Φοβία/τρόμος για τα πάντα-αίσθημα τρέλλας.. Βοήθεια...

Hρθα τελικα στο πατρικο μου, και μετα βιας μπαινω στο ιντερνετ απο το παναρχαιο υπολογιστη και μια νετ καρτα. το ταξιδι ηταν ετσι κι ετσι, μπορω να πω οτι καποιες φορες ενιωσα καλυτερα. εδω στο σπιτι ομως με επιασαν παλι τα αποκοσμα συναισθηματα μου και η αισθηση οτι το χανω. με κυριεψε ο φοβος και το αγχος οτι αποκοπτομαι απο τα γηινα και τρελαινομαι... φοβαμαι πολυ παιδια. φοβαμαι εμενα, το περιβαλλον μου, την υπαρξη μου. ολα ειναι τρομακτικα ερωτηματικα και με καθηλωνουν. τρεμω στην ιδεα οτι θα καταληξω σε καποια κλινικη, να μου δινουν ηρεμιστικα και να κοιμαμαι ολη μερα. αυτα ηθελα να πω....

Γιώργο,
όλα αυτά τα οποία φοβάσαι ΔΕΝ πρόκειται να συμβούν γιατί πολύ απλά είναι μόνο στις σκέψεις σου. Αν ήταν να πάθεις κάτι τέτοιο δε θα προλάβαινες καν να σκεφτείς τίποτα από αυτά.
Έχεις πολύ έντονο άγχος και από το άγχος κάνεις αυτές τις σκέψεις και αυτές οι σκέψεις σου δημιουργούν ακόμα περισσότερο άγχος κ.ο.κ. Έχεις μπει δηλαδή σε ένα φαύλο κύκλο.

Καταρχάς προσπάθησε όσο πιο πολύ μπόρείς να χαλαρώσεις. Απασχολήσου με κάτι άλλο, μην περιμένεις να σου περάσει τόσο άγχος δια μαγείας με ότι κι αν ασχοληθείς αλλά μη χάνεις το θάρρος σου, να επιμείνεις, ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ...

Διάβασε κάτι, δες μια ταινία, μια εκπομπή, χάνε ένα χαλαρωτικό ντουζ, μασάζ, συζήτηση. Επικεντρώσου στον κόσμο γύρω σου και όχι στο παθολογικό άγχος. Να\'σαι σίγουρος τίποτα από όλα αυτά που φοβάσαι δεν πρόκειται να γίνει...Λίγη προσπάθεια χρειάζεται...

Τώρα κάνεις κάποια ψυχοθεραπεία εκτός από τη φαρμακευτική αγωγή;

Σας ευχαριστω που συνεχιζετε να μου απαντατε, το εχω αναγκη. Δυστυχως δεν μπορω να αφοσιωθω σε τιποτα, οπως πχ να δω μια ταινια ή να ζωγραφισω, πραγματα που λατρευα, γιατι ετσι ξεχνιεμαι, και μετα οταν επιστρεφω στην \"πραγματικοτητα\", με πιανει ακομα περισσοτερο αυτι το αποκοσμο αισθημα. αρχιζω να φοβαμαι μηπως ειμαι ψυχωτικος, μιας και ολη μου η υπαρξη θετεται υπο αμφισβητηση, μου μοιαζει πολυ περιοριστικο το να ειναι κανεις ανθρωπος, αφου το μυαλο μου δεν μπορει να χωρεσει ολα αυτα τα υπαρξιακα μυστηρια στα οποια τον εχω υποβαλλει. Αχ δεν ξερετε ποσο θελω να εχετε δικιο και να περασει ολο αυτο. Αλλα αισθανομαι οτι κανεις δεν καταλαβαινει το μεγεθος του προβληματος μου και οτι θα καταληξω οντως με ζουρλομανδυα και στην καλυτρη των περιπτωσεων φυτο. ψυχοθεραπεια σταματησα, μιας και θελω πρωτα να περασει αυτη η μπορα (μακαρι Θεε μου). Λεω να συνεχισω με τον ψυχιατρο μου ο οποιος ειναι και ψυχοθεραπευτης, και να σταματησω με την προηγουμενη που εκανα 2 χρονια. Δεν ξερω αυτος με εμπνεει περισσοτερο. Αλλα τωρα προεχει να περασει αυτο το αναθεματισμενο συναισθημα που με κανει να αναρωτιεμαι για τη φυση μου, την υπαρξη μου, τη ζωη μου, τις αισθησεις μου, την αντιληψη(και συνειδητοτητα) μου που νομιζω πως τη χανω. λες και τα αντιμετωπιζω πρωτη φορα, παντα με τρομο... δεν ξερω αν ακουγομαι γκρινιαρης, ΑΛΛΑ ΠΕΡΝΑΩ ΤΗΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΦΑΣΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ. Ειστε μια παρηγορια σε ολο αυτο...

Όλα όσα λες τα πιστεύω απόλυτα. Είναι πολύ δύσκολο όλο αυτό...
Αλλά όχι αξεπέραστο ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ

Αν ήσουν ψυχωσικός δε θα είχες την παραμικρή αμφιβολία ότι όλα αυτά δεν είναι αληθινά!

Αυτό που λες το έχω ξανακούσει εδώστο φόρουμ και μου μοιάζει σαν αποπραγματοποίηση, ένα αρκετά συχνό σύμπτωμα του άγχους. Ψύχωση δεν είναι, να\'σαι σίγουρος.

Μα έστω και λίγο αν ξεχαστείς και ηρεμήσεις κάνοντας μια δραστηριότητα που σε ψυχαγωγεί δεν είναι κέρδος καλέ μου; Στην αρχή θα ξεχνιέσαι λίγο, μετά περισσότερο, μετά περισσότερο... Αυτό μπορεί να είναι καλύτερο από οποιοδήποτε αντικαταθλιπτικό...

Γιατί θέλεις να περάσει πρώτα αυτή η μπόρα και μετά να αρχίσεις ψυχοθεραπεία; Γιατί δε θέλεις να βοηθήσεις τον εαυτό σου να ηρεμήσει μια ώρα αρχύτερα;

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
Όλα όσα λες τα πιστεύω απόλυτα. Είναι πολύ δύσκολο όλο αυτό...
Αλλά όχι αξεπέραστο ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ

Αν ήσουν ψυχωσικός δε θα είχες την παραμικρή αμφιβολία ότι όλα αυτά δεν είναι αληθινά!

Αυτό που λες το έχω ξανακούσει εδώστο φόρουμ και μου μοιάζει σαν αποπραγματοποίηση, ένα αρκετά συχνό σύμπτωμα του άγχους. Ψύχωση δεν είναι, να\'σαι σίγουρος.

Μα έστω και λίγο αν ξεχαστείς και ηρεμήσεις κάνοντας μια δραστηριότητα που σε ψυχαγωγεί δεν είναι κέρδος καλέ μου; Στην αρχή θα ξεχνιέσαι λίγο, μετά περισσότερο, μετά περισσότερο... Αυτό μπορεί να είναι καλύτερο από οποιοδήποτε αντικαταθλιπτικό...

Γιατί θέλεις να περάσει πρώτα αυτή η μπόρα και μετά να αρχίσεις ψυχοθεραπεία; Γιατί δε θέλεις να βοηθήσεις τον εαυτό σου να ηρεμήσει μια ώρα αρχύτερα;

---

πηγα στην ψυχοθεραπευτρια μου και φευγοντας ενιωσα πολυ χειροτερα. και ηταν και του ψυχιατρου γνωμη να περασουν πρωτα τα εντονα συμπτωματα και μετα να προχωρησουμε σε κατι τετοιο.

οσο για το να ξεχαστω που ειπες.. αυτο το φοβαμαι πιο πολυ απ\'ολα. σα να μην αφηνω τον εαυτο μου να ξεχαστει. αρχιζω και πιστευω οτι οι υπολοιποι ζουν σε μια πλανη που δεν σκεφτονται με τον ιδιο τροπο. γιαυτο μιλησα για ψυχωση... δηλαδη απορω πως ειναι δυνατον οι υπολοιποι να μην τρομοκρατουνται οταν σκεφτονται την υπαρξη τους, τη μοναδικοτητα τους??? και οταν παω να ξεχαστω λεω στον εαυτο μου να \"ξυπνησει\" και ξαναπεφτω με τα μουτρα στις σκεψεις.. ολα μοιαζουν με ονειρο και μονοδιαστατα, ανωφελα και ψευτικα. και ο δικος μου ρολος σε αυτα αγνωστος-αυτο φερνει τον πανικο.

την αποπροσωποποιηση/αποπραγματοποιηση την ανεφερε και ο γιατρος. οποτε κατι τετοιο μου συμβαινει.. αλλα σε συνδυασμο με τα υπαρξιακα ερωτηματα ειναι οτι χειροτερο! εχει γινει καθε λεπτο που ειναι ξυπνιος, εφιαλτης! ελπιζω να περασει γρηγορα, και να μη με ταλαιπωρησει για πολυ...

Quote:

---

Originally posted by Giorgos4
δηλαδη απορω πως ειναι δυνατον οι υπολοιποι να μην τρομοκρατουνται οταν σκεφτονται την υπαρξη τους, τη μοναδικοτητα τους???

---

Μπορείς να το αναλύσεις αυτό λίγο περισσότερο;

Πάντα στην αρχή της θεραπείας νιώθεις χειρότερα γιατί ξεθάβεις πράγματα αποκλειστικά δικά σου και τα μοιράζεσαι.
Με την πάροδο όμως της θεραπείας νιώθεις καλύτερα.Μην τα αφήσεις να περάσουν γιατί μπορεί να σε κουράσουν τόσο πολύ,μπορεί να αργήσουν πολύ να φύγουν χωρίς βοήθεια.τα υπαρξιακά χρειάζεται θεραπεία για να τα διώξεις!

Πως περναμε παιδια?εγω τελεια!!!ευχομαι το ιδιο κα εσεις!

Quote:

---

Originally posted by anwnimi

Quote:

---

Originally posted by Giorgos4
δηλαδη απορω πως ειναι δυνατον οι υπολοιποι να μην τρομοκρατουνται οταν σκεφτονται την υπαρξη τους, τη μοναδικοτητα τους???

---

Μπορείς να το αναλύσεις αυτό λίγο περισσότερο;

---

θελω να πω πως αυτο που μου συμβαινει δεν το βλεπω σαν ασθενεια ή κατι προς ίαση, αλλα πιο πολυ σαν οπτικη των πραγματων. γιαυτο φοβαμαι οτι δεν θα μου κανουν τιποτα τα φαρμακα. δηλαδη φανταζομαι οτι ολοι αν κατσουν να φιλοσοφησουν και να σκεφτουν σε βαθος την υπαρξη τους θα βρεθουν στο ιδιο αδιεξοδο, απλως δεν το κανουν γιατι ξεχνιουνται με τα απλα πραγματα της καθημερινοτητας, δεν εχουν χρονβο για τοσο \"βαθυστοχαστες\" σκεψεις ή αμπελοφιλοσοφιες οπως θελετε πειτε το. γιαυτο φοβαμαι για ψυχωση.

Ο γιατρος απο την αλλη ειπε πως πολλα απο αυτα που λεω ειναι αληθεια, απλα δεν θα επρεπε να με τρομαζουν. οτι θα μπορουσα να εκμεταλλευτω αυτες τις σκεψεις δημιουργικα και οχι με φοβο...

Quote:

---

Originally posted by εσωτερική_σήψη
Πάντα στην αρχή της θεραπείας νιώθεις χειρότερα γιατί ξεθάβεις πράγματα αποκλειστικά δικά σου και τα μοιράζεσαι.
Με την πάροδο όμως της θεραπείας νιώθεις καλύτερα.Μην τα αφήσεις να περάσουν γιατί μπορεί να σε κουράσουν τόσο πολύ,μπορεί να αργήσουν πολύ να φύγουν χωρίς βοήθεια.τα υπαρξιακά χρειάζεται θεραπεία για να τα διώξεις!

---

2 χρόνια το θεωρεις αρχη? (δεν ειναι ειρωνικη η ερωτηση)


edit: βεβαια ποτε δεν εθιξα τα υπαρξιακα μου στην ψυχοθεραπεια

Γιώργο
κι εγώ σκέφτομαι την ύπαρξη, πολύ κιόλας:)
Από τη σπουδαιότερη συνειδητοποίηση που πρέπει να έχουμε όλοι οι άνθρωποι κατά νου όταν πορευόμαστε στο ταξίδι που λέγεται ζωή, ότι απλά υπάρχουμε σήμερα, τωρα.

Γι\'αυτό σου ζήτησα να μου εξηγήσεις τι εννοείς με αυτό, για να καταλάβω...

Γιατί δεν έθιξες τα υπαρξιακά σου στη θεραπεία;

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
Γιώργο
κι εγώ σκέφτομαι την ύπαρξη, πολύ κιόλας:)
Από τη σπουδαιότερη συνειδητοποίηση που πρέπει να έχουμε όλοι οι άνθρωποι κατά νου όταν πορευόμαστε στο ταξίδι που λέγεται ζωή, ότι απλά υπάρχουμε σήμερα, τωρα.

Γι\'αυτό σου ζήτησα να μου εξηγήσεις τι εννοείς με αυτό, για να καταλάβω...

---

το ξερω οτι πολλοι τα σκεφτονται τα υπαρξιακα, και ειναι λογικο. ομως εγω το κουρασα πολυ το θεμα, δηλαδη εκει που οι αλλοι λενε \"δεν μπορω να το εξηγησω, το αφηνω στην ακρη\", εγω το παιδευω κι αλλο, κι αλλο... μεχρι που εφτασα σε αυτη την κατασταση. οι αλλοι ισως δεν εχουν χρονο να το παιδεψουν τοσο, εμενα μου εκανε και κακο το οτι καθησα πολυ στο σπιτι, κλειστηκα πολυ στον εαυτο μου οποτε αυτες οι σκεψεις ειχαν το ελευθερο να κοβουν βολτες στο μυαλο μου. Υποσχεθηκα στον εαυτο μου οτι αν περασει ολο αυτο, θα αλλαξω τη ζωη μου ριζικα. Και το εννοω!

δεν ήξερα ότι κάνεις 2 χρόνια πάντως καλύτερα μην τη διακόπτεις.έχω βρεθεί στο ίδιο αδιέξοδο που λες και σου λέω πως δεν πρόκειται για ψύχωση.γιατί δεν το εκμεταλλεύεσαι δημιουργικα όπως λέει κ γιατρός σου;οι περισσότεροι που έγραψαν ποίηση είχαν τέτοιου είδους πρόβλημα θα βρεις κατανόηση εκεί.ναι είναι αλήθεια ότι οι βαθειές σκέψεις κουράζουν και απογοητεύουν.όμως νομίζω έχεις τη δύναμη να το παλέψεις!

Μαρία χαιρομαι που είσαι καλά μακάρι να διαρκέσει.εγώ νιώθω πολύ απογοητευμένη αυτή τη στιγμη...

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
Γιατί δεν έθιξες τα υπαρξιακά σου στη θεραπεία;

---

Δεν ξερω, 2 χρονια τωρα κινηθηκα σε πολυ επιφανειακα θεματα, και αν και νομιζα οτι με βοηθησε η ψυχολογος , μαλλον εκανα λαθος. Δεν εμβαθυνα οπως θα ηθελα. Το λεω γιατι εκανα ψυχοθεραπεια με καποιον αλλο πριν απο αυτη, με τον οποιο εμβαθυνα πολυ στα θεματα και με βοηθουσε πολυ, αλλα τον σταματησα λογω οικονομικης στενοτητος, ηταν πολυ ακριβος. Και ηταν και ψυχιατρος. Νομιζω νιωθω μεγαλυτερη ασφαλεια οταν ο ψυχοθεραπευτης μου ειναι και ψυχιατρος, μου φαινεται οτι \"ξερει ακριβως για τι πραγμα μιλαμε\". μπορει να ειναι ιδεα μου, αλλα γιαυτο λεω να ξεκινησω ψυχοθεραπεια με τον τςρινο μου γιατρο, οχι μονο λογω της ειδικοτητας του, αλλα βλεπω οτι με καταλαβαινει, οσο πολυπλοκες σκεψεις κι αν του εκθετω. Συν το οτι ειναι πανεξυπνος. Πειτε με εγωιστη, αλλα η ψυχολογος που παω 2 χρονια τωρα, μου φαινεται οτι ειναι λιγοτερο εξυπνη απο μενα(χωρις να ισχυριζομαι οτι ειμαι διανοια), ενω εχω αναγκη να αισθανομαι το αντιθετο. η εστω ισος προς ισο...