Quote:
Originally posted by weird
Κασσι
λες \"δεν ηθελα να προχωρησω αλλο, ειχα δει πολλα\". Το κατανοω διοτι εχω φτασει κι εγω σε ενα τετοιο τελμα. Δεν εκανα αποπειρα, αλλα το σκεφτομουν τοσο εντονα που φοβηθηκα τον εαυτο μου και πηρα τους δρομους, αρχισα να τρεχω. - Κι εγώ φοβήθηκα τον εαυτό μου...Δεν είχα την δύναμη να βάλω τέρμα και αυτό μού είπαν να μη με λυπεί αλλά ότι είναι δείγμα υγείας...
Σε σχεση με αυτα που ξερω για τον Λιαντινη, κατανοω οτι η φραση \"δεν θελω να ζησω αλλο, εζησα ηδη πολλα\" με την εννοια οτι απο δω και περα, μετα την κορυφωση- Οι κορυφώσεις μπορεί να είναι άπειρες...Λένε οι Κινέζοι-που τους θεωρώ τον σοφότερο μετά τον δικό μας, βεβαίως βεβαίως, λαό-\"Ό,τι γεμίζει πρέπει να ξαναδειάσει για να ξαναγεμίσει.\"Κάπως έτσι....διάβασα σε ένα από τα βιβλία για το Ι Τζινγκ....Κι εγώ τότε, στα μόλις 15 μου, ένιωθα το τέρμα αλλά χρειάστηκαν μερικοί μήνες με αναφρανίλ για να αναθεωρήσω..Η αλήθεια δεν είναι μία..αλλά πολλές...Για εμένα, έλεγε ένας δάσκαλος μου, ο τοίχος αυτός είναι πράσινος,για έναν με δυσχρωματοψία ο τοίχος είναι κόκκινος.........Ό,τι πλάθει το μυαλό μπορούμε να το νικήσουμε,να το αναπλάσσουμε και να το αναθεωρήσουμε ...Το μόνο που δεν νικούμε είναι τον βιολογικό θάνατο.Ναι,η αυτοκτονία είναι δικαίωμά μου...Ο παλιός μου ντόκτορ άλλωστε έλεγε: \"Εγώ δεν μπορώ να βοηθήσω κανέναν χωρίς την συγκατάθεσή του...\" Μα,μου σου, του τού έλεγα..Θα τον αφήσετε να αυτοκτονήσει;;Και εκεί που φτάνεις στην ύστατη κατάθλιψη,ύστερα από φρικτή καταπίεση αισθάνεσαι πως το μόνο σου δικαίωμα που δεν μπορεί κανείς να σου στερήσει είναι αυτό της επιλογής στην ζωή ή στο θάνατο...Εν τέλει πήρανε οι άνθρωποι κάποιο μήνυμα από τον Λιαντίνη;;Δεν θα μπορούσε εν ζωή να άλλαζε μέρος αυτής της κοινωνίας με την διαμαρτυρία του;;;;;Δεν θα μπορούσε να είχε παράγει και άλλο έργο;;;;;Η αυτοκτονία δικαίωμα του καθενός είναι.....Αλλά ας μην διδάσκουμε μια ηττοπαθή,αυτοκαταστροφική τάση ως την επίλυση σε κάθε μας πρόβλημα..Τι κουράγιο θα παίρνω εγώ και ο κάθε καταθλιπτικός-βλ.Ίντερ-που παλεύουμε με νύχια και με δόντια,με αντικαταθλιπτικά και ψυχοθεραπείες για να ζήσουμε;;Ότι όλα αυτά είναι μάταια σε μια μάταιη ζωή;;;;;;Ρίχνω κι έναν αγαπημένο μου στίχο..\"Τίποτα δεν πάει χαμένο στην χαμένη σου ζωή..Τ΄όνειρό σου ανασταίνω και το κάθε σου γιατί\" θα ζω σε μια χλιαρη επαναληψη, θα ηταν μια πιθανοτητα να βρισκεται κοντα στα οσα ενιωσε αυτος ο ανθρωπος. Πολλα εχουν ειπωθει, απο καθε πηγη και διαφορετικα. Πχ. αυτο που λες δεν το ανεφερε στο βιβλιο που επεσε στα χερια μου. Δεν μπορω να κρινω αν ηταν η οχι παθολογικος, αποδοκιμαζω σιγουρα την πραξη του, ωστοσο η αυτοκτονια ειναι \"δικαιωμα του καθενος\". Και του απελπισμενου, και του διανοητικα αρρωστου, και του ευτυχισμενου, και οποιου θελει να περασει ενα μηνυμα μεσω αυτης( κατι τετοιο εκανε νομιζω ο Τσομσκι).
Τωρα για τον μπουσκαλια πραγματικα δεν εχω ιδεα αλλα με πικρανε. Ενιωσα σαν να απετυχε να ενσωματωσει τη θεωρια του στην πραξη, δεν ηθελα καν να τελειωσω το βιβλιο του οταν το ακουσα οτι ηταν αυτοχειρας. Εχασαν τα διδαγματα του το βαρος τους για μενα. Ναι εν μέρει κι εδώ κολλάει το: \"Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτης.\",αλλά ο Μπουσκάλια σε εκείνη την περίοδο της ζωής του έγραψε με έμπνευση-ελπίζω χεχε,μερικά αξιόλογα βιβλία..Δεν μπορούμε ούτε αυτού να του στερήσουμε τις στιγμές που είδε την ζωή μέσα από αυτό το δημιουργικό πρίσμα και θέλησε να την βάλει στα βιβλία του...
Πως το κανεις? το να εισαι δασκαλος και να αυτοκτονεις? Χωλαινει λιγο εδω το διακιωμα σου. Γιατι εχεις ανεβει ενα σκαλοπατι πιο πανω απο τη στενη σου ατομικοτητα, εισαι περισσοτερο δημοσιος.
Και στις δυο περιπτωσεις, το κατακρινω.
