δεν αντεχω αλλο να ζω με ζαλη ασταθεια...

Γεια σου ζωζα. Είμαι ολοκαίνουρια στο site αλλά σχετικά παλιά στο θέμα των κρίσεων και των αγχωδών διαταραχών.

Αφού έχεις ζαλάδες θα πρέπει πρώτα απ'όλα να κοιτάξεις τον θυροειδή σου. Θα εκπλαγείς με το πόσο αυτό επηρεάζει σωματικά και ψυχολογικά.

Άμα το εξετάσεις και αποκλείσεις αυτό το ενδεχόμενο, τότε πρέπει επειγόντως να πας σε έναν ψυχίατρο-νευρολόγο να σου κάνει μια διάγνωση. Μην απορρίψεις τα φάρμακα κυρίως τα αντικαταθλιπτικά, όπως το seropram που δεν εθίζουν ούτε είναι βαριά για τον οργανισμό όπως τα Zanax που σε κάνουν ζόμπι. Επίσης, μην αποκλείσεις τα ήπια ηρεμιστικά/αγχολυτικά γιατί μετά από τόσα χρόνια, αντιμετωπίζεις πλέον χρόνιες κρίσεις πανικού. Είναι όπως οι πληγές. Και αυτό θέλει την θεραπεία του..

Για τώρα, αυτό που μπορείς να κάνεις άμεσα και από μόνη σου είναι να αγοράσεις από ένα φαρμακείο Μαγνήσιο αναβράζον και να παίρνεις ένα την ήμερα, το μεσημέρι μετά το φαγητό. Το μαγνήσιο δρα ευεργετικά στο νευρικό σύστημα και σήμερα θα δεις διαφορά :)

Τέλος, αφού βγει γνωμάτευση από τον ψυχίατρο, θα χρειαστείς ψυχολόγο. Θα σου πρότεινα να μην βασιστείς σε ψυχίατρο να σε βοηθήσει ψυχολογικά εκτός βέβαια άμα είναι τόσο καλός και είναι τόσο καλή η χημεία μεταξύ σας. Συγκεκριμένα, χρειάζεσαι γνωσιακή ψυχοθεραπεία. Δεν είμαι καμιά γιατρός, απλά μετά από 4 χρόνια κρίσεων, κατάθλιψης, αγχωδών διαταραχών και εβδομαδιαίας παρακολούθησης από ψυχίατρο, πήρα την απόφαση να πάω σε ψυχολόγο και μέσα σε μισό χρόνο συνεδρίας παρατήρησα φοβερή διαφορά πνευματικά.

'Εχοντας μαζέψει λοιπόν κάποιες βασικές γνώσεις και βλέποντας το πρόβλημα σου, είπα να τις μοιραστώ μαζί σου μήπως σε βοηθήσουν :)

justsayes σε ευχαριστω πολυ για την βοηθεια.. μαγνησιο δεν εχω δοκιμασει να παιρνω..παλιοτερα ειχα παει σε νευρολογο ειχα κανει θεραπεια με seroxat για εναμιση χρονο..μετα τα σταματησα δεν ηθελα να εξαρτ6ωμαι απο αυτα...σε ψυχολογο δεν εχω παει ποτε..εχει κανεις παραδειγμα που εγινε καλα με ψυχοθεραπεια?και ποσο καιρο χρειαζεται?ποσα χρηματα παιρνουν...?"¨βασικα αυτη η ασταθεια-ζαλη με εχει κουρασει δεν μπορω να κανω τιποτα και να παω πουθενα..............

Kι εγω εδω να δηλωσω παρουσα με ζαλαδες εδω και....πανω απο χρονο...απελπισμενη και γω, τα νευρα μου σπασμενα πολλες φορες και να αισθανομαι οτι δε θα περασουν ποτε...ωρες ωρες λεω παρτο επιτελους αποφαση και ΜΗΝ ΑΣΧΟΛΕΙΣΑΙ!!! οΜΩς το μυαλο ολο εκει θα επιστρεψει...εγω παλι συνεχιζω κανονικα τη ζωη μου, τα κανω ολα απο πεισμα...απλα...στενοχωριεμα ι να χανω ομορφες στιγμες..αυτο ειναι που με πληγωνει, οι ομορφες στιγμες που καποιες φορες τις μαυριζω...Ευχομαι πολλη δυναμη σε ολους μας!!!

ΚΑΛΗΜΕΡΑ.ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΩ ΚΑΙ ΓΩ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.ΒΡΗΚΕΣ ΑΚΡΗ;

Παιδια καλησπέρα!Είμαι καινούρια στο forum.Είμαι 20 χρονών και η αγχώδης διαταραχή μου χτύπησε την πόρτα στα 15 μου χρόνια όταν μπήκα σε αεροπλάνο και είχα μια αρκετά δύσκολη πτήση.Από τότε άρχισα να φοβάμαι πολύ το θάνατο και ο,τιδήποτε έχει να κάνει με την υγεία μου.Εκανα ψυχοθεραπεία για 7-8 μήνες και όλα άρχισαν να κυλούν και πάλι καλύτερα κι απο πριν.Όταν ήρθε η στιγμή να δώσω πανελλήνιες,φαίνεται πως το άγχος επεστρεψε και όλοι οι φόβοι σχετικά με την υγεία μου είναι πίσω!Συγκεκριμένα τις τελευταίες μέρες νιώθω έντονες ζαλάδες και αστάθεια.Φοβάμαι να σηκωθώ απο το κρεβατι το πρωί γιατι ξέρω οτι θα ζήσω τον ίδιο εφιάλτη.Δυσκολευομαι να ζήσω και να ευχαριστηθώ την καθημερινοτητα μου.Τις ίδιες ζαλάδες τις νιώθω κατα καιρούς τα τελευταία 2 χρόνια αλλά περνάνε κάπως όταν καταφέρνω να καταλαγιάσω το άγχος μου.Θα μπορούσα να ζω ευτυχισμένη γιατι γενικοτερα έχω μια υπεροχη σχέση,μια φοβερη οικογένεια και φιλους που με στηρίζουν κι όμως κάθε μερα νιώθω όλο και πιο πολύ να χάνω το χαμόγελο μου...Λέτε αυτή τη φορά να έχω κάτι παθολογικό?Φοβάμαι πάρα πολυ...

Quote:

---

Originally Posted by Αντι

Παιδια καλησπέρα!Είμαι καινούρια στο forum.Είμαι 20 χρονών και η αγχώδης διαταραχή μου χτύπησε την πόρτα στα 15 μου χρόνια όταν μπήκα σε αεροπλάνο και είχα μια αρκετά δύσκολη πτήση.Από τότε άρχισα να φοβάμαι πολύ το θάνατο και ο,τιδήποτε έχει να κάνει με την υγεία μου.Εκανα ψυχοθεραπεία για 7-8 μήνες και όλα άρχισαν να κυλούν και πάλι καλύτερα κι απο πριν.Όταν ήρθε η στιγμή να δώσω πανελλήνιες,φαίνεται πως το άγχος επεστρεψε και όλοι οι φόβοι σχετικά με την υγεία μου είναι πίσω!Συγκεκριμένα τις τελευταίες μέρες νιώθω έντονες ζαλάδες και αστάθεια.Φοβάμαι να σηκωθώ απο το κρεβατι το πρωί γιατι ξέρω οτι θα ζήσω τον ίδιο εφιάλτη.Δυσκολευομαι να ζήσω και να ευχαριστηθώ την καθημερινοτητα μου.Τις ίδιες ζαλάδες τις νιώθω κατα καιρούς τα τελευταία 2 χρόνια αλλά περνάνε κάπως όταν καταφέρνω να καταλαγιάσω το άγχος μου.Θα μπορούσα να ζω ευτυχισμένη γιατι γενικοτερα έχω μια υπεροχη σχέση,μια φοβερη οικογένεια και φιλους που με στηρίζουν κι όμως κάθε μερα νιώθω όλο και πιο πολύ να χάνω το χαμόγελο μου...Λέτε αυτή τη φορά να έχω κάτι παθολογικό?Φοβάμαι πάρα πολυ...

---

Να ξέρετε πάντως ότι ο ίλιγγος και η ζάλη είναι λόγω μειώσεως του αίματος στον εγκέφαλο που προκαλείται από σύσπαση των αγγείων που προκαλείται από το άγχος όταν είναι ψυχολογικός και λόγω λαβυρίνθου όταν είναι παθολογικός.Ο λαβύριθνος είναι ένα τμήμα του αυτιού που ελέγχει την ισορροπία.Αν φύγουν κάτι μικρά άλατα που έχει νομίζεις ότι πέφτεις από το Λευκό Πύργο.Έχω πάθει ίλιγγο μία φορά και με ένα φαρμακάκι το πήρα μια φορά και αυτό.Όλοι εσείς ενδέχεται να έχετε θέμα με το λαβύρυνθο και να μην έχετε τίποτα ψυχολογικό.Οπότε πάτε σε ωριλά να σας ελέγξει.Υπάρχει μία μικρή άσκηση που θα σας βοήθησει να επαναφέρετε τα άλατα στο αυτί σας στη θέση ισορροπίας και ίσως θεραπευτείτε.Μπορεί να είναι καθαρά παθολογικό και όχι ψυχολογικό το θέμα σας.Πάτε πρώτα σε ωριλά ή παθολόγο μπας και σας πει την άσκηση αυτή και θεραπευτείτε.Την βρίσκεις και στο ίντερνετ.Στρίβεις νομίζω το κεφάλι 45 μοίρες κάτι τέτοιο.Ξεκινάτε από τα εύκολα πρώτα.Ίσως τα άλατα σου έφυγαν από τη θέση τους από αυτή τη δύσκολη πτήση που λες.Η μάνα μου το έπαθε από το λούνα παρκ πριν χρόνια.

Καλησπερα και απο μενα!
Ειμαι 25 χρονων και εχω αγχωδη διαταραχη τα τελευταια 4-5 χρονια. Μετα απο πολλες εξετασεις αξονικες καθως και ψυχοθεραπειες εχω να πω οτι τα συμπτωματα παντα θα ερχονται καποιες φορες και ισως καλο ειναι να μαθουμε να ζουμε με αυτο. Η ασταθεια και ο ιλιγγος ισως ειναι συμπτωμα επειδη δεν νιωθουμε οτι κανουμε σταθερα βηματα στη ζωη μας. Ισως αν δε τους διναμε τοση σημασια και δεν εστιαζαμε σαυτο και το παρατηρουσαμε απεξω να μειωνοταν. Δεν λεω οτι το χω καταφερει αλλιως δεν θα εψαχνα παλι για ζαλαδες και συμπτωματα στο google αλλα το να σκεφτομαστε ολη μερα τις ζαλαδες δεν οδηγει πουθενα. Χρειαζεται ψυχοθεραπεια για να μπορεσει καποιος να αρχισει να διαχειριζεται αυτα τα συμπτωματα και η οποια θα βοηθησει και γενικα στο να γνωρισουμε τον εαυτο μας. Η κριση πανικου οπως μου ειχε πει καποιος γιατρος δειχνει οτι ειμαι ζωντανη! Και οντως εχει δικιο! Σκεφτειτε αν δεν ειχατε δυναμη και δεν μπορουσατε να ανταπεξελθετε σε ολες αυτες τις καταστασεις θα κανατε μια ωραια καταθλιψουλα θα τα παρατουσατε ολα και θα σας φροντιζαν οι δικοι σας. Ομως αντι γιαυτο εχουμε κρισεις!Νομιζω καταλαβαινετε τι θελω να πω.
Επισης κατι αλλο για σκεψη, διαβασα σε ενα βιβλιο του π. Φιλοθεου Φαρου οτι οι ανθρωποι που εμφανιζουν νευρωσεις φοβουνται να αναλαβουν την ευθυνη της ζωης τους με αποτελεσμα να παρουσιαζουν ολα αυτα τα συμπτωματα και να εχουν δικαιολογιες ωστε να αναβαλουν συνεχως αυτο που πρεπει να κανουν.
Δεν ειμαι ξερολας και ουτε ελυσα το προβλημα μου. Παλευω καθε μερα. Εχω καποιες φορες αγοραφοβια εχω ζαλαδες κρισεις πανικου πολλες φορες κλαιω ειδικα μετα απο μια κριση αλλα δε θα το βαλω κατω. Και οσο κ αν ζαλιζομαστε αυτα τα ποδια ακομα μας κρατανε ορθιους. Τα φαρμακα μπορουν να βοηθησουν εν μερει. Αλλα για να μπορεσουμε να λυτρωθουμε κι να το διαχειριστουμε καλο ειναι να δουλεψουμε με τον εαυτο μας. Ευχομαι καλο κουραγιο σε ολους καλη χρονια και να χαμογελατε! :)

Κουραγιο φιλη μου κ για το παιδακι σου,Ειναι 2 τα ενδεχομενα,ειτε ειναι καθαρα ψυχολογικο κ νιωθεις ετσι απο στρες κ σου σωματοποιειται ειτε σαν αυτο που επαθα αυτο πασχεις απο αναιμια κ χρειαζεσαι σιδηρο,εγω ζαλιζουμουν ειχα σιδηροπενικη αναιμια εκανα εξετασεις αιματος πηρα σιδηρο τωρα ειμαι καλα

Και γω παιδια στα ιδια εδω και 2 χρονια ζάλη, αίσθημα οτι καταρρέω, οτι πέφτω, οτι παθαίνω εμφραγμα και τα λοιπα.. Βέβαια σε ολα αυτα προσθέστε και μια διαρκή ανακατωσούρα , σαν τάση για εμετο.. Όλα αυτα γίνονται πολύ χειρότερα όταν είμαι σε κόσμο.. Πολλές φορές κάθομαι σε καρέκλα και κρατιέμαι γιατί νομίζω οτι θα πέσω( τρέλαααααα).. Η αγχώδης διαταραχή όπως μου είπε ενας πολύ καλός ψυχίατρος χτυπάει πάντα στο πιο ευαίσθητο σημείο του καθενός και αυτο που ταυτίζεται με τον αιφνίδιο θάνατο.. Η Ζάλη την συνδυάζεις με εγκεφαλικό, ενω τον πόνο στο στήθος και την ταραχή με καρδιακό. Αν το σκεφτούμε καλά όλοι μας πάνω κάτω εκεί πονάμε.(καρδιά και κεφάλι) γιατί πολύ απλά φοβόμαστε μην πεθάνουμε ξαφνικά.. Σε μένα προσωπικά όλα αυτά ξεκίνησαν όταν έχασε η μητέρα μου την κολλητη της απο εμφραγμα.. Απο την στιγμή π μ είπε ότι ένιωσε ζάλη και ναυτία αμέσως άρχισα σταδιακά να εμφανίζω το προβλημά μου. Ο μεγαλύτερος φόβος μου εξάλλου είναι να μην πάθω εμφραγμα.. Οι ζαλάδες εξαφανίζονται με 2-3 ποτάκια! την επόμενη μέρα όμως επιστρέφουν δριμύτερες..

christygr πολυ ωραια η απαντηση σου... :D

2 μηνες με απαλη ζαλη και ασταθεια στην παραμικρη κινηση του κεφαλιου ,εκανα τις περισσοτερες εξετασεις και ειναι οκ αλλα δεν μπορω να πιστεψω οτι ειναι αγχος , οταν με επιασε ολα πηγαιναν περιφημα εχω παει σε πολλους γιατρους δεν βρηκαν κατι ,δεν ξερω εχει περασει πολυς καιρος τωρα και αρχιζει και με τρελενει

εχεται κανει καμια ομαδα facebook skype για πιο αμεσα μηνυματα ?

Επανέρχομαι και πάλι, μετά από 2 χρόνια ηρεμίας.
Τα συμπτώματα που είχα προ 2 ετών και μ' έστειλαν στον ψυχίατρο και σε επιτυχή φαρμακευτική αγωγή, δυστυχώς επανήλθαν. Εδώ και λίγες μέρες υποφέρω από πονοκέφαλο, ζαλάδα και ταχυπαλμίες σε συνδυασμό με έξαρση στο αυχενικό μου. Τον τελευταίο καιρό έχω αρχίσει κι αγχώνομαι έντονα μήπως κάποιος από την οικογένειά μου και ειδικά το παιδί μου, πάθει κάτι κακό. Συμπληρωματικά, αναφέρω πως η κόρη μου, ηλικίας 11 ετών, ένα χαρούμενο και εξωστρεφές παιδί με πολλούς φίλους και ασχολίες, έχει πάθει ήδη 2 κρίσεις πανικού και επισκέπτεται παιδοψυχολόγο. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό και με την κατηγορία από αγαπημένους ανθρώπους ότι "εσένα βλέπει το παιδί και κάνει τα ίδια", άρχισαν να με αγχώνουν και πάλι ώσπου σωματοποιήθηκε το άγχος αυτό. Εζησα 2 χρόνια ήρεμα εκ των οποίων μόνο τους πρώτους 9 μήνες έπαιρνα φάρμακα,, πίστεψα ότι το ξεπέρασα για πάντα και τώρα ξανά τα ίδια. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου σκέφτομαι μήπως έχω κάτι τελικά αλλά διώχνω αυτή τη σκέψη αναλογιζόμενη ότι τα ίδια ακριβώς συμπτώματα είχα παλιότερα. Θέλω να προσπαθήσω να τα εκλογικεύσω ώστε να μου περάσουν. Θεωρείτε ότι μπορώ να τα καταφέρω χωρίς να επισκεφτώ και πάλι τον ψυχίατρο;

kalhspera..egw pali tha sou poteina na kaneis synedries me psyxologo kai na bgaleis ayta pou se mayrizoun me ton logo. einai fanero pws exeis egklwbistei sta 4 sigma pou odhgoun ston paniko. swma - skepsh- synaisthima - symptwma. an katafereis na spaseis ayto ton faylo kyklo kai na ton katanohseis katarxhn ta symptwmata tha ypoxwrhsoun. mou to eipe enas psyxiatros sthn prwth krish panikou pou epatha kai me bohthhse poly. o idios mou eixe pei arketes fores mesa sthn mera na pairnw bathies eispnoes apo to stoma kai grhgores mexri na zalistw. etsi katafernoume ena fysiko hlektosok ston egkefalo mas kai parallhla apomythopoioyme tis zalades pou den exoun logo fanero toulaxiston na yparxoun. se farmaka egw pairnw pou kai pou baleriana h fytikh h se xapi ths lanos kai me bohthaei arketa. ta problhmata ths zwhs pantws den ta lynei kanena xapi kai magika trik. stratologhse thn logikh sou kai thn peithw sou pws den exeis kati organiko, shkwse ta manikia sou kai orma ths....kserw einai dyskolo alla poios eipe pws h zwh einai eykolh!

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση. Προσπαθώ να το πάρω αλλιώς αλλά δεν είναι εύκολο να καταπνίξω την υπερβολική ανησυχία μου για τους αγαπημένους μου ανθρώπους.