μετα απο νοσηλεια ηρθε η καταστροφη μου

Quote:

---

Originally posted by afrula
βγηκα εξω μετα απο μια εβδομαδα και αισθανθηκα περιεργα.Σαν να ξερουν ολοι το προβλημα μου.

---

Αφρουλα , εκανες μονο ενα βημα ....χρειαζονται περισσοτερα για να βγεις μεσα απο τις σκεψεις σου και να μπορεις να διακρινεις με καθαρα ματια το πως σε βλεπουν πραγματικα οι αλλοι!
Δεν σου τα γραφω τυχαια αυτα....
Το ιδιο ακριβως αισθημα ενοιωσα και εγω , οταν η γυναικα μου ειδε τα καινουργια μου παπουτσια που αγορασα μονο 15 ευρω απο ενα σουπερμαρκετ και μου ειπε οτι στην Γαλλια οι ανδρες επενδυουν πολλα χρηματα στα παπουτσια και οτι εγω θα μοιαζω σαν τρελος και απορος!
Η πρωτη μου σκεψη ηταν οτι ισως και να χει δικιο!
μετα ομως σκεφτηκα οτι ισως να ειναι καλυτερα ετσι , γιατι οποιος απο περιεργεια και μονο , ανοιξει την συζητηση μαζι μου
μπορω να τον κανω να με κοιταει στα ματια και οχι στα ποδια!

Αφρουλα μπραβο κατ΄αρχας για αυτην την κινηση συνεχισε ετσι!!Και εν συνεχεια πολλοι θα σε κοιταξουν λιγοι θα σε προσεξουν...ειμαστε ολοι τοσο απορροφημενοι στα δικα μας που ακομα και γω ισως και να σου εχω μιλησει και στανταρ δεν θα καταλαβαινα οτι εισαι εσυ.......

Afrula,καλώς ήρθες πίσω.Πώς είσαι αυτές τις μέρες;Αισθάνεσαι καλύτερα,βγαίνεις τώρα;

παιδια εδω ειμαι ξανα.Υπαρχει μια μικρη βελτιωση χαρη στο αγορι μου που ηταν απο τη πρωτη στιγμη διπλα μου.Αλλα εξακολουθω να ειμαι σε καταθλιψη .Δε ντυνομαι,δε κανω μπανιο και γενικα βαριεμαι να κανω η μαλλον σωστοτερα ΔΕ μπορω να κανω το οτιδηποτε.Αυτο που με ευχαριστει ειναι να πηγαινω σινεμα ταινιες αλλα και ΤΟ ΠΟΛΥ ΦΑΓΗΤΟ .Βγηκα απο το νοσοκομειο 63 και τωρα ειμαι 69.Εχω μεγαλη ορεξη δυστυχως και κοιμαμαι και κανενα 12ωρο.Απο τη στιγμη που βγηκα απο ΚΕΙ νιωθω οτι τωρα γεννηθηκα και βγαινω στο κοσμο μονο αντι με ορεξη δυστυχως εχω βαρεμαρα και ατελειωτη τεμπελια.Πεθανε η θεια μου σκεφτομαι σε λιγο θα φυγει ο μπαμπας μου η μαμα μου γιατι ειναι ηλικιωμενοι εγω τι θα απογινω?Δε ξερω ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΓΥΡΙΖΕ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΠΙΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΜΠΑΙΝΑ ΕΚΕΙ.

Γεια σου,καλώς ήρθες.Η όρεξη σου άνοιξε πιθανότατα από τα φάρμακα λοιπόν,αλλά όπως λες κοιμάσαι και καλύτερα,είσαι πιο ήρεμη,μπορεί να οφείλεται κατά ένα μέρος και σ\'αυτή την αλλαγή.Όσο για το ότι ακόμη δεν έχεις όρεξη για να είσαι τύπικη στην καθαριότητα και υγιεινή,μην σε αγχώνει αυτό,να κάνεις ό,τι μπορείς προς το παρόν,μη στρεσάρεσαι.Λίγο λίγο θα έρθει και αυτή η όρεξη.
Για τα κιλά σου,θα σε βοηθούσε να φροντίζεις να τρως το πρωί και το μεσημέρι καλύτερα,παρά το βράδυ,το βράδυ κάτι πιο ελαφρύ,φρούτα,γιαούρτια,κα� �ιά σουπίτσα,ξέρεις,κομπόστες αν σου αρέσουν,μούσλι με κομματάκια ξερών φρούτων σε γιαούρτι αν έχεις έντονη επιθυμία για γλυκό,κλπ.
Εύχομαι να σου πάνε όλα καλύτερα από δω και πέρα,να βελτιωθεί η ζωή σου και να είσαι ολοένα και πιο δυνατή:)

Απο το νοσοκομείο δεν μπορείς να βγείς εαν εισαι μέσα;

ημουν απο εισαγγελια .Καθησα ενα μηνα ακριβως δε ξερω δε μπορω να το ξεπερασω αυτο.Νομιζω οτι σταματησε η ζωη μου.

αφρουλα τωρα τι κανεις?η σχεση με τους γονεις σου πως ειναι?σε ψυχολογο πας?

τιποτα απλως ζω.Με τους γονεις καλα ολα, με ψυχολογο πηγαινα σε γνωσιακο αλλα δε βοηθησε.Εχω να παω ενα μηνα τωρα.Τι να μου κανει ο ψυχολογος?Να μου πει κανε μπανιο,ντυσου βρες δουλεια?

koiΤα εδω που τα λεμε και εγω γνωσιακη κανω και με βοηθαει..μηπως ο συγκεκριμενος δεν σου εκανε?θυμαμαι εκανε την πρακτικη του,ε?
ξερεις τι γιατι δεν τα κανεις ολα αυτα?φανταζομαι θα υποφερεις ομως μωρε θα σου ρθει και η ορεξη πως αλλιως πρεπει να κανεις πραγματα,να ξεχνιεσαι,να μην ζεις συνεχως μεσα στο προβλημα σου.μια δουλιτσα νομιζω θα σε βοηθουσε..τιποτα το ιδιαιτερο κατι απλο,οσο απλο μπορει να ναι,εστω να αλλαξεις παραστασεις..

Afrula,γιατί σταμάτησες τον ψυχολόγο;Ίσως να χρειαζόταν περισσότερο διάστημα να δουλέψετε μαζί για να το λύσετε.Κοίτα,ανάλογα με την περίπτωση του καθενός,ίσως χρειαστεί μεγαλύτερο ή μικρότερο διάστημα για να δει ορατά αποτελέσματα.Αλλά στο τέλος,αν επιμένουμε,πάντα βελτιώνονται έστω και λίγο αυτά που μας είναι βάρος.Ας πούμε εσύ τώρα πέφτεις με τη σκέψη\"δεν έχω κουράγιο να πλυθώ\".Και σε προβληματίζει γιατί σου φαίνεται βουνό.
Πώς θα σου φαινόταν να την σπάσεις σε κομμάτια την διαδικασία;

Tι εννοώ;Σήμερα λούσε μόνο τα μαλλιά σου.Αύριο κάνε μόνο ντουζάκι.Σκέτο,ίσα για τη δροσούλα.Μεθαύριο,κάπως καλύτερα,με σφουγγάρι.Ξέρω,ίσως φαίνεται χαζό,αλλά στην ουσία μπορούμε καθετί που μας βαραίνει να μην το πιάνουμε όλο μαζί,αλλά να το σπάμε σε μικρότερα,πιο εύκολα κομματάκια.:)

Quote:

---

Originally posted by RainAndWind
Afrula,γιατί σταμάτησες τον ψυχολόγο;Ίσως να χρειαζόταν περισσότερο διάστημα να δουλέψετε μαζί για να το λύσετε.Κοίτα,ανάλογα με την περίπτωση του καθενός,ίσως χρειαστεί μεγαλύτερο ή μικρότερο διάστημα για να δει ορατά αποτελέσματα.Αλλά στο τέλος,αν επιμένουμε,πάντα βελτιώνονται έστω και λίγο αυτά που μας είναι βάρος.Ας πούμε εσύ τώρα πέφτεις με τη σκέψη\"δεν έχω κουράγιο να πλυθώ\".Και σε προβληματίζει γιατί σου φαίνεται βουνό.
Πώς θα σου φαινόταν να την σπάσεις σε κομμάτια την διαδικασία;

Tι εννοώ;Σήμερα λούσε μόνο τα μαλλιά σου.Αύριο κάνε μόνο ντουζάκι.Σκέτο,ίσα για τη δροσούλα.Μεθαύριο,κάπως καλύτερα,με σφουγγάρι.Ξέρω,ίσως φαίνεται χαζό,αλλά στην ουσία μπορούμε καθετί που μας βαραίνει να μην το πιάνουμε όλο μαζί,αλλά να το σπάμε σε μικρότερα,πιο εύκολα κομματάκια.:)

---

Ναι έτσι είναι. Μικροί στόχοι για αρχή ώστε να παίρνουμε σιγά σιγά και κουράγιο!



Βέβαια κάποιοι ψυχολόγοι δεν είναι απλά τόσο καλοί, έμπειροι η απλά \"δεν υπάρχει χημεία\". Γενικά είμαι της γνώμης ότι άμα το όλο θέμα δεν κάνει κλικ μετά από μερικές συνεδρίες και κάποιος αισθάνεται ότι δεν παίρνει καθόλου βοήθεια καλό είναι να αλλάζει-πράγμα που δεν είναι πάντα τόσο εύκολο βέβαια .

rainandwind σευχαριστω πολυ.Πολυ ωραια η ιδεα σου.Μαλλον θελω να ενεργησω οπως πριν γιαυτο απογοητευομαι απο τις δυναμεις μου?Ενα μπανιο να μη μπορω να κανω?να μη μπορω να ντυθω οπως θα θελα?Πιστευω οτι καποια μερα θα γινω καλα αλλα θελει πολυ προσπαθεια και δεν μπορω να τη δωσω καθολου, το λεω με τη ψυχη μου αυτο.Μακαρι να μην ειχα νοσηλευτει βλεπω τους αλλους ανθρωπους και λεω κοιτα ολοι εχουν μια φυσιολογικη ζωη απο παιδι εφηβος τωρα ενηλικας εγω νομιζω οτι ειμαι ενα μωρο.Οτι τωρα αρχιζω και μπεινω στα27 αλλα νιωθω και συμπεριφερομαι σα 18χρονη.Μακαρι να πανε ολα καλα αλλα η ψυχη μου ειναι τοσο πονεμενη και τοσο αδεια και το σωμα μου σα παραλυτο.ΛΕΤΕ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΧΩΝΑΝΕ ΕΚΕΙ ΟΙ ΕΝΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΒΑΡΙΑ ALLOPERIDIN ΝΑ ΔΡΟΥΝ ΑΚΟΜΑ?Θελω να τους κανω μηνυση γιατι ΧΩΡΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΜΕ ΔΕΣΑΝ ΚΑΙ ΜΟΥ ΚΑΝΑΝΕ ΑΥΤΑ!ΕΓΩ ΕΧΩ ΙΔΕΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΟΧΙ ΨΥΧΩΣΕΙΣ Η ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ.ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΠΑΘΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ !!!

ευτυχως που υπαρχει το αγορι μου αλλιως θα χα αυτοκτονησει αν και τωρα θελω.Ξυπναω και δε ξερω και δεν εχω τι να κανω...

Quote:

---

Originally posted by afrula
ευτυχως που υπαρχει το αγορι μου αλλιως θα χα αυτοκτονησει αν και τωρα θελω.Ξυπναω και δε ξερω και δεν εχω τι να κανω...

---

Γεια σου αφρο...κοίτα σε βλέπω πολύ καλύτερα γενικά και από αυτά που λες πιστεύω ότι έχεις κάνει ήδη μεγάλα βήματα. Αφρούλα την νοσηλεία ξέχνα της πέρασε...και σε κάποιες ζαλάδες μην δείνεις σημασία αν τις ξεχάσεις θα σε ξεχάσουνε. Είναι θέμα πως ερμηνεύουμε τα πάντα. Σκέψου ότι κάποιοι πέρνουν επίτηδες ουσίες για να ζαλίζονται (ναρκωτικά-συμπεριλαμβανομένων και κάποιων από αυτά που σου έδωσαν εκεί), δήλαδή επιζητούνε τέτοιες αισθήσεις και τους αρέσει. Φυσικά δεν λέω να σου αρέσουν και σένα αυτές οι αισθήσεις, αλλά απλά αν δεν δείνεις σημασία στις άσχημες εμπειρίες σου, αν δεν τους δίνεις βάρος ,αυτές θα ελαφρύνουν μέχρι που θα σου φαίνονται σαν πούπουλο.

Σκέψου δηλαδή και τους ανθρώπους που πρέπει να τα παίρνουνε μια ζωή για να είναι καλά. Μπροστά όμως στις πιθανές τρομερές εμπειρίες που μπορούν να βιώσουν κατά την διάρκεια ενώς ψυχωτικού επεισοδίου δεν \"βλεπουν\" τα κακά του φαρμάκου. Γιατί δίπλα στα κακά της ίδιας της κατλαστασης αυτά τα κακά εξαφανίζονται. Και τελικά μπορούν να γίνουν πολύ παραγωγικοί και ευτυχισμένοι.


Η αυτοβελτίωση Θέλει εξάσκηση και αγώνα αλλα γίνεται, απλά πρέπει βέβαια να το πιστέψεις πρώτα . Πιστεύω ότι καλό είναι σε αυτό το στάδιο που είσαι τώρα να αρχίσεις σιγά σιγά να δραστηριοποιήσαι. Μπορεί να σου φαίνεται βουνό όλο αυτό αλλά άμα αρχίσεις μετά από λίγη προσπάθεια θα αρχίσει να κυλάει μόνο του το πράγμα. Για αρχή βάζε μικρούς στόχους γράψου σε κανα ECDL η καμιά ξένη γλώσσα (και πήγαινε στο μάθημα!)...κάνε κάποιο μάθημα που εσύ ήθελες, πήγαινε λίγο γυμναστικούλα χαλαρά. Καμια γνωστική-συμπεριφορική θεραπεία αλλά πρόσεχε να είναι πολύ έμπειρος ο θεραπευτής γιατί αυτό κάνει τεράστια διαφορά. Προσπάθησε να πιέζεις τον εαυτό σου γενικα, όσο και αυτό και αν σου φαίνεται δύσκολο, να ξέρεις ότι όσο φυγόπονη είσαι βραχυπρόθεσμα τόπο ποιο πολύ δύσκολα θα τα βρίσκεις μακροπρόθεσμα. Ξέρω ότι έχεις περάσει ήδη δύσκολα αλλά αυτά τα πράγματα πρέπει να προσπαθήσεις να τα κάνεις αφρο θα είναι για το καλό σου και μόνο. Καταλαβαίνω επίσης ότι ο φίλος σου σου είναι στήριγμα αλλά να ξέρεις ότι σταδιακά καλό θα ήταν να μάθεις να στηρίζεσαι στον εαυτό σου. Η ζωή είναι για όλους μας δύσκολη, δεν υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο-ανεξαρτήτως οικονομικής κατάστασης-που να μην έχει βιώσει δυσκολίες. ΄Δυσκολίες και εμπόδια πάντα θα υπάρχουν σε διάφορες μορφές, εμείς πρέπει να μάθουμε να τα υπερπηδάμε και να βγαίνουμε νικητές. Σου εύχομαι να έχεις δύναμη.