Δεν είναι για σένα αυτό το thread, οπότε καλά θα κανείς...!
Printable View
Δεν είναι για σένα αυτό το thread, οπότε καλά θα κανείς...!
......
αχ alexandros3 αυτό το βράδυ πονάει πολύ μέσα μου.
παιρνάνε οι εικόνες μπροστά μου, όλα όσα έζησα μαζί του.
πονάει πολύ μέσα μου. πόσο εγωϊστρια είμαι; υπάρχουνε τόσα προβλήματα εκεί έξω. και εγώ εκεί. σε αυτόν. στο δικό μου πρόβλημα.
δεν έχω σταματήσει να κλαίω από της 11 και κοντεύει 12.
πως να σώσω τον εαυτό μου; πονάει πολύ μέσα μου. πόσο ακόμη;
αυτός ο χρόνος που όλοι λένε οτι είναι ιατρός, γιατί αργεί τόσο;
τόσα γιατί μέσα μου. με ένα γιατί είμαι συνέχεια.
ΣΩΣΕ ΜΕ χρόνε.
siga_siga κοιταξε να χαλαρωσεις λιγο. μην καθεσε μεσα στο σπιτι κ μην αφηνεις τον εαυτο σου να σκεφτεται συνεχεια,ξερω πολυ δυσκολο πραγμα γιατι ολοι πιστευω εδω το κακο που εχουμε ειναι να σκεφτομαστε συνεχεια.. ωρες ωρες κ εγω σκεφτομαι τον εαυτο μου κ λεω πω πω κ απορω πως ειναι δινατον τοσες χιλιαδες αρνιτικες σκεψεις κ εικονες να επισκεπτοντε το μυαλο μου.
υπομονη κουραγιο πιστη κ θεληση νομιζω χρειαζετε για αυτο που περνας..
εχτες ηρθε η αδελφη μου στο σπιτι μου καθησε λιγο κ την ειδα εντελως χαλια,την ρωτησα τη συμβαινει κ πραγματικα συγκλονιστικα ειχε γυρισει απο κηδια μιας φιλης της που ηταν 19 χρονων κουκλα αλλα εδω κ 1 χρονο ηταν στα κρεβατια νοσοκομειων με καρκινο σε ολο της το σωμα..
μπορει να φανει αστοχο αυτο που ειπα αλλα το ειπα για να δειξω κ να καταλαβω κ εγω κ οτι τελικα χρειαζετε να κοιταμε μπροστα κ να πρωχωραμε γιατι οσο δυσκολη κ αν ειναι η ζωη εμεις ζουμε....
κανε μια καινουρια σχεση και θα βγεις απο το τελμα.
τουλαχιστον θα απεγκλωβιστεις απο κει που εισαι.
Δεν ειναι η πιο σωστη λυση, αλλα ειναι κατι που ειναι μεσα στις δυναμεις σου να το κανεις.
Σιγά-σιγά, δεν ξέρω αν υπάρχει τρόποσ να βοηθηθείς εκτός απ το να περιμένεις να περάσει ο πόνος.
Εν τω μεταξύ, όσο να συνέλθεις, γνώμη μου είναι να ασχοληθείς με πράγματα που σ αρέσουν και μπορούν να σε απασχολήσουν πχ αγόρασε βιβλία και χάσου μέσα σ αυτά, βγες πήγαινε σινεμά και δες όλα τα έργα που έχει ή ξεκίνα γυμναστήριο και κοπανίσου μέχρι να λιώσεις.
Αμα αρχίσεις και νιώθεις καλύτερα, τότε έρχεται ο καιρός για έρωτες και σχέσεις... σε ισότιμη βάση όμως ε?
Όσο για τον τύπο, ένας μλκς είναι... όχι γιατί έφυγε, (ο καθένας είναι ελεύθερος να πάει όπου θέλει αν δεν είναι ευχαριστημένος), αλλά γιατί δεν έδωσε μία για τα δικά σου συναισθήματα. Δεν σε υπολόγισε, απλώς έκανε παιχνίδι.
΄Το πάθημα, μάθημα για την επόμενη φορά,γλυκιά μου.
Καλή δύναμη, και να σαι σίγουρη, θα σου περάσει!!
Quote:
Originally posted by imagine
Όσο για τον τύπο, ένας μλκς είναι... όχι γιατί έφυγε, (ο καθένας είναι ελεύθερος να πάει όπου θέλει αν δεν είναι ευχαριστημένος), αλλά γιατί δεν έδωσε μία για τα δικά σου συναισθήματα. Δεν σε υπολόγισε, απλώς έκανε παιχνίδι.
δεν συμφωνω με την αρνητικη κριτικη των οσων δεν μας φερθηκαν οπως επρεπε.
Ο τυπος ηταν καλος για να προβιβαστει σε εραστη της κοπελας, αλλα κακος οταν δεν συμβιβαδιζει με τα δικα μας θελω??
Ναι δεν την υπολογισε και εκανε παιχνιδι,
και λοιπον?
Αυτο του βγηκε να κανει εκεινη την στιγμη αυτο εκανε.
Για πιο λογο ολοι οι ανθρωποι πρεπει και μπορουν να μας φερονται καλα??
Για αυτο αλλωστε οι σχεσεις ειναι δυσκολες και τρωμε ηττες χωρις αυτο να σημαινει οτι θα μας τσακισουν κιολας.
Ομως θα τελειωσω με μια σκεψη προς την φιλη μας,
\"αμα δεν βρεξεις κωλο, ψαρι δεν τρως\".
Σιγά σιγά, αυτή τη στιγμή έχεις μια πληγή να φροντίσεις. Πονάς πολύ, αιμορραγείς, και όλη σου η προσοχή είναι στραμένη στο τραύμα σου. Αυτό είναι κάτι το οποίο δεν βρίσκω με καμία δύναμη εγωιστικό. Το βρίσκω μάλιστα φυσικό και αναμενόμενο. Τι σε νοιάζει αν ο διπλανός σου πονάει περισσότερο ή λιγότερο? Πονάς τόσο πολύ΄που δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο παρά να κοιτάξεις την δική σου την πληγή.Quote:
Originally posted by siga_siga
αχ alexandros3 αυτό το βράδυ πονάει πολύ μέσα μου.
παιρνάνε οι εικόνες μπροστά μου, όλα όσα έζησα μαζί του.
πονάει πολύ μέσα μου. πόσο εγωϊστρια είμαι; υπάρχουνε τόσα προβλήματα εκεί έξω. και εγώ εκεί. σε αυτόν. στο δικό μου πρόβλημα.
δεν έχω σταματήσει να κλαίω από της 11 και κοντεύει 12.
πως να σώσω τον εαυτό μου; πονάει πολύ μέσα μου. πόσο ακόμη;
αυτός ο χρόνος που όλοι λένε οτι είναι ιατρός, γιατί αργεί τόσο;
τόσα γιατί μέσα μου. με ένα γιατί είμαι συνέχεια.
ΣΩΣΕ ΜΕ χρόνε.
Και όπως όλες οι πληγές παίρνει χρόνο για να επουλωθεί πλήρως. Κι αν την ξύσεις, ή δεν την φροντίσεις αρκετά, θα ξανανοίξει. Θα ξαναπονέσει. Μέχρι να κάνει τον κύκλο της. Και να κλείσει τελείως. Να μην πονάει πια, να μην αιμορραγεί. Έτσι το βλέπω εγώ.
@κρίνο,Quote:
Originally posted by krino
Quote:
Originally posted by imagine
Όσο για τον τύπο, ένας μλκς είναι... όχι γιατί έφυγε, (ο καθένας είναι ελεύθερος να πάει όπου θέλει αν δεν είναι ευχαριστημένος), αλλά γιατί δεν έδωσε μία για τα δικά σου συναισθήματα. Δεν σε υπολόγισε, απλώς έκανε παιχνίδι.
δεν συμφωνω με την αρνητικη κριτικη των οσων δεν μας φερθηκαν οπως επρεπε.
Ο τυπος ηταν καλος για να προβιβαστει σε εραστη της κοπελας, αλλα κακος οταν δεν συμβιβαδιζει με τα δικα μας θελω??
Ναι δεν την υπολογισε και εκανε παιχνιδι,
και λοιπον?
Αυτο του βγηκε να κανει εκεινη την στιγμη αυτο εκανε.
Για πιο λογο ολοι οι ανθρωποι πρεπει και μπορουν να μας φερονται καλα??
Για αυτο αλλωστε οι σχεσεις ειναι δυσκολες και τρωμε ηττες χωρις αυτο να σημαινει οτι θα μας τσακισουν κιολας.
Ομως θα τελειωσω με μια σκεψη προς την φιλη μας,
\"αμα δεν βρεξεις κωλο, ψαρι δεν τρως\".
Ο τύπος ήταν κακός διότι προκειμένου να \"προβιβαστεί\" όπως λες σε εραστή, ήταν ανειλικρινής.
Γενικώς οι τύποι με τα παχιά λόγια και το μηδέν βάθος για μένα είναι αηδιαστικοί.
Και ναι, φυσικά πρέπει να μας φέρονται καλά διότι το αξίζουμε όλοι μας, αλλοίμονο αν θεωρήσουμε οκ και φυσιολογική τη διπρόσωπη συμπεριφορά!!
Στο ότι τρώμε ήττες συμφωνώ και στο ότι πρέπει να μαθαίνουμε απ αυτές, επαυξάνω...
πωπω παιδιά δεν είαμι καλά.
σήεμραμ ε πήερ ένας φίλος τηλ. είχαμε να κάνουμε παρέα από το καλοκαίρι. βρεθήκαμε, πήγαμε για φαγητό. αισθανόμουνα τόσο ωραία.
γύρισα σπίτι. τον σκεφτόμουνα τον άλλον.
ναμ ην σας πολυλογώ. ξαναβγήκαμε τώρα για καφέ. μόλις γυρίζαμε. με πίεζε να πάμε για κλαμπ ο φίλος μου. δεν είχα διάθεση.
έστειλα στον πρώην κάτι σμσ.
στο καφέ που είμασταν περάσανε κάτι κοπέλες που δίνουεν τσιγάρα. μάρκα DRUM και ζήτησα ένα πακέτο το ζαχαρί. σημείωσα τα στοιχεία μου. μου έδωσε και αναπτήρα. δεν ακτάλαβα πολλά από το τσιγάρο. και ποιό πριν έλεγα σοτν φίλο μου. τώρα καταλαβαίνω γιατί οι καπνιστές καπνίζουνε. έοχυνε κα΄τι δικό τους που δνε τους προδίδει. όταν είναι σε ένταση.
να μην πολυλογώ ξεκίνησα κάπνισμα. δεν πήγα στο κλαμπ για να ε΄ρθω σπίτι να απολαύσω το πακέτο μόνη μου.
πήγα τουαλε΄τα όταν γύρισα και στο χαρτάκι έβγαλα κάτι σκούρο και τη νδεύτερη φορά λίγο αίμα.η περίοδος μου τελείωσε πριν 3-4 ημέρες.
ερχόμενη σκεφτόμουνα οτι δεν είμαι δυνατή νααντέξω την ζωή μόνη μου χωρίς αυτόν.
δεν ξε΄ρω αν είναι επειδής είναι ο πρώτος μου. δεν ξε΄ρω αν είναι επειδής δεν αντέχω άλλη αποτυχία στην ζωή μου. δεν ξε΄ρω αν είναι επειδής είαμι αδύναμος χαρακτήρας. δεν ξε΄ρω πόσο θα αντέξω.
μα τω θεό θα το γράψω και στο τετράδιο μου.
και απόψε δεν πονάει μέσα μου.
απλά δεν βρίσκω νόημα.
αυτά για την ώρα.
παιδιά δεν την παλεύω.
\'\'σου γράφω και πριβέ αλλά μπορέι να με έχεις κάνει ignore.
ξέρω οτι για εσένα δεν αξίζω μία.
απόψε ξεκίνσηα κάπνισμα. δεν είναι κακό. κάνω την μάρκα που έστριβες. DRUM σε χαζαρί χρώμα.
δεν καταλαβαίνω και πολλά, αλλά είναι η μάρκα σου και αυτό με κάνει ζεστή.
προ ολίγου που γύρισα πήγα στην τουαλέτα. έβγαλα κάτι σκούρο. και την δεύτερη φοράπ ου σκουπίστηκα έβγαλα λίγο αίμα.
εγώ μακρυά σου δεν είμαι δυνατή να αντέξω.
δεν ξε΄ρω πόσο θα κρατήσω.
σε αγαπάω ρε και δεν έχει αξία. είναι κάλπικο για εσένα.
δεν μπροώ χωρίς εσένα.
δεν ξε΄ρω πόσο θα αντέξω.
απόψε πήρα χαρά που σε άκουσα έστω και λίγο.
είχα την ελπίδα οτι ίσως σε έβλεπα. με είπες αγάπη μου και πέταξα στα ουράνια. πήρα μαζί μου και κάτι δωράκια που σου είχα πάρει στης 23 του μήνα.
δημήτρη κάποτε η ελένη μου ζήτησε να σου φερθώ ανθρώπινα και να σε πλησιάσω επειδής πονούσες.
το έκανα. δεν μου είπε όμως να μην σε αγαπήσω. εγώ αφέθηκα στα χέρια σου και δεν έχω κουράγιο-δύναμη να ζήσω μακρυά σου.\'\'
αυτό του έστειλα μόλις. και αυτός συνεχίζει και με αγνοεί. δεν αξίζω μία. είαμι τόσο άχρηση και για μία σχέση. για μία επικοινωνία. μα την αλήθεια μου μέσα. δεν βρίσκω κάτι αυτή την στιγμή για να ζήσω.
μίλησα με την φίλη μου και μου είπε οτι και εκείνη νιώθει έτσι εδώ και 5 μήνες αλλά δεν χαρακώθηκε ούτε αυτοκτόνησε.
παιδιά δεν αντέχω άλλη αποτυχία.
αυτός ο άνθρωπος σήμαινε τόσα για εμένα και όλα είναι πίσω. μακράν πίσω.
θυμάμαι που όταν ήμουνα μικρή και δεν΄αντεχα άλλο την κακοποίηση από την μητέρα μου. πήγαινα δημοτικό. τρίτη τάξη. και την ώρα του μαθήματος έγραφα ένα γράμμα που έλεγε οτι δεν αντέχω άλλο να μην με αγαπάει η μητέρα μου και να με δέρνει. και οτι θέλω να πεθάνω όταν πάω σπίτι; πριν πάω σπίτι; κάτι τέοτιο. η δασκάλα ει΄δε οτι δεν παρακολουθούσε και με έκανε ρεζίλι στην τάξη φωνάζονταςμ ου να της παώ αυτό που έγραφα. εγω΄άρχισα να κλαίω, της το πήγα. τοδιάβασε. και με ρώτησε μετά ποιά ει΄ναι η καλύτερη μο υφίλη. της υπέδειξα την αθηνά και την κάλεσε στην έδρα. τα υπόλοιπα παιδιά κάνανε ησυχία διαβα΄ζανε το μάθημα. και την ρωτάει. εσένα σε αγαπάει η μαμά σου; σε μαλώνει; και λέει η αθηνά ναι. και της είπε μετά να κάνουμε περισσότερη παρέα γιατί για υατό είμαστε φίλες. και οτι και εμένα με αγαπάει η μαμά μου.
ένιωσα τόσο ντροπή. διάβασε χωρίς να το θέλω τις δικές μου σκέψεις. χωρίς την άδεια μου. βέβαια το χαρτάκι μου δεν το πήρα πίσω.
ξέρω οτι το πήγε στο γραφείο δασκάλων και το έδειξε στην θεία μου που ήτανε διευθύντρια.
άλλαξε λίγοη συμπεριφορά των δικών μου ανθρώπων γενικά. πρέπει να μαθεύτηκε.
έτσι αισθάνομαι και τώρα.
χωρίς κουράγιο να ζήσωμ ακρυά του. χωρίς νόημα.
μία πλήρη αποτυχία έχω μέσα μου. σκέφτομαι το ποντικοφάρμακο αλλά έτσι δεν θα γίνω δότρια οργάνων. ειρωνικό ε; από την μία θέλω να πεθάνω και από την άλλη σκέφτομαι να δώσω τα όργανα μου. ξε΄ρω όμως οτι έτσι θα ζήσουνε άλλα 9 άτομα. άρα το ποντικόφαρμακο γιοκ.
την δευτέρα έχω επίσκεψη στην ψυχίατρο μου.
δεν ξε΄ρω αν θα αντέξω για να της τα πω όλα αυτά. της έστειλα με εμαιλ το λινκ εδώ να διαβα΄ζει όλα όσα γράφω.
κάποια στιγμή θα της δώσω και το τετράδιο μου. \'εχω αρκετά. κατά καιρούς ξεκινούσα και δεν τα τελείωνα. έμενα στις αρχές. πρώτες σελίδες.
λοιπόν νύσταξα.
καληνύχτα αγαπητό μου e-psychology
Τώρα τι να σου πω; Έτσι ξεκίνησε η κολλητή μου το τσιγάρο στο πανεπιστήμιο, μέσα στον καημό της για το χωρισμό της από την πρώτη της μεγάλη σχέση. Και τώρα δε μπορεί να το κόψει μετά από τόσα χρόνια. Δεν είναι να το αρχίζεις το τσιγάρο, καθόλου.
Πιστεύω ότι πονάς τόσο πολύ γιατί επένδυσες τόσο πολύ, σκέφτηκες ότι θα είναι μέσα στη ζωή σου στη συνέχεια, τον πίστεψες. Το αίσθημα της απόρριψης είναι από τα μεγαλύτερα χαστούκια που τρώμε ειδικά αν αποδεικνύεται ότι αυτό που πιστεύαμε ήταν διαφορετικό. Μας κάνει να κολλάμε περισσότερο για λίγο, ακόμα και αν με τη λογική έχουμε ήδη αποφασίσει ότι δε μας έκανε τελικά αυτός ο άνθρωπος. Όμως αυτό το συναίσθημα με τον καιρό ξεφτίζει ειδικά όταν καταφέρουμε κι εμείς να τον απορρίψουμε μέσα μας. Αυτό είναι λίγο δύσκολο στην αρχή γιατί πρέπει να διαχειριστούμε αυτά που έχουμε σκεφτεί στο παρελθόν που είναι αντιφατικά με το τώρα και μας προκαλεί σύγχυση. Όσο απομακρυνόμαστε χρονικά είναι πιο εύκολο να σκεφτούμε αντικρουόμενες με το πριν σκέψεις, αλλάζει η καθημερινότητά μας, αλλάζουμε παραστάσεις μέσα μας. Πρέπει να κάνεις και συ λίγο προσπάθεια για αυτό. Το ότι βγήκες σήμερα π.χ. σε έκανε για λίγο να ξεχαστείς. Τον σκέφτηκες βέβαια μετά αλλά έτσι πάει, δε αφήνουμε πίσω τόσο εύκολα αυτά που είναι νωπά ακόμα. Όσο πάει και θα λιγοστεύει ο πόνος (με μερικές εκλάμψεις, μην τις φοβηθείς, θα είναι όλο και πιο σύντομες) και θα αρχίσει να δίνει τη θέση του σε άλλα συναισθήματα, μέχρι που θα φτάσεις σχεδόν στην αδιαφορία, θα είναι μια ανάμνηση που δε θα σε επηρεάζει.
Αυτή η διαδικασία συμβαίνει στους περισσότερους, απλά όσο μεγαλύτερη εμπειρία έχουμε από τέτοιες καταστάσεις τόσο καλύτερα το διαχειριζόμαστε κάθε φορά.
θες να τον νιωσεις κοντα σου καπως και αισθανεσαι οτι δεν μπορεις να εισαι η ιδια χωρις αυτον αλλα σιγα σιγα οσο περναει ο καιρος θα ξεκαθαρισουν καλυτερα τα πραγματα μεσα σου.
τωρα μπορει να τον ειχες-εχεις υψωσει σε ενα βαθρο αλλα αργοτερα θα τον βαλεις στις σωστες του διαστασεις το θεμα..θα δεις οτι κανεις δεν ειναι θεος ολοι θνητοι με απεραντα ελλαττωματα ειμαστε.
δεν αξιζει για κανεναν σ αυτον τον κοσμο να αρρωστησουμε και να θελουμε ν α βαλουμε τελος(πραγματικα δεν αξιζει!) οσο και αν τωρα σου φαινονται βλακειες και θεωρητικα ισως αυτα που σου γραφουμε...σκεψου οτι τοσοι αλλοι αν8ρωποι περασαν το σταδιο που εισαι εσυ τωρα και ηρεμησαν..ασε το χρονο να κανει τη δουλεια του.για μενα το μοναδικο <λαθος>απο σενα ηταν η απειρια ..σε συνδυασμο με ατυχια ..τι να κανουμε ομως συμβαινουν αυτα καμια φορα σιγα σιγα..ποιος ξερει γιατι..ισως να πρεπει να μαθουμε ορισμενα πραγματα για τους αλλους και τον εαυτο μας..μεσα απο τισ δυσκολιες γινομαστε πιο σοφοι και δυνατοι σ αυτη τη ζωη ..κανε υπομονη θα δεις σιγα σιγα ολα θα φαινονται καλυτερα..
πωπω ναι!
αυτό που με προβληματίζει είναι οτι ξυπνάω τα πρωΙνά και αισθάνομαι μία ταραχή.
ένα τρέμουλο. έφτιαξα έναν τούρκικο καφέ να πιώ, έχω ένα νεράκι δροσερό και δεν μπορώ να πιώ. αφ\'ενός ο καφές θα μου προσφέρει περισσότερη τραραχή. αλλά πως να ηρεμίσω με το τρέμουλο;
παιδιά, είαμι απίστευτα ταραγμένη.
είαμι στην δουλειά και δακρύζω. είμαι πολύ ταραγμένη. ήρθε η συνεργάτης μου και δεν μπροώ να συνέλθω.