Γριφος

Indeed,

μερικες φορες πρεπει να προσορμαζομαστε σε καταστασεις χωρις να σημαινει οτι υποταζομαστε σε αυτες.

Αν κρυωνεις φορας μπουφαν , δεν φτιαχνεις μηχανημα που αλλαζει τον καιρο και τον κανει πιο ζεστο.

Βεβαια καποιοι λιγοι και καλοι εχουν καταφερει να αλλαξουν καταστασεις μεγαλης κλιμακας. Σιγουρα αυτου του κυριου Τομας Εντισον δεν του αρεσε να διαβαζει μεσα απο τα κερια το βραδυ και ετσι αποφασισε να φτιαξει την ηλεκτρικη λαμπα :)
Αυτος αλλαξε το περιβαλλον ολοκληρο, οχι μονο την ζωη του απλα.

α ρε keep ,ολοκληρη Motivational φιλοσοφικη κουβεντα ανοιξες απο ενα χερι μιας πριγκιπησας :D

Quote:

---

Originally posted by keep_walking

Quote:

---

Το θέμα είναι πως μερικοί έχουν μικρό στόμα αλλά μεγάλη μιλιά και αντιστρόφως. Βλέπεις όταν πονάμε δεν έχουμε την δύναμη να μιλήσουμε και όταν ο πόνος μεγαλώνει μιλάμε. Όταν όμως βλέπεις τακτικές φυτοκαλλιέργειας προσπαθείς να σώσεις ότι μπορεί να σωθεί χωρίς να εξηγείς το γιατί, απλά επειδή είσαι καλός άνθρωπος και κοιτάς και λίγο να προσφέρεις όπως άλλωστε χρειάζεται μια οικονομία για να έχει σωστή συνάρτηση με την ζήτηση. Ξέρεις τι κακό που είναι να βλέπεις διαρκώς ολοένα και περισσότερους ανθρώπους να κοιτάνε να πάρουν το μέγιστο δυνατό με το να \"δίνουν\" το ελάχιστο δυνατό. Δεν θα ύψωνες και εσύ την φωνή σου αν έβλεπες κάτι τέτοιο?

---

Ναι δεν κερδιζει παντα ο ικανοτερος , ο εξυπνοτερος , ο πιο μορφωμενος , ο πιο δουλευταρας κλπ.....
Κερδιζει πολλες φορες αυτος που ειναι αδιστακτος και δεν εχει κανονες ηθικης , περαν απο αυτες που τον βολευουν και τον \"ζοριζει\" η νομοθεσια.
Δυστυχως ετσι ειναι αλλιως δεν θα θελαμε και την νομοθεσια σε μια ουτοπικη κοινωνια.
Μερικοι ειναι υπερανω και αυτης...δηλαδη αντε να τους πιασεις...αστα να πανε.

---

Απαντάω ανάποδα, σε σχέση με την δομή του δικού σου μηνύματος.

Σαφώς και μερικοί άνθρωποι είναι απλησίαστοι. Δεν σημαίνει όμως ότι δεν θα καθίσουν να συζητήσουν και να ακούσουν διαφορετικές απόψεις.
Ο μέσος άνθρωπος θα κοιτάξει να προστατεύσει τον εαυτό του και τον δικό του κύκλο.

Ουτοπική κοινωνία... είναι φύσης αδύνατον να μιλάμε για νίκες σε ένα έργο (η κριτική σε μια ταινία είναι υποκειμενική) και θα ήταν απόλυτα λογικό και αναπόφευκτο να μιλάμε για νίκες, ισοπαλίες και ήττες στα σπορ. έτσι λοιπόν είτε έχεις μερικές αγαπημένες ταινίες που κρατάς στην ταινιοθήκη σου και δεν ακούς την γνώμη των υπολοίπων εφόσον θες να συνεχίζεις να βλέπεις τις ίδιες ταινίες, είτε πας \"γήπεδο\", φτιάχνεις πάγκο και συμμετέχεις σε νίκες, ισοπαλίες και ήττες.
Όσο για το θέμα νόμος πάει μακρυά η βαλίτσα, μπορείς να μιλάς για ηθική και ο νόμος να ορίζει την ηθική ως common sense, εσύ να ορίζεις την ηθική ως συμμετοχή και ελευθερία έκφρασης, ομιλίας, σκέψης και διαλόγου. Δεν θα έχει σημασία όμως η ηθική που θα όριζες εσύ αν δεν εξυπηρετεί το είδος του διαλόγου που συμφέρει και τους συνομιλητές σου. Για να στο πω με απλά λόγια ένα σύστημα ηθικής μπορεί να υπάρχει συνήθως ως κανόνας και δυσκολότερα ως εφαρμογή.
Αν τώρα σου φαίνονται ενδιαφέρον όλα αυτά έχεις από λίγο αυτό που λένε ένα concept που θα ήθελες να μοιραστείς. Αν σου φαίνονται βαριά όπως φαίνονται σε μένα και στον κάθε μέσο άνθρωπο τότε γνωρίζεις εκ των προτέρων πως θα μιλήσεις και θα ακούσεις και θα αποδεχθείς με λίγη παραπάνω μελαγχολία πως κάποια πράγματα είναι πέρα από τις δυνάμεις μας. Όπως και εγώ που προσπαθώ, αλλά χωρίς να σιωπώ και να υπενθυμίζω όποτε χρειάζεται πως το μήλο για όλους το έχει ο θεός, είτε βρίσκονται στην ακμή του δέντρου, είτε στην παρακμή του (καταρχάς παρακμή στην ελευθερία και στον αυτοέλεγχο).
Τώρα για το ποιος κερδίζει σε στημένους αγώνες και σε πολυδιαφημισμένες ταινίες.. αδυνατώ να απαντήσω σε κάτι του οποίου δεν είμαι μέρος.

Quote:

---

Originally posted by oboro

Quote:

---

Originally posted by weird
Kάθε εμπόδιο σε καλό και... υπάρχουν και αλλού καλύτερα.

Όταν το παιχνίδι γίνεται αρκετά βρώμικο, καλύτερα να το εγκαταλείψεις παρά να χάνεσαι μέσα σε βρώμικες τακτικές για να αντιμετωπίζεις τους αντιπάλους σου.
Καμιά πριγκιπέσσα δεν αξίζει τέτοια θυσία ( όλα αυτά που χάνει κανείς στην πορείο για το έπαθλο) ;)

---

Αναμφιβολα... Παραλληλα ομως, τετοια συμπερασματα για το πραγματικο νοημα των πραξεων μας και το τι εχει πραγματικα αξια, μου θυμιζουν παντα το \"μετα\" - οτι πρεπει συχνα να παθει κανεις για να μαθει. Παλιοτερα το εβρισκα απαισιοδοξο και απολυτο να πρεπει να ειναι ετσι... Απο ολες τις εξηγησεις που συναντησα ομως, η παρακατω μου φαινεται πλεον αρκετα λογικη!

Quote:

---

Σαφώς και τάσσομαι υπέρ της αυτοπροστασίας που όμως δεν περνά στην μίμιση - αντεπίθεση.

---

Εδω ειναι ενα κρισιμο σημειο - στην πολυ εντονη προσπαθεια να καταλαβουμε καποιον αλλον, πολλες φορες τον εσωτερικευουμε, τον κανουμε αθελα μας κομματι του εαυτου μας. Εστω προσωρινα. Κι οταν προκειται για εναν Αλλο προβληματικο, η νοσηροτητα του καταληγει να μας μολυνει απο μεσα προς τα εξω, προς τη συμπεριφορα μας... Μετα, οσο περισσοτερο τραβαει η προσπαθεια να εξουδετερωσουμε το κακο του αλλου μεσα μας, τοσο κινδυνευουμε να γινουμε σαν κι αυτον. Οπως η δαγκωνια του βαμπιρ - δεν ειναι διατρηση του δερματος μας, ειναι διπλη παραβιαση των εσωτερικων οριων μας.

Quote:

---

Με τέτοια κουβέντα δυσκολεύομαι να ξεκολλήσω απο την οθόνη μου ;)

---

Γι αυτο κι εγω δε σε χαιρετησα weird, εχω μαθει να αναμενω τις δευτερολογιες σου :P

---

Έτσι είναι Ομπ, όσο δεν μαθαίνεις, παθαίνεις κι όσο παθαίνεις, μαθαίνεις :P
Συμπαντικοί νόμοι είναι αυτοί.

Κάθε επαφή με τον Άλλο, δεν γίνεται να μας αφήσει άθικτους. Μας αλλοιώνει, ανασκευάζει, επηρεάζει.... γι αυτό, προσέχουμε για να έχουμε, χωρίς να γίνεται κανείς κλειστοφοβικός αλλά ούτε και ξέφραγο αμπέλι....
Η αλληλεπίδραση έχει κι αυτή τους κινδύνους της, μαζί με τα θετικά της ( όταν μαθαίνεις πχ τις τακτικές του εχθρού).

Δευτερολογίες ε? Και τριτολογίες μη σου πω:PPP

Quote:

---

Originally posted by keep_walking

Quote:

---

Kάθε εμπόδιο σε καλό και... υπάρχουν και αλλού καλύτερα.

Όταν το παιχνίδι γίνεται αρκετά βρώμικο, καλύτερα να το εγκαταλείψεις παρά να χάνεσαι μέσα σε βρώμικες τακτικές για να αντιμετωπίζεις τους αντιπάλους σου.
Καμιά πριγκιπέσσα δεν αξίζει τέτοια θυσία ( όλα αυτά που χάνει κανείς στην πορείο για το έπαθλο) ;)

Σαφώς και τάσσομαι υπέρ της αυτοπροστασίας που όμως δεν περνά στην μίμιση - αντεπίθεση.

Με τέτοια κουβέντα δυσκολεύομαι να ξεκολλήσω απο την οθόνη μου ;)

---

Τι λετε ρε παιδια...τι καλυτερα υπαρχουν πολλες πριγκιπισσες? λολ:)
Περαν του αστειου δεν θα αφησεις τον ζωτικο σου χωρο για να το παρει ο ζωωδες αντιπαλος...θα προσαρμοστεις.
Ευελιξια.
Εισαι στον πολεμο και σε σημαδευει ο αλλος με το οπλο....δεν θα σκεφτεις γαμω τους πολιτικους, κλπ κλπ γιατι εισαι dead meat και ελπιζω να πιστευεις στην μεταθανατιο ζωη.
Θα σηκωσεις το ντουφεκι και θα πυροβολησεις.

Υπαρχει ενα πουλι που προσελκυει το θηλυκο φτιαχνοντας φωλιες...απο κλαδακια κλπ και προσπαθει να την φτιαξει ωραια.
Οταν τελειωσει με την φωλια του τοτε παει και χαλαει τις φωλιες των αλλων πουλιων.
Και αντιστοιχα χαλανε την δικια του και φτου απο την αρχη.

Εαν τα πουλια αυτα δεν καναν αυτη την πραξη και απλως κοιταγαν την φωλιτσα τους θα ηταν καλυτερα για το ειδος τους.
Αλλα εστω και μια μεριδα απο αυτα ακολουθει αυτη την τακτικη...σαφως τους δινει προβαδισμα εναντι των αλλων που μενουν με το...πουλι στο χερι.
Οποτε επιδιδονται ολα στο ευγενες σπορ.
Nature my friends...μπορει να μην ειμαστε ακριβως ζωα...αλλα πρεπει να προσαρμοζομαστε στο παιχνιδι:)

---

Τον ζωτικό μου χώρο πάντως δεν θα μου τον ορίσει ο σοφός βασιλιάς και η κορούλα του... έχει κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια, κι αν με θεωρήσει ο βρωμερός κανιβαλιστής αντίπαλός μου looser μια εγώ θα τον θεωρήσω δέκα!!

:PPP

Σαφώς και χρειάζεται ευελιξία, αρκεί να μη γίνεται υποτακτική προσαρμογή.
Σαφώς και χρειάζεται ο αυτοκαθορισμός, αρκεί να μην καταλήγει σε ανεδαφικά σενάρια...
Βέβαια, όπως ήδη ειπώθηκε, μερικοί, δημιούργησαν κι απο το μηδέν, έδαφος.
Αυτό είναι το ωραίο με τον άνθρωπο: u never know where it stops.

;)

To αυγο του Κολομβου.

Οταν οι φίλοι του Κολόμβου τον πείραζαν λέγοντας του ότι η ανακάλυψη της Αμερικής ήταν κάτι πολύ εύκολο, αφού το μόνο που είχα να κάνει κανείς ήταν να χαράξει πορεία προς τα δυτικά και να συνεχίσει να πηγαίνει. Τότε αυτός τους ζήτησε να προσπαθήσουν στηρίξουν ένα αυγό όρθιο.

Προσπάθησαν όλοι, και τελικά όλοι απέτυχαν!
Τότε ο Κολόμβος πήρε το αυγό, έσπασε τη μία άκρη του και το στήριξε πάνω σε αυτήν.
Φυσικά οι φίλοι του διαμαρτυρύθηκαν γιατί, όπως είπαν, νόμισαν ότι το αυγό δεν έπρεπε να σπάσει.

Οι φίλοι του Κολόμβου έβαζαν όρια στο πρόβλημα του αυγού που στην πραγματικότητα δεν υπήρχαν.
Επίσης, όμως, είχαν υποθέσει ότι δεν ήταν δυνατή η συνεχής πλεύση προς την Δύση.
Αυτό το ναυτικό κατόρθωμα φάνηκε εύκολο μόνο όταν ο Κολόμβος απέδειξε ότι οι περιορισμοί που έβαζαν ήταν φανταστικοί.