Printable View
μαρία έχεις ανθρώπους που σε νοιάζονται εδώ και πλέον τους έχεις γνωρίσει και από κοντά. το ξέρεις δεν χρειάζεται να στο πω εγώ. είναι καιρός να πάρεις αποφάσεις και είμαι σίγουρος πως υπάρχουν άνθρωποι να σε στηρίξουν από εδώ μέσα σε καθημερινό επίπεδο.
οπότε το ερώτημα είναι ένα. όχι αν είσαι έτοιμη αλλά αν θα το κάνεις;Quote:
Originally posted by mstrouf στις 17-5-2008 στις 20:23
το 2010 αν τα καταφερω μεχρι τοτε......
Μαρία επειδή μου συνέβη να μου δώσουν λάθος θεραπεία και ήμουν σε κακά χάλια θα σου πρότεινα να επισκεφθείς και άλλον γιατρό.Μην αφήνεσαι προσπάθησε το ξέρω πόσο δύσκολο φαίνεται τώρα τα έχω περάσει τα πιο απλά πράγματα φαντάζουν βουνό.Επινα 15 μέρες λάθος φάρμακα και είχα γίνει χάλια.τα μάτια μου ήταν κομμένα φαινόμουν ΄κουρασμένη ένιωθα ότι κάτι δεν πάει καλά.Αλλαξα γιατρό και όταν του είπα τι μου έδωσε ο προηγούμενος έμεινε με ανοιχτό στόμα και θεωρείται απο τους καλύτερους να φανταστείς.
βρε θηριο, που το ξεθαψες αυτο;;;;Quote:
Originally posted by pelariry
μαρία έχεις ανθρώπους που σε νοιάζονται εδώ και πλέον τους έχεις γνωρίσει και από κοντά. το ξέρεις δεν χρειάζεται να στο πω εγώ. είναι καιρός να πάρεις αποφάσεις και είμαι σίγουρος πως υπάρχουν άνθρωποι να σε στηρίξουν από εδώ μέσα σε καθημερινό επίπεδο.
οπότε το ερώτημα είναι ένα. όχι αν είσαι έτοιμη αλλά αν θα το κάνεις;Quote:
Originally posted by mstrouf στις 17-5-2008 στις 20:23
το 2010 αν τα καταφερω μεχρι τοτε......
ουτε που θυμαμαι που το εχω γραψει!!!
σορρι αλλα δεν θυμαμαι τι εχω πει να κανω, ν αλλαξω την ζωη μου ισως ή εννοεις αν στηριχτω στους φιλους που απεκτησα απο το φορουμ;
πραγματικα με εχει συγκινησει το γεγονος οτι μπορω κ μιλαω πια εδω κ ακομα οτι σας νιωθω τοσο κοντα μου.
γμτ.. ειναι η ωρα των μπλακαουτ!! ασε μην γραψω κανα κουφο κ δεν θα το μαζευω..
keep κ Θεοφανια, ζηταω συγνωμη, νιωθω ασχημα, σας εστησα.. συγνωμη κ στα υπολοιπα παιδια, δεν ειναι ο τυπος μου αυτος, αλλα δεν ειμαι πια εγω, δεν το ριχνω σαν ελαφρυντικο, αλλα δεν ξερω τι μου γινεται, δεν εχω εμπιστοσυνη πια στον εαυτο μου ουτε για απλα καθημερινα πραγματα. νιωθω οτι με προδιδει ο σιχαμενος, δεν εχω κουραγιο, κουτουλαω στους τοιχους, δεν μπορω να κρατησω αντικειμενο στο χερι που να μην μου πεσει. δεν ξερω, δεν ξερω, δεν ξερω.. ειπα υπομονη μεχρι το ραντεβου μου την Τεταρτη κ υστερα θα κοψω τα φαρμακα μονη μου, να δω πως θα μαι.. ποιος ξερει, ισως να φταινε αυτα, λεω να σταματησω κ ψυχ κ μπουρου μπουρου μαλακιες τουμπανα, τους βαρεθηκα κ τους ειδικους.. δεν φταινε αυτοι, εγω φταιω, αφου προσποιουμαι κ μπροστα τους, πως να βγαλουν γνωμη κ τι συνταγη να μου δωσουν αφου δεν δινω να καταλαβουβ το τι μου γινεται. γμασε το, ειμαι σε συγχηση, τωρα καταλαβαινω τι παει να πει αυτο.
giota σε φχαριστω για οσα μου γραφεις, απλα δεν θελω αλλους ειδικους, φτανει με τις θεραπειες τους!
να μείνεις μόνη σου έχεις πει!!!!!!!
ααα καλα... τωρα θα μεινω κ απο δουλεια... τωρα να δεις γλεντια... οχι τα απαραιτητα δεν βγαζω, για σπιτι ουτε συζητηση μεχρι να βρω κατι πιο σταθερο απο θεμα εργασιας
ωχ, νόμιζα πως ήσουν μόνιμη. εντάξει, γράψε λάθος. μάλιστα. προσποιείσαι και έξω, προσποιείσαι και στους ειδικούς. τι είναι αυτό που θα σου λύσει το στόμα και τα χέρια; τι είναι αυτό που θα βγάλει τον πραγματικό σου εαυτό στην επιφάνεια;
δεν ξερω, ξερεις εσυ;;
νομιζω οτι δεν αντεχω την πραγματικοτητα κ γι αυτο κ φτιαχνω εναν κοσμο οπου μπορω ν αντεξω, να επιβιωσω, για ποσο ομως;
οταν συνειδητοποιω τι μου γινεται, τι κανω, πως ειναι η real life, τα χανω, δεν θελω να υπαρχω.. ασε οταν αισθανομαι... εκει γμσε τα παλι, νομιζω οτι τρελαινομαι
τεσπα... ειναι ωρα για τσαρκα στον κηπο, πνιγομαι εδω μεσα.. bye
Oταν προσποιείσαι στους ειδικούς περιμένεις να γίνει σωστή θεραπεία;Πες ακριβώς αυτά που αισθάνεσαι δώσε στον γιατρό την δυνατότητα να καταλάβει.Το έχω αισθανθεί και εγώ όταν συνηδειτοποιούσα πόσο δύσκολες ήταν μερικές καταστάσεις ομως έπρεπε να παλέψω όσο και αν δεν το άντεχα.Αν άφηνα καταστάσεις που ήταν για μένα εφιαλτικές καταστάσεις που ήθελαν αγωνα και θάρρος όχι μόνο σε μένα αλλά να δίνω κιόλας τώρα μπορεί να ήταν μερικά πράγματα εκτός ελέγχου.
Μαρια μου,Quote:
Originally posted by mstrouf
ειπα υπομονη μεχρι το ραντεβου μου την Τεταρτη κ υστερα θα κοψω τα φαρμακα μονη μου, να δω πως θα μαι..
κατα τη γνωμη μου,κανεις μεγαλο σφαλμα που θες να κοψεις τα φαρμακα.
εισαι σε δυσκολη κατασταση και σε αυτη την φαση τα χρειαζεσαι κοριτσι μου.
τα φαρμακα ασφαλως και δεν λυνουν ολα μας τα προβληματα,ομως οπως εχει πει και μια αγαπημενη μου συγγραφεας \"τα φαρμακα δεν σε μαθαινουν να κολυμπας,ειναι ομως ενα σωσιβιο,που σε εμποδιζει απο το να βουλιαξεις\"
ισως τα φαρμακα που παιρνεις κοριτσι μου δεν ειναι τα καταλληλα.
εχει δικιο η γιωτα που σου ειπε οτι ισως πρεπει να αλλαξεις γιατρο.
σου ζητω συγγνωμη που ακυρωσα το ραντεβου που ειχαμε το προηγουμενο σαββατο,αλλα ημουν και γω χαλια.
ελπιζω οταν ορθοποδησουμε και οι δυο μας να μας δωθει η ευκαιρια να τα πουμε απο κοντα.
με μεγαλη εκτιμηση
αμελι.
mstrouf πολλα χρονια πριν σε μια γειτονια της αθηνας ζουσε μια κοπελα τοσο ομορφη και γλυκια σαν πεταλουδα, με το ονομα Εσμεραλδα και χορευε με χαρη μπροστα απο το αραχνιασμενο και ακουρδιστο πιανο που σου κοβοταν η ψυχη απο την λυπη και την απελπισια αν τυχαινε και κρυφοκοιτουσες απο το παραθυρι του σπιτιου. βουρκωνε ο αργοσχολος περαστικος στη θεα της αεικινητης μπαλαρινας αφοσιωμενης στο ασχημο πιανο. τα χρονια περασαν, οι πουεντ ελιωσαν και τα μαλλια εβαψαν γκριζα αλλα η μπαλαρινα συνεχιζε τις πιρουετες, πιστη σε μια μελωδια που δεν ακουσε ποτε.
συγχωρηστε την παρεκλιση της ιστοριας αλλα νομιζω οτι η συμπαθητικη χορευτρια εδειξε μια συνεπεια και πιστη, και το ελαχιστο που μπορουμε να κανουμε στη μικρη ζωη μας ειναι να συνεχισουμε τις αναθεματισμενες πιρουετες ακομα και αν γλιστραμε, δεν εχουν δυναμη τα ποδια μας, ή το μονο που αντιλαμβανομαστε ειναι ο υποκωφος θορυβος των πουεντ καθως διατρεχουν το ξυλινο πατωμα της ζωης.
με αγαπη mstrouf!
Πολυ ωραιο μυνημα Asmodeous.
όχι τεσπα ρε συ. αυτό που χρειάζεσαι όπως όλοι μας είναι ένα ισχυρό και σταθερό υποστηρικτικό περιβάλλον που θα σου δώσει την αυτοπεποίθηση να φύγεις και να μην κοιτάξεις πίσω. αν φοβάσαι να μείνεις μόνη σου, πράγμα που το καταλαβαίνω, ζήτησε να σε φιλοξενήσει μία φίλη σου για ένα διάστημα. προηγουμένως, σου έλεγα για προτεραιότητες. δεν ξέρω αν προτεραιότητα έχει η φαρμακευτική θεραπεία αυτή τη στιγμή. σίγουρα, παρενέργειες όπως αυτές που περιγράφεις είναι το τελευταίο που χρειάζεσαι. προτεραιότητα νομίζω πρέπει να είναι να βρεις μια πιο σίγουρη δουλειά και να βρεις σπίτι να μείνεις. ύστερα, προτεραιότητα είναι να πάψεις να προσποιείσαι. γιατί αν συνεχίσεις να προσποιείσαι, προσποιείσαι και πως χρειάζεσαι βοήθεια οπότε τζάμπα γίνεται αυτή η κουβέντα. αν δεν πεις, τέρμα, ως εδώ, τελειώσανε αυτά που ξέρατε, η μαρία που ξέρατε τελείωσε, τώρα θα δείτε ποια πραγματικά είμαι και τι πραγματικά μπορώ να κάνω και στη συνέχεια να παραδεχτείς ειλικρινά όμως πως χρειάζεσαι βοήθεια και να την αναζητήσεις τότε και μόνο τότε και τη σωστή θεραπεία θα έχεις και οι αλλαγές που χρειάζεται να γίνουν στη ζωή σου, θα γίνουν. και μη βιαστείς να πεις τεσπα, δεν είμαι πραγματικά τίποτα και δεν μπορώ να κάνω πραγματικά τίποτα γιατί το ξέρεις πάρα μα πάρα πολύ καλά πως δεν είναι έτσι. να ξέρεις ότι πιστεύω σε σένα και ότι περιμένω να δω.Quote:
Originally posted by mstrouf
δεν ξερω, ξερεις εσυ;;
νομιζω οτι δεν αντεχω την πραγματικοτητα κ γι αυτο κ φτιαχνω εναν κοσμο οπου μπορω ν αντεξω, να επιβιωσω, για ποσο ομως;
οταν συνειδητοποιω τι μου γινεται, τι κανω, πως ειναι η real life, τα χανω, δεν θελω να υπαρχω.. ασε οταν αισθανομαι... εκει γμσε τα παλι, νομιζω οτι τρελαινομαι
τεσπα... ειναι ωρα για τσαρκα στον κηπο, πνιγομαι εδω μεσα.. bye
giota σε φχαριστω για οσα μου γραφεις.. ισως ειναι αυτο που καταληγεις στο τελος.. εκτος ελεγχου
amelie74 εισαι πολυ γλυκια.. ωραια φραση.. μου χει μπει η ιδεα οτι τα φαρμακα με κανουν χειροτερα. να ειπε να κοψω το αντικαταθλιπτικο κ να παρω μονο το αντιψυχωσικο κ τα χω δει ολα σημερα, παλι ιλιγγος, παλι αυξομειωνω αποστασεις, να τα στερητικα κ δεν θελω να σκεφτομαι καν τι θα ακολουθησει αν σταματησω 1 χρονο θεραπεια.
Asmodeous διαβασα κ ξαναδιαβασα την ιστορια σου προσπαθοντας να βγαλω απ το μυαλο μου το παραμυθι κ στεκοντας στο νοημα \"το ελαχιστο που μπορουμε να κανουμε στη μικρη ζωη μας ειναι να συνεχισουμε\" σε ευχαριστω
pelariry απορω ακομα γιατι καθομαι κ γραφω κ προσπαθω να επικοινωνησω με ατομα απο εδω μεσα, ισως ετσι μειωνω το αισθημα της μοναξιας μου; δεν ξερω πια την αληθεια μου, δεν ξερω τι με κραταει ζωντανη, ας μην το πολυκουραζω, αισθανομαι οτι την πολυκουβαντιασα την ιστορια μου, τωρα δεν μπορω να συντονιστω ουτε με αυτα που εγραψα κ εδω κ μιση ωρα προσπαθω να απαντησω σε οσους μου εγραψαν.. πολυς κοπος κ ζαλιζομαι..
goodbye my friends
γιατι τοσος κοπος και ζαλη? αρκει οτι σε νοιαζομαστε. τπτ παραπανω.