απεξαρτηση απο αλκοολ

Καλημέρα κι από μένα. Ξέχασα χθες να σου πω κι αυτό. Και μιλάω πάντα για τη δική μου εμπειρία φυσικά. Ακολουθώ ομοιοπαθητική χρόνια. Με έχει βοηθήσει πολύ και στην κακοήθεια και σε κάποια αναπνευστικά που αντιμετωπίζω. Επίσης έχω αλλεργίες. Όταν ξεκίνησα τη διακοπή του αλκοόλ, και περιμένοντας τα στερητικά να μου χτυπήσουν την πόρτα, ξεκίνησα αμέσως αγωγή. Σκοπός δικός μου και του γιατρού μου ήταν να \'προετοιμαστεί\' κατά κάποιο τρόπο ο οργανισμός μου για τη μεγάλη αλλαγή. Όντως έβγαλα τα σωματικά πολύ ήπια, με εξαίρεση τις αϋπνίες που σου ανέφερα. Σε μένα υπήρχε κίνδυνος επειδή ακριβώς είχα μια μορφή καρκίνου του ΚΝΣ. Το αλκοόλ είναι το πλέον καταστροφικό για το ΚΝΣ. Γι\' αυτό επιμένω ότι οποιαδήποτε γνώση μας προφυλάσσει. Και μη ξεχνάμε πως είναι πολύ σημαντικό το πώς θα ανταπεξέλθει ένας καταπονημένος οργανισμός στα στερητικά. Πολλοί δυστυχώς δεν αντέχουν τη διαδικασία, η οποία με τη σειρά της γίνεται ανασταλτικός παράγοντας στην προσπάθεια για διακοπή, κι έτσι ξαναπίνουν για να \'ανακουφιστούν\'. Είναι λογικό και κατανοητό. Σου τονίζω απλά το εξής: ένας σοβαρός ομοιοπαθητικός - που είναι και κλασσικός γιατρός ούτως ή άλλως -, δε θα σου διακόψει έτσι κι αλλιώς την οποιαδήποτε φαρμακευτική αγωγή σου. Που σημαίνει δε χρειάζεται να ανησυχείς σε περίπτωση που συνδιάσεις τις αγωγές. Δεν εμπλέκονται τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα σε τυχόν παρενέργειες από κλασσικά φάρμακα. Από εκεί και πέρα, θα δεις αν σου κάνει ή όχι. Βέβαια, θα χρειαστεί να δώσεις όλο το ιατρικό σου ιστορικό και αντιμετωπίζεσαι ως μια ξεχωριστή \'ασθενής\' κι όχι ως \'μια ακόμη που παίρνει αγχολυτικά\'. Όσο για μένα, μου \'έκατσε\' μια χαρά. Και λόγω φιλοσοφίας, και λόγω του ότι κάποτε χρειάστηκε - δυστυχώς - να πάρω ισχυρά φάρμακα με τις θεραπείες μου, είμαι εντελώς κατά των οποιωνδήποτε φαρμάκων. Όσο μπορεί να είναι αυτό εφικτό φυσικά. Αν έχεις χρόνο και χρήματα, σου προτείνω και yoga. Εμένα δυστυχώς μου λείπει το δεύτερο... :P . Αλλαγή τρόπου σκέψης σημαίνει διαφορετικές συνήθειες και δραστηριότητες στην καθημερινότητα. Καλημερούδια!

:)

ΚΑΛΗΜΕΡΑ!ΓΙΑ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΤΟ ΕΧΩ ΣΚΕΦΤΕΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΑΛΛΑ ΤΟ ΜΟΝΟ ΚΑΚΟ ΕΙΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΜΕΝΩ ΣΕ ΜΙΚΡΗ ΕΠΑΡΧΙΑΚΗ ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΕΔΩ.ΕΔΩ ΕΝΑΝ ΨΥΧΙΑΤΡΟ ΕΧΟΥΜΕ ΜΟΝΟ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΣΕ ΓΕΜΙΖΕΙ ΜΕ 3-4 ΦΑΡΜΑΚΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΕ ΒΟΗΘΑΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ, ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΕΠΕΛΕΞΑ ΠΑΘΟΛΟΓΟ.ΑΡΧΕΣ ΣΕΠΤΕΒΡΗ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΤΕΒΩ ΑΘΗΝΑ ΓΙΑ 2 ΒΔΟΜΑΔΕΣ ΕΧΩ ΟΛΟ ΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΝΑ ΨΑΞΩ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ.ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ.

ολγακι αν θες,απο σεπτεμβρη που θα ερθεις αθηνα,μπορω να σου συστησω τον ψυχιατρο μου,απο τον οποιο ειμαι αρκετα ευχαριστημενη.
καλημερουδια!!!:)

NAI FERO MOY φυσικα και τελη σεπτεβρη θα θελα να με ενημερωσεις ωστε να μη ξεκινησω στα τυφλα.να σαι καλα και αισιοδοξη:)απλα το μονοπροπλημα ειναι οτι αν αρχισω συνεδριες θα μπορω να κατεβαινω αθηνα το πολυ 2 φορες το μηνα για κανενα 4 hμερο.ελπιζω να ναι αρκετο γιατι μενς πολυ μακρια:)

καλημερα παιδια,προς το παρον η φαρμακευτικη αγωγη εχει πολυ καλα αποτελεσματα.εχω να βαλω αλκοολ στο στομα μου 20 μερες .ακομη ειναι νωρις για να λεω μεγαλο λογια αλλα νιωθω καλυτερα με τα αγχολυτικα και χωρις αλκοολ.δε το ζηταω πια.τωρα το σεπτεβρη σκεφτομαι να παω για ψυχοθεραπεια.ο ψυχοθεραπευτης δινει και αυτος φαρμακα?γιατι εμενα με παρακολουθει παθολογος τωρα,και ξερω οτι δεν ειναι οτι το καλυτερο αλλα εδω που μενω εχουμε εναν ψυχιατρο μονο και δεν ειναι καθολου καλος.επισης επειδη ανεκαθεν ημουν ντροπαλο ατομο και αισθανομαι τρομερο αγχος με τη σκεψη οτο θα επισκεφτω ψθχοθεραπευτη ηθελα να ρωτησω πωσ περιπου γινεται η θεραπεια?πρεπει να λεμε τα παντα που εχουμε μεσα μας,ολα μας τα λαθη και οτι μας πληγωσε?η απλα θα μου δωσει καποιες συμβουλες?

Καλησπέρα Όλγα. Μια χαρά είσαι. Όπως έχω ήδη αναφέρει, εκφράζω προσωπική εμπειρία, άρα άποψη. Αυτό που σ\' ενδιαφέρει είναι η δική σου θέληση πάνω απ\' όλα. Αν εννοείς ψυχοθεραπευτή/ψυχολόγο, όχι δεν είναι της αρμοδιότητάς τους να συνταγογραφούν, δεν είναι γιατροί. Ένα απ\' τα βασικότερα χαρακτηριστικά ενός σωστού επαγγελματία, είναι να σε αποδεχτεί ως είσαι, από την αρχή. Πλήρης κατανόηση. Που σημαίνει, νιώσε ελεύθερα και άνοιξε την ψυχή σου. Να θυμάσαι ότι τη μεγαλύτερη δουλειά την κάνεις εσύ. Δεν είναι δουλειά του ούτε να σε κρίνει, ούτε να σου δώσει έτοιμες λύσεις. Ο ρόλος του δεν είναι να αποτελέσει ένα ακόμη \'δεκανίκι\' στη ζωή σου. Θα τα δεις στην πορεία. Αυτά τα ολίγα για την ώρα.

:)

Quote:

---

Originally posted by pelariry
όλγα σε διαβάζουμε, γι\' αυτό μπορείς να επικεντρωθείς σε ένα θέμα! :)
δεν έχω ανάλογη εμπειρία αλλά μέχρι να απαντήσει κάποιος άλλος θέλεις να μας γράψεις εσύ για τη δική σου; για το πως το ζεις εσύ;

---

το νοέμβρη θα έκλεινα 2 χρόνια αποχής από το αλκοόλ, αλλά έκανα υποτροπή γερή πριν από 80 μέρες περίπου. κατάλαβα, πιστεύω για ποιό λόγο έγινε αυτή η υποτροπή, κατάλαβα για ποιούς λόγους ήθελα να πίνω και να \"χάνομαι\". για μένα πρωτεύει το να αλλάξω κάποιες συμπεριφορές που με οδηγούν πάλι στο πιόμα αν τις συνεχίσω. δεν είναι εύκολο, τίποτα δεν είναι εύκολο έτσι κι αλλιώς. θα το παλέψω, με αισιοδοξία, δύναμη, συνείδηση και αποδοχή ότι ο κόσμος είναι αυτό που είναι και ΚΑΜΙΑ ΒΟΤΚΑ δεν θα τον κάνει πιό όμορφο. ασ ομορφήνω ε΄γω τη ψυχή μου και ας γλυκάνω το βλέμμα μου. τα άλλα θα έρθουν. πήτε μου, τι σκέφτεστε για όλα αυτά. ειμαι και λίγο αμήχανος γιατί είναι η πρώτη φορά που επικοινωνω μαζί σας. ελπίζω και θέλω να τα λέμε. γεια χαρά για σήμερα.

aristeidi και εγω προσπαθησα να το παλεψω μονη στην αρχη και το αλκοολ και την αγχωδη διαταραχη.αλλα δεν τα καταφερνα,ητανε πανω απο μενα.4 χρονια ζουσα σε μια κολαση,ειλικρινα εφτασα σε οριακα σημεια,δεν αντεχα να βλεπω τον εαυτο μου να σερνετε ετσι. με μισουσα,αλλα δεν μπορουσα να σταματησω να πινω ηταν το φαρμακο μου για το παθολογικο αγχος τον πανικο και το φοβο που μονιμα ενιωθα.ντρεπομουν τοσο πολυ ειχα φτασει σε απογνωσα η ψυχη μου ματωνε.και προσφατα πριν 20 μερες σηκωθηκα ενα πρωι εβαλα τα κλαμματα μπροστα στους γονεις μου,οι οποιοι ειχαν καταλαβει το προβλημα αλλα δν μπορουσα να κανουν κατι,και τους ζητησα βοηθεια,τους ειπα οτι θελω να το κοψω τους ειπα τα παντα για την αγχωδη διαταραχη και για τα ψυχοσωματικα που ενιωθα.τοτε και μονο τοτε με πιστεψαν γιατι πολλες φορες τους ειχα μιλησει για αυτο και η αντιδραση τους ηταν οτι μπορω να το κοψω μονη μου,τι μου λειπει και αγχος ειναι ιδεα σου η ταχυκαρδια και ολα τα συναφη.20 μερουλες και νιωθω πως ζω μετα απο 4 χρονια,εχω ηρεμισει τοσο πολυ, αρχιζω να με συμπαθω.,και να με προσεχω.φυσικα και παιρνω καποια βοηθεια προς το παρον μονο φαρμακευτικη αγωγη απο παθολογο και αρχες σεπτεβρη θα αρχισω ψυχοθεραπεια.αν θες διαβασε ολα τα ποστ μου στο θεμα αυτο και θα καταλαβεις περισσοτερα για ολα αυτα..και για εμενα...πιστευω σε μενα και οτι θα τα καταφερω..και εγω θα θελα να μιλαμε.καλη επιτυχια στον αγωνα μας λοιπον:)ειναι δυσκολος και μακροχρονος αλλα οταν νικησουμε θα μαστε περηφανοι και γεματοι...

Ποτέ υποδείξεις, ποτέ συμβουλές από μένα. Εκθέτω μόνο το δικό μου τρόπο σκέψης. Εγώ φόβο δεν έχω για το αλκοόλ, κι αναφέρομαι αποκλειστικά σε αυτό. Στους 5 μήνες, δεν έχω καν επιθυμία και απολαμβάνω πολλά θετικά συναισθήματα που έχουν δώσει τη θέση τους σε κακή διάθεση και βαριά. Αλλά τα επιδιώκω κιόλας. Το σώμα μου έχει ενέργεια, που σημαίνει μπορώ να κυνηγήσω το σκύλο μου. Αμέσως - αμέσως νιώθω χαρά. Μπορώ να κάνω δουλειές, άρα ξέρω ότι θα νιώσω καλά σε ένα ευχάριστο περιβάλλον που το έχω περιποιηθεί. Το καλύτερό μου \'κόλπο\' είναι όταν \'μιλάω\' στο αλκοόλ όποτε... συναντιόμαστε, είτε σε ένα μέρος που πίνουν, είτε σε άλλα σπίτια. \'Γεια σου μπυράκι, τί όμορφο που είσαι! Κάτσε στο ποτήρι σου και μη μιλάς, γιατί άμα σε σηκώσω θα ταραχτείς και θ\' ασχημήνεις!\'... :P . Ή \'πάλι ντίρλα θα γίνετε; Αχ, πάλι θα σας μαζεύω στο τέλος!\'. Το κοροϊδεύω, το διακωμωδώ. Αποτέλεσμα; Και το αποδυναμώνω στη σκέψη μου και ανεβάζω τη διάθεσή μου χωρίς τη βοήθειά του. Αυτά Ολγάκι! Στο κυνηγητό και βουρ!

:P

Καλώς ήρθες Αριστείδη!

:p:p:p :p me εκανες και γελασα:)καλο σου βραδυ αλομπαρ:):)

olgaki,Alobar,αριστειδη,
μου δινετε μεγαλο κουραγιο και αισιοδοξια!
και γω υπηρξα αλκοολικη.
ειχα φτασει σε σημειο να πινω απο τις 8 το πρωι.
μια φορα μαλιστα επεσα λιποθυμη απο τσιπουρο.
ολα αυτα ομως τελειωσαν.
ειμαι 6 μηνες καθαρη.
σε αυτο με βοηθησε πολυ και ο γιατρος μου.

καλο κουραγιο παιδια!
χαιρομαι που σας διαβαζω!
ετσι μαζι στον αγωνα!:)

η μονη συμβουλη που μπορω να δωσω, ειναι οτι οσοι πασχετε απο διαταραχη πανικου,κοινωνικη φοβια και γενικα παθολογικο αγχος,προς θεου παιδια μην κανετε το λαθος να αφεθητε στο αλκοολ γιατι με αυτο νιωθετε πιο χαλαρα..γιατι ετσι σας φευγει ο φοβος.ετσι δεν τρεμετε,ετσι μονο επικοινωνειτε με τους αλλους και ετσι περνατε καλα,ειναι μια ψευδαισθηση.το αλκοολ επιδεινωνει ολα αυτα.και μη ντρεπεστε να ζητησετε βοηθεια,το να ζητησουμε βοηθεια ισως το 1 και μεγαλυτερο βημα,η παραδοχη της καταστασης μας, μας ξαλαφρωνει.

φερρο μου και εγω παιρνω αισιοδοξια απο σενα:)ναι ειμαστε ολοι μαζι σε αυτο τον αγωνα:)

δεν μπορώ πια να σκούζω πάνω από το χυμένο γάλα. βέβαια, η περίπτωση μου είναι κάπως καλύτερη σε ότι αφορά τα πρακτικά θέματα της καθημερινότητας. δεν έχασα ούτε δουλειά, ούτε σπίτι, ούτε οικογένεια -δική μου δεν έχω, είμαι ανύπαντρος-, αλλά έχασα ίσως το πολυτιμότερο, τον εαυτό μου. ή μάλλον τον απώθησα,κάπου σε κάποια σκοτεινά λαγούμια εξάρτησης και καταναγκασμών. ήθελα και θέλω ακόμα να με αγαπούν. αλλά ήθελα να με αγαπούν αυτοί που εγώ αγαπούσα. και συνήθως αυτό δεν συνέβαινε. έχασα πολλούς ανθρώπους γιατί τότε, ενώ εκείνοι μου έδειχναν τουλάχιστον εκτίμηση, εγώ ήμουν \"αλλού\". εκει που με φτύναν εκεί κολλούσα, θαρρείς. τώρα αυτό έχει σταματήσει κάπως. δέχομαι τη συμπάθεια από όποιον κι αν προέρχεται, και δεν ψάχνω πια ιδεατά σχήματα και σχέσεις. προσπαθώ να ζήσω τη πραγματικότητα όπως είναι, να βρω τα μικρά εκείνα στενά που μπορούν να χωρέσουν κάποια μου όνειρα, ξέρω ότι είναι όνειρα, και δεν τα κάνω πραγματικότητα έχοντας ένα ποτήρι στο χέρι. κοιτάζω τους ανθρώπους μέσα στα μάτια, δίχως ενοχές πια, δίχως σχεδόν προσδοκίες και με αυξανόμενη ολιγάρκεια. δεν τα θέλω όλα και δεν τα θέλω τώρα, και αν δεν ειμαι ευτυχισμένος είμαι τουλάχιστον ήρεμος. ζω!!!