Originally Posted by
carrie
δεν κανεις πρωτα εσυ μια προσπαθεια να ασχοληθεις με τον εαυτο σου? Που απο ο,τι εχουμε καταλαβει τον εχεις καπως παραμελησει? Κ εγω ηθελα να ερθει ενας να με σωσει και να μου λυσει ολα τα προβληματα. Αμ δε. Κανεις δεν ηρθε. Μεχρι που αρχισα να τα λυνω μονη μου και οοοοοταν βελτιωθηκε η συναισθηματικη και ψυχολογικη μου κατασταση, τοοοοτε αρχισα και να ασχολουμαι και με τους αλλους, και τοοοοτε αρχισαν να ασχολουνται και μαζι μου! Γιατι δεν ειναι οτι δεν υπαρχει καποιος να ασχοληθει μαζι σου, ειναι οτι δεν τον αφηνεις με τα καστρα που εχεις χτισει γυρω σου και τις ανασφαλειες σου. Ηθελα να ξερα πως μεγαλωσες! Μου θυμιζεις πολυ εντονα τον πρωτο μου φιλο, ο οποιος ηταν και αυτος βια αιματα σπλαττερ σιριαλ κιλλερς και αηδιες απο μικρος, και οτι αλλο ανατριχιαστικο φανταστεις, ροκ μεταλ, του εφταιγε η κοινωνια του φταιγανε ολοι η ελλαδα φυσικα πρωτα απο ολα, ειχε νικνειμς που εκδηλωναν το κενο και την προβληματικοτητα του χαρακτηρα του, ελεγε οτι ηταν μηδενιστης και φυσικα οχι νορμαλ, και πολλα αλλα και αυτοκτονικες τασεις ειχε βεβαιως βεβαιως, αλλα καπως σωζοτανε με το γεγονος οτι δουλευε και ηταν δραστηριος ειχε χομπυ κτλ και κοπελες κυνηγαγε, (και ενοσω ηταν μαζι μου χαχα), και μαλλιατουφας αξυριστος ητανε, και μπλουζες με μανγκα φοραγε να ξεχωριζει. Απαπα. Τι μου θυμισες... Μπρρρρ. Σε τι φαση ημουν Χριστουλη μου και ειχα μπλεξει με αυτο το ατομο.