Γιατι οι σχιζοφρενεις δεν γραφουν στα forum?

Keep κοίτα τι σου\'χω επειδή σε συμπάθησα...Νομίζω,αν θυμάμαι καλά ότι σε κάποιο πόστ είχες αναφέρει την διάγνωσή σου ως σχιζοσυναισθηματική διαταραχή...Τσέκαρε το παρακάτω....

...\"Μερικοί ασθενείς που παρουσιάζουν σχιζοφρενικά συμπτώματα εμφανίζουν επίσης και μεγάλη ευφορία ή κατάθλιψη. Είναι πολύ σημαντικό να καθορίζεται γι\'αυτούς τους ασθενείς εάν πράγματι πάσχουν από ΣΧ. ή από κάποια άλλη ψυχιατρική διαταραχή όπως μανιοκατάθλιψη ή μείζονα κατάθλιψη. Κάποιοι από αυτούς τους ασθενείς δεν μπορούν να ενταχθούν σε καμιά από αυτές τις κατηγορίες και λέγεται ότι πάσχουν από σχιζοσυναισθηματική διαταραχή.\"

και ο σύνδεσμος της σελίδας είναι http://www.stress.gr/disorder.php?id=15

Αχ kassi μου δεν ξερω μαλλον σχιζοφρενεια εχω και δεν εχω την ορεξη να μπω στο τριπακι να αυτοδιαγνωστω.
Ισως και σχιζοσυναισθηματικη διαταραχη...δεν ξερω...αμφιβαλλω και αν ξερει και ο ψυχιατρος.
Αλλα το να ψαχνω για καινουρια ταμπελλα δεν με βοηθαει σε τιποτα...εχω βρει ενα φαρμακο που δουλευει καλα σε μενα και περιμενω να βγουν και αλλα και αυτο ειναι.

Στο εύχομαι απ\'τα βάθη της καρδιάς..
Κάθε φορά που βλέπω κάτι για σχιζοφρένεια εσένα σκέφτομαι.Κοίτα σου παραθέτω μερικές ταινίες που κινούνται γύρω από τη σχιζοφρένεια και βασικά λέω να ανοίξω ένα καινούριο Θέμα με ταινίες που αφορούν συγκεκριμένες ψυχικές παθήσεις...

Movies Depicting Schizophrenia

Angel Baby (1995)
Director: Michael Rymer

Beautiful Mind, A (Universal Studios, 2001)
Director: Ron Howard

Bennie & Joon (1993)

Caveman\'s Valentine, The (Universal Studios, 2001)
Director: Kasi Lemmons

Clean, Shaven (1995)

Couch Trip, The (1988)

Caveman\'s Valentine (2001)

Don\'t Say a Word (2001)

Fisher King, The (1991)
Director: Terry Gilliam

I Never Promised You a Rose Garden (1977)-Αυτό είναι ένα πολύ διάσημο-για εμένα τουλάχιστον-τραγούδι.Ποτέ δε θα φανταζόμουν πως είχε να κάνει με σχιζοφρένεια..

Images (1972)
Director: Robert Altman

Lilith (Columbia, 1964)
Director: Robert Rossen

Outrageous! (1977)

Possessed (1986)
Director: Curtis Bernhardt

Ruling Class, The (1972)

Saint of Fort Washington, The (1193)

Shine (1996)

Stanley and the Women (BFS, 1991)
Director: David Tucker

Επίσης αν θέλει να δει τί θα πει ψύχωση, ας δει τα δελτία των ειδήσεων. Πολύ αίμα βρε παιδί μου. Κλείστε όλοι τις τηλεοράσεις ή ανοίγετέ τις μόνο για να δείτε καμμιά ερωτική (ερωτική - όχι τσοντέ) ταινία της προκοπής και θα δείτε μεγάλη βελτίωση.

Ερωτικη οχι τσοντε? Boooring:p
Οσο για το αιμα ελπιζω να το λες για πλακα...δεν εχει καμμια σχεση η ψυχωση με αιματα και τετοια...δεν ειμαστε
Holywood:)
Την ψυχωση που ειχα την ειχα χαρακτηρισει ως σαπουνοπερα...και ελεγα γαμωτο δεν μπορουσε να ειναι σε κατι σαν ταινια επιστημονικης φαντασιας μιας και ειμαι λατρης αυτων των ταινιων:D

Νομίζω πως οι σχιζοφρενείς δεν γράφουν στο φόρουμ γιατί πολλοί δεν ξέρουν ότι είναι σχιζοφρενείς,πολλοί δεν έχουν καλή επαφή με την πραγματικότητα,οπότε σιγά μη μπαίνουν να καταθέτουν σκέψεις....

Οπότε ζεις μοναξιές Κηπ...Πώς πήγε το date?Μα καλά κι εσύ 7 τα ξημερώματα;;;

Εχω βρει αρκετους (λιγους στην ουσια αν πεις οτι 1% του πληθυσμου πασχει) και εχω ανταλλαξει αποψεις.
Τελικα μερικοι τα πανε μια χαρα αλλα ειναι αλλοι που υποφερουν πραγματικα τα πανδεινα παρολη την extreme φαρμακευτικη αγωγη που παιρνουν.
Καλα πηγε το date...λιγο extreme η ωρα αλλα τι να κανουμε τετοιες ηταν οι συνθηκες:)

Χμμμ,αλληλεγγύη Κηπ..Δώσε συμβουλές......

Γειά σας κι απο μένα,

Πάνε 3 χρόνια απο τη πρωτη ψυχωτική μου εμπειρία και πλέον βρήκα το θάρρος να γράψω σε κάποιο φόρουμ. Νομίζω πως είμαστε πολύ παρεξηγημένοι εμείς με σχ.

Προτού ασθενήσω, κατάφερα να σπουδάσω στο εξωτερικό και να πάρω μεταπτυχιακό με ικανοποιητικές αποδόσεις (κάτι για το οποίο χαίρομαι ιδιαίτερα). Μετά το στρατό και στην αρχή της επαγγελματικής μου πορείας ο κόσμος μου κατέρευσε. Άρχισα να πιστεύω πως μου έχουν κάνει μάγια και οτι ο διάβολος ήρθε να πάρει τη ψυχή μου. Όσο ανόητα και αν ακούγονται αυτα για μένα ήτανε τότε η φρικτή πραγματικότητα. Αφού πήγα σε ψυχίατρο, άρχισα να παίρνω φάρμακα (Risperdal). Για 9 μήνες περίπου λειτουργούσα κάπως καλύτερα αλλα συνεχίζοντας να έχω αμφιβολίες για το τί πραγματικά έχω. Τότε σταματάω απο μόνος μου τη φαρμακευτική αγωγή και περνάω ξανά απο τη πόρτα της παράνοιας. Ξανάρχισα το φάρμακο και μετά απο 3-4 εβδομάδες κατάλαβα οτι ήμουνα τρελος. Αυτή η αποδοχή ήταν για μένα τοσο πικρή που έπεσα σε βαριά κατάθλιψη. Ήθελα να αυτοκτονήσω και ντρεπόμουνα αφάνταστα για τον εαυτό μου. Παρόλα αυτά είχα την ελπίδα πως θα μπορέσω να ζήσω μια ευτυχισμένη ζωή...

Τώρα πλέον θεωρώ πως έχω βελτιωθεί αρκετα και προσεύχομαι συνεχώς να μην υποτροπιάσω ξανα. 2 χρόνια τώρα δεν έχω χάσει ούτε μια φορά τη δόση μου. Έχω το δικαίωμα να ζήσω και εγώ σαν ενας φυσιολογικός άνθρωπος. Έχω συγχωρέσει όλους αυτούς που μου φερθήκανε άσχημα στο παρελθόν. Ευχομαι να εξαφανιστεί αυτή η ασθένεια στο κοντινό μέλον και λυπάμαι για όλους τους συνανθρώπους μου που έχουνε πέσει θύματα κακοποίησης λόγω της αρρώστιας τους.

καλωσ ηρθεσ....vince ...στην παρεα μασ..εδω δεχομαστε τον αλλον οπωσ ειναι...ο κιπ ειναι απο τα πιο αγαπημενα μελη μασ..γι αυτο πιστεψε με πωσ πολυ καλωσ σε βρηκαμε...:):):)
..ελπιζω να νιωθεισ καλητερα και να παψεισ να νιωθεισ ασχημα για τον εαυτο σου καλωσ η κακωσ τα ψυχολογικα νοσιματα ειναι κατι για το οποιο δεν φταιμε... ο καρδιακοσ ντρεπεται που νωσει η καρδουλα του???

σε φιλω. Αντα.

Γειά σου Adzik,

Χαίρομαι που μπορώ να εκφραστώ χωρίς να στιγματιστώ. Ευτυχώς νιώθω καλά με τον εαυτό μου εδώ και αρκετο καιρο και έχω σταματησει να ντρέπομαι. Είναι καλό που υπάρχει ενα τέτοιο φορουμ και θα ήταν ακόμα καλύτερο αν πιό πολλά άτομα με παρόμοια προβλήματα συμμετέχουν.

Quote:

---

Originally posted by vince
Γειά σας κι απο μένα,

Πάνε 3 χρόνια απο τη πρωτη ψυχωτική μου εμπειρία και πλέον βρήκα το θάρρος να γράψω σε κάποιο φόρουμ. Νομίζω πως είμαστε πολύ παρεξηγημένοι εμείς με σχ.

Προτού ασθενήσω, κατάφερα να σπουδάσω στο εξωτερικό και να πάρω μεταπτυχιακό με ικανοποιητικές αποδόσεις (κάτι για το οποίο χαίρομαι ιδιαίτερα). Μετά το στρατό και στην αρχή της επαγγελματικής μου πορείας ο κόσμος μου κατέρευσε. Άρχισα να πιστεύω πως μου έχουν κάνει μάγια και οτι ο διάβολος ήρθε να πάρει τη ψυχή μου. Όσο ανόητα και αν ακούγονται αυτα για μένα ήτανε τότε η φρικτή πραγματικότητα. Αφού πήγα σε ψυχίατρο, άρχισα να παίρνω φάρμακα (Risperdal). Για 9 μήνες περίπου λειτουργούσα κάπως καλύτερα αλλα συνεχίζοντας να έχω αμφιβολίες για το τί πραγματικά έχω. Τότε σταματάω απο μόνος μου τη φαρμακευτική αγωγή και περνάω ξανά απο τη πόρτα της παράνοιας. Ξανάρχισα το φάρμακο και μετά απο 3-4 εβδομάδες κατάλαβα οτι ήμουνα τρελος. Αυτή η αποδοχή ήταν για μένα τοσο πικρή που έπεσα σε βαριά κατάθλιψη. Ήθελα να αυτοκτονήσω και ντρεπόμουνα αφάνταστα για τον εαυτό μου. Παρόλα αυτά είχα την ελπίδα πως θα μπορέσω να ζήσω μια ευτυχισμένη ζωή...

Τώρα πλέον θεωρώ πως έχω βελτιωθεί αρκετα και προσεύχομαι συνεχώς να μην υποτροπιάσω ξανα. 2 χρόνια τώρα δεν έχω χάσει ούτε μια φορά τη δόση μου. Έχω το δικαίωμα να ζήσω και εγώ σαν ενας φυσιολογικός άνθρωπος. Έχω συγχωρέσει όλους αυτούς που μου φερθήκανε άσχημα στο παρελθόν. Ευχομαι να εξαφανιστεί αυτή η ασθένεια στο κοντινό μέλον και λυπάμαι για όλους τους συνανθρώπους μου που έχουνε πέσει θύματα κακοποίησης λόγω της αρρώστιας τους.

---

Αυτό με το ότι κατάλαβες ότι ήσουνα τρελός μου φάνηκε κάπως χιουμοριστικό.Λοιπόν να σου πω.Μερικές φορές όταν σκέφτομαι ότι δεν μπορώ να λειτουργήσω χωρίς χάπια και ότι είμαι καταδικασμένη σε ισόβιο χαπάκωμα πέφτω σε τρελή κατάθλιψη και ούτε μια κούτα αντικαταθλιπτικά δε με σώζουν.Θέλω να πω ότι εκτός από την κατάθλιψη που έχεις το βάρος της ασθένειάς σου σε επιβαρύνει περισσότερο.Εκτός αυτού με τα χάπια η λειτουργικότητά σου,η ενέργειά σου μειώνεται σημαντικά και αυξάνεται ο ύπνος σου και μέχρι πριν λίγο καιρό δεν είχα φίλους στενούς και διαρκείας και πιστεύω ότι ένας λόγος ήταν ο τρόπος ζωής μου με το χάπι.Όταν σε μαστουρώνει και σε εξαντλείει δεν έχεις όρεξη να κάνεις τίποτα εκτός από το να πέσεις να κοιμηθείς.Πήγαινα σε συζητήσεις και πολλές φορές μετά βίας άνοιγα το στόμα μου.Μου μιλούσαν και προσπαθούσα να είμαι σε εγρήγορση συνεχεια για να μην με πάρει ο ύπνος.Μετά από κάποια χρόνια φαρμακοληψίας είμαι καλύτερα ακόμα και αν δεν παίρνω τακτικά το χάπι.Η κατάθλιψη δεν έχει φύγει εντελώς.Με πιάνει αρκετές φορές αλλά τουλάχιστον σηκώνομαι και κάνω μια δουλειά βρε αδερφέ και αισθάνομαι άνθρωπος.Ξέρεις τι σημαίνει κορίτσι στα 21 του και από τα 17 του να χαπακώνεται και να την βλέπει ο ήλιος από το απόγευμα και μετά;Αυτό δεν δημιουργεί κατάθλιψη;Στις αρχές ξάπλωνα να κοιμηθώ και τρανταζόμουν ολόκληρη.Σκεφτόμουν πως ήμουν πριν \"αρρωστήσω\" και πάθαινα σοκ.Ακόμα και τώρα παθαίνω που σε τόσο μικρή ηλικία χρειάζομαι να τη βγάζω με χάπια.Δηλαδή τι μου μέλλει μετά να πάθω;Καλό είναι να διώχνεις όσο μπορείς αυτές τις σκέψεις απ\'το μυαλό σου.Στυλ είμαι τρελός θέλω να πεθάνω.Σκέψου ότι είναι μόνο το μυαλό κι όχι το σώμα ασθενές.Δεν έχεις έναν καρκίνο για παράδειγμα να βουλιάζεις στην χημειοθεραπεία,το αβέβαιο μέλλον και την κατάθλιψη.Και τότε θα πεις είμαι σε καλύτερη θέση και μπορώ να ζήσω....
Όταν επίσης είχα πρωτομάθει για το τι έχω είχα τρελαθεί διαβάζοντας ιστορίες ατόμων με κατάθλιψη,ιατρικές γνωματεύσεις ότι η κατάθλιψη αντιμετωπίζεται σίγουρα και έλεγα Α,οκ.Σε δύο μήνες θα είμαι όπως ήμουν πριν.Στο μέλλον αυτό δεν το είδα.Χαχα.Έμαθα δε στην ηλικία των 17 μου ότι είχα αρχίσει να είμαι ψυχαναγκαστική από την ηλικία των 10 περίπου.Ωραίο;;;;;;;Φαντάζεσα ι;Και σκεφτόμουν \"Πώς αλλάζουμε 7 ολόκληρα χρόνια με μερικούς μήνες λήψης φαρμάκων;\" και τρελαινόμουν....
Τα πράγματα βελτιώνονται.Πλήρως δεν ξέρω αλλά γίνονται σίγουρα καλύτερα.Ζω με εξάρσεις και υφέσεις της κατάθλιψης.Θα ήθελα να είχα μια στρωτή γραμμή.....
Μια ερώτηση:Πάσχεις από σχιζοφρένεια όπως ο Κηπ;Και έχω να πω ότι άκουσα για πολλούς που μετά το στρατό εμφάνισαν ψυχωσικά συμπτώματα.....Είχαν βεβαρημένο παρελθόν ήρθε και ο στρατός .Τους αποτελείωσε....Όσο για το αφήνω πίσω όλους όσους με πίκραναν με συγκίνησε γιατί νιώθω ότι σε πίκραναν πολύ...Take care!!!

Δυστυχώς Kassi, οι ψυχικές αθένειες φέρνουν την απομόνωση στους πάσχοντες. Και εγώ το πρώτο καιρό με τα φάρμακα, όπως και εσύ, κοιμόμουνα όρθιος και δέν μιλούσα πολύ. Ευτυχώς έχω κάποιους ανθρώπους να πω καμια κουβέντα και να βγώ για κανα καφέ εκτός απο τους γονείς μου (οι οποίοι με βοηθήσαν πολύ). Επίσης χαίρομαι ιδιαίτερα που μπορώ και έχω μια φυσιολογικη σεξουαλική ζωή.

Όσο για το απο τί πάσχω... μάλον σχιζοφρένεια. Δέν μου το έχει πει ποτέ αυτό ο ψυχίατρος (ψυχωσικό κάτι μου είχε πει στην αρχή), αλλα μετά απο έρευνα που έκανα στον διαδύκτιο προς τα εκεί τείνω. Μπορεί να είναι και schizoaffective disorder, ποιός ξέρει? Με τα φάρμακα πάντως, και λίγη δόση αισιοδοξίας είμαι ικανοποιημένος.

Όσο για την κατάθλιψη σου, να έχεις κουράγιο. Να ξέρεις πως το ουράνιο τόξο βγαίνει μετά τη μπόρα και οτι η ευτυχεία έρχεται απο τους ανθρώπους που θα σου δώσουν ένα απλό χαμόγελο η μια ζεστή αγκαλιά. Το να χάσεις 50 ευρώ απο το πορτοφόλι σου δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με το να χάσεις μια σταγόνα ανθρώπινης αγάπης. Πρέπει όμως να μάθει να ξεχωρίζει κανείς τα ερπετά απο τους ανθρώπους. Αυτά και καλή δύναμη.

H ψυχωσική συνδρομή είναι σχιζοφρένεια? Εδώ βλέπω ότι δεν μπορούμε να τις κατατάξουμε στην σχιζοφρένεια.

http://www.psychologia.gr/disorders/schizophrenia.htm

Πάντα είχα την εντύπωση ότι οι σχιζοφρενείς δεν εκφράζονται λογικά. Ακόμη και οι ασθενείς από ψυχική ασθένεια έχουν τις προκαταλήψεις τους βλέπετε.

Οι σχιζοφρενείς δεν εκφράζονται λογικά όταν βρίσκονται σε ψυχωτική κατάσταση, αλλα βέβαια ο κάθε άνθρωπος διαφέρει. Και πίστεψε με φίλε μου υπάρχουν λογικότατοι άνθρωποι με πολλές προκαταλήψεις και πολλά κουσούρια. Τώρα οσον αφορά αυτά που έγραψα για τη κατάθλιψη, απλά μια γνώμη ειπα με λίγη ποιητική αύρα δεν μιλάω κυριολεκτικά :) (μπορεί να λέω και μπούρδες για μερικούς) και πιστεύω πως με το να γράφω στο διαδύκτιο για το πρόβλημα μου θα βοηθήσω καποιους άλλους να νιώσουν καλύτερα.