Printable View
Ένας άνθρωπος μου έχει καταστρέψει τη ζωή μου. Μου έδωσε τα πάντα κάποια στιγμή αλλά τώρα τα πήρε όλα πίσω. Με είχε γεμίσει, με έμαθε να ζω, να χαμογελώ και τώρα...απλά τα πήρε όλα...και έφυγε από τη ζωή μου. Μάλλον, για να είμαι πιο σωστή, εγώ τον έδιωξα.
Δεν χάθηκαν αυτά που σου έδωσε μαζί με την παρουσία του.Quote:
Originally posted by aretiva
Ένας άνθρωπος μου έχει καταστρέψει τη ζωή μου. Μου έδωσε τα πάντα κάποια στιγμή αλλά τώρα τα πήρε όλα πίσω. Με είχε γεμίσει, με έμαθε να ζω, να χαμογελώ και τώρα...απλά τα πήρε όλα...και έφυγε από τη ζωή μου. Μάλλον, για να είμαι πιο σωστή, εγώ τον έδιωξα.
Αυτά που σου έδωσε, είναι μέσα σου, κάπου βρήκαν έδαφος. Ολα όσα σε έμαθε.
Κράτα τα.
Βρες, κοιτώντας μέσα σου, γιατί διώχνεις μακριά αυτό που σε κάνει ευτυχισμένη.
Γιατί βάζεις εμπόδιο στην ευτυχία σου.
Σε τι είδους πόλεμο βρίσκεσαι λοιπόν με τον εαυτό σου.
Μην κάθεσαι,
εχεις δουλειά να κάνεις και απαντήσεις να βρεις.
Ο πόνος και το άδειασμα είναι μεγάλα.
Αλλά πίστεψε,
υπάρχει και συνέχεια.
Και παρακάτω.
Υπάρχεις εσύ,
η ζωή σου,
τα συναισθήματά σου,
όσο σκοτεινά και θλιμμένα κι αν είναι.
Και οι αλήθειες που πρέπει να βρεις,
για να χαμογελάσεις πάλι,
πιο ελέυθερα ίσως,
πρώτα μόνη,
με αυτόν,
ή με κάποιον άλλο άνθρωπο στη ζωή σου..
Και κάτι τελευταίο.
Ποτέ ενας άνθρωπος δεν μπορεί να είναι τα πάντα.
Μόνο αν εμείς τον κάνουμε να είναι.
Και μόνο στο μυαλό μας.
Κουράγιο αγαπητή φίλη.
Γράφω ξανά μετά από αρκετό καιρό. Δεν ξέρω γιατί. Ισως γιατί είστε οι μόνοι μου παρηγοριά. Διαβάζω τις δικές σας ιστορίες και λέω στον εαυτό μου ότι δεν είμαι μόνο εγώ που νοιώθω τόσο άσχημα.
Σήμερα είχαμε γιορτή στο σπίτι. Ήρθε κόσμος, συγγενείς, φίλοι... Αλλά η μοναξιά ήταν μεγαλύτερη από ποτέ. Απλά γιατί πρέπει να συμβαδίζω με την χαρά των άλλων. Γιατί δεν τους αφήνω να δουν πόσο υποφέρω. Γιατί δεν θέλω να ξέρουν.
Quote:
Originally posted by aretiva
Γράφω ξανά μετά από αρκετό καιρό. Δεν ξέρω γιατί. Ισως γιατί είστε οι μόνοι μου παρηγοριά. Διαβάζω τις δικές σας ιστορίες και λέω στον εαυτό μου ότι δεν είμαι μόνο εγώ που νοιώθω τόσο άσχημα.
Σήμερα είχαμε γιορτή στο σπίτι. Ήρθε κόσμος, συγγενείς, φίλοι... Αλλά η μοναξιά ήταν μεγαλύτερη από ποτέ. Απλά γιατί πρέπει να συμβαδίζω με την χαρά των άλλων. Γιατί δεν τους αφήνω να δουν πόσο υποφέρω. Γιατί δεν θέλω να ξέρουν.
και δεν εισαι η μονη που δεν θελεις να ξερουν... κι εγω νιωθω τη μοναξια μονη ...χωρις να το νιωθει κανεις. δεν το βλεπει κανεις...