Όλο και χειρότερα... Καμία ελπίδα...

Δεν είναι φοβερό αυτό ρε παιδι μου ομως?
Δηλαδή και ντοναλντ γκερλ και ιντεραπτεντ (που μου ήρθε στο μυαλο) καταλαβαίνουν πλήρως την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει (κι είμαι σίγουρος και πολλοί άλλοι εξ ημων) και ομως κατι γινεται και χανεται ο ελεγχος των συναισθηματων.
αναρωτιεμαι ετσι ειναι ο εκαστοτε ανθρωπος ή ετσι τον οδηγησαν καποιες καταστασεις. κι αν λυθουν θα λυθουν κι αυτα?
δεν φερνω σαν παραδειγμα την ντοναλντ γκερλ ειμαι σιγουρος πως ολοι μας εχουμε πραγματα να μας βασανιζουν.

Νιώθω πως φτάνω στα άκρα, πως είμαι ικανή να κάνω οποιοδήποτε κακό σε μένα...

donald_girl μόνο εσύ μπορείς να σε σώσεις από τον εαυτό σου, κανείς άλλος. Όταν το καταλάβεις, τότε θα αισθανθείς αρκετά δυνατή ώστε να προχωρήσεις. Ο μύθος του πρίγκηπα στο άσπρο άλογο δεν είναι αληθινός. Το μόνο που μπορεί να υπάρξει είναι φίλοι που θα σου συμπαρασταθούν στα δύσκολα. Αλλά κανείς από αυτούς δε θα σε σώσει με τις συμβουλές και την υποστήριξή του, απλά θα σε κάνει να αισθανθείς λίγο καλύτερα με το να μη νιώθεις μόνη. Ο μεγαλύτερος εχθρός μας είμαστε εμείς οι ίδιοι.

Και αν τελικά δεν τα καταφέρω θα φταίω εγώ;

Από τα 18 και πάνω για όλα φταίμε εμείς (χαααχαχα) :)

Μήπως αυτός είναι ένας λόγος που δεν προχωράς και παραδίνεις τη ζωή σου στους άλλους? Ο φόβος ότι δεν θα τα καταφέρεις μόνη σου? Κανείς δεν ξέρει τον τρόπο, όλοι ψάχνοντας τον βρίσκουν. Τρώμε τα μούτρα μας, ξανασηκωνόμαστε και απλά φροντίζουμε να μην κάνουμε το ίδιο λάθος. Δε θα έχεις αποτύχει, αν δεν τα καταφέρεις με την πρώτη. Σιγά σιγά θα έρχεσαι ένα βήμα πιο κοντά στην προσωπική σου πλήρωση.

Κάνε ένα τρικ. Προσπάθησε κάθε μέρα να είσαι λίγο καλύτερα από την προηγούμενη. Δε σου λέω μές στην τρελή χαρά με τη μία, αλλά κάνε μικρά πράγματα που σε ευχαριστούν. Πήγαινε μια βόλτα, πήγαινε στα μαγαζιά να αγοράσεις κάτι, βγες για ένα καφέ με κάποια φίλη. Στο τέλος της εβδομάδας σύγκρινε τον εαυτό σου σήμερα με τον εαυτό σου σε σχέση με πριν μια βδομάδα. Είσαι λίγο καλύτερα? Την επόμενη το ίδιο. Όσο περνάει ο καιρός θα βλέπεις ότι κάθε φορά θα είσαι λίγο καλύτερα, μέχρι να φτάσεις να είσαι εντελώς καλά. Το κόλπο είναι να μην περιμένεις ότι όλα θα γίνουν από τη μια στιγμή στην άλλη αλλά να έχεις πίστη ότι θα έρθει η μέρα που θα είσαι τελείως καλά και τα πράγματα που σε πληγώνουν τώρα σε λίγο καιρό δε θα σε στεναχωρούν.

Ναι αυτό είναι ένα θέμα.. Δεν βγαίνω από το σπίτι......

Μα όσο κάθεσαι μέσα είναι λογικό η διάθεσή σου να μην είναι καλή. Μην περιμένεις να σου έρθει η επιθυμία να βγεις, τρώγοντας έρχεται η όρεξη...

Δεν ξέρω , αυτό ειναί νέο φαινόμενο, αλλά έξω όταν βγαίνω αρχίζω να αγχόνομαι απίστευτα και να θέλω να γυρίσω στο κρεβάτι μου στη σιγουριά....

Αν δεν το παρεις απόφαση ότι θέλεις να προχωρήσεις δεν πρόκειται να προχωρήσεις. Απλά θα αντλείς ικανοποίηση από αυτή την κατάσταση.

Δεν ξέρω... Πραγματικά όλα είναι ένας κόμπος....

Quote:

---

Originally posted by donald_girl
Και αν τελικά δεν τα καταφέρω θα φταίω εγώ;

---

θα φταίς ΚΑΙ εσύ. όχι μονο εσύ, μπορεί να φταίνε κι άλλοι, ή κάποιο τυχαίο γεγονός. εξαρτάται την περίπτωση. Το \"φταις\" το χρησιμοποιώ με την έννοια ότι θα έχεις μερίδιο συμμετοχής/ευθύνης, όχι ότι θα έπρεπε να τιμωρηθείς για τα λάθη σου, πχ να σε βάλουμε στη φυλακή.

Γιατί τόσος φόβος αποτυχίας? Και από την αποτυχία ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ.

Quote:

---

Originally posted by donald_girl
Δεν ξέρω , αυτό ειναί νέο φαινόμενο, αλλά έξω όταν βγαίνω αρχίζω να αγχόνομαι απίστευτα και να θέλω να γυρίσω στο κρεβάτι μου στη σιγουριά....

---

γιατί τόσος φόβος αποτυχίας και απόρριψης?
δεν νιώθεις καμια περιέργεια να μάθεις καινούργια πράγματα?
γιατί τόσο ανάγκη για σιγουριά? γιατί τα λάθη τα βλέπεις τόσο ψυχοφθόρα και όχι ως μια ευκαιρία να μάθεις και από αυτά?
πώς θα μάθεις αν δεν μπεις μέσα στις διαδικασίες των πραγμάτων? κανείς δεν γεννήθηκε θεός. κανείς δεν γνωρίζει εκ των προτέρων. χρειαζόμαστε την εμπειρία. απλά κάποιοι το αποδέχονται και μετράνε από το μηδέν προς τα πάνω τις γνώσεις που αποχτήσανε και κάποιοι έχουν την πεποίθηση ότι έπρεπε να είναι θεοί και να τα ξέρουν όλα τέλεια και μετράνε προς τα κάτω όλα αυτά που δεν γνωρίζουνε.

οταν θα παψεις να εχεις μεγαλη ιδεα για τον εαυτο σου,
θα λυσεις και τα προβληματα σου.
Μεχρι τοτε ολα ειναι βουνο (α)

Dolnald,
γιατί να θέλεις να σου κάνεις κακό;
Εσύ δεν αξίζεις μερίδιο στην ευτυχία, στη ζωή; Πως θα το αποκτήσεις μια μέρα αυτό το μερίδιο που ΣΟΥ ΑΝΗΚΕΙ;

Μη φοβάσαι να εκφράσεις τον τρόμο σου στην ψυχοθεραπεία, ζήτα βοήθεια, φρόντισε τον εαυτό σου εκφράζοντας το πόσο απογνωση νιώθεις.