Printable View
Από την όμορφη αυτή συζήτηση παιδιά με βοηθήσατε να ξεδιαλύνω το εξής:
Καλό είναι ένας γονιός να ενθαρρύνει το παιδί του για δράση, αρκεί να είναι υποστηρικτικός και να φανερώνει την αγάπη του με κάθε ευκαιρία...Έτσι ώστε να μην του κόβει τα φτερά δρώντας για εκείνο αλλά και να μη κάνει το παιδί να νιώθει μόνο στη δράση χωρίς στήριγμα...
Όντως aggelinaps,Quote:
Originally posted by aggelinaps
δεν σε γέννησα για να είσαι δυστυχισμένη, θα κάνεις αυτό που πιστεύεις και εγώ θα σε στηρίξω στην απόφασή σου>> . Μακάρι να σκέφτονταν όλοι έτσι.
εδώ εκφράζεται η αγάπη ενός γονιού στην υπέρτατη μορφή της, πέρα από προσωπικούς και κοινωνικούς εγωισμούς...
Πολύ όμορφο...
δεν εχω ζησει στην εποχη της χουντας.
και ομως εζησα πολλα χρονια κατω απο το καθεστως αυτο.
ειχα τον παπαδοπουλο για πατερα...(που λεει ο λογος)
αυτη ειναι χειροτερη χουντα.
ελα ομως που ξυπνησα....επαναστατησα και πατησα στα ποδια μου..
και που να βλεπατε τωρα τον παπαδοπουλο.
εκει που αυτος ηταν, και αλλος οχι ..
τωρα τρεχει να κρυφτει, απο τον αναρχικο.
εκει που δεν τον αμφισβητουσα, τωρα τον ακουω και γελαω.
και ειναι κατι περισσοτερο απο επανασταση.ειναι ανακαλυψη του εαυτου μου, της πραγματικοτητας μου, και της ηλιθιοτητας που κουβαλανε οι γονεις.
αν γινει κατι αναλογο με το παιδι μου, δηλαδη αν γινει <<αναρχικος>>οταν κανω παιδι, θα ειμαι ο πιο ευτιχισμενος ανθρωπος στον κοσμο.
αν ειναι να φερω στον κοσμο ενα παιδι και να του υποδειξω εγω ποιος ειναι ο κοσμος που θα ζησει...λες και αυτο ειναι τυφλο κουφο...και εγω ειμαι οι αισθησεις του...προτιμω να μην κανω.
πρεπει τελικα να εισαι πολυ ζωοοο,και τιποτενιος, να καθεσαι να υποδυκνυεις στο παιδι σου, την δικη σου αντιληψη της πραγματικοτητας.
δυστηχως πολλοι γονεις ειναι ετσι....
και μορφωμενοι και αμορφωτοι για να μη λετε...
βλεπω πολλους καθημερινα...και λεω μεσα μου...
που ειναι το το τανξ να τους πατησω
:)
Quote:
Originally posted by badboy
δεν εχω ζησει στην εποχη της χουντας.
και ομως εζησα πολλα χρονια κατω απο το καθεστως αυτο.
ειχα τον παπαδοπουλο για πατερα...(που λεει ο λογος)
αυτη ειναι χειροτερη χουντα.
ελα ομως που ξυπνησα....επαναστατησα και πατησα στα ποδια μου..
και που να βλεπατε τωρα τον παπαδοπουλο.
εκει που αυτος ηταν, και αλλος οχι ..
τωρα τρεχει να κρυφτει, απο τον αναρχικο.
εκει που δεν τον αμφισβητουσα, τωρα τον ακουω και γελαω.
και ειναι κατι περισσοτερο απο επανασταση.ειναι ανακαλυψη του εαυτου μου, της πραγματικοτητας μου, και της ηλιθιοτητας που κουβαλανε οι γονεις.
αν γινει κατι αναλογο με το παιδι μου, δηλαδη αν γινει <<αναρχικος>>οταν κανω παιδι, θα ειμαι ο πιο ευτιχισμενος ανθρωπος στον κοσμο.
αν ειναι να φερω στον κοσμο ενα παιδι και να του υποδειξω εγω ποιος ειναι ο κοσμος που θα ζησει...λες και αυτο ειναι τυφλο κουφο...και εγω ειμαι οι αισθησεις του...προτιμω να μην κανω.
πρεπει τελικα να εισαι πολυ ζωοοο,και τιποτενιος, να καθεσαι να υποδυκνυεις στο παιδι σου, την δικη σου αντιληψη της πραγματικοτητας.
δυστηχως πολλοι γονεις ειναι ετσι....
και μορφωμενοι και αμορφωτοι για να μη λετε...
βλεπω πολλους καθημερινα...και λεω μεσα μου...
που ειναι το το τανξ να τους πατησω
:)
Καλημερα \"κακοαγορι\"
Θέλω να σε ρωτήσω ,αν το παιδί σου αποφασίσει να γίνει ενας αυστηρός πρακτικά άνθρωπος που θα ακολουθεί τους νόμους,θα είναι σύμφωνος με την γραφειοκρατική αντίληψη ,πιστεύοντας οτι είναι χρήσημη και η παρακλούθηση με κάμερες κάνει δυνατή την ασφάλεια του πολίτη?
Αν επίσης είναι δεξιός στις πεποιθήσεις ,εν γνώση του, θεωρώντας οτι αυτός ο τρόπος είναι ο κατάλληλος να εφαρμοστεί για εναν καλύτερο αύριο? Τι θα έκανες σαν πατέρας του?
ενας πολυ αυστηρος πρακτικα ανθρωπος θεωρεις entropy πως ειναι υγιης ανθρωπος?
Τι σημαίνει υγεία? Είναι μια έννοια που μπορείς να την καθορίσεις αντικειμενικά? Αν δεν καταλαβαίνεις \'ο,τι και κάποιος άλλος ,είσαι εσύ ο τρελός? Είναι αυτός τρελός? Ποιός θα καθορίσει την υγειή συμπεριφορά, μήπως αυτός που ζεί μέσα σε μια χαόδη κοινωνία ανίκανος να προσαρμοστεί ,κάνοντας υπομονή για χάρη της ευημερίας και της τάξης? Μήπως κάποιος που αντιδρά,χωρίς να κατανοούν πολλοί ,ποιός είναι ο λόγος?Quote:
Originally posted by Sofia
ενας πολυ αυστηρος πρακτικα ανθρωπος θεωρεις entropy πως ειναι υγιης ανθρωπος?
Δεν ξέρω,δεν καταλαβαίνω πως να το ορίσω!
Ομως το να έχεις επιλέξει να είσαι ενας πρακτικά αυστηρός άνθρωπος, είναι δικαίωμα του όποιου το πράξει,όπως και να έχει.
Το πώς μας έμαθαν να διακρίνουμε το υγειές απο το μη υγειές ,αφορά ίσως ,την ερμηνεία που κάναμε σε οτι απορροφήσαμε απο το περιβάλλον που μας περικλύει. Αυτό απο μόνο του δεν δίνει κανένα στοιχείο για να διακρίνεις την αντικειμενική έννοια της υγείας!
Πόσο αρρωστημένο είναι να ενδίδεις σε κάτι που σου αρέσει και καταλαβαίνεις ,χωρίς όρια, αλλά να το μετανιώνεις γιατί δεν το εγκρίνει ο περίγυρος?
το υγιες ναι, προσδιοριζεται αντικειμενικα. υπάρχει αντικειμενικοτητα κ γι αυτο κ μπορουμε κ μιλαμε κ για ορια κ για συναισθηματα απο ευχαριστα μεχρι τα πιο δυσάρεστα.Quote:
Originally posted by *entropy*
Τι σημαίνει υγεία? Είναι μια έννοια που μπορείς να την καθορίσεις αντικειμενικά? Αν δεν καταλαβαίνεις \'ο,τι και κάποιος άλλος ,είσαι εσύ ο τρελός? Είναι αυτός τρελός? Ποιός θα καθορίσει την υγειή συμπεριφορά, μήπως αυτός που ζεί μέσα σε μια χαόδη κοινωνία ανίκανος να προσαρμοστεί ,κάνοντας υπομονή για χάρη της ευημερίας και της τάξης? Μήπως κάποιος που αντιδρά,χωρίς να κατανοούν πολλοί ,ποιός είναι ο λόγος?Quote:
Originally posted by Sofia
ενας πολυ αυστηρος πρακτικα ανθρωπος θεωρεις entropy πως ειναι υγιης ανθρωπος?
Δεν ξέρω,δεν καταλαβαίνω πως να το ορίσω!
Ομως το να έχεις επιλέξει να είσαι ενας πρακτικά αυστηρός άνθρωπος, είναι δικαίωμα του όποιου το πράξει,όπως και να έχει.
Το πώς μας έμαθαν να διακρίνουμε το υγειές απο το μη υγειές ,αφορά ίσως ,την ερμηνεία που κάναμε σε οτι απορροφήσαμε απο το περιβάλλον που μας περικλύει. Αυτό απο μόνο του δεν δίνει κανένα στοιχείο για να διακρίνεις την αντικειμενική έννοια της υγείας!
Ανεξάρτητα απο ερμηνειες που ειναι υποκειμενικες, σαφως κ υπάρχει αντικειμενικοτητα.
Πολλες φορες εχουμε σκεφτει οτι αν ειχαμε την δυνατοτητα να φυγουμε απο το σπιτι και να ειμαστε μακρια απο τους γονεις θα το καναμε. Δεν νιωθω ανετα με τους γονεις μου,νιωθω οτι ακομα και αν προσπαθουν να μου πουν κατι για το καλο μου οτι αυτο μου δημιουργει προβλημα,το βλεπω σαν πιεση.
Μπορειτε να μιλησετε ομως? Αισθανεσαι οτι εχει διαμορφωθει ενα πλαισιο στο σπιτι σας, που σου επιτρεπει να μιλας ανοιχτα? Να λες αυτο που πιστευεις? Ακομα κ αν δεν ειναι ευχαριστα αυτα που εχεις να πεις για τους αλλους?
Λιγο δυσκολο αυτο που λες Σοφια δηλαδη καποιος ενηλικας να αισθανεται οτι εκπληρουνται αυτες οι προυποθεσεις.
Προσωπικα οχι δεν εκπληρουνται αλλα νομιζω σε συγκριση με αλλες οικογενειες ειμαι μια χαρα.
Κακα τα ψεμματα πρεπει να φευγεις απο το σπιτι,αλλα οι συνθηκες το εχουν καταντησει δυσκολο.
Για να μη τα ριχνουμε ομως ολα σε αυτες ισως να φταιει οτι μαθαμε και ετσι,ισως γιατι τα θελουμε ολα.
Προσωπικα οικονομικα δεν βγαινω αν ειχα αλλο ενα ατομο να μοιραστει τα εξοδα,αλλα ταυτοχρονα να μη μπλεκεται στα ποδια μου:P θα ηαν ολα τελεια.Μεγαλωσα και παραξενεψα λιγο,δεν θελω δεσμευσεις εκτος αν υπαρχει καποια σωστη σχεση.
Γεια σου Σοφια!Quote:
Originally posted by Sofia
το υγιες ναι, προσδιοριζεται αντικειμενικα. υπάρχει αντικειμενικοτητα κ γι αυτο κ μπορουμε κ μιλαμε κ για ορια κ για συναισθηματα απο ευχαριστα μεχρι τα πιο δυσάρεστα.
Ανεξάρτητα απο ερμηνειες που ειναι υποκειμενικες, σαφως κ υπάρχει αντικειμενικοτητα.
Μηπως θα μπορουσες να πεις και πως εννοεις αυτη την αντικειμενικοτητα?
Ισως με καποια παραδειγματα αν θα σου ηταν ευκολο.
επετρεψε μου εντροπη να ξεκινησω την αποψη μου απο την βιολογια...Quote:
Originally posted by *entropy*
Σας χαιρετώ όλους ελπίζοντας πως είστε καλά.
Θα ήθελα να θείξω ενα θέμα που με ενδιαφέρει να συζητήσουμε.
Αφορά τους γονείς και κατα συνεπεια το παιδί ή τα παιδία που εχουν! Ολοί μας θα έχουμε βιώματα με τους γονείς μας περα απο τα συνηθισμένα ,που θα χαρακτήριζε κάποιος ως \"φυσιολογικά\"
Για μένα ο πατέρας μου είναι μια γραφική φιγούρα ανθρώπου που ετύχε να με έχει παιδί ,δεν αποτελεί πρότυπο ούτε κατα διάνοια, είναι μεν καλός άνθρωπος και προσπάθησε στο ρόλο του πατέρα να κάνει οτι καλύτερο ,όμως δεν πέτυχε ακριβώς τον στοχο του.
Οι φόβοι και οι ανασφάλειες του σε συνδυασμό με την δυσκολία που έχει να επικοινωνήσει μας οδήγησαν στην αποξένωση.Εκείνος με χαρακτηρίζει ως άνθρωπο δύσκολο και αδυνατεί να βρεί τρόπους προσέγγισης.
Για παράδειγμα τον θυμάμαι τωρα πρόχειρα να με κυνηγάει με τη ζώνη του γύρω απο το τραπέζι του σαλονιού, ή ενα διαφορετικο , οταν αυθαδίαζα και είμασταν τσακωμένοι να τον βρίσκω να καθεται απεναντί μου στο κρεβάτι και να με κοιτάει καθως κοιμαμαι (περίεργο και ανατριχιαστικό!!! (-_-)τον είχα δεί τα βράδια ).
Φυσικά αυτά δεν είνα τίποτα μπροστά σε άλλα περστατικά που μπορεί να έχουν ζήσει καποιοι άλλοι ,απο ενδοοικογενειακή βια έως και σεξουαλική παρενοχληση.
Ακόμα όμως καί αδιαφορία ,να ζείς με το συναίσθημα οτι μεγαλώνεις μόνος και δεν ανήκεις πουθενά, με αβεβαιότητα και ανασφάλεια.
Το ερώτημα και ο προβληματισμός μου ειναι ,μήπως η σημασία που εχούν οι γονείς για ένα παιδί ειναι τέτοια που μειώνει τα περιθώρια να απαλλαγείς απο το οποιοδήποτε πρόβλημα που μπορεί να σου έχουν δημιουργήσει! Αν μπορούσε κάποιος να καταλάβει οτι η αγάπη χωρίς όρια σε σχέσεις που αφορούν γονείς και παιδιά δεν είναι ενας υποχρεωτικός όρος , ισως θα μπορούσε να απομυθοποιήσει το γονεϊκό προτυπο και να μήν επηρεάζεται ίσως τόσο τραγικά απο αυτούς!
Η αλλιώς, ας δούμε αυτά που μάθαμε απο την οικογένεια μας, ως ενα μικρόβιο ,με εμάς τους ίδιους ξενιστες.Που όμως θα μεταφέρουμε και στα δικά μας παιδιά ,όταν και εαν κάνουμε!
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων!
η σχεση μικροβιου-ξενιστη ειναι εξωγενης και οχι ενδογενης...
Καθε παιδι ομως μοιραια κουβαλαει μεσα στον ΝτιΕν Ει του ενα γεννετικο υλικο που προερχεται απο τους γονεις...
Ακόμα δηλαδή και την εποχή που δεν υπήρχε η οικογένεια και οι άνθρωποι ζούσαν κοινοβιακά, με μόνο την μητέρα σαν φυσική ένωση με τα παιδιά , η γεννετικη επίδραση του πάτερα
καθόριζε πολλά βιολογικά χαρακτηριστικά στα παιδιά του , όπως πχ τα πιο εμφανή , η ομοιότητα στην εμφάνιση κλπ
Αυτό φυσικά που ήταν διαφορετικό τότε , ήταν ο ρόλος των ανδρών στην ανατροφή των παιδιών και στην κοινωνια ...
Το δεύτερο συμπέρασμα που βγάζω ,ειναι σχετικό με τα αίτια που βλέπεις την σχέση πάτερα-κόρης σαν σχέση
μικροβίου -ξενιστή, δηλαδή απο ενδογενή , ασυνείδητα την μετατρέπεις σε εξωγενή... Νομίζω ότι ένας κλασσικός ψυχολόγος, θα έβλεπε το σύνολο αυτής της αναφοράς σαν ένα κλασσικό παράδειγμα του συμπλέγματος της Ηλέκτρας και μια ασυνείδητη προσπάθειά σου να απαλλαγείς απο τα φορτία του με την μετάθεση του όλου πεδίου δράσης, απο μέσα προς τα έξω, δηλαδή με την ίδια φορά, όπως και στην σχέση μικροβίου ξενιστή... Πάλι εδώ, η αναγκη για εξωτερίκευση[προβολή],
ειναι σημάδι ψυχικής υγείας.
Έχω μια πολύ ιδιαίτερη άποψη για το αν μπορούμε καν να μιλάμε, για το σύμπλεγμα της Ηλέκτρας, μετά την αποκάλυψη των τοιχογραφιών της Θήρας και της μητριαρχικής κοινωνίας.
Αν δηλαδή η επιθετικότητα που εισπράττει
ο \"άντρας -αφέντης \" σε μια βιομηχανική και μετά-βιομηχανική κοινωνια, εχει πράγματι σεξουαλικό περιεχόμενο, η απλά , θα πρέπει να εντοπίζεται καθαρά σε κοινωνικά πρότυπα.
Βέβαια, η μόνη γυναίκα , η γυναίκες, που πιθανόν να γνωρίσει στην ζωή του ένας άνδρας, ιδιαίτερα ένας ψυχωτικού δυναμικού ιδιότυπος, με τις οποίες ταυτίζεται γεννετικα, κατά κάποιο τρόπο , ειναι η μητέρα και οι κόρες του...
Κατά προέκταση του Οιδιπόδειου συμπλέγματος, ίσως ακούγεται λογικό, ότι, αφου η αρχική σεξουαλική αναγκη ενός βρέφους για θηλασμό μετατρέπεται αργότερα σαν σεξουαλική παρορμηση , στην ασυνείδητη αναγκη συνέχειας για το αγόρι της αναζήτησης σεξουαλικής φύσης ηδονής, απο την μητέρα και κατά προέκταση απο \"τις γυναίκες\" , δεν κατάφερα ποτέ να κάνω μια παρόμοια προβολή για ένα κορίτσι, προς τον πατέρα του
Επίσης δεν βλέπω την αντίστροφη πορεία, ενός πατέρα, προς το κορίτσι και οχι την \"μητέρα \"του ...Δηλαδή την αρχική \"τροφό\"
Θα σας φέρω ένα παράδειγμα απο την πραγματικότητα.
Σε κάποιο ελληνικό νησί απο τα πιο σημαντικά τουριστικά θέρετρα μας , στα απομονωμένα χωριά απο την επαφή με τους τουρίστες, επικρατεί ίσως ακόμα και στις μέρες μας [λόγω ιδιαιτερότητας, δεν υπαρχουν επίσημα καταγεγραμμένα στοιχεία], το εξής έθιμο...
Κάθε κοπέλα, την νύχτα πριν τον γάμο της εχει την πρώτη της σεξουαλική εμπερια με τον πατέρα της...
Προσπάθησα να το ερμηνεύσω και η μονη ορατη λυση που βρισκω εχει να κανει με μια κοινωνικη επιταγη του κοριτσιου προς τον πατερα -αφεντη οπως ακριβως 2 αιωνες πριν γινοτανε στο Κιλελερ και στα υπολοιπα τσιφλικια , οταν το βραδυ της προηγουμενης του γαμου , ο πρωτος ανδρας που γευοτανε την παρθενια του κοριτσιου που θα παντρευτει ηταν ο τσιφλικας!