Οκ,ο,τι εγινε έγινε.... θέλεις να το πιάσουμε από την αρχή?περιέγραψέ μας τη μέρα σου...
Printable View
Οκ,ο,τι εγινε έγινε.... θέλεις να το πιάσουμε από την αρχή?περιέγραψέ μας τη μέρα σου...
η μέρα μου...όλα καλά(ανούσια), μετά πήγα σε μια φίλη, ήπια 2 βότκες με το μπλα μπλα και μετα έφαγα ...ούτε θυμάμαι τι έφαγα.δεν μπόρεσα να τα βγάλω ούτε στο ελάχιστο.αισθάνομαι χάλια, όχι για τις επιπτώσεις στην υγεία μου, αλλά γιατί δεν αντέχω να γυρίσω στα παλιά...δεν αντέχω..και αύριο , δεν είναι μια νέα μέρα, γιατί εγώ δν θέλω να είναι, γιατί η ζωή μου πλέον έχει γίνει μια αγγαρεία, αυτή είναι η αλήθεια κ όλα τα υπόλοιπα απλά οι επιτπώσεις..κουράστηκα να μου λέω ψέμματα ρε Αλεξανδρίτα..
τι σου λειπει ρε αγάπη?
ο έρωτας?μια σχέση?κάποιος συγκεκριμένος άνθρωπος?αυτοπεποίθηση?
η έμπνευση μου λείπει...κάτι που θα με κάνει να ξυπνάω κ να ανυπομονώ να ζήσω τη μέρα, να μπορέσω να ξανα ονειρευτώ, να φύγει το μυαλό μου ,να δημιουργήσω, να πάψω να ζω με υποκατάστατα.Γιατί υποκατάστατα είναι ας μην δουλευόμαστε.Μου λείπει ο ενθουσιασμός...έχω να ξεσπάσω σε γέλια ..δεν θυμάμαι απο πότε.Και είμαι πολύ εύθυμος χαρακτήρας, αλλά παράλληλα πάρα πολύ ευαίσθητη κ ευάλωτη.Σκέφτομαι αυτό που είπε η φίλη μου οτι είμαι ψυχάκι.Μάλλον έχει δίκιο.Δεν μπόρεσα να αντιμετωπίσω τη ζωή και κρύβομαι πίσω απο το φαγητό κ το ποτό και "ουρλιάζω" μέσα απο ένα φόρουμ.Αυτή είναι η κατάντια μου.Δεν ττα λέω για να προκαλέσω οίκτο.Σε εσάς όμως μπορώ να πω την αλήθεια.
Ξεκίνα πρώτα από το να αλλάξεις ό,τι σε ενοχλεί, ότι δε σε γεμίζει.
Αύριο, όπως και κάθε μέρα, είναι μια νέα μέρα μάχης για όλους και για΄σένα.
Εγώ 1-28/8 ξεσκίστηκα στα βουλιμικά με ή χωρίς εμετό. Κάποια στιγμή είπα ΄΄φτάνει, ως εδώ!΄΄ Κι εσύ θα το πάρεις απόφαση και θα το σταματήσεις.
Φυσικό είναι να σου λείπουν αυτά που περιγράφεις Ροζάκι!!!στις περισσότερες από εμάς αυτό συμβαίνει.και είναι λογικό,αφού με το που ξυπνάμε σκεφτόμαστε τι θα φάμε,τι δεν θα φάμε,πόσους εμετούς θα κάνουμε,αν θα κάνουμε.Δεν ειμασταν ομως ετσι.καποτε αντιμετωπιζαμε τη ζωη,ειχαμε στοχους και ονειρα.και εισαι πολυ νεα ακομα,μην απογοητευεσαι... ειναι ΟΛΑ στο χερι σου.
Εγώ ακόμα κλαίω την περσινή χρονιά που την άφησα να περάσει χωρίς να έχω στόχους, προσανατολισμό, ενδιαφέροντα, ... μόνο φαγητό και ανεξέλεγκτους εμετούς. Η αρχή έγινε με την πρώτη επίσκεψη σε ψυχολόγο. Πήρα λίγο τα πάνω μου. Τρεις επισκέψεις ήταν συνολικά, αλλά ένιωσα ότι έκανα κάτι για τον εαυτό μου... Μετά έβαλα στο πρόγραμμά μου την yoga. Με έκανε να αποκτήσω και πάλι επαφή με το σώμα μου και τις ανάγκες μου. Ξαφνικά μου ήταν πιο εύκολο να πάρω φίλους μου τηλέφωνο και να πάω για καφέ / ποτό, έγινα πάλι κοινωνική. Κοινώς βγήκα από το καβούκι μου και επέτρεψα πάλι στους ανθρώπους "μου" να μπουν και πάλι στην ζωή μου. Και όσο επέτρεπα στην ζωή μου την είσοδο ανθρώπων και δραστηριοτήτων, τόσο μειώνονταν τα βουλιμικά. Νομίζω ότι ήταν επιλογή μου να κλειστώ στο καβούκι μου με μοναδική παρέα το φαγητό, και όταν άνοιξα την πόρτα και σε άλλα πράγματα, περιορίστηκε ο χώρος που είχε καταλάβει η βουλιμία.
Συμφωνω loustam.
Το φαρμακο στην περιπτωση μας ειναι να γεμισουμε τη μερα μας.
ποσο δικιο εχεις!και για μενα ηταν ενας εφιαλτικος χειμωνας!!μπραβο loustam!!!το οτι βγηκες απο το καβουκι σου ειναι το πρωτο βημα.εγω ακομα δυστυχως ειμαι αποκομενηQuote:
Originally posted by loustam
Εγώ ακόμα κλαίω την περσινή χρονιά που την άφησα να περάσει χωρίς να έχω στόχους, προσανατολισμό, ενδιαφέροντα, ... μόνο φαγητό και ανεξέλεγκτους εμετούς. Η αρχή έγινε με την πρώτη επίσκεψη σε ψυχολόγο. Πήρα λίγο τα πάνω μου. Τρεις επισκέψεις ήταν συνολικά, αλλά ένιωσα ότι έκανα κάτι για τον εαυτό μου... Μετά έβαλα στο πρόγραμμά μου την yoga. Με έκανε να αποκτήσω και πάλι επαφή με το σώμα μου και τις ανάγκες μου. Ξαφνικά μου ήταν πιο εύκολο να πάρω φίλους μου τηλέφωνο και να πάω για καφέ / ποτό, έγινα πάλι κοινωνική. Κοινώς βγήκα από το καβούκι μου και επέτρεψα πάλι στους ανθρώπους "μου" να μπουν και πάλι στην ζωή μου. Και όσο επέτρεπα στην ζωή μου την είσοδο ανθρώπων και δραστηριοτήτων, τόσο μειώνονταν τα βουλιμικά. Νομίζω ότι ήταν επιλογή μου να κλειστώ στο καβούκι μου με μοναδική παρέα το φαγητό, και όταν άνοιξα την πόρτα και σε άλλα πράγματα, περιορίστηκε ο χώρος που είχε καταλάβει η βουλιμία.
δεν μπορώ να προσπαθήσω πια ρε κορίτσια.δεν έχω κουράγιο.δεν με παρηγορεί το ότι είναι στο χέρι μου..μάλλον με αγχώνει.δεν τα κατάφερα.τουλάχιστον τώρα μετα απο 6 κομμάτια πίτσα κ 12 τυροπιτάκια κ φυστίκια κ 4 κομμάτια τούρτα κ ποτά δν έχω κουράγιο να τα βγάλω..κάτι είναι κ αυτό.ίσως.γιατί αύριο θα χτυπιέμαι σαν τρελή ότι πάχυνα.κουράστηκα απο αυτό το "παιχνίδι".γιατί όσο κ αν κοινωνικοποιήθηκα νιώθω άδεια. ίσως θέλω νέους ανθρώπους δν ξέρω.ίσως πρέπει να τα αλλάξω όλα.ίσως πρέπει να δώσω μια γερή κουτουλιά στον τοίχο να συνέλθω...πλεον ντρέπομαι.για εμένα.δν στεναχωριέμαι ούτε με νοιάζομαι, απλά ντρέπομαι.
Ροζ,
μην ντρέπεσαι. Όλοι μας εδώ μέσα πάνω κάτω τα ίδια περνάμε. Κι εγώ ώρες-ώρες με λυπάμαι και ντρέπομαι πολύ για τον εαυτό μου. Αλλά έτσι νιώθω ακόμα χειρότερα, με σπρώχνω πιο βαθιά στη μιζέρια και στις τύψεις.
Σήμερα ξεκινάει μια καινούργια μέρα. Προσπάθησε να αρχίσεις να τρως φυσιολογικά από σήμερα. Η αρχή είναι δύσκολη, μετά συνηθίζεις.
Καλή σου μέρα!
ναι σήμερα είναι όντως μια καινούργια μέρα. εγώ όμως δεν είμαι καινούργια. είμαι η ίδια Ροζ και ο κύκλος θα επαναληφθεί ακόμα μια φορά σύντομα. Μερικές φορές πιάνω τόσο πάτο που δεν με φοβίζει τίποτα.Δεν έχω να χάσω τίποτα.Το φαγητό και τα υπερφαγικά είναι πάντα μια αιτία να νιώσω απαίσια , χοντρή κτλ αλλά είναι το λιγότερο πια.Δεν με διαλύει τόσο ψυχολογικά, το να βγω , να περάσω καλά και να πρηστώ απτο φαί πλεον.Με διαλύει να τρώω μόνη μου, μέσα στο σκοτάδι, να τρώω για να αποκτήσει γεύση η ζωή μου, με διαλύει να ξαναζώ τον εφιαλτη του χειμώνα που περασε.Κάποτε το έκανα και τέλος.Τώρα υποφέρω ψυχολογικά γιατί βλέπω πως είναι αδυνατο να συνεχίσω να ζω έτσι.Και κάθε αποτυχία είναι πολύ οδυνηρή για εμένα πια. Ναι..κάτι νεο είπα τώρα, χαίρω πολύ.Το ξέρω. Αλλά ακόμα και οι σκέψεις μου ανακυκλωνονται το ίδιο σταθερά όπως και τα βουλιμικά μου.Ξέρω, πρέπει να πάω σε ΕΙΔΙΚΟ.Καποια στιγμή όταν θα είναι οκ τα οικονομικά μου θα πάω.Νομίζω οτι ζω διπλή ζωή!Ακόμα αισθάνομαι τόσο παρα φύσιν όλη αυτή τη διαδικασία που δεν έχω αποδεχτεί έναν χρόνο τώρα οτι ΕΓΩ το κάνω αυτό.Δεν το έχω συνειδητοποιήσει.Είναι σαν να το κάνει κάποια άλλη και εγώ την παρατηρώ.Κ μετά βλέπω τις επιπτώσεις στο δικό μου σώμα.Τραγικό!Απλά δεν μπορώ να το χωνέψω οτι συμβαίνει αυτό, δεν ξέρω αν έχετε νιώσει κάτι αντίστοιχο.Είναι αρρώστια τελικά η βουλιμία κ μάλιστα ύπουλη.Τέλος πάντων.Δεν θέλω να βγάλω άλλον αρνητισμό, πάντα ήμουν μέσα στο κέφι, δεν μπορώ να καταλάβω πως κατάντησα έτσι.Τελικά είναι καλύτερο την βουλιμία να την κάνουμε φίλη μας ή να την πολεμάμε?Φοβάμαι οτι αν αποδεχτώ εντελώς την κατάσταση μου θα μου γίνει τρόπος ζωής.Απο την άλλη όταν προσπαθώ να την νικήσω, απλά την δυναμώνω κι άλλο.Συγνώμη για τη μιζέρια που βγάζω, αύριο θα είμαι οπωσδήποτε καλύτερα.
Καθαρά προσωπική μου άποψη... Όχι! Η βουλιμία δεν είναι φίλη μου. Τους φίλους μου τους θέλω στην ζωή μου, με κάνουν να νιώθω καλά, με κάνουν να θέλω να γίνομαι καλύτερη, τους προσφέρω και μου προσφέρουν, με γεμίζουν ενέργεια... Η βουλιμία κάνει ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που προανέφερα. Η βουλιμία είναι μία "σφήνα" που την έβαλα εγώ στην ζωή μου, όταν ακόμα δεν είχα εκτιμήσει πόσο ύπουλη είναι. Μου εμφύτευσα το μικρόβιο το οποίο κατάφερε και πρόσβαλλε σε ένα βαθμό αυτά που είχα αποκτήσει με κόπο. Μου απορρόφησε όλη μου την ενέργεια. Συνειδητοποιώ την ύπαρξή της, αλλά δεν είναι ευπρόσδεκτη! Πρέπει να εξαφανιστεί από την ζωή μου μία για πάντα. Θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου να το καταφέρω. Είμαστε δυνατές και απόλυτα ικανές να τα καταφέρουμε!!!
Ροζ,
πολλές φορές νιώθω κι εγώ ότι ζω σε 2 διαστάσεις. Πότε στην κανονική και πότε στη βουλιμική. Το χάσμα και ο πανικός μου γίνονται ακόμα μεγαλύτερα όταν κάνω πολύ καιρό να περάσω πάλι στη βουλιμική μου διάσταση.
Την 1 Αυγούστου, μια αξέχαστη Κυριακή πρωί, πολύ πρωί, έκανα βουλιμικό μετά από 5,5 μήνες!!!! Κυριακή και παραμονές των διακοπών μου!!!! Έπαθα μεγάλο σοκ. Ένιωσα ότι γκρεμίζονταν τα πάντα γύρω μου και πάνω από όλα η εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και ο κόπος τόοοοσων μηνών.
Κι όμως συνέβη....και συνεχίστηκε μέχρι και τέλη Αυγούστου...Το βουλιμικό πάντα παραμονεύει. Το θέμα είναι να μη μας πιάσει σε πολύ αδύναμη στιγμή. Όπως με βρήκε εμένα εκείνη την καταραμένη Κυριακή...
:thumbup::thumbup::thumbup:Quote:
Originally posted by loustam
Καθαρά προσωπική μου άποψη... Όχι! Η βουλιμία δεν είναι φίλη μου. Τους φίλους μου τους θέλω στην ζωή μου, με κάνουν να νιώθω καλά, με κάνουν να θέλω να γίνομαι καλύτερη, τους προσφέρω και μου προσφέρουν, με γεμίζουν ενέργεια... Η βουλιμία κάνει ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που προανέφερα. Η βουλιμία είναι μία "σφήνα" που την έβαλα εγώ στην ζωή μου, όταν ακόμα δεν είχα εκτιμήσει πόσο ύπουλη είναι. Μου εμφύτευσα το μικρόβιο το οποίο κατάφερε και πρόσβαλλε σε ένα βαθμό αυτά που είχα αποκτήσει με κόπο. Μου απορρόφησε όλη μου την ενέργεια. Συνειδητοποιώ την ύπαρξή της, αλλά δεν είναι ευπρόσδεκτη! Πρέπει να εξαφανιστεί από την ζωή μου μία για πάντα. Θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου να το καταφέρω. Είμαστε δυνατές και απόλυτα ικανές να τα καταφέρουμε!!!
φοβερο θα το γραψω μου φαινεται σε καρτα να το διαβαζω
συμφωνω απολυτα αν και για την τελευταια προταση δεν ειμαι και πολυ σιγουρη για εμενα ..προσπαθω πάντως όσο μπορω να μη με αυτοτιμωρω μετα απο καθε βουλιμικο όπως παλια με αφαγιες κτλ.Και παλιότερα υπηρχαν μερες που έτρωγα του σκασμου, ειτε μονη ειτε με παρεα.Και πονούσε το στομαχι μου και μπορει να ελεγα "πω πω σαν βοδι θα γινω" αλλά ΠΟΤΕ δεν επεφτα στην καταθλιψη που πεφτω τωρα όταν γινεται αυτό.Γιατι τοτε, δεν είχα την ταμπελα του βουλιμικου ασθενή.Ήμουνα νορμαλ.Θα ήθελα πολύ να μου πει καποιος, είσαι φυσιολογικη, όλος ο κοσμος το παθαινει αυτό οταν δν είναι καλα .Θ ένιωθα πολυ καλυτερα.Όταν το αποβάλλω απτο μυαλό μου περνανε μερες που ηρεμω και τρωω φυσιολογικα.Με το που θα σκεφτω "τα παλια" , κάνω βουλιμικο.Quote:
Originally posted by loustam
Καθαρά προσωπική μου άποψη... Όχι! Η βουλιμία δεν είναι φίλη μου. Τους φίλους μου τους θέλω στην ζωή μου, με κάνουν να νιώθω καλά, με κάνουν να θέλω να γίνομαι καλύτερη, τους προσφέρω και μου προσφέρουν, με γεμίζουν ενέργεια... Η βουλιμία κάνει ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που προανέφερα. Η βουλιμία είναι μία "σφήνα" που την έβαλα εγώ στην ζωή μου, όταν ακόμα δεν είχα εκτιμήσει πόσο ύπουλη είναι. Μου εμφύτευσα το μικρόβιο το οποίο κατάφερε και πρόσβαλλε σε ένα βαθμό αυτά που είχα αποκτήσει με κόπο. Μου απορρόφησε όλη μου την ενέργεια. Συνειδητοποιώ την ύπαρξή της, αλλά δεν είναι ευπρόσδεκτη! Πρέπει να εξαφανιστεί από την ζωή μου μία για πάντα. Θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου να το καταφέρω. Είμαστε δυνατές και απόλυτα ικανές να τα καταφέρουμε!!!
Quote:
Originally posted by dolphin
Ροζ,
πολλές φορές νιώθω κι εγώ ότι ζω σε 2 διαστάσεις. Πότε στην κανονική και πότε στη βουλιμική. Το χάσμα και ο πανικός μου γίνονται ακόμα μεγαλύτερα όταν κάνω πολύ καιρό να περάσω πάλι στη βουλιμική μου διάσταση.
Την 1 Αυγούστου, μια αξέχαστη Κυριακή πρωί, πολύ πρωί, έκανα βουλιμικό μετά από 5,5 μήνες!!!! Κυριακή και παραμονές των διακοπών μου!!!! Έπαθα μεγάλο σοκ. Ένιωσα ότι γκρεμίζονταν τα πάντα γύρω μου και πάνω από όλα η εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και ο κόπος τόοοοσων μηνών.
Κι όμως συνέβη....και συνεχίστηκε μέχρι και τέλη Αυγούστου...Το βουλιμικό πάντα παραμονεύει. Το θέμα είναι να μη μας πιάσει σε πολύ αδύναμη στιγμή. Όπως με βρήκε εμένα εκείνη την καταραμένη Κυριακή...
5,5 μήνες θα ήμουν...ευτυχισμενη.Εδω τον μηνα που πέρασε εκανα 2 εμετους και είμαι υπερευχαριστημενη.Δεν πιστευω οτι γκρεμιζεται τοσο ευκολα ο κοπος σου, το λαθος ήταν οτι αντι να το ξεχασεις ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ , το υπερανελυσες (λογικο επειδη εχεις ταλαιπωρηθει απο αυτο) και απο τον πανικο το συνεχισες.Καλα πριν τις φετινες μου διακοπες ..ας μην τα θυμαμαι καλυτερα.Τα ματια μου κοντευαν να πεταχτουν εξω.Πρεπει να ξεχωρισουμε νομιζω τα βουλιμικα απο την υπερφαγια.ʼλλο τρωω μια -δυο μερες πολυ και άλλο τρωω εσκεμμενα για να τα βγαλω .Αυτο είναι αρρωστημενο.Αδυναμες στιγμες θα υπαρχουν παντα δυστυχως.Για εμενα το κλειδι είναι να κοντρολαρω τις τυψεις μου.Αν καταφερω να σκεφτω λογικα , ηρεμω κάπως και συνεχιζω σαν να μην τρεχει τιποτα.Αν πανικοβληθω απο αυτο που βλεπω στον καθρεφτη..συνεχιζεται για μερες η ιδια δουλεια.
dolphin ακόμα θυμάσαι αυτή τη κυριακή?έχει μείνει πίσω ξέχνατην.
ροζ μου σε νιώθω βαθιά.μια ζωή έβλεπα τους άλλους να ονειρεύονται ,να προσπαθούν να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους,να ζουν έντονα τη ζωή ,να δείχνουν την χαρά τον πόνο την απογοήτευση,κεγώ να θέλω να πάω σπίτι να φάω κ να τα βγάλω.κ να μη με νοιάζει τίποτα.να βαριέμαι να βαριέμαι. όχι οτι τώρα έχω γίνει άλλος άνθρωπος,όπως ακριβώς τα λέει η loustam έκανα απλά λίγο χώρο κ για άλλα πράματα εκτός από τη βουλιμία. όλα γίνονται σίγά σιγά.μη περιμένεις να αλλάξεις τη ζωή σου από τη μια στιγμή στην άλλη.αλλά χρειάζεσαι βοήθεια.ένα στήριγμα.κάποιον που να σαγαπάει πραγματικά,κ να ξέρει τι έχεις.πρέπει να ζητήσεις βοήθεια από κάπου ,αν όχι ειδικό ,κάποιο συγγενικό πρόσωπο. εμείς σε καταλαβαίνουμε κ σε ακούμε όπως μας ακούς άλλωστε κ εσύ.κ αυτό χρειάζεται.αλλά η πραγματική ανάγκη είναι να εξομολογηθείς κ να ΄κλάψεις μπροστά σε κάποιον που γνωρίζεις κ αγαπάς πολύ.
:thumbup::thumbup:Quote:
Originally posted by bouliana
dolphin ακόμα θυμάσαι αυτή τη κυριακή?έχει μείνει πίσω ξέχνατην.
ροζ μου σε νιώθω βαθιά.μια ζωή έβλεπα τους άλλους να ονειρεύονται ,να προσπαθούν να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους,να ζουν έντονα τη ζωή ,να δείχνουν την χαρά τον πόνο την απογοήτευση,κεγώ να θέλω να πάω σπίτι να φάω κ να τα βγάλω.κ να μη με νοιάζει τίποτα.να βαριέμαι να βαριέμαι. όχι οτι τώρα έχω γίνει άλλος άνθρωπος,όπως ακριβώς τα λέει η loustam έκανα απλά λίγο χώρο κ για άλλα πράματα εκτός από τη βουλιμία. όλα γίνονται σίγά σιγά.μη περιμένεις να αλλάξεις τη ζωή σου από τη μια στιγμή στην άλλη.αλλά χρειάζεσαι βοήθεια.ένα στήριγμα.κάποιον που να σαγαπάει πραγματικά,κ να ξέρει τι έχεις.πρέπει να ζητήσεις βοήθεια από κάπου ,αν όχι ειδικό ,κάποιο συγγενικό πρόσωπο. εμείς σε καταλαβαίνουμε κ σε ακούμε όπως μας ακούς άλλωστε κ εσύ.κ αυτό χρειάζεται.αλλά η πραγματική ανάγκη είναι να εξομολογηθείς κ να ΄κλάψεις μπροστά σε κάποιον που γνωρίζεις κ αγαπάς πολύ.
Ενα ακόμα άσχετο...κοιμήθηκα το μεσημέρι κ είδα στον ύπνο μου οτι έγραφα εδώ στο φόρουμ για πλάκα..οτι δηλαδή ποτέ δεν υπήρξα ανορεξική ούτε και βουλιμική, οτι είχα ζωγραφίσει ένα κόκκινο σημάδι στο χέρι μου και παρίστανα την Ροζ , για να κάνω ένα είδους πείραμα λέει!Οτι κάποιος μου είχε αναθέσει να παίξω αυτόν τον ρόλο για να βγουν κάποια ιατρικά αποτελέσματα.Και ξυπνάω και έχω πέσει σε κατάθλιψη που τελικά όλα είναι αλήθεια..ρε γμτ γιατί να μην τα έχω δει όλα στον ύπνο μου..τι ωραία που θάταν!!!Εχω σαλτάρει τελείως το ξέρω!!Πάω για βόλτα και αυτή τη φορά θα κόψω το λαιμό μου να πιω χυμό ή σόδα..
.....και μόλις μου χτύπησε η γειτόνισα κ μου έφερε μπουγάτσα σπιτική:grind::grind::grind: ε, αι...τελικά!!
ωχ...φανταζομαι ποσο χαλια θα εισαι ψυχολογικα.... καλή βολτούλα, μη τα σκέφτεσαι!!!!πάτα ctr+alt+del.Quote:
Originally posted by POZ
Ενα ακόμα άσχετο...κοιμήθηκα το μεσημέρι κ είδα στον ύπνο μου οτι έγραφα εδώ στο φόρουμ για πλάκα..οτι δηλαδή ποτέ δεν υπήρξα ανορεξική ούτε και βουλιμική, οτι είχα ζωγραφίσει ένα κόκκινο σημάδι στο χέρι μου και παρίστανα την Ροζ , για να κάνω ένα είδους πείραμα λέει!Οτι κάποιος μου είχε αναθέσει να παίξω αυτόν τον ρόλο για να βγουν κάποια ιατρικά αποτελέσματα.Και ξυπνάω και έχω πέσει σε κατάθλιψη που τελικά όλα είναι αλήθεια..ρε γμτ γιατί να μην τα έχω δει όλα στον ύπνο μου..τι ωραία που θάταν!!!Εχω σαλτάρει τελείως το ξέρω!!Πάω για βόλτα και αυτή τη φορά θα κόψω το λαιμό μου να πιω χυμό ή σόδα..
μου κάνεις πλάκα?????Quote:
Originally posted by POZ
.....και μόλις μου χτύπησε η γειτόνισα κ μου έφερε μπουγάτσα σπιτική:grind::grind::grind: ε, αι...τελικά!!
δες τι εγραψα στο 'οταν με πιανει κριση θα γραφω εδω'!!!!
δεν παιζει,μας κανει πλακα ο θεος!!!!!!
που μενεις να ρθω να μεινω μαζι σου???αχ..
Ροζ αυτην την αισθηση οτι εισαι δυο ανθρωποι την νιωθω συχνα κι εγω. Σα να ειμαι παρατηρητης του εαυτου μου, σα να λειτουργω υπνωτισμενη, σα να μη με αφορα τιποτα, ομως ολα καταληγουν σε εμενα.
Τις τελευταιες μερες ειμαι πολυ ασχημα. Νιωθω απιστευτα κουρασμενη. Σημερα εφαγα και εκανα εμετο 4 φορες.
Πηρα κι απο εξω ενα καρο πραγματα, κρουασαν, ζαμπονοτυροπιτες, πατατακια, σοκολατες και δεν συμμαζευεται. Ποναει ο λαιμος μου, ζαλιζομαι. Νομιζω χρειαζομαι γιατρο. Αν και δεν ξερω πως θα βοηθησει. Να με κλεισουν καπου θελω και να μου δινουν το φαγητο που πρεπει απο μια τρυπα στην πορτα.
Κι εγω αυτο το σκοταδι σιχαινομαι. Μες τη νυχτα χθες σηκωθηκα εφαγα και εψησα και 3 μπιφτεκια απο την καταψυξη. Ημουν τοσο βιαστικη που τα εφαγα σχεδον αψητα. Τι πειραζει σκεφτηκα, αφου θα τα βγαλω.
Και φοβαμαι πως παχαινω γιατι ειναι παρα πολλα αυτα που καταναλωνω αυτες τις μερες και δεν βγαινουν ολα.
Και δεν καταλαβαινω γιατι ειμαι ετσι τωρα. Τον προηγουμενο χρονο ημουν πολυ πιο ηρεμη.
Συγνωμη για το μεγαλο ποστ.
Κατι που θα ηθελα να ρωτησω. Γενικα καθαρτικα δεν χρεισιμοποιω, σπανια και για λογους δυσκοιλιοτητας. Τον τελευταιο μηνα ομως, με ολη αυτην την αρρωστια που με δερνει(και συγνωμη για την ακομψη φρασεολογια μου-δεν ειμαι καθολου καλα) μου μπηκε η ιδεα να τα δοκιμασω. Δεν παιρνω πολλα, ουτε καθε μερα. Δηλαδη τον τελευταιο μηνα ας πουμε παιρνω απο δυο dulcolax δυο φορες την εβδομαδα.
Διαβασα πως καποιες κοπελες παιρνουν και 5 και 8. Πως γινεται? Εγω με τα δυο ειχα μικροατυχηματα και πονουσα μερικες φορες.
Σημερα πηρα 3 γιατι νιωθω σκασμενη και θυμωμενη. Ειναι αντικειμενικα υπερβολικα αυτα? Ελπιζω να ειμαι καλα.
Κατι που θα ηθελα να σε ρωτησω Ροζ, πινεις συχνα με αλκοολ? Θεωρεις οτι σχετιζεται μετην διατροφικη διαταραχη ή τυχον καταθλιψη. Εγω αρχισει να ανησυχω λιγο γιατι το χρησιμοποιω συχνα, ιδιαιτερα τη νυχτα για να ηρεμησω. Αν και δεν μπορω να πω οτι βοηθαει.
Ξερεις τι πρεπει να κανεις Lifedrops...Αφού επειδηνώθηκε τόσο πολύ η κατάστασή σου πάλι γιατί δεν ξαναπάς σε ψυχολόγο?σήμερα... μη χάνεις στιγμή...
Lifedrops,
το αλκοολ δε βοηθάει ειδικά στη δική μας περίπτωση. Σε κάνει και χάνεις τον έλεγχο σου γενικότερα και αυξάνει την πείνα. Πρέπει να έχεις φάει καλά πριν πιείς και βέβαια να μην πίνεις και πολύ.
Πολλά δικά μου βουλιμικά οφείλονταν ξεκάθαρα στο αλκοολ. Και δε μιλάμε για μεγάλες ποσότητες. Ένα ποτήρι κρασάκι μόνο ήταν αρκετό.
Αν θέλεις κάτι για να σε χαλαρώνει τα βράδια πάρε βαλεριάνα από το φαρμακείο. Φυτικό προϊόν, χωρίς παρενέργειες, χωρίς συνταγή γιατρού.
Nαι..τον τελευτ.χρόνο πίνω για να πιω βασικά.Αρκετά παλιότερα έπινα κανένα ποτηράκι κρασί για να καταπολεμήσω τις αυπνίες, αυτό σε ανθρώπους που δεν έχουν διατροφικές διαταραχές είναι οκ, αλλά σε εμάς ..Γενικά το αλκοόλ μεγενθύνει τα υπάρχοντα συναισθήματα που έχουμε.Αν είσαι καλά, σου βγάζει κέφι κ γέλιο, αν όχι σε ρίχνει σε κατάθλιψη.Εγώ πλέον όποτε πίνω αρκετά, μετά για 2 μέρες σέρνομαι ψυχολογικά.Πέραν του ότι ΟΛΑ τα βουλιμικά τους τελευτ. 2 μήνες τα έχω κάνει εξαιτείας του αλκοόλ. Κάθε φορά πιστεύω οτι θα το ελέγξω και δεν το ελέγχω ποτέ.Ούτε κ σταματάω ποτέ στο ένα ποτηράκι.Και πάντα η κατάσταση ξεφεύγει.Για αυπνίες χαμομήλι με μέλι, ζεστό γάλα με μέλι και ρίζες βαλεριανας που τις βράζεις σαν αφέψημα.Η βαλεριάνα εμένα όταν είχα αυπνίες με έπιανε.Και είμαι πολύ νευρική γενικά , όχι εύκολος οργανισμός.Quote:
Originally posted by Lifedrops
Κατι που θα ηθελα να σε ρωτησω Ροζ, πινεις συχνα με αλκοολ? Θεωρεις οτι σχετιζεται μετην διατροφικη διαταραχη ή τυχον καταθλιψη. Εγω αρχισει να ανησυχω λιγο γιατι το χρησιμοποιω συχνα, ιδιαιτερα τη νυχτα για να ηρεμησω. Αν και δεν μπορω να πω οτι βοηθαει.
ʼντε ρε!Τώρα το είδα!Δεν είμαστε καλά..!Λοιπόν άκου και την τύχη της...με το που μου την έφερε, την καταχώνιασα στην κατάψυξη για όταν θελήσω πραγματικά να την φχαριστηθώ.Επέστρεψα σπίτι κατα τη 1 , γλυκό ΔΕΝ ήθελα αλλά η κ..μπουγάτσα μου είχε καρφωθεί.Μηχανικά την βγάζω για να την σουτάρω στα σκουπίδια και αντι για σκουπίδια κατα λάθος την πέταξα στον φούρνο..:saint::saint: μπόυκωσα την μισή (μιλάμε είχε φέρει πολύ πράμα) μισή έκαιγε, μισή παγωμένη ότι νάναι, και την υπόλοιπη την πέταξα!Τι κακό και αυτό ρε γμτ!Δλδ πώς παλιότερα είχα ένα σωρό γλυκά μέσα στο σπίτι και τα ξεχνούσα μήνες κ μήνες..???ψΥΧΟΛΟΓΙΚΌ το ξέρω , αλλά έλεος πια με την ψυχολογία μου!Quote:
Originally posted by alexandrita
μου κάνεις πλάκα?????Quote:
Originally posted by POZ
.....και μόλις μου χτύπησε η γειτόνισα κ μου έφερε μπουγάτσα σπιτική:grind::grind::grind: ε, αι...τελικά!!
δες τι εγραψα στο 'οταν με πιανει κριση θα γραφω εδω'!!!!
δεν παιζει,μας κανει πλακα ο θεος!!!!!!
Δυστυχως οσον αφορα την αυπνια δεν με πιανει τιποτα. Ο οργανισμος μου μαλλον ειναι θηριο, εχω δοκιμασει βαλεριανες, χαμομηλια και τα δυο μαζι... τιποτα. Εχω παρει κρυφα ηρεμιστικα της γιαγιας (λεξοτανιλ) ΤΙΠΟΤΑ. Θα παω στον γιατρο να τον ρωτησω τι δινουν στα αλογα :wink2:
Χα χα χα! Κρίμα θα ήταν να πάει έτσι άδοξα η κυρά μπουγάτσα. Τουλάχιστον τώρα θα έχεις και μία γνώμη να πεις στην γειτόνισσα!!! Εγώ πάλι, όλως παραδόξως έχω να φάω γλυκό καμιά 10αριά μέρες... Σε φάσεις που δουλεύω πολύ πρωί και το μεσημέρι θέλω να κοιμηθώ, το αποφεύγω σαν το διάβολο το λιβάνι γιατί ξέρω ότι άμα ξυπνήσω θα θέλω σαν τρελή γλυκό. Όσες φορές με έχει πάρει ο ύπνος τελικά, ανοίγοντας τα μάτια πετάγομαι και ετοιμάζω επί τόπου καφέ. Έτσι μόνο γλιτώνω από βέβαιο βουλιμικό εκείνη την ώρα.Quote:
Originally posted by POZ
ʼντε ρε!Τώρα το είδα!Δεν είμαστε καλά..!Λοιπόν άκου και την τύχη της...με το που μου την έφερε, την καταχώνιασα στην κατάψυξη για όταν θελήσω πραγματικά να την φχαριστηθώ.Επέστρεψα σπίτι κατα τη 1 , γλυκό ΔΕΝ ήθελα αλλά η κ..μπουγάτσα μου είχε καρφωθεί.Μηχανικά την βγάζω για να την σουτάρω στα σκουπίδια και αντι για σκουπίδια κατα λάθος την πέταξα στον φούρνο..:saint::saint: μπόυκωσα την μισή (μιλάμε είχε φέρει πολύ πράμα) μισή έκαιγε, μισή παγωμένη ότι νάναι, και την υπόλοιπη την πέταξα!Τι κακό και αυτό ρε γμτ!Δλδ πώς παλιότερα είχα ένα σωρό γλυκά μέσα στο σπίτι και τα ξεχνούσα μήνες κ μήνες..???ψΥΧΟΛΟΓΙΚΌ το ξέρω , αλλά έλεος πια με την ψυχολογία μου!
Τα δικά μου κατορθώματα τώρα... Χθες, εκτός από τα κανονικά μου γεύματα (3 καλά), έφαγα 400γρ κρίθινα παξιμαδάκια βουτηγμένα σε γάλα. Και όχι δεν είμαι 80 χρονών... Βίτσια είναι αυτά. Τέλειωσα με τα φαγητά μου κατά τις 7 το απόγευμα, και μέχρι που έπεσα να κοιμηθώ κατά τις 12 δεν μπορούσα να πάρω ανάσα. Η κοιλιά ως απέναντι... Και τώρα μία από τα ίδια! Έφαγα υπερβολική ποσότητα φαγητού, με δύο φρατζολάκια ψωμί για σάντουιτς... Για κιλά βέβαια ούτε κουβέντα. Έχω να ανέβω στην ζυγαριά από την Παρασκευή... Έχω στόχο μέχρι την Δευτέρα που θα δω τους δικούς μου να είμαι στα 62. Δεν παίζει βέβαια το σενάριο...
Δεν μπορώ να καταλάβω ρε κορίτσια! Κάθε πρωί φαντασιώνομαι ότι με βλέπουν οι δικοί μου και μου λένε ότι αδυνάτισα και με κατακλύζει ένα συναίσθημα ευτυχίας... Πώς γίνεται με το που πέσει το σκοτάδι να το θάβω καλά μέσα μου??? Γιατί δεν μπορώ να σεβαστώ και να υποστηρίξω με τις ενέργειές μου αυτήν την επιθυμία μου???
Ποσες θερμιδες να εχουν 250 γρ μαρμαλαδα αραγε?
Χθες μετα τους 4 εμετους που εγιναν 5 εφαγα 250 γρ μαρμελαδα, 3 φετες του τοστ, 1,5 πιατο αρακα και σιγουρα κατι μου ξεφευγει και ασφαλως δεν ειχα το κουραγιο και φοβομουν να τα ξαναβγαλω.Μα που ειναι η θυμωμενη φατσουλα? Σημερα λεω να τρεξω μπας και χασω καμια θερμιδα απο τη μαρμελαδα και το βραδυ θα παω για ποτο και αργοτερα στο σπιτι του φιλου μου, οπου του εχω πει να μην υπαρχει τιποτα τιποτα φαγωσιμο. Γελοιο ειναι αλλα δεν διαμαρτυρεται γιατι κανει διαιτα και με βολευει. Του λεω απλως οτι παραφαγα αυτες τις μερες και επειδη εχω ενταση προτιμω να μην υπαρχει κατι, το προβλημα δεν το γνωριζει. Ελπιζω σημερα να ειναι καλυτερα.
Lifedrops συγγνώμη που ρωτάω... αλλά μετά από 5 εμετούς σε μια μέρα το πρόσωπό σου είναι σε καλή κατάσταση?εγώ σε ανάλογες περιπτώσεις ήμουν πολύ πρησμένη και είχα το χρώμα το σταχτί του νεκρού.
Οταν ειχα πρωτοξεκινησει τους εμετους, επειδη πιεζομουν πολυ, το προσωπο μου μετα ηταν οπως το περιγραφεις. Μαλιστα συχνα εσπαγαν και μικρα αγγεια. Στην αρχη κι ολας εκανα πολυ συχνα βουλιμικα, δηλαδη 2-3 εμετοι τουλαχιστον την ημερα ηταν καθημερινο φαινομενο. Τωρα επειδη γινεται πιο ευκολα, δηλαδη δεν πιεζομαι τοσο, μπορει να πρηζομαι λιγο στα σαγονια στο πλαι, αλλα μετα απο λιγο φευγει. Γενικα δηλαδη ειναι ενταξει, δεν καταλαβαινει κατι κανεις. Βεβαια οι 5 εμετοι την ημερα δεν ειναι συχνο φαινομενο. Χθες ημουν πραγματικα πολυ χαλια.
:sniff::sniff::sniff::sniff::sniff::sniff::sniff:Quote:
Originally posted by Lifedrops
Χθες ημουν πραγματικα πολυ χαλια.
Δεν πειραζει ομως. :yes:
Παω για τρεξιμο αν και νιωθω λιγο κουρασμενη.
Χαιρετω
Lifedrops
έχεις δοκιμάσει βαλεριάνα αφέψημα ή χάπια απο φαρμακείο?Γιατί τα χάπια είναι αναποτελεσματικά τελείως, ενώ οι ρίζες δρουν.Βρωμάνε βέβαια αλλά το συνηθίζεις.Και κόψε καφέ απόγευμα, πίνε ντεκάφ, εγώ απο τότε που τν έκοψα ψιλοσυνήλθα και μιλάμε και γω αλογίσιο οργανισμό έχω, όταν κάποτε είχε χρειαστεί να κάνω ολικη νάρκωση το μάτι γαρίδα, κοιτιόντουσαν οι γιατροί με απορία και τελικά μου βαρέσανε 3πλή δόση αναισθητικού!!Και ρωτούσαν τους γονείς μου αν παίρνω ναρκωτικά 16 χρονών παιδάκι.Η σχέση που έχεις δεν σε βοηθάει καθόλου ψυχολογικά?Γιατί εγώ έχω την εντύπωση πως αμα ερωτευτώ θα πάψω να μελαγχολώ κ να σκέφτομαι συνέχει ατο φαι και τα κιλά μου, είναι άραγε ψευδαίσθηση??Για μαρμελάδα δεν έχω ιδέα γιατί δεν την τρώω καθόλου αλλά σίγουρα είναι πιο υγιεινή απο τα τόσα υπερλιπαρά γλυκά που κυκλοφορούν(κ απο την μπογάτσα της γειτόνισας..:wink2:)μην το σκέφτεσαι τώρα πέρασε, πάει.
τώρα τραγικό βέβαια.. αλλά μέπιασαν τα γέλια με την περιγραφή σου, γιατί θυμήθηκα την φάτσα μου!Και έκλαιγα καμιά ώρα πριν(είναι η ώρα μου) οπότε νάσαι καλά βρε Αλεξανδρίτα μου!σαν βατράχι γινόμουν κάθε φορά χέστα...!Quote:
Originally posted by alexandrita
Lifedrops συγγνώμη που ρωτάω... αλλά μετά από 5 εμετούς σε μια μέρα το πρόσωπό σου είναι σε καλή κατάσταση?εγώ σε ανάλογες περιπτώσεις ήμουν πολύ πρησμένη και είχα το χρώμα το σταχτί του νεκρού.