Καλημέρα (ή καλύτερα καλησπέρα) σε όλους και σε όλες. Είμαι καινούριο μέλος, ονομάζομαι Νίκος και ο λόγος της εγγραφής μου είναι για να σας καταθέσω τη δική μου ιστορία. Διαβάζοντας τις δικές σας ιστορίες, αντιλήφθηκα ότι βρήκα το κατάλληλο ακροατήριο για να μιλήσω.
Είμαι 31 ετών, έχω ύψος 1,73 και είμαι 106 κιλά (ζυγισμένος πριν 10 ημέρες). Είμαι στη μέση μιας ακόμα δίαιτας (από τις πολλές). Δεν θυμάμαι τον εαυτό μου να είναι ποτέ έτσι όπως ήθελε. Με άλλα λόγια, ήμουνα πάντα μπαμπάτσικος, που λένε και στο χωρίο μου. Εν τούτοις, δεν είχα ποτέ θέμα με την εμφάνισή μου, πέρα από την εποχή του καλοκαιριού. Τα τελευταία 6 χρόνια (και ειδικότερα τα τελευταία 3), ήμουνα σε μια σχέση που πήγαινε για γάμο. Για να είμαι ειλικρινής, αφέθηκα στην ασφάλεια της σχέσης μου και βρέθηκα από τα 93 κιλά στα 125. Προσπάθησα να χάσω τα κιλά αυτά και μέχρι στιγμής έχω χάσει 19. Δυστυχώς, για λόγους που έχουν να κάνουν και με τα κιλά, η σχέση αυτή δεν υπάρχει πια. Και λέω ότι τα κιλά έχουν παίξει ρόλο, γιατί ένας από τους λόγους που χώρισα ήταν η ανακάλυψη ύπαρξης τρίτου προσώπου. Δεδομένου ότι δεν είχαμε κάποιο θέμα στην κοινή μας συμβίωση ή στην επικοινωνία, αποδίδω το τρίτο πρόσωπο καθαρά στη σεξουαλική ευχαρίστηση ή στην ποικιλία που εγώ, σε σχέση με τον πρώτο καιρό, δεν μπορούσα να προσφέρω.
Η αλήθεια είναι ότι, παρά το γεγονός ότι εγώ ήμουν εκείνος που έφυγε, η ψυχολογία μου δεν βρίσκεται στην καλύτερή της κατάσταση. Εν τούτοις, συνεχίζω τη δίαιτα προσηλωμένος στην απώλεια των κιλών. Παρά ταύτα, έχω αρχίσει να σκέφτομαι σοβαρά το ενδεχόμενο της επεμβατικής λύσης και πιο συγκεκριμένα της μεθόδου sleeve. Ένας στενός μου συνεργάτης μου πρότεινε τη συγκεκριμένη μέθοδο και συγκεκριμένο γιατρό, στον οποίο έκανε και εκείνος το ίδιο.
Θέλοντας να είμαι ειλικρινέστατος απέναντί σας, από τη μία ενθουσιάζομαι με την προοπτική της απώλειας κιλών (θέλω να χάσω άλλα 26), ώστε να προλάβω το επόμενο καλοκαίρι, χωρίς ιδιαίτερο κόπο (γυμναστική εννοώ, μιας και ο χρόνος μου είναι περιορισμένος λόγω επαγγελματικού ωραρίου που υπερβαίνει τις 14 ώρες ημερησίως στο γραφείο). Από την άλλη, έχω αρκετούς φόβους, ανασφάλειες και ενδοιασμούς, τους οποίους και σας παραθέτω και για τους οποίους θα ήθελα τη γνώμη σας (όσοι δεν ζαλιστήκατε ή κουραστήκατε ήδη):
1) Καπνίζω και δεν ξέρω κατά πόσο αποτελεί το κάπνισμα ανασταλτικό παράγοντα στην ανάνηψη από την ολική αναισθησία.
2) Αντιμετωπίζω το χειρουργείο με έναν γενικότερο φόβο μιας και μέχρι τώρα ποτέ δεν έχει χρειαστεί να κάνω κάτι επεμβατικό.
3) Δεν έχω αποσαφηνίσει εντελώς τα μετεγχειρητικά στάδια και κυρίως πόσο γρήγορα θα μπορώ να επανέλθω σε κανονικούς ρυθμούς εργασίας.
4) Το κάπνισμα αποτελεί απαγορευμένη συνήθεια μετά την επέμβαση;
5) Ο ενδοιασμός μου είναι περισσότερο ηθικός και έχει να κάνει με το κατά πόσο αξίζει να συνεχίσω να το παλεύω με ίδιες δυνάμεις (το να χάσω κιλά) ή να διαλέξω την εύκολη λύση της επέμβασης.
6) Η αναπόφευκτη χαλάρωση του δέρματος πώς αντιμετωπίζεται;
7) Τέλος, το ρίσκο...
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για το χρόνο που θα διαθέσετε για να διαβάσετε και να απαντήσετε.
Καλή συνέχεια στη ημέρα σας.
