χμμμ....επειδη με ρωτατε και οι δυο περιπου το ιδιο πραγμα,θα απαντησω και στις δυο σας.
ανεκαθεν (λογω χαμηλης αυτοεκτιμησης) χρειαζομουν εναν ανθρωπο διπλα μου να μου δινει ωθηση προς τα μπρος και να με επιβραβευει.
η μητερα μου,θα μου εδινε ωθηση και επιβραβευση μονο στην περιπτωση που θα της ελεγα οτι θελω να γινω στελεχος σε πολυεθνικη,πυρηνικος φυσικος στον δημοκριτο ή αστροναυτης (λεμε τωρα...χρησιμοποιω μια δοση υπερβολης...)
εντομεταξυ εξακολουθω να ειμαι τρομερα αγχωμενη σχετικα με το αυριανο πρωτο ραντεβου μου στο κεντρο ημερας.
πειτε μου please κατι για να με ξεαγχωσετε...