Συμφωνώ απόλυτα Μαρίνα μου.
Μου άρεσε η επισήμανση πως πρέπει να είμαστε προσεκτικοί με τις επιλογές θεραπείας που φαινομενικά μπορεί να δείχνουν εξοικονομιτικές από άποψη χρόνου, χρήματος αλλά στην ουσία κάτω απ'το περιτύλιγμα να υπάρχει χάσιμο.
Και συμφωνώ επίσης ότι πρέπει να ξεκινάμε βήμα βήμα και ήπια.
Υπάρχει μια τάση γενικά θα μιλήσω ' fast food' για πολλούς με αποτέλεσμα για παράδειγμα η εξοικονόμηση χρήματος ή χρόνου πείνας (ας μιλήσω μεταφορικά μιας κ είπα για φαστ φουντ) μακροχρόνια επιφέρει μεγαλύτερο κόστος από ότι κέρδος.
Προσωπικά, όταν μίλησα για οικονομία χρόνου- χρήματος εννοούσα με την προυπόθεση ενός καλού αποτελέσματος.
Λαμβάνοντας υπόψιν και τον τρόπο που θεωρώ πιο επικερδή για τον εαυτό μου συνδυάζοντας πολλές παραμέτρους.
Αν γυρνούσα κάποια χρόνια πίσω στη φάση που ήμουν εντελώς δυσλειτουργική θα επέλεγα σίγουρα συνδυασμό φαρμακοθεραπείας και ψυχοθεραπείας, χωρίς 2η σκέψη. Η κακή εμπειρία που είχα από τότε ήταν η μη αναγνώριση από ειδικούς της ανάγκης μου με αποτέλεσμα να περάσω μεγάλο ψυχοφθόρο διάστημα που ούτε κατά διάνοια δε θα ήθελα να ξαναζήσω. Νομίζω πως τότε έχασα πολύτιμο χρόνο.
Τώρα επιλέγω ψυχοθεραπεία ασυζητητή.
Αλλά ακόμα και για την ψυχοθεραπεία ο χρόνος είναι πολύτιμος. Και στον κερδισμένο χρόνο έγκειται να βρεθεί ο κατάλληλος ειδικός, με την κατάλληλη κατάρτιση, τη χημεία, η κατάλληλη προσέγγιση, η αναγνώριση του αποτελέσματος στη ζωή μας κ άλλα που δε μου έρχονται πρόχειρα τώρα.
Αυτά, για να διευκρινίσω τι εννοούσα εγώ λέγοντας οικονομία χρόνου, χρήματος :)
Αλλά δε θα μπορούσα να πω ποτέ ότι οι παράγοντες χρόνος χρήμα είναι αμελητέοι ή μη σημαντικοί για τη ζωή μου.