Originally Posted by
Persefoni97
Καλησπέρα είμαι καινούργια στο φόρουμ. Δεν ξέρω από που ακριβώς να αρχίσω. Είμαι 23 ετών, πέρασα το 2015 στη νομική Αθηνών όμως τότε λόγω οικονομικών προβλημάτων δεν μπορούσα να κατέβω Αθήνα. Είμαι από το Βόλο. Τέλος πάντων δούλεψα ένα διάστημα σε μια εταιρεία σαν μεταφράστρια καθώς τα αγγλικά είναι η δεύτερη μου γλώσσα κατάφερα με τα χίλια ζόρια να μαζέψω λεφτά και με τη βοήθεια μιας θείας μου να ναι καλά κατάφερα να νοικιάσω ένα σπίτι κοντά στη σχολή μέσα του 2017. Ουσιαστικά έχασα 2.5 χρόνια. Τέλος πάντων ξεκίνησα με θετική ενέργεια και περηφάνια που ενώ ήμουν μόλις 20κατι κατάφερα να σταθώ στα πόδια μου μόνη μου.
Τα προβλήματα άρχισαν 2-3 μήνες μετά. Ξαφνικές ταχυκαρδιες, αισθήματα ζαλης, λιποθυμίες ανεξήγητος φόβος. Ξυπνούσα μέσα στα χαράματα και έκλαιγα χωρίς λόγο απλά έκλαιγα γιατί είχα την ανάγκη να βγάλω έναν ανεξήγητο πόνο από μέσα μου. Έκλαιγα και έτρεμα συγκορμη μέχρι που με έπαιρνε ο ύπνος. Στην πρώτη εξεταστική τα πήγα αρκετά καλά. Στην επαναληπτική το Σεπτέμβριο εκεί μου έγραφα στο αμφιθέατρο ένιωσα την καρδιά μου να χτυπάει χαοτικά είχα το fitbit μέτρησε 178 σφυξεις. Περιττό να σας πω ότι φρίκαρα! Παράτησα το γραπτο μέχρι και τα πράγματα μου και έτρεξα προς στην τουαλέτα πριν φτάσω κατερευσα. Όταν συνηλθα είχε μαζευτεί κόσμος γύρω μου αισθάνθηκα ρεζίλι. Εκτός αυτού ήμουν σίγουρη ότι είχα υποστεί έμφραγμα ότι πεθαινω και τα συναφή. Μέσα στην επόμενη εβδομάδα εκανα όλες τις ιατρικές εξετάσεις. Αίματος, καρδιογραφηματα, υπέρηχο, υπέρηχο κοιλιάς, holter δεν έδειξαν κάτι. Μόνο γρήγορους σφυγμους. Πήγα σε ενδοκρινολογο ούτε εκείνος μπόρεσε να βρει οτιδήποτε. Στους γονείς μου δεν είπα τίποτα δεν ήθελα να τους ανησυχήσω είχαν ήδη αρκετά προβλήματα.
Για να μην μακρηγορώ έκτοτε παθαίνω συνέχεια κρίσεις πανικού. Αδυνατώ να παρακολουθήσω μαθήματα λιποθυμησα ακόμα μια φορά στην εξεταστική και μια φορά στη βιβλιοθήκη ήμουν έτοιμη να καταρευσω και έτρεξα έξω να πάρω καθαρό αέρα. Κάθε φορά που βρίσκομαι στο χώρο της σχολής με πιάνει έντονα ένα αίσθημα πανικού. Τα μαθήματα που χρωστάω συσσωρευτικαν και το άγχος μου σχετικά με τη σχολή έχει κορυφωθεί. Πριν 5 μήνες αποφάσισα να πάω σε ψυχίατρο. Ακολούθησα ψυχοθεραπεία και κάποια ελαφρά ηρεμηστικα. Δεν με βοήθησαν ιδιαίτερα. Ότι οικονομίες είχα και ότι λεφτά κατάφεραν να μου στείλουν οι δικοί μου φύγανε στο ψυχίατρο. Είμαι σε οικτρη κατάσταση. Σκέφτομαι να τα παρατήσω όλα και να γυρίσω πίσω στο πατρικό μου αλλά φοβάμαι την αντίδραση των γονιών μου. Μέχρι και το μοναχισμο άρχισα να σκέφτομαι τελευταία. Δεν ξέρω γιατί να συμβαίνει αυτό σε μένα; Πάντα ήμουν καλή μαθήτρια δεν ξέρω τι έχω πάθει! Περνάω έξω από τη νομική και θέλω να κλάψω, δεν θέλω ούτε απ έξω να περνάω λες και έχω πάθει αλλεργία! Μήπως ξέρετε τι μου συμβαίνει;