Printable View
Δεν τους έχω πει και κανένα φοβερά βαρύ χαρακτηρισμό...μήπως είσαι λιγάκι μη μου άπτου; Εφόσον τα παιδιά αυτά δεν ταιριάξαμε και δεν εκπέμπουμε στο ίδιο μήκος κύματος, το θέμα θεωρείται λήξαν. Γιατί συνεχίσουμε να μιλάμε για την παλιά παρέα, ενώ το πρόβλημα μου είναι στις νεότερες γνωριμίες;Quote:
Originally Posted by End_of_an_era
Συγγνώμη έχεις δει τι λέξεις χρησιμοποίησες; Δεν χρειάζεται να τους βρίσεις την μάνα τους για να είναι κάτι βαρύ. Είδες αμέσως το πας στο μην είμαι εγώ μη μου άπτου. Την δική σου θέση σε όλα αυτά την αναλογίζεσαι; Νέες γνωριμίες πως θα κάνεις αν από μέσα σου αμέσως ή μετά από ένα διάστημα θα λυπάσαι τον άλλον επειδή είναι ξενέρωτος ή ότι σε ήθελαν για ψυχολόγο και σε εκμεταλλεύτηκαν κοκ. Και σε αυτούς που έκανες τον ψυχολόγο που λες κάποιες δικές σου ανάγκες ίσως κάλυψες, για δοτικότητα, επαφή ή συναισθήματα. Δεν είναι κακό. Αλλά δεν υπάρχει φταίει ο ένας ή ο άλλος, δεν είναι αγώνας δηλαδή. Όλοι έχουμε μερίδιο ευθύνης μικρότερο ή μεγαλύτερο σε ό,τι συμβαίνει, απλά πολλές φορές μας συμφέρει να το αγνοούμε.
Δεν εννοώ ότι θα θέλουν να σε κάνουν παρέα. Εννοώ ότι υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες για γνωριμίες, αρχικά πολύ στο χαλαρό, αλλά αρκετές. Επίσης εννοώ ότι αν π.χ. εσύ βγαίνεις συνεχώς σε μπαράκια, θα γνωρίσεις άτομα που βγαίνουν σε μπαράκια. Αν συμμετέχεις σε εξορμήσεις του συλλόγου φωτογράφησης πεταλούδας θα γνωρίσεις άτομα που φωτογραφίζουν πεταλούδες. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι αυτοί δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να βγαίνουν σε μπαρ ή να κυνηγάνε πεταλούδες να τις φωτογραφίσουν, ούτε ότι μία ζωή θα κάνετε μόνο αυτή τη δραστηριότητα μαζί, αλλά ότι αρχικά ακριβώς αυτό θα κάνετε πριν περάσει η όποια σχέση σας σε άλλο επίπεδο. Σαφέστατα λοιπόν μπορεί να έρθουν οι εξομολογήσεις και οι συζητήσεις για πιο βαθιά ζητήματα κάποια στιγμή, αλλά πριν έρθουν αυτά θα κάνετε κάτι πιο ανάλαφρο. και ειδικά αφού έχεις αναφέρει πολλές φορές για εξόδους κτλ, θα έχετε την ευκαιρία να βγείτε πολλές φορές. Οπότε πως γίνεται να μην έχεις παρέες να κάνεις κάτι που θες, εξόδους κτλ; Για να περάσει η γνωριμία αυτή σε πιο βαθύ επίπεδο, θα δώσεις ευκαιρίες σταδιακά να δεις αν ταιριάζετε, δεν θα αρχίσει ο άλλος να βγάζει τα εσώψυχά του από τη μία μέρα στην άλλη σε ένα άγνωστο κι αν το κάνει ίσως χτυπάει καμπανάκι ότι κάτι δεν πάει καλά με την πάρτη του. Αν αρχίσει ο άλλος στο άσχετο να σε φορτώνει με πράγματα και εξομολογήσεις που δεν ανταποκρίνονται στο βάθος της σχέση σας και στον βαθμό της γνωριμίας, το σωστό είναι να βάλεις κάποια όρια.Quote:
Originally Posted by erimitis44
Πώς θα περιγράψω μια κατάσταση για να γίνω κατανοητός, αν δεν εκφράσω το πως μου φάνηκαν κάποια άτομα που συναναστράφηκα. Ειλικρινά, δε μπορώ να κατανοήσω τον τρόπο προσέγγισης σου. Προφανώς σε ανθρώπινες σχέσεις υπάρχουν μερίδια ευθύνης, ωστόσο για να προχωρήσεις μπροστά τα βάζεις σε μία ζυγαριά, προκειμένου να προχωρήσεις μπροστά. Αν κάποιος σε κάνει να βαριέσαι όταν βρίσκεσαι μαζί του, για εσένα είναι βαρετός. Ίσως είμαι χαζός και δε μπορώ να εκπέμπω στο μήκος κύματος των σκέψεων σου...Quote:
Originally Posted by End_of_an_era
Τέλος πάντων, μικρή σημασία έχει κιόλας.
Ισως ειναι διακαης ποθος σχεδον ολων να κανουν νεες γνωριμιες. Για παραδειγμα λενε παμε κανα ταξιδι να γνωρισουμε και κοσμο. Δεν κοιτανε πολλες φορες να επενδυσουν στις γνωριμιες που ηδη εχουν. Αυτες οι γνωριμιες ειναι και μια πυλη να ανοιξεις τον κυκλο, μιας και μπορουν να φερουν επιπλεον ατομα στην παρεα.
Δεν νομιζω να υπαρχει καποιος που να ειναι τοσο για παραδειγμα εσωστρεφης και να εχει βρει ισορροπιες, τοσο που να πει οχι σε γνωριμιες με συναρπαστικους ανθρωπους. Το θεμα ειναι πως τους βρισκεις, αν δεν κανεις διαφορες κινησεις προς αυτη την κατευθυνση. Σκεφτομαι και τον εαυτο μου παραλληλα, μιας και με απασχολει το θεμα.
Τώρα κατάλαβα. Ωραία...Φυσικά και αφήνω ένα εύλογο χρονικό διάστημα να περάσει όταν γνωρίζω κάποιο άτομο. Απλώς, οι γνωριμίες που έχω κάνει τον τελευταίο καιρό, είναι εξ' αρχής καταδικασμένες, λόγω τελείως διαφορετικής φιλοσοφίας. πχ εγώ μπορεί να είμαι alternative και η κοπέλα να είναι ντίβα (τυχαίο παράδειγμα). Αν η σχέση εστιάζει μονάχα σε ένα κοινό σημείο, είναι δύσκολο να ευδοκιμήσει. Εγώ γενικά μπορώ να προσαρμοστώ σε καταστάσεις που δε μου ταιριάζουν, αλλά αν γίνεται κατ' εξακολούθηση, μετά νιώθω ότι φθείρομαι. Για κάποιο λόγο όμως, πέφτω συνεχώς σε άτομα των άκρων. Ίσως φταίνε τα μέρη που πάω (όσο βγαίνω) ή σε μέρη κοινωνικοποίησης (λχ ΙΕΚ), δε τυγχάνει να συναντήσω άτομα ταιριαστά όσο το δυνατόν περισσότερο. Πες με ιδιότροπο, δεν έχω ιδέα, έχω μπερδευτεί...Quote:
Originally Posted by Sonia
Αρχίζω να πιστεύω φίλε μου ότι είναι και θέμα τύχης. Αν δε, είσαι και κάπως διαφορετικός από το μέσο όρο, κλάφτα Χαράλαμπε. Μακάρι να ήμουν τρεις λαλούν και δυο χορεύουν και θα περνούσα πένα. Έλα όμως που είμαι σκεπτόμενο άτομο...Quote:
Originally Posted by keep_walking
Επίσης, κάτι που αναρωτιέμαι είναι το εξής: Αν χρειάζεται να κάνεις ένα σωρό υποχωρήσεις και συμβιβασμούς για να τα έχεις καλά με κάποιο άτομο, τότε δεν είσαι ο εαυτός σου. Ποιός ο λόγος να φθείρεσαι συνεχώς και μάλιστα σε διαπροσωπικές σχέσεις που δεν έχουν τη διάθεση να κάνουν υποχωρήσεις ως προς το δικό σου χαρακτήρα;
Ναι η διαφορετικοτητα υπαρχει και οδηγει πολλες φορες στην απομονωση. Αλλα προσωπικα αν το καλοσκεφτω δεν ειμαι τοσο διαφορετικος. Ειμαι ακομα αρκετα νεος, ωστε να μη μου μιλανε απλα με σεβασμο, δεν ειμαι αστεγος ωστε να με αντιμετωπιζουν με καχυποψια, δεν κανω περιεργες κινησεις, προβληματα ομιλιας ή κατι αλλο ωστε να εχω μια ιδιαιτεροτητα χαρακτηριστικη που να με οδηγει στην απομονωση. Μπορεις να δεις διαφορετικοτητα παντου γυρω μας στην κοινωνια. Συνηθως δεν κανεις ανοιγμα προς αυτην.Quote:
Originally Posted by erimitis44
Δεν έχει να κάνει μόνο με αυτά η ιδιαιτερότητα νομίζω. Μπορεί να είσαι απόλυτα ειλικρινής ας πούμε, ή να επενδύεις σε ανθρώπινες αξίες. Όταν οι περισσότεροι πατούν επί πτωμάτων, θέλουν χάιδεμα στα αυτιά κλπ, τότε κατά κάποιο τρόπο είσαι μειονότητα...Quote:
Originally Posted by keep_walking
Πηγα αστεγος στην Γερμανια για καμμια 15αρια ημερες (δεν προσδιοριζα το χρονο καλα), σε αθλια κατασταση ψυχολογικα και εψαχνα για δουλεια, μιλωντας Αγγλικα. Αλλαξε η θεωρηση μου για τον κοσμο. Ειχα περισσοτερες συζητησεις και κοινωνικες επαφες, σαν βρωμιλος, περιπλανωμενος σαν την αδικη καταρα, μεταναστης, μη μιλωντας την εγγενη γλωσσα και κυριως με εγκεφαλο αποδεκατισμενο απο τις σκεψεις που με ταλανιζαν, απο οτι εχω στη ρουτινα της πολης μου. Εκφραζομουν ομως και εκτιμουσα το παραμικρο.Quote:
Originally Posted by erimitis44
Τεσπα παρενθεση, ηταν αυτο.
Θα το εσβηνα αλλα θα το ποσταρω μιας και το εγραψα και το σκεφτηκα τωρα.
Επειδή φαίνεσαι ενδιαφέρον άτομο και δεν πειράζει να αφήσουμε το δικό μου θέμα στον πάγο για λίγο, αν θες μοιράσου κάποια σκέψη που σε απασχολεί...να μπορέσω να κατανοήσω και παραπάνω αυτά που εξιστορείς.Quote:
Originally Posted by keep_walking
Τωρα ειμαι στην απολυτη ηρεμια, πληκτρολογωντας στον υπολογιστη μου, πινοντας καφεδακι. Δεν με απασχολει κατι συγκεκριμενο. Θα ηθελα να κανω ενα ταξιδι παλι, για την περιπετεια αλλα να μην ειμαι τοσο ο εαυτος μου. Δηλαδη να πηγαινω σε μια ξενη πολη να παραγγελνω καφε να λεω τα τυπικα της παραγγελιας, ευχαριστω - παρακαλω και να καθομαι μονος. Φυσικα δεν θα μου μιλησει κανεις και να θα ειναι ενα ανιαρο ταξιδι. Σκεφτομαι να παω να δω μια κοπελα που ειναι στην πρωτευουσα,παλια επαφη μονο και μονο για να πιουμε ενα καφε, δεν ξερω χρειαζομαι ενα ταξιδακι.Quote:
Originally Posted by erimitis44
Τα ταξίδια είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να κάνει κάποιος. Νομίζω ότι τα απολαμβάνεις και καλύτερα μόνος, αρκεί να σου αρέσει και η μοναχικότητα πότε πότε. Εφόσον το ζητάει το μυαλό σου, κάντο αν βέβαια αντέχεις οικονομικά. Εγώ το σκέφτομαι να πάρω τη βαλίτσα μου και να πάω έστω ένα 3μερο κάπου να γεμίσω τις μπαταρίες μου και μετά πάλι πίσω στη βάση με ανανεωμένη μάλλον διάθεση. Αν υπάρχει και παρέα, ακόμα καλύτερα, αλλά λίγο δυσκολάκι...Quote:
Originally Posted by keep_walking