δε βρίσκεται εκεί. Οι ορμές σου είναι φυσιολογικότατες και δεν υπάρχει λόγος να αισθάνεσαι την παραμικρή ενοχή. Σε μια υγιή σχέση, θα έπρεπε να κυνηγάτε ο ένας τον άλλο και να μη σε φορτώνει ο άντρας σου με ενοχές και να σε κάνει να αμφισβητείς τη γυναικεία σου υπόσταση. Θα έπρεπε να σε κάνει να αισθάνεσαι Θεά το λιγότερο. Και δεν το λέω ορμώμενη από κάποιο κλισέ που θέλει τους άντρες μηχανές του σεξ. Δεν υπάρχει τίποτα πιο υγιές από το να απολαμβάνει κανείς το σεξ.
Η σεξουαλική συμβατότητα είναι μεγάλη υπόθεση και αν δεν υπάρχει, πίστεψέ με, η νεύρωση για σένα καραδοκεί πίσω από τη γωνία. Μήπως ο άντρας σου βασανίζεται από κάποια τραυματική εμπειρία πάνω στο σεξ? Είχε πολλές συντρόφους πριν από σένα? Όταν κάνετε έρωτα, μπορεί και ανταπεξέρχεται? Καμιά φορά η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση και μυρίζομαι κάποιο βαθύ πρόβλημα...

Quote:

---

Originally posted by marina38

Quote:

---

Originally posted by k_thessal
κ εφόσον πήρε την απάντηση μου είπε ότι θα το σιχαινόταν οποιάδηποτε φυσιολογική γυναικα κ πρεπει να είμαι διεφθαρμένη .. έλεος δλδ..

---

Ε άστον βρε πουλάκι μου να βρει τη \'φυσιολογική\' γυναίκα που επιθυμεί και άστον να πιστεύει ότι μάλλον είσαι διεφθαρμένη. Αρκεί να μην το πιστέψεις εσύ!....

---

Χμ, χμ, χμ...
....Δυστυχώς βλέπω ότι οι φόβοι της μαρίνας, επιβεβαιωνονται.
άρχισες να αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου. Σε \'επεισε ότι οι απόλυτα φυσιολογικές σου διαθέσεις είναι ανώμαλες και προβληματικές.
Προσπάθησε να απεγλωβιστείς, δεν είναι νορμάλ η κατάσταση.
Προσπάθησε να δεις τα πράγματα αντικειμενικά. Δεν είναι έτσι οι σύζυγοι και μάλιστα οι νιόπαντροι και ...χωρίς παιδιά. Έπρεπε κανονικά να ...τρίζουν οι τοίχοι από το σεξ.
Ούτε η ηλικία των 37 δικαιολογεί αυτή τη στάση. Ξέρω 45άρηδες που το κάνουν 3 φορές την ημέρα αν έχουν τις κατάλληλες συνθήκες. Πιστεύω πως έχεις πλάσει (ίσως επηρεασμένη από τον κοινωνικό σου περίγυρο) ένα ροζ παραμύθι γύρω από το γάμο και σε δεσμεύει να συνειδητοποιήσεις την αλήθεια. Βλέπω πως θεωρείς τόσο κακό να σταματήσει εδώ αυτός ο \"γάμος\" ώστε προτιμάς να πάρεις πάνω σου ακόμα και το βάρος να παραδεχτείς ότι είσαι νυμφομανής, άμυαλη, ανώριμη,.... και να αλλάξεις, να διορθωθείς, να γίνεις σαν τα μούτρα του που είναι καλός και σωστός. Μου δίνεις την εντύπωση πως θεωρείς πως μετά το διαζύγιο είναι τα Τάρταρα....
Μη κατηγορείς τον εαυτό σου.
Είσαι μια χαρά νορμαλ κορίτσι!!
Μήπως σε πιέζει και το περιβάλλον σου μιλώντας πολύ απαξιωτικά για τα διαζύγια?

Δεν είναι κρίμα να βασανίζεσαι με όλες αυτές τις σκέψεις? Αντί να ψάχνεις εξηγήσεις, θα ήταν πιο χρήσιμο να δεις απλά και ξεκάθαρα τα γεγονότα. Αυτός είναι, αυτά θέλει κι αυτά μπορεί να κάνει. Τι πάει να πει \'ίσως θέλει την ησυχία του\', δεν τον παντρεύτηκες νομίζω για να είναι στο ρόλο του παππού που τον ενοχλεί το άτακτο εγγονάκι! :) Και βέβαια η σεξουαλική σχέση δεν είναι \'χαζομάρες\' των μικρών ηλικιών. Είναι κάτι στο οποίο οι άνθρωποι ή ταιριάζουν ή όχι. Είναι επίσης κάτι πολύ βασικό για μια σχέση ζευγαριού.

Αχ k_thessal, ξέρεις ποια είναι η πραγματική χαζομάρα των μικρών ηλικιών? Το να μένουμε σε σχέσεις που είναι φανερό ότι δεν \'τραβάνε\', το να προσπαθούμε να αντέξουμε ή να ελπίζουμε ότι θα αλλάξουμε πράγματα που μας κάνουν δυστυχισμένους.

Ας δεχτούμε ότι εσύ έκανες μια επιλογή που βλέπεις ότι δεν είναι όπως τη φαντάστηκες, ίσως γιατί η εμπειρία σου ήταν μικρή, ίσως λόγω των \'ροζ παραμυθιών\' που λέει κι η nature, ίσως γιατί αρχικά έμοιαζε να διώχνει τις ανασφάλειες σου (που όμως τελικά τις αυξάνει), ίσως γιατί έχει πολλά στοιχεία που σε γοητεύουν και σε εντυπωσιάζουν (λείπει όμως ένα πολύ βασικό, να μην ξεχνιόμαστε...).

Εκείνος άραγε γιατί επέλεξε εσένα? Για σκέψου, θα σκέφτονταν πολλές 37άρες άραγε ότι όλο αυτό ίσως είναι \'ένα είδος εκπαίδευσης\'....κλπ κλπ??