Ότι μας χώρισε
το έχω ξεγραμμένο
κι ότι μας ένωσε,
μας έμεινε πιστό...
Printable View
Ότι μας χώρισε
το έχω ξεγραμμένο
κι ότι μας ένωσε,
μας έμεινε πιστό...
Είναι κάτι μήνες που φιλοξενώ τον τρόμο
κι έχω ανάγκη να με βλέπεις σαν μωρό παιδί...
Σε ότι δέθηκα κι ύστερα χώρισα,
σ' ότι αγάπησα κι ότι δε μπόρεσα,
σ' ότι αρνήθηκα και σ' ότι δώρισα,
παράξενη γιορτή...
Παίρνει ο άνεμος μέρες και θύμησες
κι εσένα που έφυγες και δε με φίλησες,
ένα φθινόπωρο σαν στάχυ λύγισες,
παράξενη γιορτή...
https://www.youtube.com/watch?v=TJUtIqqJHHg
Πάνω σου η γη ξυπνάει,
ήλιος μπαίνει από παντού.
Κάθομαι και σε κοιτάζω, μη με φοβάσαι.
Είσαι ακόμα από τον ύπνο,
τ’όνειρο έχει εξατμιστεί.
Μάρτιο θυμίζεις πώς να σε προβλέψω;
Ένα απ’όλα τα βιβλία
που έχω μέσα μου βαθιά
του έρωτα φεγγάρια μαύρα το φωτίζουν.
Τίποτα δεν έχει μείνει
κι όμως όλα είναι εδώ.
Άφησέ με να αγγίξω τα μαλλιά σου.
Άφωνη η ζωή ρωτάει
τόση ομορφιά από πού;
Βρέχει ο ουρανός ρουμπίνια κι απαντάει:
Μόνο η αγάπη ξέρει τώρα έμαθα κι εγώ
πόσο ανάγκη έχω από την αγκαλιά σου.
Πάντα ο φάρος στο χαμό μου,
η αμμουδιά στο γυρισμό μου
και στη δίψα το νερό μου
είσαι εσύ...
θα σου δώσω μια να σπάσεις αχ βρε κόσμε γυάλινε
για να φτιάξω μια καινούργια κοινωνία άλληνε.
Ξεστρατημένος στη χαρά ή αφημένος στη θλίψη
έζησα για να μάθω και δεν έμαθα να ζω.
Καμιά χαμένη ευκαιρία δε θα μου λείψει
όποιον αγκάλιασε η τύχη τον άφησε χαζό.
Να τα εκατοστίσει η Γλυκερία μας:
Πέφτουν τα ψέματα βροχή
Μα η αλήθεια σώζει
Κι η μόνη αλήθεια είσαι εσύ
Η πιο γλυκιά ανταμοιβή.
Εδώ οι κακίες ντύνονται
Λευκό αγγέλου ντύμα
Πάρε με απόψε πάρε με
Ζεστό αγάπης κύμα
Και σε περιμένω
Τσιγάρο αναμμένο
Και σε περιμένω
Στην αγκαλιά σου να σωθώ!
Έρωτα που σαι ακαταμάχητος
Έρωτα που τα πλούτη εξανεμίζεις
που ξενυχτάς στα απαλά
μάγουλα της κοπέλας,
που βρίσκεσαι ακόμα και στα πέλαγα
ή και στις κατοικίες των ξωμάχων.
Η δικαιοσύνη είναι ένα προπέτασμα.
Τα φαντάσματα πολλούς έχουν ξεγελάσει.
Δε θα σου δώσω το κλειδί.
Μάνθο, στον πίνακα.Quote:
Originally Posted by Rainbow86
U2: "Hold me, thrill me, kiss me, kill me".
Βάλε φωτιά σε ό, τι σε καίει σε ό, τι σου τρώει την ψυχή
Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι ανοιχτοί
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Ζήσε μαζί μου στον αέρα στη φωτιά στη βροχή
Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή
Θέλω να κλάψω
Να πλύνω το δρόμο
Που έχω χαράξει
Από μικρό παιδί
Φέρε τη βροχή
Βουλιάζει η καρδιά μου
Τα άστρα μυρίζουν
Ουρλιάζουν εντός μου
Μα δεν αναβλύζουν
...
Στη μισή ζωή μου πεθαίνω
Και στην άλλη μισή μου ζωή
Μέσα απ′ τα μάτια μου ο ήλιος χαράζει
Γιατί πάντα κάτι με νοιάζει
....
Θέλω να κλάψω
Να ξεσφηνώσω
Αυτό το μαχαίρι
Που με κόβει στα δυο
...
Όλο τον πόνο
Όλο το άγχος
Όλο το σφίξιμο στο στήθος
Που είναι τάφος
.....
Θέλω να κλάψω
Θέλω να κλάψω
Θέλω να κλάψω
Μέχρι να το ξεπεράσω
...
{Bροχή, Echo Tides} απόσπασμα
https://youtu.be/ezNkR9Jvt6Q?si=v877k4yex9CmX-a5
Μες τα σύννεφα ζωή μου
μακριά απ τη φυλακή μου
να με πας...
να μ ' αγγίζει ο αέρας
σαν το ξύπνημα μιας μέρας
να γελάς...
Να κουρνιαζω στο πλευρό σου
μες το παραμιλητο σου
να με βρεις