Printable View
Εσυ εξηγησε μας πως γινεται να ζηλευεις για κατι που δεν σου ανηκει η σου ανηκε. Απο που αντλεις το δικαιωμα και γιατι θεωρεις πως αδικισαι; Η ζηλεια ειναι αγχος πως θα χασεις κατι απο ανταγωνιστη που εχει καποια υπεροχη απεναντι σου. Εσυ δεν εχεις να χασεις κατι οποτε γιατι ζηλευεις;
Το "ζηλεύει" δεν σημαίνει ότι έχει απόλυτα παθολογική έννοια. Για παράδειγμα λέμε σε κάποιον σε ζηλεύω που τρως και δεν παχαίνεις, τι πάει να πει? Επίσης δεν είδα να αναφέρεται πουθενά πως αδικείται.Quote:
Originally Posted by axl100
Όταν λες προσπάθειες των γονιών σου τι εννοείς,? Γιατί κάπου εκεί μάλλον κρύβεται το πρόβλημα..Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
Η ζηλεια και η αδικια πανε χερι χερι, Δεν ζηλευεις οταν νιωθεις υπευθυνος για το αποτελεσμα. Οταν η ζηλεια δεν ειναι παθολογικη δεν αισθανεσαι ασχημα, χαιρεσαι για τον αλλον, εσυ ειδες καπου να λεει πως χαιρεται για τις καλες παρεες που εχουν οι αλλοι;Quote:
Originally Posted by Tania123
Η κοπέλα είναι μπερδεμένη και αυτό φαίνεται. Έχει συμβει σε όλους μας. Περνάς μια φάση που τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα και μη καθορισμένα. Μακάρι να είχαμε γεννηθεί όλοι σοφοί και κατασταλαγμένοι. Επίσης δεν έχουμε όλοι τα ίδια βιώματα και τον ίδιο χαρακτήρα.Quote:
Originally Posted by axl100
Αμα δεν κοιταξεις στην αβυσσο της ψυχης σου δεν προκειται να παρεις απαντησεις ομως. Αναμεικτα συναισθηματα εχεις επειδη φοβασαι η ντρεπεσαι τα συναισθηματα σου.Quote:
Originally Posted by Tania123
Αυτο ακριβως που ειπε η Τανια. Δεν ζηλευω "ασχημα". Εννοειται οτι χαιρομαι οταν βλεπω παρεες που ειναι οντως αγαπημενες. Εδω οταν λεω οτι ζηλευω το εννοω με την εννοια της στενοχωριας. Οτι θα ηθελα πολυ να το εχω και εγω αλλα δεν το εχω. Αυτο μονο. Υπαρχει και η ζηλια με την εννοια που αναφερεις εσυ αλλα στην δικη μου περιπτωση δεν ισχυει κατι τετοιο. Η ελληνικη γλωσσα ειναι πολυ πλουσια και η καθε λεξη εχει αρκετες σημασιες. Ας μην κολλαμε στα προφανη. Αυτο που ηθελα να πω φανηκε απο τα συμφραζομενα πιστευω...Quote:
Originally Posted by axl100
Νιωθω οτι αδικουμαι καπως γιατι νιωθω οτι δεν πειραξα κανεναν (τουλαχιστον τοσο πολυ, γιατι γενικα ολοι κανουμε λαθη), για να δεχτω αυτη τη συμπεριφορα απο καποιους η για να μη μπορω να βρω αλλο κοσμο για παρεα. Αλλα αυτα ειναι μεσα στη ζωη και πρεπει να τα ξεπερασω σιγα σιγα
Οι γονεις μου εβλεπαν οτι καποια ατομα δεν ηταν τα "σωστα" και μου μιλουσαν παρα πολυ για αυτο το θεμα. Μου ελεγαν οτι δεν ειναι καλη επιρροη και οτι θα επρεπε να κανω παρεα με καποιον που ειχε περισσοτερα να δωσει. Και ειχαν δικιο. Αλλα τοτε δεν τους ακουσα οποτε απλα απογοητευτηκα.
Απο το πρωτο ποστ εδω περα μιλησα για τον εαυτο μου. Ειπα μονο οτι ζηλευω με την καλη εννοια οσους εχουν μια δεμενη παρεα και περνανε καλα. Και οχι η ζηλια και η αδικια δεν πανε χερι χερι κατα τη δικη μου ταπεινη αποψη. Προφανως και χαιρομαι με τη χαρα του αλλου.
Ειμαι φουλ μπερδεμενη η αληθεια ειναι. Για αυτο δεν μπορω να το ξεπερασω και λεω πραγματα που δεν ακουγονται λογικα τις περισσοτερες φορες (οπως ολο αυτο με τις παρεες απο το σχολειο). Οταν φυγει η συγχυση θεωρω οτι θα ειμαι πολυ καλυτερα και πιο ετοιμη να αντιμετωπισω την κατασταση και να βρω λυση.
Το προσπαθω με την ψυχοθεραπεια αυτο. Επισης δεν ειναι λογικο να φοβασαι; Δυστυχως ο φοβος ηταν στοιχειο του χαρακτηρα μου απο παντα. Ετσι ειναι η μαμα μου και μου το περασε και εμενα σε μεγαλο βαθμο. Παλι καλα που ο μπαμπας μου μου μιλουσε πολυ και καταφερε να βοηθησει καπως. Αλλα μια μικρη ζημια ειχε γινει. Οποτε ναι δεν μπορω να πω οτι δεν φοβαμαι. Αυτο ειναι που με μπλοκαρει τωρα και ζοριζομαι να προχωρησω. Για τα συναισθηματα μου δεν ντρεπομαι, ωστοσο δεν τα δειχνω πολυ γιατι δεν ξερεις ποτε πως μπορουν να χρησιμοποιηθουν.εναντιον σουQuote:
Originally Posted by axl100
Νομίζεις ότι δεν τους άκουσες. Μια χαρά τους άκουσες απλά δεν το κατάλαβες. Το μικρόβιο μπήκε και μετά η συμπεριφορά σου προς αυτά τα άτομα ήταν με βάση την καχυποψία. Πότε δεν συμφώνησα με τη μάνα μου σε τίποτα. Κι όμως μου πήρε πολύ καιρό να καταλάβω ότι η επιρροή που είχε πάντα επάνω μου ήταν καθοριστική.Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho
Το ίδιο με πιάνω να κάνω και εγώ στα παιδιά μου κάποιες φορές και ας είναι μικρά. Από το φόβο μην πάθουν κάτι, μην πληγωθούν τα γεμίζεις ανασφάλειες. Πράγμα που τα μπλοκάρει. Ο γονιός είναι εκεί για να στηρίξει το παιδί, όχι για να το καθοδηγεί πολλές φορές και χειρίστηκα. Δυστυχώς όμως συμβαίνει. Για αυτό γεμίσαμε ανασφαλής και αναποφάσιστους ενήλικες. Κοινωνικά ανάπηρους.
Σιχνα οι γονεις χρησημοποιουν εκφοβισμο η ντροπιασμο για να μας ελεγχουν.Quote:
Originally Posted by Idkwhattosaytho