Quote:
Originally posted by PETRAN
de-lighted (τι περίεργο, \"delight\" στα Αγγλικά είναι η ευχαρίστηση!), πρώτα από όλα προσπάθησε να καταλάβεις αν αυτό που λες όντως ισχύει η αν αποτέλεσμα και συμπέρασμα από τωρινές σου σκέψεις και από φάσεις που περνάς τώρα. Θέλω να πω ότι αν κάποιος είναι σε κακή διάθεση θα τείνει να ερμηνεύει τα πράγματα με αρνητικό τρόπο καθώς και να τα γενικεύει χωρίς όμως να είναι απολύτως 100% αλήθεια, το μυαλό του του \"παίζει παιχνίδια δηλαδή\" χωρίς ο ίδιος να το καταλάβει. Εσύ σε αυτό που λες-ότι δηλαδή δεν έπαιρνες ποτέ ευχαρίστηση από την εκπλήρωση των στόχων σου- μπορεί να έχεις και δίκιο, μπορεί όμως και να το \"μεγαλοποίησες\" αυτό λόγω ίσως κάποιας τωρινής πιο χαμηλής διάθεσης. Σκέψου λογικά και καθαρά για το αν όντως πάντα και όσες φορές σε θυμάσαι στο παρελθόν δεν ένοιωθες/έπαιρνες ικανοποίηση από πράγματα που πετύχαινες. Όταν παντρέυτηκες ας πούμε δεν ένοιωσες τίποτα? Η όταν γέννησες το πρώτο σου μωράκι? (από ότι κατάλαβα έχεις οικογένεια.) Σκέψου κάθε μεγάλη στιγμή ξεχωριστά και αντικειμενικά χωρίς την τωρινή σου ψυχολογική κατάσταση.
Πολύ πολύ καλή παρατήρηση.
Δεν εχω χαμηλη διαθεση περισσότερο απο οτι ειχα πάντα.Πάντα ημουν σχεδόν ετσι.
Σιγουρα η ζωη μου ειναι λιγοτερο \"ευκολη\" ,δεν εχω πρακτικά τη δυνατότητα να κάνω κάποια πράγματα και αυτο σίγουρα παιζει το ρόλο του.Το \"βλέπω\" σαν παράγοντα.
Αν σκεφτώ τα γεγονότα μεμονομένα ,διαπιστώνω τα πράγματα να μοιράζονται..
Δηλαδή σαν παιδί δεν ευχαριστιόμουν τίποτα.Ηθελα μόνο να το κάνω.Λίγο πριν την εφηβεία ,μετα την αποπεράτωση,πήγαινα στο δωμάτιο μου εκλεινα τις κουρτίνες και άκουγα μουσική,ήμουν αόρατη.
Δεν τους πειραζε αυτό.Δεν κατάφεραν ποτέ να μου περάσουν το αυταρχικό \"ετσι θελω\"τους,γιατι ειχα εντονο αντίλογο,τους προκαλουσα με καθε τροπο για συζητηση,αλλα εκεινοι το εβλεπαν σαν αφορμη για πολεμο..
Εγώ μέσα μου για κάποια πράγματα χαιρόμουν που τα κατάφερα,αλλα η χαρα ηταν μιση,αφου δεν μπορουσα να τα μοιραστώ με κανέναν και αυτο προχώρησε και με τους φίλους μου.
Λίγο αργότερα η δουλειά μου ενω στην αρχή ηταν δυσκολα και δεν πληρωνόμουν καλα τα πράγματα εφτιαξαν γιατι το ηθελα να τα καταφέρω,αλλα οταν αυτό εγινε ,εγω το βαρέθηκα.
Ο γάμος ειναι αλλο κομματι ,οχι στοχος.Εγινε γιατι υπήρχε κάτι μοναδικό.
Τα παιδιά επισης.Μεγάλη ευτυχία,αλλα οχι στόχος.
Παρόλαυτα ακομα και για την αναγκη μου αυτή πηρα την ετικετα\"δε εχεις κανει τιποτα στη ζωη σου\".
Το θέμα ειναι πως οταν τα ακουω αυτα γελάω και δεν κατεβάζω το κεφάλι.
Δεύτερον νομίζω ότι υπάρχει μια σύγχυση με την \"επιβράβευση\". Όπως είχε διευκρινίσει και ο συμπεριφορικός ψυχολόγος Skinner, άλλο η \"πρωτογενής\" \"ανταμοιβή\" που έχει να κάνει με την άμεση ευχαρίστηση από αυτό που κάνω και άλλο η \"δευτερογενής\" \"ανταμοιβή\" που έρχεται \"απ\'έξω\" λόγω αυτών που κάνω (αυτό που λένε επιβράβευση). Δηλαδή εγώ μπορεί να τα γράφω όλα αυτά λόγω \"πρωτογενούς ανταμοιβής\" επειδή μου αρέσει άμεσα να γράφω για αυτά τα πράγματα (παίρνω ευχαρίστηση από την διαδικασία) η λόγω \"δευτερουγενούς ανταμοιβής\", επειδή περιμένω τους συμφορουμίτες να μου πουν \"μπράβο\". (σταθερή δευτερογενής ανταμοιβή προέρχεται από το χρήμα και από την καταξίωση). Αυτά τα δύο αλληλεπιδρούν μεταξύ τους ενώ οι δευτερογενείς ανταμοιβές υπάρχουν γιατί κάποτε \"κόλλησαν\"/\"συσχετίστηκαν\" σε/με βασικές πρωτογενείς ανταμοιβές κατα την ανάπτυξη μας. Π.χ. η σοκολάτα φέρνει απόλαυση (πρωτογενής ανταμοιβή) και το χρήμα αγοράζει την σοκολάτα (δευτερογενής ανταμοιβή). Οι πρωτογενείς ανταμοιγές φέρνουν την ουσιαστική ευτυχία/ευχαρίστηση και όχι τόσο οι δευτερογενείς ανταμοιβές γνωστές και ως επιβραβεύσεις.
δεν ξέρω γιατι εγινε για μενα τοσο σημαντική η γνωμη τους ,αληθεια καταλαβαίνω πως κάποιος δεν πρέπει να περιμένει απο τους αλλους να του αναγνωρίσουν τι εκανε σωστα και τι οχι.Αυτο που εγω νιωθω πιο εντονα ειναι οτι ΜΠΟΡΩ να ειμαι και χωρις το μπράβο τους ,αλλα επηρεάζεομαι ΠΟΛΥΥΥΥ οταν κρίνουν και επικρίνουν τα πάντα.Ειτε ως καλα ειτε ως κακα.οταν ολα πρεπει να μπουν στη ζυγαρια.
Σε κάποιες φάσεις όμως, οι δευτερογενείς μπορεί να ανεξαρτοποιηθούν υπερβολικά από τις πρωτογενείς και το άτομο να \"χάσει\" το νόημα και το λόγο που \"κάνει αυτό που κάνει\". Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο bill gates που σε μια συνέντευξη του πρόσφατα δήλωσε ότι δεν είναι ευτυχισμένος. Προφανώς ο bill σε κάποια φάση, έχοντας βάλει υπερβολικούς δευτερογενείς στόχους \"έχασε την μπάλα\" και ξέχασε τι πραγματικά τον ευχαριστούσε, δηλαδή τους πραγματικούς πρωτογενείς στόχους του. Ίσως ο bill να απολάμβανε να προγραμματίζει, αλλά όταν η εταιρεία του άρχιζε να επεκτείνεται, και ο bill προσέλαβε τον john, ton jack, και τον leeroy και αυτοί με την σειρά τους προσέλαβαν άλλους τόσους και ούτω καθ΄εξής, ο bill αφοσιώθηκε πυρετωδώς στο management και στο χρήμα, με αποτέλεσμα όταν τα απέκτησε όλα (όπου όλα=δευτερογενής ανταμοιβή) να μην ένοιωσε απολύτως τίποτα, αφού αυτά τα πράγματα δεν του έφεραν την άμεση ευχαρίστηση που περίμενε (και που ίσως π.χ. έπαιρνε παλιότερα όταν προγραμμάτιζε μόνος του στο φτωχικό του δωμάτιο!).
Οπότε ίσως να σκεφτόσουνα το κατα πόσο πραγματικά οι στόχοι που είχες θέσει ήταν \"δικοί\" σου και όχι των άλλων. Μερικές φορές και δικοί μας να είναι, πάλι τους δημιουργούμε για χάρη των άλλων και κάπου χάνουμε την μπάλα για το πόσο τελικά εκπληρώσαμε έναν δικό μας (?) στόχο. Ίσως να μην έχεις βρει πραγματικά ακόμα τον πραγματικό σου πρωτογενή στόχο/σκοπό η ίσως να τον είχες βρει κάποτε και αυτός να θάφτηκε κάτω από τα \"πρέπει\" που ίσως-εν μέρη για χάρη των άλλων- δημιούργησες. Γιατι άλλη ικανοποίηση θα πάρεις αν πετύχεις έναν δικό σου-δικό σου στόχο (π.χ.από μικρό παιδί μου άρεσε να ψάχνω για παλιά πράγματα από πάντα ήθελα να γίνω αρχαιολόγος και να μελετώ τα κεφάλια του νησιού του πάσχα και επιτέλους το πέτυχα) και άλλο αν πετύχεις τον δικό σου-άλλου στόχο (π.χ. η μαμά έλεγε η οικογένεια είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο και το πέτυχα)Είναι κάποια πράγματα που μάλλον πρέπει να λάβουμε υπ όψιν.
οι στοχοι μου μπορώ να πω οτι έρχονται και σε συγκρουση με τα θέλω των άλλων.
Όσο γι\'αυτό που λες με τους γονείς σου και με τα αδέρφια σου ισχύει. Αν κάποιος σε μικρή ηλικία (και βασικά όχι μόνο σε μικρή) επαναλαμβάνει και συμπεριφέρεται με συγκεκριμένους τρόπους επειδή έτσι πρέπει, ακόμα και να αλλάξει στάση μεγαλύτερος και να ξεχάσει και τις συνειδητές μνήμες του από τότε, μερικές φορές το συναίσθημα παραμένει το ίδιο (αυτό που έλεγε ο freud ως ασυνείδητο). Γιατί από την επανάληψη αυτό \"αυτοματοποιείται\" και ενώ άλλα σκέφτεσαι άλλα αισθάνεσαι και θέλεις να κάνεις (άλλα θέλει η καρδιά και άλλα το μυαλό που λέμε). Έτσι κάποιος μπορεί να κρύβει τον ενθουσιασμό του κοντά στα αδέρφια του γιατί φοβάται τις αρνητικές αντιδράσεις τους, όμως η συχνή επανάληψη να κάνει αυτή την αντίδραση \"αυτόματη\" και μάλιστα όχι μόνο κοντά στα αδέρφια αλλά και σε γενικότερα πλαίσια (αυτοί οι μηχανισμοί μάλλον παίζουν ρόλο γενικότερα στην ανάπτυξη ψυχολογικών προβλημάτων). Έτσι π.χ. να σταματάς την επιβράβευση όταν κάποιο άτομο σου θυμίσει σε ένα επιφανειακό επίπεδο π.χ. την αδερφή σου (π.χ. της μοιάζει εμφανισιακά) η όταν η κατάσταση που βρίσκεσαι θυμίζει σε ένα αφαιρετικό επίπεδο την κατάσταση που βρισκόσουν τότε (π.χ. ο διευθυντής σας έχει μαζέψει 3 εργαζόμενους και σου κάνει παρατηρήσεις). \'Αλλωστε η πρωσοπικότητα δεν είναι τίποτα άλλο από ένα σύνολο τέτοιων \"αυτοματισμών\" που αποκτήθηκαν σε μικρή ηλικία κατά την ανάπτυξη του εγκεφάλου (και που φυσικά ανάλογα και με τα γονίδια κάποιοι αυτοματισμοί ήταν εκ φύσεως πιο \"δυνατοί\" από άλλους. Φυσικά και το άτομο δεν έρχεται ως \"άγραφο χαρτί\" όπως πίστευαν κάποτε κάποιοι φιλόσοφοι και οι ακραίοι συμπεριφορικοί ψυχολόγοι αλλά με ένα πλούσιο ρεπερτόριο συμπεριφορών και τάσεων) Αφού εσύ λοιπόν ξέρεις \"τα ερεθίσματα\" που μπορεί να οδήγησαν στην εν μέρη αν-ικανοποίηση σου πρέπει με κάποιο τρόπο να τα επεξεργαστείς και να τα αλλάξεις (αν όντως ισχύει αυτό και δεν εκπληρώνεις πλασματικούς στόχους όπως είπα και πριν).
για εκει το παω,με ποιο τροπο ακομα δεν εχω ιδεα!!
Εδώ θα ήθελα να προσθέσω ότι ίσως αυτό που βιώνεις να είναι ένα απολύτως φυσικό πράγμα που όμως εσύ το βιώνεις στην αληθινή του φύση ενώ οι άλλοι άνθρωποι σαν ψευδαίσθηση. Δεν νομίζω δηλαδή με το που κάποιος κάνει οικογένεια να λέει \"3ος στόχος εκπληρώθηκε, 80% ευχαρίστηση\", Η ευτυχία δεν προέρχεται από αυτά, προέρχεται από \"πολλές μικρές άμεσες (όπως είπα και πριν) στιγμές\" από εκεί την παίρνουν οι άνθρωποι και νομίζουν ότι προέρχεται από την εκπλήρωση των στόχων. Άλλωστε οι μεγάλοι στόχοι εκπληρώνονται για να υπάρξουν αυτές οι \"πολλές μικρές άμεσες στιγμές\" in the first place ενώ κανένας άνθρωπος δεν σταματάει να βάζει στόχους αφού στόχοι=κίνητρα για ζωή. Οπότε πάμε πάλι στο τι πραγματικά κάνει εσένα χαρούμενη, τι σε ευχαριστεί πραγματικά και πως σχετίζονται ουσιαστικά όλα αυτά με τους στόχους που εκπλήρωσες.
Αλλο ενα φλασακι με αυτη την εκφραση..ισως το εκπληρώνονται οι στόχοι να ειναι αυτο και μονο...και εγω να ψαχνω τον θησαυρο.Αμπελοφιλοσοφίες δικές μου!!
Just my 2 cents :P
