Printable View
Τωρα σε αυτο που λες: οτι θες, να τα αντιμετωπιζεις ΟΛΑ μονη σου...ειναι γιατι αυτο?
Φοβασαι μηπως δεχθεις καποιου ειδους επικριση ζητωντας βοηθεια ή μηπως φοβασαι οτι μπορει να χαλασει κι αλλο η εικονα σου προς τους ανθρωπους που ζητας βοηθεια? Δλδ οτι μπορει να τσαλακωθεις...?
ξεφεύγω απο τα όρια όταν ΔΕΝ έχω άλλους δίπλα μου,δλδ όταν δεν με νοιάζει να κάνω κακό στον εαυτό μου γιατί δεν αφήνω κάποιον πίσω....πώς να στο πώ αλλιώς...???
μα το βλέπω οτι είμαι εξαρτημένη απο τους άλλους,γι\'αυτό και θέλω να το αλλάξω,θέλω απλά να μην πελαγώνω όταν δεν έχω κάποιον,σίγουρα έχουμε ανάγκη απο αγάπη αλλά είναι και βλακεία να μην μπορείς να κάνεις τίποτα μόνος σου,έτσι δεν είναι...??
γενικά πιστεύω πως ελέγχοντας το φαγητό ελέγχω και τη ζωή μου,όχι μόνο τις σχέσεις μου με τους άλλους...αναγνωρίζω οτι είναι λάθος...!!!!
Τωρα σε αυτο που λες: οτι θες, να τα αντιμετωπιζεις ΟΛΑ μονη σου...ειναι γιατι αυτο?
Φοβασαι μηπως δεχθεις καποιου ειδους επικριση ζητωντας βοηθεια ή μηπως φοβασαι οτι μπορει να χαλασει κι αλλο η εικονα σου προς τους ανθρωπους που ζητας βοηθεια? Δλδ οτι μπορει να τσαλακωθεις...?
φοβάμαι οτι δεν θα με καταλάβουν,δεν με νοιάζει να τσαλακωθώ και τόσο αν ξέρω οτι θα είναι για το καλό μου,αλλά οι γονείς μου για παράδειγμα θα το έκριναν με άσχημο τρόπο....
για αυτό και δεν μιλάω....δεν είναι μόνο θέμα εικόνας.....!!!!!!!!
δλδ θεωρεις οτι το φαγητο ειναι ο μονος χωρος που εισαι εσυ μ αυτο κ καθοριζεις τη σχεση μ αυτο: πολυ, λιγο, καθολου: σωστα καταλαβαινω?
υπαρχει καποιος ανθρωπος που αισθανεσαι διπλα σου?πχ. γονεις, φιλους?
φυσικα κ πρεπει να μαθουμε να κανουμε πραγματα μονοι μας. Αλλα, δεν μπορουμε να τα κανουμε ολα μονοι μας και σιγουρα δεν μπορουμε, ανα πασα στιγμη να κανουμε τα παντα. Αλλωστε ακομα κι αν ζητησεις βοηθεια σε κατι, αυτο δεν σε κανει λιγοτερο ικανη. Αφου κ παλι, εσυ καλεισαι να διαχειριστεις την ιδια την βοηθεια κ την κατασταση στην οποια σε βρισκει η βοηθεια αυτη.
ναι κάπως έτσι αφού δεν μπορώ να ελέγξω όλα τα άλλα και δεν μπορώ να βρώ και τη στήριξη που χρειάζομαι για να το κάνω,προσπαθώ να νιώθω οτι έχω τον έλεγχο έστω και σε αυτό...!!!!
κοίτα ποτέ δεν έκρινα κμαι κρίνω τη βοήθεια αλλιώς δεν θα την αναζητούσα και εδώ....απλά επειδή τα έχω φάει τα μούτρα μου με φίλους που εμπιστεύτηκα και βασίστηκα για να μπορέσω να το σταματήσω έφαγα \"πόρτα\"....γιατί μπορεί για λίγο να ήταν δίπλα μου αλλά μετά ξέχασαν τα πάντα,αυτός είναι ίσως και ο πιο σημαντικός λόγος αυτής της άρνησης μου..να μη πάρω αυτό δηλαδή που χρειάζομαι και ξαναπληγωθώ...!!!!!
γενικά φοβάμαι,πώς να στο πώ....??
τουλάχιστον αν το παλεύω μόνη μου έχω λιγότερες πιθανότητες να αποτύχω,αφού ο εαυτός σου σε προδίδει πιο δύσκολα απο τους άλλους...
σόρρυ που σου τα λέω λίγο μπερδεμένα αλλά δεν μπορώ να γράψω όλη μου τη ζωή για να καταλάβεις πώς συνδέονται όλα(δυστυχώς)ελπίζω παρ\'ολα αυτά να με \"πιάνεις\"
όχι ειδικά αυτή τη στιγμή δεν νιώθω ΚΑΝΕΝΑΝ κοντά μου....και έχω παρατηρήσει οτι άτομα που λατρεύω δεν μπορούν να είναι δίπλα μου,είτε γιατί δεν πιάνουν το \"σήμα\" οτι τους χρειάζομαι,είτε γιατί δεν θέλουν να το πιάσουν.....
τί να πώ....???
αν καποιος δεν μας καταλαβαινει σε καποια θεματα, πραγματικα δεν σημαινει οτι δεν θα μας καταλαβει σε καποια αλλα. επισης καποιες φορες, οταν οι περιστασεις ειναι σοβαρες, χρειαζεται να προσπαθησουμε να γινουμε καπου, αντιληπτοι. Χρειαζεται να παρουμε υποστηριξη. Την χρειαζομαστε. Κι αυτη δεν βρισκεται ουτε στις θερμιδες, ουτε σε κατι αντιστοιχο. Η βοηθεια ερχεται κυριως απο εμψυχα σε εμψυχα οντα. Βοηθανε κ επιμερους πραγματα, αλλα οταν οι καταστασεις ειναι δυσκολες, τιποτα δεν βοηθαει οσο ενας ανθρωπος που θελει κ μπορει να σ ακουσει.Quote:
Originally posted by lill
φοβάμαι οτι δεν θα με καταλάβουν,δεν με νοιάζει να τσαλακωθώ και τόσο αν ξέρω οτι θα είναι για το καλό μου,αλλά οι γονείς μου για παράδειγμα θα το έκριναν με άσχημο τρόπο....
για αυτό και δεν μιλάω....δεν είναι μόνο θέμα εικόνας.....!!!!!!!!
Τελος γραφεις πώς δεν ειναι μονο θεμα εικονας. Αλλα ισως και αυτο,ε? Ξερω, πως δεν ειναι κ το πιο ευκολο πραγμα στον κοσμο να δηλωνεις καπου τις αδυναμιες σου, τα κενα σου, να ζητας βοηθεια ή να δειχνεις την απογνωση σου. Αλλα κανοντας το αυτο, δεν σημαινει οτι εισαι μονο αυτα. Εισαι και αυτα. Και δεν ειναι ντροπη, παρα μονο αν εσυ το βλεπεις ετσι να διαπιστωνεις τις αδυναμιες σου. Ισα ισα που προυποθετει μια καποια ωριμοτητα.
είναι θέμα εικόνας για μένα απο την άποψη οτι θέλω να φαίνομαι και να είμαι το καλό παιδάκι όχι απο εγωισμό,αλλά απο την ανάγκη μου να μη πληγώσω τους γονείς μου και τους κάνω να νιώσουν ανάξιοι,γιατί πίστεψέ αν ήμουν μητέρα και μου έλεγε κάτι τέτοιο το παιδί μου...
θα με σκότωνε...!!!!!!θα έπαιρνα όλες τις ευθύνες πάνω μου,που δεν το πρόσεξα,γιατί να τους το κάνω αυτό....???
πίστεψέ με οι γονείς μου κράζουν τέτοιες συμπεριφορές....πώς να το δεχτούν ξαφνικά....!!!!!ειλικρινά φοβάμαι να το πώ γιατί όχι μόνο δεν θα με καταλάβουν θα φάω και καμιά τιμωρία που δεν ήμουν σωστή απο πάνω έτσι για να στρώσω....αυτό όμως δεν είναι υποστήριξη και πόσο μάλλον για κάποιον που σε δύο μήνες δίνει πανελλήνιες και θέλει ηρεμία....!!!!!!!
οκ. αποφασιζωντας ομως να μεινεις μονο ενα καλο παιδι στα ματια τους κ κατ επεκταση στα ματια ολων οσων συναναστρεφεσαι, ειναι σαν να αποφασιζεις να πνιξεις ολες τις αλλες εκφανσεις της προσωπικοτητας σου, του χαρακτηρα σου, της ιδιοσυγκρασιας σου.
Αφενος, μια πλευρα κ μονο οσο καλη κι αν ειναι, ειναι κ βαρετη, αφετερου παυεις να εισαι αυθεντικη. Κ σταματας να ανακαλυπτεις ή να ψαχνεις να βρεις αυτο που εισαι κ εκει που θες να πας.
Σε οτι αφορα την υποθεση σου οτι αν ησουν εσυ στη θεση της μαμας σου, θα σου ελεγα οτι δεν εισαι. Οποτε δεν ξερεις πώς θα ησουν, στηριζεσαι σε υποθεσεις. Κ μιας κ που το κανεις, σκεψου οτι η μαμα σου μπορει να στεναχωριοταν οπως λες μ αυτα που θα ακουγε να της λες, αλλα πιθανοτατα να χαιρονταν που της δοθηκε η ευκαιρια να σε βοηθησει σε ολο αυτο κ να μη μεινεις μονη σου, σ αυτον τον αγωνα με τον εαυτο σου.
να πώ οτι έχεις άδικο...???δεν έχεις αλλά απο την άλλη είναι τρομερά δύσκολο να μιλήσω στους δικούς μου,ποτέ δεν έχουμε συζητήσει τίποτα προσωπικό μου και τώρα ξαφνικά θα τους πετάξω τέτοιο τούβλο....???
δεν με νοιάζει μόνο να είμαι το καλό παιδί στα μάτια τους....και πέρα απο αυτό ποτέ δεν έπαψα να είμαι αυθεντική,απλά αυτό είναι κάτι που δεν θέλω να παραδέχομαι ούτε καν στον εαυτό μου....!!!!προτιμώ ακόμα και να πάω σε γιατρό και αφού τελειώσει να τους το πώ παρά να το πώ σε εκείνους.....
συν οτι αν ενδιαφέρονταν δεν θα το είχαν καταλάβει...??/
μή μου πείς οτι όταν μένεις στο ίδιο σπίτι,όσο καλός ηθοποιός και να είναι ο άλλος δεν το καταλαβαίνεις...!!!!!!!
καθε αρχη κ δυσκολη:) ...και οσο πιο αργα σιγουρα τοσο πιο δυσκολα. ομως η αρχη ειναι κ το ημισι του παντος:)
Ξερω πως οι μεγαλυτερες κ πιο πονεμενες αληθειες μας, ειναι κ δυσκολοτερο να δηλωθουν πρωτα πρωτα σε μας. Ποσο μαλλον σε αγαπημενα προσωπα, με τα οποια ζουμε..
Αλλα, καμια φορα δεν βλεπουμε αυτο που μας ποναει. Κ μπορει κ οι γονεις σου να μην βλεπουν αυτο που σε ποναει.
δεν μπορώ να πιστέψω οτι όταν αγαπάς κάποιον δεν μπορείς να δείς οτι δεν είναι καλά....!!!!!
γιατί εγώ όταν δεν είναι κλά κάποιος που αγαπάω,τον καταλαβαίνω απο χιλιόμετρα δλδ....??
μάλλον δεν θέλουν να το δούν αλλιώς θα το έκαναν!!!!
ναι κάθε αρχή και δύσκολη,αλλά αυτή για μένα είναι πολύ δύσκολη...
ειλικρινά δεν ξέρω πώς να το χειριστώ...!!!!
κάτσε, είναι οι γονείς σου σε θέση να διαβάζουν τη σκέψη σου? και ο οποιοσδήποτε κοινός θνητός δηλαδή, όχι μόνο οι γονείς σου.Quote:
Originally posted by lill
συν οτι αν ενδιαφέρονταν δεν θα το είχαν καταλάβει...??/
μή μου πείς οτι όταν μένεις στο ίδιο σπίτι,όσο καλός ηθοποιός και να είναι ο άλλος δεν το καταλαβαίνεις...!!!!!!!
αν το κρύβεις και υποκρίνεσαι, πως περιμένεις να το καταλάβουν?
εσύ ξέρεις αυτή τη στιγμή εγώ τι σκέφτομαι? τι αισθάνομαι? ποια είναι τα γούστα μου στο σινεμά?
από που να τα ξέρεις δηλαδή, αν δεν σου τα πω η ίδια?
ναι οκ...έχεις δίκιο...όμως σίγουρα έχουν προσέξει οτι δεν τρώω....!!!!
η κατσαρόλα μένει σχεδόν πάντα άθικτη...ούτε αυτό δεν μπορούν να δούν...???
ναι αλλα από το ότι δεν τρως, μέχρι ότι έχεις ολόκληρο ψυχολογικό πρόβλημα, γιατί έχεις την απαίτηση οι γονείς σου να το καταλάβουν αυτό?
μάγοι είναι οι άνθρωποι, medium? νομίζω ότι θα πρέπει να τους μιλήσεις και 2 τινά μπορεί να συμβούν:
το ένα είναι να το δεχτούν και να είναι υποστηρικτικοί απέναντι σου και να σου κάνει και εσένα φοβερή εντύπωση.
Η άλλη είναι να εκπλαγούν στην αρχή και να τσινήσουν, αλλά μετά λογικά θα το δεχτούν.
τεσπα, κάνε εσύ την αρχή και πες τους, και αν συναντήσεις δυσκολίες, πχ δε σε πιστέψουν και το αρνηθούν, ξανάγραψε εδώ και το ξανασυζητάμε.