λολλ εγω θα κανα!!:) περα απ τους ενα σωρο φοβους μου τα υψη τουλαχιστον δεν τα φοβαμαι!!Quote:
Originally Posted by irene13
η γνωσικη κ γενικα η ψυχοθεραπεια πιστευω οτι ειναι πολυ χρησιμη κ βοηθαει γιατι δεν μπορουμε τα παντα να τα ξερουμε κ να τα εντοπισουμε κ να τα αλλαξουμε μονοι μας..υπαρχουν πραγματα βαθια καταχωνιασμενα που ισως μονο με τη βοηθεια καποιου κ μεσα απο μια συνεχη διαδικασια μπορουμε να τα ανσυρουμε στην επιφανεια κ να τα αντιμετωπισουμε..
Ναι βοηθαει η γνωσιακη συμπεριφορικη αν εχεις λευτα :PQuote:
Originally Posted by Lacrymosa
εμενα μου κανει ο ψυχιατρος δεν ξερω αν ειναι γνωσιακη η συμπεριφορικη η πως σκατα λεγεται...το ιδανικο ειναι να βρεις καποιον που να ειναι ψυχιατρος κ ψυχοθεραπευτης ταυτοχρονα ωστε κ φαρμακα να σου γραφει αλλα να σε βοηθαει κ στο ψυχοθεραπευτικο κομματι...γενικα ειναι ομως ακριβες οι τιμες τους σπανια βρισκεις με πιο λογικες τιμες κ πρεπει να το ψαξεις πολυ κ να ρωτησεις...τουλαχιστον πληρωνεις που πληρωνεις να βλεπεις κ αποτελεσμα κ οχι να ναι ο αλλος ασχετος γμτ κ τωρα με την κωλοκριση ολο κ χειροτερα ειναι..Quote:
Originally Posted by Παστελι
Quote:
Originally Posted by Lacrymosa
Πριν από χρόνια είχα πάει σε μία ψυχολόγο, λυπήθηκα τα λεφτά που έδωσα ειλικρινά, ήταν απαράδεκτη, πρώτον γιατί ήθελε να μιλάμε στον πληθυντικό....σε ποιον να ανοιχτείς έτσι? και δεύτερον ότι ξεκίνησε να μου λέει από κάποια πράγματα που της είπα τα ήξερα ήδη, μπορούσα εγώ να την ψυχολογήσω όχι αυτή εμένα χαχαχαχαχαχα
Άντε τυχερή, βρήκες και δεύτερη δουλειά και μάλιστα πολύ επικερδής.Quote:
Originally Posted by irene13
(Αφού δεν σου είπε να πηγαίνεις με λουσάτο φόρεμα και γόβα, πάλι καλά να λες...):cool::cool:
χαχαχα Βασίλη έχω λιώσει!! Εχεις απίστευτο χιούμορ πάντως!!:)Quote:
Originally Posted by Βασίλης73
Τελικά κατάλαβα και κάτι που μου συμβαίνει εδώ και κανά χρόνο...το έγγραψα και στο "ΙΔΨ με βίαιες σκέψεις-παρορμήσεις". Πέρσι τον Αύγουστο έπαθα μία δυνατή κρίση πανικού από ένα ομοιπαθητικό χάπι και έπρεπε να έφταιγε το ότι είχα αδιαθετήσει εκείνη τη μέρα, τον Οκτώβριο έχασα μία φίλη, και έγινα πιο χάλια. Τα οποία έχω ξαναγράψει πριν λίγο καιρό αλλά τότε ξεκίνησαν τα πιο πολλά, νόμιζα ότι θα έκανα κακό στον εαυτό μου ή στον άνθρωπο μου, και αυτό γινόταν πιο έντονο όταν περίμενα να αδιαθετήσω και όλο το διάστημα που ήμουν αδιάθετη. Τώρα είμαι καλύτερα, αυτά τα συμπτώματα τα είχα καμιά δεκαριά μέρες πριν, τώρα για παράδειγμα αδιαθέτησα το Σάββατο και ήμουν χάλια την Κυριακή, ξύπνησα από εφιάλτη και δεν ήθελα να δω κανέναν και σήμερα Δευτέρα μόλις ξύπνησα ήθελα να σηκωθώ αμέσως από το κρεβάτι για να μην είμαι δίπλα του και φοβόμουν μην του πω να χωρίσουμε. Είναι πολύ άσχημο να ξυπνάς δίπλα στον άλλο και να μην θέλεις ούτε να τον δεις, ούτε να του μιλήσεις ή να φοβάσαι μήπως του κάνεις κάποιο κακό. Βέβαια, πάντα υπάρχει κ ο φόβος μην κάνω κακό στον εαυτό μου. Όλον τον άλλο καιρό δεν τα έχω αυτά, αλλά όταν με πιάνουν φοβάμαι πολυ, σκέφτομαι μήπως πρέπει να φύγω από κοντά του, μήπως έχω βαρεθεί και βγαίνουν έτσι, και πολλές άλλες σκέψεις του τι μπορεί να συμβαίνει. Ξέρω ότι τον λατρεύω αλλά είναι πολύ δύσκολο συναίσθημα, έχει μειωθεί βέβαια, αλλά πρέπει να φύγει τελείως. Μερικές φορές όταν με πιάνει σκέφτομαι να πω να χωρίσουμε από τις φοβίες μου, ή να πάω κάπου αλλού εκείνη τη στιγμή που με πιάνει. Η γιατρός μου βέβαια λέει βέβαια ότι πρέπει να το αντιμετωπίσω και να μην το φοβάμαι γιατί είναι καθαρά από το άγχος. Ολα αυτά δεν τα είχα ποτέ πριν από ένα χρόνο περίπου και με τρομάζουν :( Θέλω να ξαναβρώ τον εαυτό μου.