Originally Posted by
Sonia
Δεν ήμουν τυχερή, συνειδητοποιημένη στο τι ήθελα και στο τι ΔΕΝ ήθελα ήμουν. Ήθελα να είμαι η Σόνια και να μη με πατρωνάρει κανένας, ακόμα κι αν το κάνει ασυνείδητα και για καλό σκοπό. Ήθελα να έχω μία καθημερινότητα χωρίς να πρέπει να βλέπω τα σόγια μου από το πρωί ως το βράδυ κι ας είχαμε καλές σχέσεις. Ήθελα να κάνω ταξίδια και να γνωρίσω νέους τόπους κια να βγάλω δικά μου λεφτά και να μετρήσω τις δυνάμεις μου και να παίρνω πρωτοβουλίες χωρίς να πρέπει να κάνω οικογενειακά συμβούλια. Προτιμούσα να ζοριστώ παρά να έχω σχετική άνεση και να μείνω σε κατάσταση 12χρονου.
Κι εμείς μια χαρά τα είχαμε παλιά όλοι με όλους. Όσο παιρνάνε τα χρόνια δεν υπάρχει περίπτωση να μην υπάρξουν ρωγμές και παρεξηγήσεις σε όλα αυτά τα πράγματα όσο είναι μπλεγμένα. Ο καθένας τα βλέπει από τη μεριά του και όσο μεγαλώνουν και οι ίδιοι και τα παιδιά του καθενός, θέλει το καλύτερο για τον εαυτό του και για τα παιδιά του ή για όποιον είναι πιο κοντινός του. Όποιος έχει το καρπούζι έχει και το μαχαίρι όμως και εσύ δεν έχεις λόγ αν θα σου δώσει μια φετούλα, ακόμα κι αν για χρόνια έκανες τον χαμάλη, φόρτωνες και ξεφόρτωνες το κάρο και έτρεχες να βοτανίσεις τα μποστάνια.
Επίσης μην ξεχνάς ότι όταν ένας συνεταίρος κάνει κάποια μαλακία ή προκύψει μία διαφωνία, συνήθως λύνεται αμέσως το θέμα. Δεν γίνεται το τόσο τόοοοοοοοοσο κι η τρίχα τριχιά. Αν δουλεύεις σε κάποιον εργοδότη και το παραχέσει μπορεί να παραιτηθείς και να του τα ψάλεις κιόλας ενώ στον θείο ή στον πατέρα δεν το κάνεις. Όταν είναι σόι δίνεις τόπο στην οργή ή λες δεν μπορεί, αδερφός μου είναι, δεν πάει συνειδητά να με κοροϊδέψει ή λες έχει να σπουδάσει την ανηψιά μου τώρα, ας κάνω λίγο το μαλάκα, ή μάνα μου είναι, τόσα έχει κάνει για εμένα, να φτάσουμε να μη μιλιόμαστε, ας μην το πάω στα άκρα, κάτι που για έναν εκτός οικογένειας μπορεί να λειτουργούσες πολύ διαφορετικά και να λύνονταν τα θέματα πριν πάρουν διαστάσεις χιονοστιβάδας και μπλεχτούν τόσο που δεν μπορείς να βγάλεις άκρη με τίποτα.
