Quote:
Originally posted by anwnimi
Δεν είμαστε τέλειοι, ούτε ρομπότ, είμαστε απλά άνθρωποι και είναι πολύ ωραίο αυτό.
Η λέξη αμαρτία δε μου αρέσει τόσο γιατί την έχω συνδέσει με κάποια απαγορευτικά δογματιστικά πιστεύω που αφορούν τυπολατρικές συνήθειες και όχι ουσιαστικές, πνευματικές. Ωστόσο νομίζω vince πως καταλαβαίνω τι εννοείς όταν αναφέρεσαι σε αυτή.
Εννοείς το να πληγώσεις κάποιον άλλο ικανοποιώντας κάποια ανθρώπινα ένστικτα που έχουν διασωθεί όπως λες από τους προϊστορικούς μας προγόνους...
Ο Χριστός είπε, από όσα δηλαδή μας λένε, \"αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν\", δηλαδή αγάπα τον συνάνθρωπό σου όπως τον εαυτό σου. Μα για να το κάνει κανείς αυτό οφείλει να αγαπήσει πρώτα τον εαυτό του. Αν δεν τον αγαπά, αν δεν τον σέβεται, στον ίδιο βαθμό δε θα μπορέσει να αγαπήσει και να σεβαστεί τον άλλο.
Οπότε \"αμαρτία\" για μένα σημαίνει όχι μόνο όταν βλάπτεις το συνάνθρωπό σου αλλά και όταν βλάπτεις τον εαυτό σου.
Τα διλήματα που προκύπτουν στη ζωή του καθένα μας, είτε αφορούν προϊστορικά ένστικτα ειτε όχι, κάποιες φορές αφορούν το δίλλημα του ποιον θα βλάψουμε, τον εαυτό μας ή τον άλλο. Πιστεύω ότι σε τέτοια διλλήματα, τις περισσότερες φορές, επιλέγοντας τελικά να βλάψουμε τον άλλο, βλαπτόμαστε εν τέλει και εμείς οι ίδιοι. Αν επιλέξουμε να βλάψουμε εμάς (δεν εννοώ την αυτοσυγκράτηση που αν προέρχεται από βαθιά και ειλικρινή αγάπη είναι σπουδαία αρετή) εν τέλει βλάπτουμε και τον άλλο, αυτόν που είναι δίπλα μας.
Η οδός της ειλικρίνειας, της αγάπης προς εμάς και τον άλλο, ερωτικής, φιλικής ή απλά ανθρώπινης αν έπαψε να υφίσταται με την πρώτη μορφή ή τη δεύτερη, είναι ο πιο δύσκολος δρόμος, δρόμος που μοιάζει να βλάπτει και εμάς και τον άλλο, αλλά μακροπρόθεσμα αποδεικνύεται σωτήριος.
πολύ εύστοχα τα όσα γράφεις.