Printable View
Η χρονιά μοναξιά δεν παλεύεται,άλλο αν υπάρχουν μεμονομενες στιγμές η διαστήματα που επιθυμούμε να αποτραβήχτουμε ως διέξοδος αποσυμπίεσης.
Η μοναξιά σε κάνει να πλήττεις,να αισθάνεσαι ανεπαρκής,δλδ ότι δοκιμάζεις μόνος σου δεν σε ευχαριστεί,δεν σε ικανοποιεί,δεν παίρνεις χαρά.
Αγαπητέ θεματοθέτη....δεν πέρασες λίγα αυτό είναι αλήθεια....η ψυχολογική σου κατάσταση οφείλεται σε αυτό το μακρύ ταξίδι αποκατάστασης που πέρασες....είσαι μόλις 23,άλλοι έχουν χάσει ολόκληρη την ζωή τους για διάφορους λόγους.....μην παρεξηγείς τους ανθρώπους,είναι μικρά παιδιά σαν και σένα....μόλις τελειώσει η περιπέτεια σου,θα δεις ότι θα αρχίσεις να έχεις ενδιαφέροντα και θα γνωρίσεις καινούργιους ανθρώπους που θα σε αγαπήσουν....η οικογένεια δεν είναι πανάκεια....ο αδερφός σου έχει τα δικά του θέματα,δείξτου εσύ αγάπη και θα δεις ότι θα στο επιστρέψει...μην πιέζεις κανέναν για τίποτα
Όταν θα είσαι έτοιμος να βγεις ξανά στην κοινωνία θα δεις ότι όλα θα γίνπυν από μόνα τους...τα πράγματα είναι αρκετά ευχάριστα για σένα
Ξεκίνα να περπατάς,παρακολούθησε κάτι που σου αρέσει,πήγαινε για έναν καφέ,ξεκίνα μπάνια στη θάλασσα και θα δεις πτι σιγά σιγά θα αρχίσεις να αισθάνεσαι καλύτερα μέρα με τη μέρα! Καλή επιτυχία...
Ενταξει,δεν θα γινουμε και ερημιτες η θα κλειστουμε στα μοναστηρια,απλα καποιοι ανθρωποι δεν μπορουν ευκολα να συνδεθουν με αλλους και να δημιουργησουν παρεες.
Δυστυχώς συμφωνώ. Καποιοι δεν ειναι αποδεκτοι απο την κοινωνία λογω του χαρακτήρα τους, και δεν μιλώ για βιαιους ή τοξικούς ανθρωπους. Και η μοναξιά αυτη ειναι αφοριτη δυστυχία.Quote:
Originally Posted by JohnyK33
Παλι εορταστικο κλιμα,ανασταση,πασχαλινες εορτες και...μοναξια. Δυστυχως καθε χρονο τα ιδια,ειτε ειναι χριστουγεννα,ειτε πασχα,ειτε καλοκαιρι,θα βλεπω τον περισσοτερο κοσμο να χαιρεται,να διασκεδαζει,να διακοπαρει και γω να παλευω με αρνητικα συναισθηματα,μοναξια.Ππφφφ φ:confused:
Ημουν παντρεμενος 14 χρονια με 2 υπεροχα παιδια 12 χρονων Αγορακι και 8 χρονων κοριτσακι. Ολα σουπερ , ολα τελεια με τα παιδια (οχι με την πρωην μου τοσο καλα αλλα ανεκτα). δεν κοιταζα τον διπλανο μου. Εγω να ειμαι καλα. Μεχρι που πριν 2.5 χρονια πηρα ενα δυσκολο αιφνιδιαστικο διαζυγιο. Ξαφνικα Ολα χαθηκαν γυρο μου. κοινωνικο περιβαλλον εκτος δουλειας το απολυτο μηδεν. Ειμαι 43 χρονων. Και μεσα σε μια στιγμη επρεπε να ζησω μονος μου. Να προσπαθησω να μην χασω την δουλεια μου γιατι δεν μπορουσα να σηκωθω ουτε απο το κρεβατι απο τον πονο που ενιωσα. Δεν ειχα κινητρο πια. το μεγαλυτερο λαθος μου? Ο πανικος μου και η αναγκη για παρεα με πηγε σε λαθος μονοπατια. Τωρα μετα απο 2.5 χρονια περιπετειας αυτο που δουλευει σε εμενα και ελπιζω να βοηθησει καποιον/ια ειναι οτι εφτιαξα απο την αρχη την δικη μου ρουτινα. Ξεκινησα να βγαινω μονος μου. Και συνεχιζω να βγαινω μονος μου σε στεκια που εγω δημιουργησα βημα βημα και μου ταιριαζουν. Τωρα το περιβαλλον ειναι ποια οικιο και δεν νιωθω μονος μου οταν βγαινω εξω. Ειναι πιστευω μια καλη αρχη.
Πολυ δυσκολη η μοναξια που προκυπτει απο διαλυση οικογενειας και διαζυγιο,οταν εισαι και αντρας,ουσιαστικα ολα ξεκινουν απο το μηδεν και πρεπει παλι να χτισεις απο την αρχη.Δεν ξερω κατα ποσο βοηθουν τα στεκια,καθεσαι μονος με το κινητο και αν υπαρχουν στον περιγυρο 2-3 φιλοι,η 1-2 συναδελφοι να πεις τον πονο σου,παλι καλα.
2 χρονια πληρωνα γυμναστηριο για να πηγαινω και τελικα οταν πηγαινα αισθανομουν θλιψη και μονος μεσα στον κοσμο,δεν τολμουσα να μιλησω στον διπλανο μου η να ανοιξω καποια κουβεντα,εφευγα μετα απο μια ωρα σκυθρωπος με το κεφαλι κατεβασμενο και το βλεμμα στεναχωρο να αναρωτιεμαι γιατι πρεπει να προσπαθω για αυτο που αλλοι εχουν απλοχερα και χωρις κοπο.
Θα μιλησω προσωπικα γιατι πιστευω ο καθενας μας ισως βιωνει διαφορετικα το θηριο τις μοναξιας. Εγω αρχισα να αισθανομαι καλυτερα οταν επαψα να αναζητω παρεα απο αναγκη. Και μονο ενα χαμογελο απο την σερβιτορα, μια συζητηση με τον μπαρμαν αυτη την στιγμη τουλαχιστον μου ειναι αρκετο. Απο το να ειμαι κλεισμενος στο σπιτι. Ειπα στον εαυτο μου Βημα βημα σιγα σιγα και νιωθω ειδη καλυτερα.
ταυτιζομε με μερικα ατομα κι εχω να πω οτι η μοναξια ειν μονη λυση οταν οι άνθρωποι σε πονουν με ασχημη συμπεριφορά απόρριψη κι σε εχουν κλοτσοσκούφι και γελουν .
Σταματησα να κατηγορω τους αλλους. δεν ειναι ευκολο αλλα με κουρασε. Δικια μου η ζωη. Εγω εχω την ευθυνη απο δω και περα. Κανενας δεν θα με πιασει απο το χερακι. Δεν πειραζει ζω με αυτο. Αλλα το ποτο μου μονος μου θα παω να το πιω. Οτι και να γινει. Δυσκολο ναι αλλα λειτουργει σε εμενα.
Κανονισα καποιες ολιγοημερες διακοπες για τον επομενο μηνα,βεβαια μονος μου θα ειμαι,δεν εχω να μοιραστω ουτε τα κοστη διαμονης,ουτε οτιδηποτε αλλο,το μονο ισως που ενοχλει ειναι πως θα αισθανομαι περιεργεια,λιγο στεναχωρα,βλεποντας τους γυρω μου να ειναι με τις παρεες τους και με την συντροφια τους και εγω θα γυροφερνω μονος μου,ενω τα βραδια δεν θα εχω καποια επιλογη για νυχτερινη διασκεδαση.
Εσεις που ειστε μονοι σας,τι θα κανετε αυτο το καλοκαιρι,αν θα κανετε κατι για τον εαυτο σας,εστω και μονοι σας?
Λένε ότι αν είσαι αρνητικός και περιμένεις πάντα να συμβεί το χειρότερο προκαλείς την τύχη σου. Μήπως γενικά είσαι απαισιόδοξος και νομίζεις ότι όλα θα πάνε χάλια;
Συγγνώμη αν το ανάφερες κάπου και δεν το πρόσεξα, αυτό που ήθελα να σε ρωτήσω είναι το εξής: Εσύ έχεις κάνει κάποια προσπάθεια να προσεγγίσεις είτε κάποια κοπέλα που σε ενδιαφέρει ή αν σε απορρίπτουν οι παλιοί φίλοι να βρεις καινούριους; Γιατί αν τα περιμένεις όλα από τους άλλους και ειδικά στην σύγχρονη εποχή που επικρατεί ο εγωισμός σώθηκες. Δεν σου λέω να κάτσεις να παρακαλέσεις αλλά να κάνεις μια προσπάθεια έστω. Και αν δεις απόρριψη το προσπερνάς και πας παρακάτω. Δεν χάνεις τίποτα με το να δοκιμάσεις.
Παρεπιπτόντως αν πας διακοπές μόνος σου θα σου δοθεί η ευκαιρία να ηρεμήσεις, να σκεφτείς κάποια πράγματα και ίσως να γνωρίσεις κάποιον/α. Οι άνθρωποι γενικά όταν σε βλέπουν μόνο/η κάνουν πιο εύκολα κίνηση.
Εύχομαι τα καλύτερα από δω και μπρος!
Κοιταξε,απο τα 17-18 δεν εχω κανεναν φιλο,ουτε ειχα και ποτε μου κολληταρια,στενους φιλους,που θα παμε για διασκεδαση,για βολτες,για διακοπες,ταξιδια,χομπι,παρ� �υ κλπ,ουτε στις σχολες που πηγα αργοτερα μου εμεινε κατι,λες και δεν μπορω να συνδεθω με τους αλλους η με αποφευγουν για χ ψ λογους.Τελειωνοντας το φανταρικο γυρω στα 23,απλως εμεινα ξεκρεμαστος και δεν ηξερα πως να χειριστω την ζωη μου,καθως ημουν εντελως μονος μου,αποτυχημενος στις σπουδες μου,σε ενα οικογενειακο περιβαλλον που δεν μου παρειχε υποστηριξη,μονο αρνητικη κριτικη και κατηγοριες.Quote:
Originally Posted by Rainbow86
Επισης αποφευγω τα σοσιαλ μιντια,δεν εχω καθολου κανενα λογαριασμο,εστω με 1-2 φωτογραφιες,δεν μιλαω να δινω αναφορα η να σηκωνω συνεχεια stories,αυτο ειναι αποτρεπτικο για τους αλλους,καθως δεν καταλαβαινουν γιατι δεν εχω σοσιαλ.Eιμαι απαισιοδοξος,ναι,λες και εχω παραιτηθει απο τη ζωη εδω και 15 χρονια.Με γυναικες δεν ασχολουμαι καν,ουτε προσεγγισεις,ουτε φλερτ,ξερω οτι μολις μαθουν πως ενας 36αρης μενει ακομη με τους γονεις του,δεν εχει εμπειριες απο σχεσεις και δεν βγαινει απο το σπιτι,θα φυγουν με ελαφρα,δεν φτανει το "καλο παιδι ειναι".
Το παλευω με ομαδικη ψυχοθεραπεια τον τελευταιο χρονο και προσπαθω να καταλαβω τα συναισθηματα μου,πως να τα διαχειριζομαι,εχω αρκετο δρομο ακομη για αυτο.
όταν δεν δουλεύω, σπίτι με ανεμιστήρα , αναγκαστικά κάποια ψώνια σε σούπερ μάρκετ, επίσκεψη για κούρεμα, και αν όλα πάνε καλά ίσως αποφασίσω να πάω βόλτα σε θάλασσα για φαγητό κάνα δύο φορές, σιχαίνομαι το θαλασσινό νερό, την άμμο, την βρωμιά, την φασαρία του κόσμου. Οι τέσσερις τοίχοι του σπιτιού είναι η καλύτερη παρέα, αράζεις και χαλαρώνεις μακρυά από τους υπόλοιπους.Quote:
Originally Posted by JohnyK33
That's the spirit! Αν δηλαδή δεν έχεις παρέα, γιατί ο εαυτός σου να μην είναι παρέα για σένα τον ίδιο; Γιατί ο άλλος είναι πιο σημαντικός από τον εαυτό σου;Quote:
Originally Posted by outofthebox