Οι δικές μας σκέψεις

οι βάρκες

η παιχνιδιάρικη διάθεση αλά Γκαουντί! :)

...

...

το μεσογειακό τοπίο ...

άλλος για την τρύπια βάρκα μας....!!!!

...

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
οι λουόμενοι...

μια τρελλαμένη κατασκευή μπαρ καφετέρια καλοκαιρινή... με παιχνιδιάρικη διάθεση... :)

ακόμα ένα ποτηράκι... μέχρι την επόμενη φορά :)

Ρε συ ήσουν στα μέρη μου;Πάτρα!!!

και όχι μόνο! μου μίλησες κιόλας μην σου πω! χεχεχεχε

Δεν ήξερα ότι έχουμε κι εμείς τη Βαρκελώνη μας...
Νεφέλη,στην επόμενη σου εξόρμηση,πάρε μας κι εμάς μαζί... :)

τον κάθε μου αναστεναγμό
γρικούνε θάλασσα,
όλα τα κύμματά σου
και πέμπουν χαιρετίσματα,
τσ'αγάπης μου
τα θαλασσόπουλά σου

από την όψη σου ουρανέ
μ'αφήνεις να κατέχω
πως στην καρδιά έχεις σεβντά
ίδιο μ'εκείνο που έχω

αγκάλιασες την θάλασσα
την μόνη αγαπημένη
πονούσες που την έβλεπες
πάντα φουρτουνιασμένη

θάλασσα με τα κύμματα
και την γλυφή αλμύρα
η φύση μου ταυτίστηκε
με την δική σου μοίρα

παραμορφωμένα και καχεκτικά πλάσματα με καρφώνουν με τα υγρά τους μάτια
στα χέρια και στα πόδια τα σημάδια των δεσμών τους...
στο πάτωμα ίχνη από συρμούς αλυσίδων, άδεια μπουκάλια, καμένα κουτάλια και ματωμένα κουρέλια.
σε μια γωνιά ένα ανοιγμένο κρανίο που έπεσε από τα χέρια του ʼμλετ, έγινε φωλιά για τις ασθενικές ελπίδες.
αντιλαλούν φωνές καταραμένων ποιητών που ξόδεψαν την ζωή τους σε μελάνι...
τα πρισμένα τους χέρια μου δείχνουν το ταβάνι.
εκεί είναι γαντζωμένη η αγωνία... πάνω απ'όλα... να τα βλέπει όλα...
στηρίζεται εκεί από ένα παλούκι που είναι καρφωμένο στην ράχη της, τρυπάει τον ομφαλό της και χώνεται στο τσιμέντο...
κάθε φορά που την ξεχνάνε οι άνθρωποι.. υποχρεώνει την δούλα της την αμφιβολία - αυτή είναι αερικό, πλανάται...- να το στρίψει.
τότε στάζει ο φόβος από μέσα της και πέφτει πάνω στα μαλλιά μου... αρχίζει το μούδιασμα... μέχρι να παραλύσω...
τότε τα πλάσματα μαζεύονται γύρω από το αναίσθητο μου σώμα και ψαχουλεύουν την αφράτη σάρκα... δεν νιώθω τίποτα...
ξέρω πως δεν τους είναι αρκετό...
σχηματίζουν τότε μια ανάκατη σειρά και αρχίζουν να καρφώνουν τα νεκρά τους όνειρα στην καρδιά μου...
σας αισθάνομαι!!!

Κι εγώ που ήλπιζα να περνούσα απαρατήρητη...

έτσι είναι η αγάπη μάτια μου... να είσαι μόνος να παλεύεις με τα λεπτά τις ώρες ... να μετράς σε μεγέθη πόνου, απώλειας, δακρύων την χειρότερη μέρα σου και να ελπίζεις σ'ένα πρωινό αλλιωτικο από τα άλλα. να διαβάζεις για τον έρωτα και ν'αντιπαλεύει η αγαπημένη μορφή με τους αόριστους ορισμούς και τις ανασυνταγμένες βαρύγδουπες λέξεις που κερδίζουν νοήματα συμπεράσματα έννοιες διεκδικίσεις... όλα αυτά που εμείς αφορίσαμε ένα βράδυ δικό μας. θα σε ψάχνω στα όνειρα στο αισθητό στο κενό... θα κρατιέμαι απο σένα γερά,θα γαντζωθώ απ'τις ασθήσεις σου και θα σε μάθω απ'την απουσία σου. θα κρεμάω τα κλεμένα χαμόγελα στο ταβάνι μέχρι να σχηματιστεί ο δικός μας γαλαξίας. θα είμαι πάντα εδώ.

34 χρόνια χωρίς τον Νίκο Καββαδία... θάλασσα η μνήμη και λούζει τις λέξεις που ακούμπησαν στα βράχια τραγουδώντας τις σκέψεις σου.

χίλιες αφορμές να καρφώνεις μες τα μάτια μου, δεν τα κλείνω...!
εγώ θα σε κοιτώ στα ίσια...ως ίση προς ίσον
θα λογαριάζω την απουσία, το παιχνίδι σου με τις λέξεις, τους έρωτες και τις αγαπημένες...
θα σου στέλνω τις σκέψεις μου και θ'αναρτώ αλήθειες σε κάθε ταμπλώ που ακουμπά το βλέμμα σου...
θα μου λείπει η φωνή και τα όνειρά σου...
αλλά θα είμαι εδώ...
τις νύχτες θα πλανιέμαι σαν φάντασμα και θα γεννώ οφθαλμούς που θα σκλαβώνουν τις όψεις της ύπαρξής σου...
έπειτα θ'αφήνω βαριές ανάσες να μεταμορφώνονται σε φιλιά στον αέρα και ν'ακουμπούν τον λαιμό και τις παλάμες σου...
θα είμαι εδώ...

πωπω..τι πηγες και εγραψες παλι...αφωνη εμεινα respect

φτερά και πούπουλα... φορτωμένα σε πληγωμένους ώμους...εκεί που η χρυσόσκονη ακούμπησε για να δώσει λάμψη στην χλωμή σάρκα...
κανείς δεν έχει πετάξει!
το φεγγάρι αγκαλιάζει το θλιμένο πρόσωπο και οι διχασμένες μάσκες αποτελούν το γκλαμουράτο ντεκόρ του σκηνικού που περιμένει τον θίασο του Διονύσου.
κανείς δεν έχει φτάσει!
οι μουσικές κάνουν τις φυλλωσιές των δέντρων στην πλατεία να θροίζουν ενώ η μυρωδιά της καραμέλας που μετατρέπεται σε ροζ συννεφάκια καρφωμένα στο τραπέζι του πλανώδιου πωλητή σουβλίζει την ιδιοσυγκρασία των περαστικών.
κανείς δεν αγοράζει!
η παρέλαση κατεβαίνει από τον κεντρικό δρόμο και κατακλύζει τα στενά σοκάκια βάφοντας στο πέρασμά της την πόλη με χίλια χρώματα ενώ η επανάσταση της τρέλλας συμπαρασύρει τους θεατές σε ξέφρενους χορούς και σαχλά χαμόγελα.
κανείς δεν συμμετέχει!
ακούω τα βήματά σας και κλειδώνω την πόρτα μου αλλά εσείς θα ξέρετε πως περπατώ μαζί σας!

κι είναι το φεγγάρι ένα μεγάλο ντεπόν στ'ουρανού το στερέωμα που σκορπά εκατομμύρια καταπραϋντικές φυσαλλίδες να λαμπυρίζουν μες τα μάτια μου τα βράδια που το βλέμμα πλανιέται έξω από το σφαλισμένο παράθυρο ...

Quote:

---

Originally posted by Nefeli-
αποσπασματικά... η πόλη με χαιρετά... μέχρι την επόμενη φορά :)

---

Νεφελουδι,αν εχεις αδυναμια(που μαλλον καθως βλεπω),θα σου γραψω το βραδυ κατι καταπληκτικα αποφθεγματα απο ενα βιβλιο αγγλικο που εχω,το Graffiti Rules,OK.Δεν ξερω,παντα πιστευα οτι το γκραφιτι,ειναι η πιο αδικημενη και παραγνωρισμενη μορφη τεχνης-συνδυαζει ζωγραφικη,σχεδιο,ευφυολογη μα-και προτιμω τους τοιχους τους ζωγραφισμενους με γκραφιτι,παρα κατι αδειους απιστευτα πληκτικους που βλεπω τριγυρω μου.Στα σχολεια,θα επρεπε να επιτρεπεται στους μαθητες να ζωγραφιζουν τους τοιχους και να διακοσμουν οι ιδιοι τις αιθουσες που μεσα τους περνουν τοσες ωρες απο την ημερα τους.Τα δημοσια σχολεια μου τη δινουν,με την ελλειψη αισθητικης,σχεδιασμου και εμπνευσης,κατι για το οποιο δε φταινε φυσικα τα παιδια,αλλα...Ξεχνανε οι "μεγαλοι"το συνθημα"η φαντασια στην εξουσια"που αλλοτε σημαδεψε τα θελω μιας γενιας.Πεστε μου,εχετε δει ποτε μια αιθουσα δημοσιου σχολειου να εχει εναν Κλιμτ,εναν Γκωγκεν,εναν Σαγκαλ,η ενα γλυπτο?Εγω οχι,απο τη δικη μου εποχη φοιτησης,εως τωρα που φοιτουν τα παιδια μου,μας σημαδεψαν οι μορφες των ηρωων της επαναστασης και οι εικονες.Καλα κι αυτα,για οσους πιστευουν σε αυτα φυσικα,αλλα δε νομιζω οτι ετσι τα παιδια εξοικειωνονται με την τεχνη.Σχολεια διχως παρτερια με λουλουδια,διχως πρασινο,διχως τεχνη,σχολεια με μουντα χρωματα,ακομη κι εκει,δεν εχω δει ποτε μου ενα πολυχρωμο σχολειο πχ,η να εχει σε καποιους εσωτερικους χωρους μια τεχνοτροπια στον τροπο βαφης(καποιες,με σφουγγαρι,πανι,ρολο,ειναι ιδιαιτερα ομορφες και τα παιδια θα μπορουσαν να συμμετασχουν σε αυτην τη διαδικασια,αν τους εδινε καποιος την ευκαιρια).Απο μικρα παιδια διδασκομαστε οχι την εξωτερικευση,αλλα την υποταγη σε κανονες,ακομη και αισθητικους που μας επιβαλλονται ανωθεν.Τα ιδιωτικα σχολεια,σαφως και ειναι ομορφοτερα αισθητικα,οταν για μια μονο χρονια ειχαν φοιτησει τα παιδια μου σε ιδιωτικο σχολειο,ειχα παρατηρησει την τρομερη διαφορα στην αισθητικη του χωρου.Συμπερασμα:η ομορφια πληρωνεται.Τι καλο μηνυμα που παιρνει κανεις απο τα μικρατα του,ε?

Prepare to meet Thy God(evening dress optional)
bridge on the Al

Προετοιμασου να συναντησεις τον Κυριο σου(βραδινο ενδυμα προαιρετικο)
σε γεφυρα

Ο Θεος ειναι νεκρος.
*καποιος απανταει απο κατω:
O Θεος δεν ειναι νεκρος,αλλα ζωντανος,απλα δουλευει πανω σ'ενα λιγοτερο απαιτητικο εγχειρημα.
*ακομη πιο κατω,ενας αλλος γραφει:
O Θεος ειναι νεκρος.Νιτσε
Ο Νιτσε ειναι νεκρος.Θεος

ΑMNESIA RULES,O...

Nεο Σχημα!Νεα ευαισθησια!(σε διαφημιση για μαρκα προφυλακτικων,στην οποια απο κατω εχει προστεθει):
Αλλα η ιδια παλια αισθηση!

To do it to be-Rousseau
To be is to do-Sartre
και απο κατω καποιος:
Dobedobedo-Sinatra

Γραμμενο σε τοιχο,πανω απο τουαλετα
Αν μπορεις να στοχευσεις τοσο μακρια,θα επρεπε να εισαι στην πυροσβεστικη.

Σε διαφημιστικο αεροπορικης εταιριας
Πρωινο στο Λονδινο!Μεσημεριανο στη Νεα Υορκη!
γραφει απο κατω:Και βαλιτσες στις Βερμουδες!

Nothing to do here...
απο κατω
and noone to do it to...

Σε τοιχο χιλιογραμμενο απο γκραφιτι
Wall,it's a wonder you don't crash
Under the weight of all this trash

Καποιος γραφει σε ενα τοιχο της Νεας Υορκης
Δεν υπαρχει καλο,δεν υπαρχει κακο
Υπαρχει μονο η αληθεια.
Και καποιος απο κατω
*Εχεις κοιταξει εξω απο το παραθυρο σου προσφατα?

Οδηγιες για να παρεις προφυλακτικο απο αυτοματο μηχανημα
στο Λονδινο
Βαλτε στη σχισμη 50 πεννες,περιμενετε να πεσει το νομισμα,
τραβηξτε το μοχλο εξω,πιεστε πισω ξανα.
*απο κατω
Αν αυτο ειναι σεξ,μου ακουγεται πολυ βαρετο!

Πολυ χαμηλα σε φραχτη:
Ο αυνανισμος μπορει να επηρεασει την αναπτυξη

Ολα τα παραπανω graffiti!Πολλα συνοδευομενα απο σκιτσα.

Τωρα που το σκεφτομαι,αααχ συγγνωμη Νεφελη μου,επρεπε να το γραψω στο αλλο με το τι εχουμε διαβασει!Σου χαλασα το ρομαντικο threadaki σου γμτ!Χιλια συγγνωμη!

ρομαντικό... χμμμ εκφράσου ελεύθερα! :)

ο τοίχος απέναντι μου,
φέρνει μια θάλασσα πιο κοντά...
ταξιδεύει τους γλάρους με τον στρόβιλο της σκέψης μου
κτίζει σκαριά κι υψώνει λάβαρα αντίστασης στο χρόνο...
δέχεται να χαράζουν πορείες τα κοχύλια κουβαλώντας τις μνήμες μου
κι αλλάζει χρώματα όταν σχηματίζω τους θλιμένους ήλιους των χαμένων ημερών μου...
ο τοίχος απέναντί μου,
φανερώνει τις παραταγμένες λέξεις που σχημάτισαν τον επίλογο των δακρύων μου
φωτίζει τα καράβια που παρασύρουν οι σειρήνες στα ταξίδια με προορισμό...
συγκρατεί τα υγρά βράχια που απάνω τους πλέκουν οι γοργόνες τα μαλλιά τους
και στέλνει χαιρετίσματα απ'τ'όνειρο στο σώμα και την ψυχή που αργοσβήνει απέναντί του....

λέξεις του δειλινού φορτώνεστε στων γλάρων τις φτερούγες και φεύγετε πολύ μακρυά μιλώντας στον αέρα
ενώ έπειτα γκρεμνίζεστε και μισοζαλισμένες φωλιάζετε σ'αμέριμνων περαστικών κεφάλια...
φουσκώνετε με ψίθυρους τ'ασθενικά κρανία και οι ψυχές σαλπάρουνε στ'ονείρου την παράνοια...

κι έτσι που το θηρίο ορθώνεται μπροστά μου λυσσασμένο
με δόντια γεμάτα απομεινάρια της λείας του
με μάτια πλημμυρισμένα από πορφυρές θάλασσες
με κροτάφους ιδρωμένους
με δέρμα πληγωμένο απ'όπου αχνίζει ο θυμός του
εγώ κοιτάω το παιδικό δωμάτιο...
το αγόρι κοιμάται στα φρεσκοπλυμένα σεντόνια...
η μυρωδιά του σπιτικού φαγητού μπαίνει από τις χαραμάδες της ξύλινης πόρτας
τα πολύχρωμα εξώφυλα των παραμυθιών φωτίζουν την σκούρα βιβλιοθήκη
και δεν είναι βλέμμα ή χάδι ανθρωπου που τον ακουμπά...
παρά μόνο εκείνη που έξω από τούτο το παιδικό δωμάτιο
διαρκώς αναζητά...
γλυκιά... γλυκιά...
Θαλπωρή.

τα ποτήρια εδώ και ώρα σκορπούν εύθυμες νότες στον αέρα καθώς οι παρευρισκομενοι χαχανίζουν και υποδέχονται ευχάριστα σχόλια στον στενό κύκλο που σχηματίζουν τα όρθια σώματα τους... μικρές παρέες... μεγάλες παρέες... κύκλοι που μικραίνουν ή μεγαλώνουν καθώς το κάθε λεπτό που περνά αφαιρεί ή προσθέτει σ'αυτές αντίστοιχα τις μονάδες που ταξιδεύουν από ή προς αυτόν τον προορισμό, που δεν είναι άλλος περαν τούτου του μικρού δωματίου... έντονες αποχρώσεις στους τοίχους, μίζερες αναμίξεις χαμένων χρωμάτων... ο πάγκος που φλερτάρει με την ιδιοσυγκρασία μας... και η κονσόλα που πασκίζει να ακουστεί περισσότερο απ'ολους... παραλύω πάνω σε μία σκληρή ξύλινη καρέκλα και παγώνω το βλέμμα μου σ'ενα κλειστό παράθυρο... οι βαριές μου ανάσες ελευθερώνουν τον καπνό που προσπαθούν ν'απορροφήσουν με μανία οι πνεύμονες μου... το ξύλινο πάτωμα τρίζει κάτω από τα πόδια μου στο πέρασμά σου και νιώθω τις σανίδες ν'αποκολλούνται και να καρφώνονται στην ράχη και στο κρανίο μου... δεν σε είδα, σε αισθάνθηκα... δεν σε άγγιξα, μύρισα τον θυμό σου και ονειρεύτηκα τα ταξίδια σου... ήμουν εκεί... είμαι πάντα εδώ...

ο τροπαιοφόρος...

πλημμυρίζει περηφάνια ...
ορθώνει το ανάστημά του και προχωρά ευθεία για να συναντήσει τα θύματα των αφηγήσεων του...
ρίχνει κλεφτές ματιές στον χώρο κι αφού βεβαιωθεί ότι είναι κυρίαρχος, ζητά να του γεμίσουν το ποτήρι, ανάβει τσιγάρο και βολεύεται σε μια περίοπτη θέση...
μοιράζει σατανικά χαμόγελα κι αφήνει τους άλλους να γνωρίζουν ότι κατέχει κάτι παραπάνω...
"τότε λοιπόν η γαζέλα εμφανίζεται κι εγώ... έμπειρος κυνηγός... με άριστα αντανακλαστικά..."
είναι τόσο ανήθικα περήφανος που κομματιάζει το δικό του λάφυρο πολέμου...
τα κομμάτια κείτονται στο ξύλινο πάτωμα... περιμένοντας το αγόρι με το γαλάζιο πλεκτό που ίσως θελήσει να τα ενώσει σ'ένα παιχνίδι αληθινό... μακρυά από μάχες υποκρισίας...

(πιο ηθικοί είναι οι κυνηγοί που επιστρέφουν από τα ταξίδια τους με ενθύμια τις φωτογραφίες των κουφαριών που σκότωσαν παρά ο τροπαιοφόρος που σκοτώνει μέσα από τα ταξίδια του)

αυτό το τόπικ εδώ και αρκετό καιρό αποτελεί μια μορφή προσωπικού μου ημερολογίου... νιώθω ότι κανείς δεν μοιράζεται τις δικές του σκέψεις... ή έστω δεν έχει παρόμοιες ανησυχίες οπότε θεωρώ ότι πρέπει να σταματήσω να γεμίζω σελίδες χωρίς νόημα για πολλούς, μιας και το φόρουμ δεν είναι τέτοιου χαρακτήρα απ'ότι φάνηκε...
ευχαριστώ όσους έγραψαν ή διάβασαν τις δικές μας σκέψεις.

εγω λέω να μαζέψουμε υπογραφές γαι να συνεχίσει το τόπικ, το οτι δεν γραφει κάποιος δεν σημαίνει ότι δεν διαβάζει...δεν έχουμε όλοι τα ίδια χαρίσματα.. . έμενα θα μου λείψει :( λοιπόν μια υπογραφή η δική μου

κι ακομη μια απο εμενα

Πραγματικα το να μοιραζεσαι τις σκέψεις σου, είναι πολύ όμορφο....

Το να μεταφέρεις δεδομένα που μπορεί να κάνουν τους γύρω σου να νιώσουν ομορφότερα, είναι απλά υπέροχο....!

Δε πιστεύω πως χρειάζεται να σταματήσεις να συμπληρώνεις το "ημερολόγιό" σου, είναι πολύ όμορφες σκέψεις...

Καλό είναι να υπάρχουν άτομα με θετική ενέργεια εδω μέσα και να τη μεταφέρουν με κάποιο τρόπο...

Και η συνεχή αναφορά δεδομένω από το ίδιο άτομο, είναι καλύτερη μερικές φορές, όταν δεν έχει κάποιος άλλος να συμπληρώσει την ομορφιά του...

Έγραφα κάποια περίοδο... Μου έλεγαν πως ήμουν αρκετά ελπιδοφόρα...

Πλέον, μόνο θλήψη μπορώ να μεταφέρω από τα λόγια, τα πράγματα γύρισαν... Που θα πάει όμως, θα έρθουν καιπιο ζεστές μέρες!

ειναι πολυ σημαντικο κ ομορφο να μπορει να εκφραζει καποιος τις σκεψεις κ τα συναισθηματα του με τοσο ομορφο τροπο...

δεν ξερω βεβαια κατα ποσο χανονται εδω μεσα αλλα οπως παρατηρησες πολλοι τα διαβαζουν κ τους αγγιζουν

ακομα κ αν δεν το συνεχισεις εδω μεσα(οπως το νοιωθεις να κανεις) μη σταματησεις να εκφραζεσαι γιατι ειναι ενας τροπος να ανακουφιζεις την ψυχη σου,...μακαρι να μπορουσαν ολοι να το κανουν αυτο με καποιο τροπο..

νομιζω οτι ειναι το πιο ειλικρινες μου post εδω μεσα ασχετως αν για μενα ειναι απλα λεξεις που δεν μου λενε κατι(ισως φταιει το οτι δεν τα καταλαβαινω)

ευχαριστώ πολύ που μοιραστήκατε τις σκέψεις σας! :) χάρηκα πολύ που υπάρχουν άτομα που θεωρούν ότι αυτό το τόπικ θα ήταν όμορφο να υπάρχει στο φόρουμ. δεν είμαι σε θέση όμως να συνεχίσω να γράφω εδώ ακόμα... λόγω του ότι κατ'εμένα είναι απαράδεκτο να μην υπάρχει κάποιος έλεγχος, προς αποφυγήν τόπικς τύπου "Χάστε 10 κιλά σε 20 μέρες" ενώ κάνω εδώ και 20 χρόνια τόσες προσπάθειες και τόσο αγώνα για να ισορροπήσω την διατροφή μου και την σχέση μου με το φαγητό, όπως και οι περισσότεροι από εμάς κι απ'οσα έχω διαβάσει. θεωρώ ότι ο τρόπος που πρέπει να αντιμετωπίζουμε το φόρουμ είναι με σοβαρότητα και πίστη στις ικανότητες στα "θέλω" και στα "μπορώ" μας χωρίς την άκρατη και άκριτη ελαφρότητα. τέτοια τοπικς θεωρώ ότι υποτιμούν τον αγώνα και την νοημοσύνη μας. Επίσης θεωρώ πολύ επικίνδυνο το να μπαίνουν νέα παιδιά στο φόρουμ και να βρίσκουν εύκολες λύσεις καταστρέφοντας την υγεία τους με στέρηση και αφαγία. Όλα τα μέλη του φόρουμ πρέπει να γνωρίζουν ότι έμμεσα ή άμεσα επηρεάζουν και επηρεάζονται. Δεν θα ήθελα να συναινέσω σε κάτι τέτοιο που θεωρώ έγκλημα. Περισσότερο απ'ολους αυτά που είπα αφορούν στην διεύθυνση και τους υπεύθυνους του φόρουμ.

νεφελη
για να αλλαξεις τα μυαλα καποιου επηρρεασμενου απο ημιμαθεια η απλα απο την λαχταρα που ολοι ειχαμε καποτε για να απαλλαγουμε οσο πιο αμεσα γινεται απο την καταδικη αυτη που λεγεται παραπανω κιλα, δεν ωφελει σε τπτ η απαγορευση...

το να πεις, εγω δε συμμετεχω στο να βλεπω να ανταλλασσονται αποψεις για λιμοκτονια , ειναι σα να λες "φυγε κακο απο πανω μου" η αλλιως,ας βγαλει κανενας αλλος το φιδι απ την τρυπα...
οποιο παιδακι φυγει απο εδω με μπαν γιατι απαγορευεται να μιλαμε για λιμοκτονιες,θα παει να λιμοκτονησει αλλου με την ησυχια του....ως γνωστον η παραπληροφορηση και οι επιτηδειοι ποτε δεν θα λειψουν...
ειναι απειρως χρησιμοτερο, το παιδακι αυτο να μεινει εδω, να δει κι αλλους προβληματισμους για το θεμα κι αν δεν πειστει,να φαει τα μουτρα του, οπως τα φαγαμε κι εμεις δεκαδες φορες,και τοτε θα επιστρεψει να ρωτησει ποιος μπορει να ειναι ο σωστος τροπος.....

αν ομως εχεις την αποψη που μας λες επι του θεματος, θα εισαι απειρως χρησιμοτερη στην κοινωνια και στα μελλοντικα θυματα της βιομηχανιας του αδυνατισματος, αν ενωσεις την φωνη σου με τους ....σωφρονες παθοντες και μαθοντες και να επηρρεασεις εστω κι ενα παιδακι απ την κατρακυλα στον φαυλο κυκλο του γιο-γιο, παρα να νιψεις τα χερακια σου για να μη συμμετεχεις στο χωρις προθεση εγκλημα....

Έχετε και οι δυο σας δίκιο εν μέρει και όμορφες απόψεις,άξιες αναφοράς!Προσωπικά,κάνω και τα δύο που αναφέρατε.Δηλαδή,γράφω τη σαφή μου αντίθεση σε διαίτες αστραπή,προσπαθώντας να δώσω να καταλάβει το άτομο που την επέλεξε,πως δεν στυλιτεύω το ίδιο,αλλά τον προσηλυτισμό σε επιλογές που αποδεδειγμένα,οδηγούν σε λάθη το σώμα και την ψυχολογία μας.Από την άλλη πλευρά,προσπαθώ,όσο γίνεται φυσικά,να βοηθάω παραμένοντας σε έναν χώρο διαδικτυακό που για μένα έχει σημαντικό λόγο ύπαρξης,καθώς γνωστοποιεί,πληροφορεί,ενη μερώνει,βοηθάει,άτομα που πάσχουν από διατροφικές διαταραχές,άτομα που ίσως έχουν στο κοντινό τους περιβάλλον άτομα πάσχοντα καθώς και προσφέρει περισσότερη γνώση,με άρθρα και με την προσωπική επίσης επαφή...Αυτά.:)Τέλος,Νεφέλη,ε πιθυμώ να παραμείνεις,χωρίς να το απαιτώ φυσικά,καθώς είναι στην τελική δική σου απόφαση.Θέλω να συνεχίσεις το ημερολόγιό σου και θα ήθελα επίσης να συμμετέχω στο μοίρασμα των σκέψεών μας και αλλού...Είσαι γλυκύτατη.

κορίτσια καταλαβαίνω την λογική που μπορεί να αναπτύξει κάποιος όσο αφορά στο φαγητό και στις μεθόδους απώλειας κιλών, στο μέτρο που εγώ την έζησα. θεωρώ απαράδεκτο να μην υπάρχει έστω μία ενδειξη στα επικίνδυνα τόπικς σύμφωνα με την επιστημονική τεκμηρίωση του τομέα. Αυτό πιστεύω είναι το χρέος των υπευθύνων του φόρουμ κι όχι να μένουν αμέτοχοι και να διατηρούν το φόρουμ έχοντας τοποθετήσει 2 μπάρες διαφημίσεων στην αρχη και στο τέλος κάθε εμφανιζόμενης σελίδας! δεν είμαι φυγόπονη ούτε φυγόμαχη, είμαι έντονα αντιδραστική κι αυτό είναι κατ'εμένα η πιο έντονη έκφραση αυτής της δυσφορίας που νιώθω στο φόρουμ. Δεν είναι θέμα πειθούς ή προσηλυτισμού... η άποψή μας θα πρέπει να είναι συνειδητή. Δεν απαιτώ να φιμώσουν τον κόσμο ούτε να φορέσουμε παρωπίδες, δεν απαιτώ να γίνουμε το δίχτυ ασφαλείας για ολους, ετσιθελικά... απαιτώ να μην υποτιμούν την νοημοσύνη μας.