Δυσπνοια Δύσπνοια Δυσπνοια!!

Quote:

---

Originally Posted by Layla123

Έχω παντρευτεί πριν ένα χρόνο ,χωρίς ανάσα κι αυτό εννοείται την περισσότερη ώρα

---

Σου είχα γράψει ολόκληρο κατεβατο δεν ξέρω γιατί ήρθε μόνο αυτό .

Δεν έχω ξεκινήσει ακόμα αγωγή γιατί η ψυχολόγος έχει δώσει ένα περιθώριο ότι μπορεί και να υποχωρήσει. Με πιάνει πάρα πολύ σίγουρα όταν είμαι σε άβολη κατάσταση εμένα. Πες δηλαδή ότι δω κάποιον τυχαία στο δρόμο και πρέπει να κάτσω να μιλήσω για λίγο . Εκεί κόβεται κυριολεκτικά η ανάσα μου και επειδή δεν μπορώ να σκυψω και να πιαστώ για να κάνω την ανάσα, η οποία και πάλι κατά πιθανότητα δεν θα μου βγει , γίνεται όλο και πιο δύσκολο . Μέχρι που σκοτεινιάζουν όλα ,και μετά όλη μέρα ή και μέρες έχω αυτό το συνεχόμενο αφόρητο συναίσθημα

Η ακτινογραφία σου βγήκε και όλα καλά , σωστά;

Έχεις παρατηρήσει ποτέ σε πιάνει στάνταρ ; Εμένα ας πούμε με πιάνει πάντα και στο σούπερ μάρκετ στο ταμείο. Γενικά όπου χρειάζεται να μείνω στάσιμη και δεν μπορώ να φύγω

Quote:

---

Originally Posted by Layla123

Σου είχα γράψει ολόκληρο κατεβατο δεν ξέρω γιατί ήρθε μόνο αυτό .

Δεν έχω ξεκινήσει ακόμα αγωγή γιατί η ψυχολόγος έχει δώσει ένα περιθώριο ότι μπορεί και να υποχωρήσει. Με πιάνει πάρα πολύ σίγουρα όταν είμαι σε άβολη κατάσταση εμένα. Πες δηλαδή ότι δω κάποιον τυχαία στο δρόμο και πρέπει να κάτσω να μιλήσω για λίγο . Εκεί κόβεται κυριολεκτικά η ανάσα μου και επειδή δεν μπορώ να σκυψω και να πιαστώ για να κάνω την ανάσα, η οποία και πάλι κατά πιθανότητα δεν θα μου βγει , γίνεται όλο και πιο δύσκολο . Μέχρι που σκοτεινιάζουν όλα ,και μετά όλη μέρα ή και μέρες έχω αυτό το συνεχόμενο αφόρητο συναίσθημα

Η ακτινογραφία σου βγήκε και όλα καλά , σωστά;

Έχεις παρατηρήσει ποτέ σε πιάνει στάνταρ ; Εμένα ας πούμε με πιάνει πάντα και στο σούπερ μάρκετ στο ταμείο. Γενικά όπου χρειάζεται να μείνω στάσιμη και δεν μπορώ να φύγω

---

Ναι βγήκε χωρίς παθολογικά ευρήματα.
Εγώ η αλήθεια είναι ότι δεν έχω παρατηρήσει να μου συμβαίνει σε συγκεκριμένες καταστάσεις.Ειναι ολοήμερο και καθημερινο.
Σίγουρα όταν ξέρω ότι θα πάω σε κλειστό χώρο και πρέπει να μείνω ώρα με πιάνει χειρότερα εκ των προτέρων. Αλλά και σε άσχετες στιγμές ρε συ,όταν υποτίθεται ότι είμαι καλά,ότι τίποτα δεν με αγχωνει και πάλι αυτό είναι εκεί.
Ώρες ώρες πιστεύω ότι έτσι θα είμαι μια ζωη.
Η απελπισία σε όλο της το μεγαλείο.

Quote:

---

Originally Posted by Joker86

Ναι βγήκε χωρίς παθολογικά ευρήματα.
Εγώ η αλήθεια είναι ότι δεν έχω παρατηρήσει να μου συμβαίνει σε συγκεκριμένες καταστάσεις.Ειναι ολοήμερο και καθημερινο.
Σίγουρα όταν ξέρω ότι θα πάω σε κλειστό χώρο και πρέπει να μείνω ώρα με πιάνει χειρότερα εκ των προτέρων. Αλλά και σε άσχετες στιγμές ρε συ,όταν υποτίθεται ότι είμαι καλά,ότι τίποτα δεν με αγχωνει και πάλι αυτό είναι εκεί.
Ώρες ώρες πιστεύω ότι έτσι θα είμαι μια ζωη.
Η απελπισία σε όλο της το μεγαλείο.

---

Κι εμενα αυτός είναι ο μεγάλος μου φόβος ,τα πρώτα χρόνια νόμιζα ότι ήμουν μόνο εγώ ,μετά με ακινητοποιηουσε η ιδέα και μόνο να είναι κάτι παθολογικό. Περισυ πέρασα κοβιντ και μπήκε στη ζωή μου το οξυμετρο ,και τώρα πολλές φορές όταν με πιάνει βάζω οξυμετρο. Εγώ νιώθω να σκάω από την ανάσα και αυτό δείχνει 98 με 99 και ως δεν με κάνει καλά.αυτο με τους κλειστούς χώρους το έχω κι εγώ θέατρο σινεμά δηλαδή έχω να πάω τρία χρόνια εξαιτίας αυτού. Δεν έχω βρει τρόπο να το διαχειρίζομαι καθόλου,έχω διαβάζει άπειρα άρθρα ,έχω δει βίντεο ,έχω δει βίντεο με όλες τις τεχνικές αναπνοών, και εννοείται σε κάθε συνεδρία για αυτό μιλάω γιατί αυτό μου δυσκολεύει την καθημερινότητα. Εσύ έχεις οικογένειες ; Εργάζεσαι; Αν ναι στην δουλειά σε πιάνει ;και πως το διαχειρίζεσαι; Επίσης έχεις μιλήσει σε κάποιον δικό σου για αυτό ;έχεις καταλάβει αν βοηθάει ; Πραγματικά θέλω πολύ να σου στείλω μήνυμα αλλά δεν μπορώ δεν ξέρω γιατί

Quote:

---

Originally Posted by Layla123

Κι εμενα αυτός είναι ο μεγάλος μου φόβος ,τα πρώτα χρόνια νόμιζα ότι ήμουν μόνο εγώ ,μετά με ακινητοποιηουσε η ιδέα και μόνο να είναι κάτι παθολογικό. Περισυ πέρασα κοβιντ και μπήκε στη ζωή μου το οξυμετρο ,και τώρα πολλές φορές όταν με πιάνει βάζω οξυμετρο. Εγώ νιώθω να σκάω από την ανάσα και αυτό δείχνει 98 με 99 και ως δεν με κάνει καλά.αυτο με τους κλειστούς χώρους το έχω κι εγώ θέατρο σινεμά δηλαδή έχω να πάω τρία χρόνια εξαιτίας αυτού. Δεν έχω βρει τρόπο να το διαχειρίζομαι καθόλου,έχω διαβάζει άπειρα άρθρα ,έχω δει βίντεο ,έχω δει βίντεο με όλες τις τεχνικές αναπνοών, και εννοείται σε κάθε συνεδρία για αυτό μιλάω γιατί αυτό μου δυσκολεύει την καθημερινότητα. Εσύ έχεις οικογένειες ; Εργάζεσαι; Αν ναι στην δουλειά σε πιάνει ;και πως το διαχειρίζεσαι; Επίσης έχεις μιλήσει σε κάποιον δικό σου για αυτό ;έχεις καταλάβει αν βοηθάει ; Πραγματικά θέλω πολύ να σου στείλω μήνυμα αλλά δεν μπορώ δεν ξέρω γιατί

---

Για άλλη μια φορά θα ταυτιστώ απόλυτα μαζί σου.Το οξυμετρο είναι παντού μαζί μου μεσα στο σπίτι.Και φυσικά το παίρνω και μαζί μου στην τσάντα μου.Ειναι τουλάχιστον μία παρηγοριά να βλέπω ότι το οξυγόνο είναι φυσιολογικό.Αυτη η παρηγοριά βέβαια κρατάει πολύ λίγο μέχρι την επόμενη μέτρηση.
Δουλεύω κανονικά ναι και έρχομαι και σε επαφή με πολύ κόσμο καθημερινά,πελάτες και συναδέλφους.
Στην δουλειά πέρα από κάνα δυο άτομα δεν το έχω επικοινωνήσει. Μάλιστα ο ένας από τους δύο εχει το ίδιο κι αυτός αλλά όχι στον βαθμό που το περνάμε εμείς. Φυσικά και με πιάνει στη δουλειά, απλά υποφέρω μέχρι να σχολασω.Όλοι οι υπόλοιποι φίλοι και οικογένεια το γνωριζουν. Σίγουρα είναι καλύτερα που το γνωρίζουν γιατί υπάρχει κατανόηση (πχ σε φάσεις που δεν θέλω να δω κανέναν) και υποστήριξη.
Παντρεμένη είμαι κι εγώ χωρίς παιδιά.

Quote:

---

Originally Posted by Joker86

Για άλλη μια φορά θα ταυτιστώ απόλυτα μαζί σου.Το οξυμετρο είναι παντού μαζί μου μεσα στο σπίτι.Και φυσικά το παίρνω και μαζί μου στην τσάντα μου.Ειναι τουλάχιστον μία παρηγοριά να βλέπω ότι το οξυγόνο είναι φυσιολογικό.Αυτη η παρηγοριά βέβαια κρατάει πολύ λίγο μέχρι την επόμενη μέτρηση.
Δουλεύω κανονικά ναι και έρχομαι και σε επαφή με πολύ κόσμο καθημερινά,πελάτες και συναδέλφους.
Στην δουλειά πέρα από κάνα δυο άτομα δεν το έχω επικοινωνήσει. Μάλιστα ο ένας από τους δύο εχει το ίδιο κι αυτός αλλά όχι στον βαθμό που το περνάμε εμείς. Φυσικά και με πιάνει στη δουλειά, απλά υποφέρω μέχρι να σχολασω.Όλοι οι υπόλοιποι φίλοι και οικογένεια το γνωριζουν. Σίγουρα είναι καλύτερα που το γνωρίζουν γιατί υπάρχει κατανόηση (πχ σε φάσεις που δεν θέλω να δω κανέναν) και υποστήριξη.
Παντρεμένη είμαι κι εγώ χωρίς παιδιά.

---

Όταν μιλάς με πελάτες ή συναδέλφους ; Δεν σε πιάνει ; Εμένα τυχαίνει πολλές φορές να με πιάσει να προσπαθήσω να κάνω την ανάσα ή να χασμουρηθω και αν δεν μου βγει χειροτερεύω άμεσα και απότομα. Νομίζω ότι θα λιποθυμήσω και όλα τα σχετικά.
Έχεις ψάξει ποτέ αν κάτι τέτοιο μπορεί να προκληθεί από το στόμαχι; Εμένα κάποιες φορές με πιέζει το στομάχι μου στις κρίσεις αυτές αλλά σκέφτομαι ότι ίσως είναι και από τον αέρα που καταπίνω κάθε φορά προσπαθώ και νιώθω να μην βγαίνει ...
Τώρα τελευταία νιώθω ότι ο αέρας μπλοκάρει στη βάση του λαιμού μου ,και ότι κάτι έχω εκεί. Αλλά όλα αυτά τα χρόνια επειδή έχω θυροειδή έχω πάει σε διάφορους ενδοκρινολόγους ,έχω κάνει αρκετους υπερήχους και δεν μου έχει πει κανείς κάτι άλλο. Στον τελευταίο ενδοκρινολόγο που πήγα προσπαθούσα να του εξηγήσω τι έχω ,και μου λέει το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό είναι άγχος αφού με είδε. Και όμως δεν φευγει.
Σου τυχαίνει καμιά μέρα να μην το έχεις καθόλου ;; Η έχει τύχει να μην το έχεις αρκετή ώρα συνεχόμενα και να το παρατηρήσεις κατόπιν ; Με λίγα λόγια έχεις βρει κάτι που σε κάνει να ξεχνιέσαι; Κατά την διάρκεια του ύπνου σου σε πιανει ποτέ;

Quote:

---

Originally Posted by Layla123

Όταν μιλάς με πελάτες ή συναδέλφους ; Δεν σε πιάνει ; Εμένα τυχαίνει πολλές φορές να με πιάσει να προσπαθήσω να κάνω την ανάσα ή να χασμουρηθω και αν δεν μου βγει χειροτερεύω άμεσα και απότομα. Νομίζω ότι θα λιποθυμήσω και όλα τα σχετικά.
Έχεις ψάξει ποτέ αν κάτι τέτοιο μπορεί να προκληθεί από το στόμαχι; Εμένα κάποιες φορές με πιέζει το στομάχι μου στις κρίσεις αυτές αλλά σκέφτομαι ότι ίσως είναι και από τον αέρα που καταπίνω κάθε φορά προσπαθώ και νιώθω να μην βγαίνει ...
Τώρα τελευταία νιώθω ότι ο αέρας μπλοκάρει στη βάση του λαιμού μου ,και ότι κάτι έχω εκεί. Αλλά όλα αυτά τα χρόνια επειδή έχω θυροειδή έχω πάει σε διάφορους ενδοκρινολόγους ,έχω κάνει αρκετους υπερήχους και δεν μου έχει πει κανείς κάτι άλλο. Στον τελευταίο ενδοκρινολόγο που πήγα προσπαθούσα να του εξηγήσω τι έχω ,και μου λέει το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό είναι άγχος αφού με είδε. Και όμως δεν φευγει.
Σου τυχαίνει καμιά μέρα να μην το έχεις καθόλου ;; Η έχει τύχει να μην το έχεις αρκετή ώρα συνεχόμενα και να το παρατηρήσεις κατόπιν ; Με λίγα λόγια έχεις βρει κάτι που σε κάνει να ξεχνιέσαι; Κατά την διάρκεια του ύπνου σου σε πιανει ποτέ;

---

Αν με πιάνει λέει??πολλές φορές και νομίζω κι εγώ ότι θα λιποθυμίσω έλα όμως που δεν συμβαίνει ποτέ.Το χειρότερο είναι ότι πρέπει να υποκρινεσαι συνέχεια και να δείχνεις καλά ενώ στην ουσία θέλεις απλά να μείνεις μόνη σου και να κλαίς.
Έχω σκεφτεί κι εγώ ότι μπορεί να φτάιει και το στομάχι.Βασικα εγώ έχω πάλινδρομηση και γαστρίτιδα.Το κονομησα και αυτό από το άγχος φυσικά.Μπορει και να παίζει ρόλο κι αυτό δεν ξέρω.
Επίσης αυτή την αίσθηση ότι κάτι έχω στο λαιμό την έχω κι εγω πάρα πολλές φορές και συνέχεια βήχω για να καθαρίσει(πόσο κοινά πια?)
Όταν κοιμάμαι δεν με πιάνει αλλά χτες πέρασα μια από τις πιο εφιαλτικές νύχτες.Με είχε πάρει ο ύπνος στο καναπέ και μετά με ξύπνησε ο άντρα μου να πάω στο κρεβάτι. Ε από εκείνη την ώρα με έπιασε τόσο άσχημα και πάλευα στην κυριολεξία 3 ώρες μέχρι τις έξι το πρωί να ανασανω.Νομιζα ότι πέθαινα στην κυριολεξία...
Και σήμερα είμαι σκατα.

Quote:

---

Originally Posted by Joker86

Αν με πιάνει λέει??πολλές φορές και νομίζω κι εγώ ότι θα λιποθυμίσω έλα όμως που δεν συμβαίνει ποτέ.Το χειρότερο είναι ότι πρέπει να υποκρινεσαι συνέχεια και να δείχνεις καλά ενώ στην ουσία θέλεις απλά να μείνεις μόνη σου και να κλαίς.
Έχω σκεφτεί κι εγώ ότι μπορεί να φτάιει και το στομάχι.Βασικα εγώ έχω πάλινδρομηση και γαστρίτιδα.Το κονομησα και αυτό από το άγχος φυσικά.Μπορει και να παίζει ρόλο κι αυτό δεν ξέρω.
Επίσης αυτή την αίσθηση ότι κάτι έχω στο λαιμό την έχω κι εγω πάρα πολλές φορές και συνέχεια βήχω για να καθαρίσει(πόσο κοινά πια?)
Όταν κοιμάμαι δεν με πιάνει αλλά χτες πέρασα μια από τις πιο εφιαλτικές νύχτες.Με είχε πάρει ο ύπνος στο καναπέ και μετά με ξύπνησε ο άντρα μου να πάω στο κρεβάτι. Ε από εκείνη την ώρα με έπιασε τόσο άσχημα και πάλευα στην κυριολεξία 3 ώρες μέχρι τις έξι το πρωί να ανασανω.Νομιζα ότι πέθαινα στην κυριολεξία...
Και σήμερα είμαι σκατα.

---

Σου έστειλα μήνυμα στο ινμποξ !! Τσεκ αν το βλέπεις

Το είδα ναι!!σου έχω απαντήσει!τσεκαρε αν βλέπεις και το δικό μου

καλησπερα Layla 123. σου στελνω εδω γιατι δεν ξερω πως αλλιως να στειλω. Πως πας με τις σουβλιες στο κεφαλι?
συνεχίζονται ?

Quote:

---

Originally Posted by ARTEMIS

καλησπερα Layla 123. σου στελνω εδω γιατι δεν ξερω πως αλλιως να στειλω. Πως πας με τις σουβλιες στο κεφαλι?
συνεχίζονται ?

---

Καλησπέρα ,κατά καιρούς έχω αλλά πολύ πιο αραιά από παλιότερα !

Καλησπερα εχω δυσπνοια σαν να μην μπορω να παρω αερα 12 χρονια πηγα σε ψυχιατρο πριν 10 χρονια μου διεγνωσε ΓΑΔ και αγοραφοβια επαιρνα πολλα χαπια την μερα ζαναξ και σεροξατ ειχα φτασει σε σημειο να νοιωθω σαν μαστουρομενος αλλα ειχε μειωθει η δυσπνοια αυτη και δεν ειχα κρισεις πανικου τελος παντων τα σταματησα τα χαπια τοτε σε 2 χρονια ξαναεπανηλθαν απο τοτε ζοριζομαι πολυ μια ερωτηση να ξαναπαω σε ψυχολογο ;και τι μπορω να κανω αν δεν παω; δεν φευγει ποτε αυτο ;εχω χασει πολλα στην ζωη μου δεν οδηγω γιαυτο το λογο με χωρισαν γιαυτο τον λογο μια καλη συμβουλη και βοηθεια παρακαλω !!

καλησπέρα, έχω και εγώ μία σχετική δύσπνοια. ίσως φταίνε κάποια παραπάνω κιλά που έχω και το ότι κάνω iqos. αύριο ξεκινάω ψυχοθεραπεία και ελπίζω να με βοηθήσει κάπως!

Ακριβώς το ίδιο είχα πάθει και εγώ πριν από 7 χρόνια περίπου και νομίζω ότι αυτός είναι ο λόγος για το άγχος και την άρρωστο φοβία που έχω μέχρι σήμερα.
Θυμάμαι ότι είχα δυσπνοια και για να πάρω ανάσα βαθιά έπρεπε να χασμουρήθω και αν πετύχαινε κιολας αλλιώς συνέχιζα.
Πήγα τότε στον γιατρό μου ειχε δώσει ένα βρόχο διασταλτικό με βοήθησε λίγο αλλά έκανε να μου περάσει πανω από χρόνο.

Quote:

---

Originally Posted by Joker86

Γεια σου κορίτσι μου!Κοίτα γενικά είμαι το ίδιο.Δεν με έχει αφήσει.Ειναι βέβαια κάποιες στιγμές που είναι ευκολότερο.Οπως το περιέγραψες κι εσύ πάω να πάρω την βαθιά ανάσα και μου βγαίνει.Οταν βγαίνω έξω δεν υπάρχει διαφορά, όπου και είμαι είναι το ίδιο.Δηλαδη ή δυσπνοια υποφερτή δηλαδή με μικρά διαλείμματα ή συνεχόμενη πάλη να αναπνεύσω και αίσθημα ότι θα σκάσω.Πριν με πάρει ο ύπνος πάντα γίνεται χειρότερο,παλεύω στην κυριολεξία να πάρω μερικές κανονικές ανάσες για να με πάρει ο ύπνος.Αυτο βέβαια που έχω παρατηρήσει με μένα η μόνη στιγμή που δεν το νιώθω είναι στη φάση μεταξύ ύπνου και ξύπνιου,δηλαδή ας πούμε αν ξυπνήσω μες την νύχτα για λίγο πχ να παω τουαλέτα η να πιω νερό,αλλά νυστάζω ακόμα πολυ.Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις.

---

παιδιά ακριβώς τα ίδια ελπίζω να το δείτε δεν μπορώ να πάρω καλά ανάσα 14 χρόνια είχα πάει σε ψυχίατρο αλλά μου έδινε πολλά χάπια και ήμουν σαν ναρκομενος και τα σταμάτησα παθαίνω και κρίσεις πανικου όταν με πιάνει έντονα και τρέχω σε νοσοκομεία βοήθεια τι να κάνω ξεπερνιέται ποτε; δεν κάνω βήμα και δεν κάνω σχέσεις πολλες γιαυτό το λόγο βοηθειστε με τι να κάνω;

Quote:

---

Originally Posted by billakos1980

παιδιά ακριβώς τα ίδια ελπίζω να το δείτε δεν μπορώ να πάρω καλά ανάσα 14 χρόνια είχα πάει σε ψυχίατρο αλλά μου έδινε πολλά χάπια και ήμουν σαν ναρκομενος και τα σταμάτησα παθαίνω και κρίσεις πανικου όταν με πιάνει έντονα και τρέχω σε νοσοκομεία βοήθεια τι να κάνω ξεπερνιέται ποτε; δεν κάνω βήμα και δεν κάνω σχέσεις πολλες γιαυτό το λόγο βοηθειστε με τι να κάνω;

---

Να πας σε καλο πνευμονολόγο. Τα ιδια πέρασα και γω. Βρήκα την λύση σε ενα τρομερό πνευμονολόγο στους Αμπελοκήπους αττικης. Μου έδωσε εισπνεομενο που σε 5 μέρες τελιωσε η δισπνοια!. Αν σου πει οκ αυτός τότε δες το ψυχολογικό κομμάτι.