δεν ηρθε για να μεινει για παντα, αλλα μενει η ατιμη! γενικως πιστευω πολυ στη δυναμη της συνηθειας! συνηθισα τοσο πολυ να καθομαι που δεν εχω ορεξη να βγαινω. αλλα πιστευω οτι θε γινει καποια στιγμη το μπαμ και θα χω ορεξη για πολλα. Γενικως εκανα αυτο τον καιρο πολυ ενδιαφερουσες παρατηρησεις για τον εαυτο μου. Οτι ή θα ειμαι για μεγαλο χρονικο διαστημα σε αναμενα καρβουνα και δε θα υσηχαζω στιγμη και θα μαι δραστηριος, ή δε θα κανω απολυτως τιποτα για αλλο τοσο. Γενικως ειμαι ανθρωπος των ακρων. Λιγες φορες εχω ισορρπια ως προς αυτα που κανω. Επισης (ισως ειναι λιγο ασχετο με το θεμα) δεν πιστευω τοσο πολυ στην τελεια οργανωση και στο τελειο προγραμμα, αλλα στο τελικο αποτελεσμα, οτι κι αν κανεις κι οπως κι αν το κανεις μεχρι να φτασεις σ αυτο.Quote:
Originally posted by Sofia
η μελαγχολια δεν ήρθε για να μεινει..., οσο για την ανορεξια για κοινωνικες συναναστροφες, εδω εγω αλλο διαπιστώνω. Μια κοινωνικοτητα, μια διαθεση για συναναστροφη...και μπορει να ναι μια προβα πριν την έξω \"κανονικη\" ζωή:)
στο αλλο που λες, πιθανοτατα ισχυει οτι εχω μια μικρη ορεξη, που μου βγαινει ομως εδω, κι οχι τοσο στο εξω. Ισως ειναι η \'\'προβα\'\' ή πιο καλα θα το λεγα \'\'το πρωτο βημα\'\'. Τεσπα...θα δειξει!