Printable View
Α, έγραψες κι εσύ για άλματα στο μεταξύ? Καλό.
Κάτι ψιλοσχετικό, πάντα ζήλευα τους λειτουργούς για το φοβερά προσανατολισμένο Εγώ τους, που και πραγματικό νόημα δίνει στο αντικείμενο τους και μια ουσιαστική διαδρομή μεσα απο την κοινωνία μπορεί να χαράξει.
κορυφαιο το θεμα της διαδρομης (για μενα). αλλα στο σημερα, ολοι κ ολα κρινονται εκ του αποτελεσματος. πολλες φορες, ειναι πολυ θλιβερο ολο αυτο. κυριως για οσους μπαινουν σ αυτο το παιχνιδι.
Ναι, αυτή η ιδέα της διαδρομής, αλλά και τα \"άλματα απο αντικείμενο σε αντικείμενο μέσα σ\' ένα πιο μεγάλο αντικείμενο\", μου αρέσει πολύ. Όμως πράγματι όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Κάποτε με ενοχλούσε αυτή η οπτική, αλλά σήμερα, έχοντας εμπεδώσει πλέον ότι \'το αποτέλεσμα μετράει\', παραδόξως νιώθω και πιο καλά. Ίσως γιατί το εμπέδωσα τώρα και όχι στα 17 μου?
Εμενα αυτη η οπτικη του ολα κρινονται απο το αποτελεσμα, δεν με βρισκει συμφωνη καθολου. Καποτε την πιστευα. Τωρα οχι!
Τί να το κανω ενα καλο αποτέλεσμα, οταν εχω ξεθεωθει στη διαδρομη?
Το \"άλματα απο αντικείμενο σε αντικείμενο\" μου ήρθε σαν μια ζοφερή είκόνα, όχι τόσο σαν θετική :P Αλλά είμαι γενικά υπερ της διάθεσης για ερμηνεία!Quote:
Originally posted by marina38
Ναι, αυτή η ιδέα της διαδρομής, αλλά και τα \"άλματα απο αντικείμενο σε αντικείμενο μέσα σ\' ένα πιο μεγάλο αντικείμενο\", μου αρέσει πολύ. Όμως πράγματι όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Κάποτε με ενοχλούσε αυτή η οπτική, αλλά σήμερα, έχοντας εμπεδώσει πλέον ότι \'το αποτέλεσμα μετράει\', παραδόξως νιώθω και πιο καλά. Ίσως γιατί το εμπέδωσα τώρα και όχι στα 17 μου?
Χμ, απ\' ότι λες στο ποστ σου μαρίνα μου φαίνεται πως πέτυχες κάποιον στόχο σου. Αυτό όμως τελικά δε σημαίνει οτι υπήρχε κάποιος στόχος για σένα εξαρχής και πως τώρα ας πούμε κλείνει ο αντίστοιχος κύκλος?
Εμένα μου φαίνεται θετική...ίσως γιατί βαριέμαι εύκολα και μου αρέσει μέσα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο που μου ταιριάζει, να αλλάζω μικρές διαδρομές.
Χμ, πέτυχα στόχο ε? Ε, τότε μάλλον ο στόχος ήταν να απολαμβάνω τη διαδρομή χωρίς να με εμποδίζει ή έλλειψη \'αποτελέσματος\'! :)
Ακούγεται πολύ πλήρες και ολοκληρωμένο αυτό. :)
Χμ... Για να το δω όμως απ΄την ανάποδη λίγο αυτό που είπες (έτσι είμαι εγώ, ανάποδος :P). Αν λοιπόν συνήθιζα σιγά-σιγά στην ιδέα του να πετυχάινω τους στόχους τον έναν μετά τον άλλον, χωρίς να ανησυχώ για την \"αγνότητα\" της δικής μου διαδρομής...
Οκ, αυτό μου κάνει μια χαρά. 8-)
Mου αρέσει πολύ αυτό που λες εδώ.Quote:
Originally posted by oboro
Α, έγραψες κι εσύ για άλματα στο μεταξύ? Καλό.
Κάτι ψιλοσχετικό, πάντα ζήλευα τους λειτουργούς για το φοβερά προσανατολισμένο Εγώ τους, που και πραγματικό νόημα δίνει στο αντικείμενο τους και μια ουσιαστική διαδρομή μεσα απο την κοινωνία μπορεί να χαράξει.
Μιλάτε για άλματα, στόχους, σταδιοδρομία, για την διαδρομή...
Είμαι υπέρ των στόχων.
Μου αρέσει να απολαμβάνω τη διαδρομή.
Θέλω να έχω μια προοδευτική σταδιοδρομία.
Θέλω να κάνω το επάγγελμά μου, λειτούργημα.
Να χαράξω τον δικό μου δρόμο μέσα στην κοινωνία.
Και σκέφτομαι.
Πιο πολύ το επάγγελμα διαπλάθει τον άνθρωπο, ή ο άνθρωπος το διαπλάθει στην βάση της προσωπικότητάς του?
Και πώς θα μπορούσα αλήθεια να χωρέσω ολόκληρη κάτω απο ένα επάγγελμα?
Εννοώ, είναι άραγε κοντά στην αλήθεια μας, το να επιλέγει κανείς σε μια δεδομένη χρονική στιγμή, εφάπαξ, το επάγγελμά του?
Με αλαφραίνει να ξέρω, οτι δεν είναι αναγκαστικό να κάνω μια πορεία, σε έναν κλάδο, αλλά οτι θα μπορώ να κάνω και στροφές.
Επαγγελματικός προσανατολισμός, είναι προσανατολισμός ζωής.
χαχα...να προσθέσω λοιπόν τη σημασία της απενοχοποίησης!Quote:
Originally posted by oboro
Ακούγεται πολύ πλήρες και ολοκληρωμένο αυτό. :)
Χμ... Για να το δω όμως απ΄την ανάποδη λίγο αυτό που είπες (έτσι είμαι εγώ, ανάποδος :P). Αν λοιπόν συνήθιζα σιγά-σιγά στην ιδέα του να πετυχάινω τους στόχους τον έναν μετά τον άλλον, χωρίς να ανησυχώ για την \"αγνότητα\" της δικής μου διαδρομής...
Οκ, αυτό μου κάνει μια χαρά. 8-)
Για το \'ολοκληρωμένο\' έχω κάποιες σκέψεις, αλλά θα γράψω ίσως άλλη στιγμή.
Α λες να πρόκειται για ενοχές και όχι απλώς για \"ανησυχία\"? χουμ...
Τώρα που το λες, μόλις πριν ένα μήνα κατάλαβα για πρώτη φορά οτι αν και διόλου ενοχικό άτομο, κάποιες παράλογες, καλα καμουφλαρισμένες ενοχές τις έχω τελικά. Κροταλάν\' οι αλυσίδες του Υπερεγώ...
Ποτε να κανεις το βημα και ποτε οχι καλη ερωτηση....μονο αν το δοκιμασεις τελικα θα ξερεις την απαντηση....Δυστυχως δεν μπορεις να το ξερεις πριν...
Εκεί νομίζω μπορεί να βοηθήσει το ένστικτο. \'Εχουμε πληθώρα ενστίκτων κληρονομήσει που μας ψυθιρίζουν \"προχώρα\" ή \"σταμάτα\" και έχουν πολύ συχνά δίκιο... Δύσκολο όμως να τα ακούσει κανείς μέσα στη βοή των καιρών... Χώρια που δεν δινουν απαντήσεις ή εξηγήσεις τα ένστικτα, μόνο προτροπές. Είναι και η βοή του μυαλού πρόβλημα συχνά.
αχα..χαίρομαι που ξαναβγήκε στην επιφάνεια αυτό το θέμα..μου θύμισε ότι έχω μια μικρή εκκρεμότητα: κάτι είχες πει για \'ολοκληρωμένο\' oboro. Λοιπόν, νομίζω ότι αυτό σε εμποδίζει να κάνεις το βήμα: όταν νιώθεις ότι - δεδομένων των συνθηκών - έχεις φτάσει στο μάξιμουμ που θα μπορούσες. Βέβαια, το κατά πόσο είναι όντως \'δεδομένα\' κάποια πράγματα και αν πράγματι \'καλύτερα δεν γίνεται\', είναι μεγάλη συζήτηση. Πάντως δεν σημαίνει ότι όταν φτάσεις σε αυτό το σημείο δεν προχωράς πλέον καθόλου...απλά όχι προς την ίδια κατεύθυνση ή με τον ίδιο τρόπο.
Πότε κάνεις το βήμα? Εγώ το έχω κάνει σε στιγμές εσωτερικής έντασης. Θυμάμαι γύρω μου ανθρώπους να προσπαθούν να με αποτρέψουν από αποφάσεις, νομίζοντας ότι ήταν παρορμήσεις της στιγμής. Αλλά για εμένα ήταν αποτέλεσμα μακροχρόνιας διεργασίας και κάποια στιγμή γινόταν το μπαμ.
Τώρα για τα ένστικτα...χαχα δεν ξέρω, πώς ξεχωρίζεις πότε ο ψίθυρος σε πάει στην αυτοβελτίωση ή στην αυτοκαταστροφή? Γιατί αν είναι εκ του αποτελέσματος...
Πάντα έβλεπα την ολοκλήρωση αναφορικά με εμένα και όχι αυτά που αναλαμβάνω ή που θέλω να κάνω. Δεν με ενοχλεί να είναι ακόμη και ημιτελή. Μου αρκεί να είμαι εγώ πλήρης, δεν με πολυνοιάζει να συμπληρώσω στην εντέλεια κάποιο μέρος του περιβάλλοντος μου... Σε οτι αφορά στόχους αυτό, όχι σχέσεις ή άλλους ανθρώπους.
Επίσης διαχωρίζω τα ένστικτα απ\' τις παρορμήσεις! Εμένα με βοηθάει και λίγο που δεν είμαι παρορμητικός (αν και αυθόρμητος.)
Νομίζω οτι τα ένστικτα έιναι \"Σωστα\" αλλα λειτουργούν εκ του ασφαλούς, ακριβώς γιατί έιναι \"πρωτόγονα\". Αντίθετα οι παρορμήσεις βασίζονται περισσότερο σε πρωτόγονα συναισθήματα, νομίζω... \'Η ανολοκληρωτα. Επίσης τα ένστικτα αξιολογούν τις καταστάσεις αυθόρμητα πριν \"μιλήσουν\", ενω η παρόρμηση ψάχνει περισσότερο για \"κενα\" και ευκαιρίες να εξωτερικέυσει κάτι πριν να είναι αργα... Και φυσικά η παρόρμηση μόνο ψίθυριστα δεν μιλάει!
Καλα εννοείται θα επανερχόταν κάποια στιγμή το θρεντ... Τετοια θρεντ δε χανονται! Κλείνουν τον κύκλο τους! Tao. 8-)