Printable View
Εχεις δικιο player αλλα εχω κουραστει και φοβαμαι.Και ο ψυχιατρος δεν με καθησυχαζει καθολου.Στην απογνωση μου οσες φορες τον ρωταω αν θα περασει μου λεει οτι η φαρμακευτικη αγωγη εχει καλη αποκριση στον πανικο.Δεν ειναι ποτε καθησυχαστικος.Τι με ηρεμει ε;Πλεον τιποτα.Εχω εκπαιδευτει να ειμαι στην τσιτα πια....
Θα σου περάσει ο Πανικός, αλλά θέλει λίγο καιρό.
Δεν γίνεται να φτάσεις στον προορισμό σου αμέσως.
Κακώς που δεν σε καθυσηχαζει ο γιατρός, ίσως να αρχίσεις και λίγο ψυχοθεραπεία;;;;;
Ξεκινησα αγαπημενε μου εκανα 2 συνεδριες αλλα player μου φοβαμαι πολυ γιατι ζαλιζομαι και νιωθω τοση αδυναμια.Αυτο θα περασει;
Πριν ξεκινησω αγωγη ειχα ακραια ψυχοσωματικα ξεκινησα αγωγη εκανε 6 μηνες να με πιασει αλλα οταν με επιασε δεν ειχα ψυχοσωματικα εμεινα εγκυος εκοψα την αγωγη 9 μηνες καθολου αγχος το μαιο γεννησα και σημερα εντονη ζαλη ανακατοσουρα ταση λιποθυμιας μυρμηγκιασαν τα χερια μου ψοβηθηκα πολυ δεν θα αντεξω παλι να περασω μαυρη περιοδο.(επισης ανησυψω μην εχω κατι κ δεν ειναι ψυχολογικο)
Τι διαγνωση ειχες;Ο ψυχιατρος τι σου ειχε πει;
Αγχώδη διαταραχή με έντονα ψυχοσωματικά,το γαμώτο είναι οτι παίρνεις αγωγή υποχωρούν λες ωραία τα κόβεις κάποια στιγμή αντε που επανερχονται κ θα πρέπει να ζεις μια ζωή με αυτά βέβαια υπάρχουν άτομα που τα καταφέρνουν εμένα γνωστοι μου όλοι χρειαζεται να ξαναπάρουν αγωγή κάποια στιγμή στη ζωή τους.
Δηλαδη θα ζουμε μια ζωη με τα κολοχαπα;Quote:
Originally Posted by Medussa
Παιδια σιγουρα δεν ειναι καλο να ζουμε μια ζωη με χαπια αλλα το πρωταρχικο ειναι να γινουμε καλα.Εγω που ειμαι στις 45 μερες βιωνω εναν Γολγοθα και την αβεβαιοτητα αν θα περασω ποτε απο αυτο το βουνο.Αν το θεραπευσουμε τελειως ισως καποια στιγμη τα κοψουμε
Την ιδια αβεβαιοτητα βιωνω και εγω και παρακαλαω συνεχως να περασει ολο αυτο μπας και κοψουμε και αυτα τα χαπια να ζησουμε σαν κανονικοι ανθρωποι.Quote:
Originally Posted by Elsa1983
Elsa καλησπέρα!Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο σε νιώθω και σε καταλαβαίνω...είμαι 55 χρονών και πάθαινα κρίσεις πανικού από τα 18 μου μετά από έναν χωρισμό. Όλα μα όλα τα συμπτώματα που αναφέρεις τα έχω περάσει... έχω πάει άπειρες φορές στα επείγοντα και άλλες τόσες και περισσότερες έχω καταφέρει να διώξω την κρίση μόνη μου.Θέλω να σου πω πως οι κρίσεις αλλάζουν μορφή συνεχώς...αυτά που νομίζεις ότι οφείλονται στα φάρμακα μπορεί να είναι απλά μια αλλάγη των κρίσεων...εγώ δεν πήρα ποτέ φάρμακα και είχα κατα καιρούς αυτά τα συμπτώματα...
Σε ευχαριστω πολυ για το κουραγιο.Αλλα ειλικρινα εγω δεν ειμαι δυνατη να το ξεπερασω και το χειροτερο μου ειβαι οτι χθες μιλησα και με εναν νευρολογο ο οποιος λεει τα αντιθετα απο τον ψυχιατρο.Ο ψυχιατρος λεει οτι αν δεν με πιασει το φαρμακο σε 2 μηνες το αλλαζουμε.Ο νευρολογος λεει πως αν καθε δυο μηνες αλλαζω τα φαρμακα δεν θα γινω ποτε καλα θα καταληξω στα επειγοντα και απο εκει θα με παραπεμψουν σε ψυχιατρικη κλινικη που θα μου δωσουν ακομα πιο ισχυρα φαρμακα.Δεν ξερω τι αν ακουσω τρεχω απο εδω τρεχω απο εκει και σωτηρια δεν βλεπω.
Ρίξε βάρος στην ψυχοθεραπεία και πάρε και συμπληρωμα βιταμινών του συμπλεγματος Β...Όταν εμφανίστηκε κρίση πανικού στην κορη μου καταλαβαίνεις πως ένιωσα...σπούδαζε μακριά μας και ζήτησε να πάω εκεί γιατί δεν μπορούσε να το διαχειριστεί...έτρεξα εννοείται.Πήρα αμέσως πληροφορίες και την πήγα στον καλύτερο ψυχίατρο της πόλης ...έκανε την διάγνωση, των κρίσεων πανικού, και της είπε αν δεν μπορει να λειτουργήσει στην καθημερινότητά της να της δώσει φάρμακο και ταυτόχρονα με την ψυχοθεραπεία θα περάσει...του ειπα πως είχα εγώ τα xanax των 0,25 και μας είπε ότι μπορεί να παίρνει όταν την πιάνει κρίση μέχρι να δουλεψει η ψυχοθεραπεία..Δεν τα πήρε σχεδόν ποτέ...μόνο σε ένα μάθημα που έδινε λίγες μέρες μετά το πήρε μαζί της μήπως χρειαστεί ..εννοείτε ότι ξεκίνησε ψυχοθεραπεία την επόμενη μέρα και στάθηκε πολύ τυχερή γιατί η θεραπεύτρια της ταίριαξε και συνεχίζει μαζί της ακόμα και σήμερα 4χρόνια μετά..έμεινα μαζί της για ενάμιση μήνα περίπου και πήγαινα όποτε με χρειαζόταν...Από τη μία της έκανε κακό το δικό μου ιστορικό που τόσα χρόνια βίωνε από την άλλη την βοήθησε που με έβλεπε να είμαι πλέον καλά και να αντιμετωπίζω τις τυχόν κρίσεις μόνη μου και γρήγορα.Τώρα πια κι αυτή κάνει το ίδιο, αλλά επειδή η ψυχοθεραπεία τη βοήθησε και τη βοηθά σε όλους τους τομείς της ζωής της δεν την σταματά...βέβαια ΄τωρα κάνει σε πολύ αραιά διαστήματα ή όταν θέλει να μιλήσει για κάτι συγκεκριμένο Ά ξέχασα το σημαντικότερο...της πήρα ένα συμπληρωμα για το άγχος με βιταμίνες Β το οποίο έπαιρνε για μεγάλο διάστημα με μικρά διαλλείματα και την βοήθησε πάρα πολύ.Δεν ξέρω αν επιτρέπεται εδώ να σου πώ ποιο..εσύ με 2 παιδιά και εργασία σίγουρα χρειάζεσαι βοήθεια από κάποιο καλό συμπληρωμα
Εχω διαβάσει ότι μαζί με τα αντικαταθλιπτικά πρέπει να δίνετε και ΄χαπι προστασίας για το στομάχι, τα ακατέματα και οι ζαλάδες μπορει να είναι απο το στομάχι σου
Σε ευχαριστω παρα πολυ για τις πληροφοριες σου.Εχεις δικιο σε οσα λες.Εγω εκανα δυο συνεδριες ψυχοθερςπειας παιρνω καο την αγωγη αλλα δεν μπορω να πω πτι νιωθω ασφαλεια να κανω πραγματα ζω συνεχεια με τον φοβο οταν ειμαι μονη και γενικα δεν με αναγνωριζω που σε τιποτα δεν βρισκω ηρεμια και χαρα.Παντου ειμαι με τον φοβο.Εχω χαμηλο αιματοκριτη και ετσι κι αλλιως παιρνω και σιδηρο οποτε δεν ξερω αν μπορω να παιρνω και αλλο συμπληρωμα...
Δεν παιρνάει εύκολα...κάθε εβδομάδα συνεδρία μην τις σταματήσεις...και υπομονή...η κόρη μου δεν μπορούσε να έρθει απο το σπιτι μας στης γιαγιάς της(που ήταν μια σχετικα μικρη απόσταση)και την έπιανε,φοβόταν να μείνει μόνη της και στο ίδιο μας το σπίτι...δεν σου λέω ότι θα πάψουν να σε πιάνουν οι κρίσεις,αλλά θα μάθεις να τις αντιμετωπίζεις και θα καταλάβεις πως είναι ακίνδυνες, δεν θα πάθεις ποτέ ΤΙΠΟΤΑ απο αυτές..και να μιλάς όπου κι αν είσαι και σε πίασει, πές το σε κάποιον δίπλα σου όποιος κι αν είναι ,σίγουρα θα σε κάνει να νιωσεις καλύτερα, μην ντραπείς...ναι μπορεις να πάρεις και συμπληρωμα βιταμινών Β, ο σίδηρος είναι σίδηρος ...έχω ξαδέρφη γενική γιατρό και την συμβουλεύομαι,δεν στα λέω από το μυαλό μου αυτά...όσο καλά και να τρώμε το στρες τα ρουφάει όλα,δεν προλαβαίνει ο οργανισμός μας να απορροφήσει και να συνθέσει σωστα...γι'αυτό συμπληρώματα και πάντα με το φαγητό όχι με άδειο στομάχι