Δεν έχω όρεξη να υποκριθώ

Δεν έχω καν δικό μου δωμάτιο. Ποτέ δεν είχα. Ούτε όρια είχα ποτέ. Η μητέρα μου ποτέ δεν σεβάστηκε ότι δεν ήθελα να μιλήσω για την καταγγελία και πίεζε όλους τους αστυνομικούς να της πουν, λέγοντας πως δεν είχα δικαίωμα να μην της πουν τι κατήγγειλα. Η αστυνομία βέβαια σεβάστηκε το απόρρητο και της ξεκαθάρισαν πως μόνο αν εγώ θελήσω θα της πω. Αλλά μετά ούτως ή άλλως δεν τηρήθηκε κανένα απόρρητο.

Ποτέ δεν είχα όρια δικά μου. Ακόμη και τώρα, πόσες φορές μου έχει ψάξει τις τσάντες μου χωρίς να με ρωτήσει; Εγώ δεν το έχω κάνει ποτέ μου και ούτε θα το έκανα, να ψάξω πράγματα άλλου. Η μητέρα μου το έχει κάνει πολλές φορές. Όταν φώναξα για αυτό, με έβγαζε τρελή, ότι ψάχνω για καβγάδες και μου έλεγε "τα χάπια τα παίρνεις;". Ποτέ δεν ζήτησε συγνώμη. Το αντίθετο, ξαναέψαχνε τις τσάντες μου. Είχα τότε ένα κοπτηράκι και πήγε και είπε στους αστυνομικούς ότι είχα νυστέρι, αν έχεις τον Θεό σου.

Επίσης όσο ήμουν στο νοσοκομείο πέταξε κάποια πράγματά μου, κι ένα πολύ σημαντικό για εμένα. Απλά γύρισα σπίτι και έλειπαν.

Πιστεύω και το ότι είμαι ανίκανη να μιλήσω σε ένα απλό τηλέφωνο, είναι αποτέλεσμα από την συμπεριφορά της μητέρας μου.

Ποτέ δεν με άφηνε να μιλήσω σε κανέναν χωρίς να κάτσει να ακούσει όλα όσα θα έλεγα, και όταν έκλεινα το τηλέφωνο, με έκρινε για το πώς μίλησα, έκανε μια μίνι ανάκριση κλπ.

Και τώρα τυχερή είμαι που έχω κινητό - μου είχε βάλει προϋπόθεση για να γυρίσω στο σπίτι να μην έχω πια κινητό.

Πρέπει οπωσδήποτε να φύγω, αλλά δεν μπορώ καν να δουλέψω, και δεν έχω πού να πάω. Πάντα πίστευα πως αν δεν έφευγα, δεν θα βελτιωνόταν τίποτα. Δίκιο είχα.

Οντως, πολυ ασχημη κατασταση.

Μαζεψε λεφτα και περιμενε να βρεις καποιον που ψαχνει για συγκατοικο.

Ναι, δεν έχεις όρια αλλά άκουσε και το άλλο. Δεν προσφέρεις κι εσύ τίποτε στο σπίτι. Ζεις σαν πλουσιοκόριτσο. Όλα καθαρά από την μητέρα, όλα πληρωμένα από τους γονείς κι εσύ έχεις το επίδομα σου που μπορείς να περνάς τον μήνα σου με το να αγοράζεις ό,τι θες προσωπικό. Πώς λοιπόν να μην επέμβει ο άλλος στην ζωή σου, αφού εξαρτιέσαι από αυτόν;

Η καλύτερη λύση θα ήταν να πας στον ξενώνα που σου είπαν. Αλλά εκεί θα έχεις υποχρεώσεις. Μην νομίζεις ότι θα σε αφήνουν να τριγυρνάς ελεύθερη χωρίς να κάνεις τίποτε...

Quote:

---

Originally Posted by wanderer010

Δεν μπορώ να συνδεθώ με την πλειοψηφία των ανθρώπων. Με τους περισσότερους είμαι απαθής, ανέγγιχτη, δεν με αγγίζουν.

Είναι πολύ πολύ σπάνιο το να συνδεθώ με κάποιον. Οι περισσότεροι μου είναι τελείως αδιάφοροι.

---

Το ότι δεν μπορείς να συνδεθείς με την πλειοψηφία των ανθρώπων δεν λέει κάτι για την πλειοψηφία. Λέει κάτι για σένα. Το έχεις σκεφτεί αυτό;
Η σύνδεση θέλει άνοιγμα, όχι ύψωμα.. (δεν με αγγίζουν κτλ).. Αν πάντα στέκεσαι απέναντι, μην απορείς που κανείς δεν φτάνει κοντά. Δεν φταίνε οι άλλοι που δεν σε αγγίζουν. Φταις εσύ που δεν αφήνεσαι να αγγιχτείς.

Δεν ζω σαν πλούσια ούτε τα ξοδεύω όλα για εμένα, το μεγαλύτερο ποσοστό του επιδόματος πάει σε σουπερμάρκετ, συνεισφέρω στο σπίτι. Και σε δουλειές, και οικονομικά ότι μπορώ παίρνω. Η γάτα από μόνη της έχει έξοδα γύρω στα 65/μήνα φαντάσου, είχε πάθει κάτι και τώρα χρειάζεται ειδική τροφή. Τα περισσότερα όσο καιρό παίρνω το επίδομα ήταν για αυτά τα δύο - σουπερμάρκετ και τα ζωάκια μου. Αν ξοδέψω κάτι για εμένα, θα είναι μια σφολιάτα ή ένα ενεργειακό για να καθίσω στο πάρκο ή στη θάλασσα. Που είναι πάλι πολλά για το δικό μου εισόδημα - αλλά σε καμία περίπτωση δεν ζω σαν "πλούσια".

Ναι, λέει για εμένα κάτι η ανικανότητα σύνδεσης, αλλά δεν ξέρω γιατί δεν μπορώ. Έχασα έναν διαδικτυακό φίλο που μιλούσα κάθε μέρα για 6 χρόνια και ήταν η δυνατότερη σύνδεσή μου. Είδα ένα βίντεο που κάποιος έσπρωξε μια μπάλα μακριά, και μετά στεναχωρήθηκε, αλλά σκέφτηκε πως κάποιος άλλος θα βρει την μπάλα και θα είναι χαρούμενη η μπάλα σε αντίθεση με εκείνον που την είχε κλειδωμένη με αλυσίδες. Μου έδωσε λίγη ανακούφιση, πως όλοι εν τέλει είναι πολύ καλύτερα χωρίς εμένα, απλά εγώ δεν ξέρω τι θα κάνω στην ζωή μου.

Και η ψυ μου πρότεινε τον ξενώνα, αλλά το αμέσως επόμενο που είπε είναι πως είναι κρίμα, γιατί εκείνη δεν πιστεύει πως έχω κάποιο ψυχιατρικό πρόβλημα και δεν πιστεύει πως ανήκω σε ξενώνα, έχουμε μιλήσει πολλές φορές.

*σίγουρα ζω σαν ανίκανη/άχρηστη

Ωραία, τότε προσφέρεις κι αυτό είναι καλό και φανερώνει σωστές και ώριμες προθέσεις από μέρους σου.


Me αυτοτραυματισμούς, με ροπή προς τον θάνατο, με το να λες πως δεν έχεις να κάνεις τίποτε σε αυτή την ζωή, με αδύναμη αυτοεικόνα, με 6.7 νοσηλείες, και δεν έχεις τίποτε; Δηλαδή εάν δεν έχεις εσύ τότε ποιος έχει;

Και δεν σου λέω να πας στον ξενώνα επειδή κάτι έχεις αλλά για να μείνεις μόνη μακριά από το σπίτι. Και θα σου δοθούν ευκαιρίες από εκεί.